Skąd bierze się strach przed multiplayerem?

Jeśli chcę opowiedzieć Ci o Casinoeuro <a href=" [link] "> [link] > , dlaczego link został usunięty? Czy nie mogę powiedzieć i pokazać innym tego, czego chcę?

Całkowicie zgadzam się z wami wszystkimi!
przez [url= [link] ] [link] [/url]

U mnie niechęć wywołuje to że multiplayer jest nudny. Ja potrzebuję fabuły przechodzenia lokacji zadań a bieganie w kółko i strzelanie mnie nudzi.

Nie wiem jak można się bać czegoś takiego. To już trzeba naprawdę mieć słaba psychikę.

Ja mając 35 lat zacząłem przygodę z MP od BFV i trybu burzy ognia i mam talent po prostu, teraz zabiłem trzech gości, wpakowałem im magazynki w łeb będąc w ruchu z celowaniem, jak by mama mi kupiła pierwszy komputer szybciej a nie na 18 urodziny i jakbym wtedy zamiast w piłkę nożną grał w gry byłbym zawodowcem, wiem mało skromne ale mam dryg i już, mam umiejętności i szybkie oko-mózg-ręka. Ja nawet jak nie wygram mapy bo to jest naprawdę trudne a już na 150 gier dwa razy wygrałem gram 3 tygodnie, to jak zabiję 2-3 gości w fajnym stylu jestem mega zadowolony i usatysfakcjonowany. Chyba już tylko w MP będę grał co tak mi się ta rywalizacją spodobała i adrenalina.

Nie każda gra jest dla każdego w sc2 , docie byłem masakrowany , silver po ponad 200 h
W codzie wbiłem mastera , inne gry inne wymagane umiejętności

Głównie jest to strach przed porażką/słabymi statystykami. Dobry materiał Jordan!

Najmocniej się cierpi w długich meczach z efektem snowballu gdzie na dodatek nie można wyjść i uciec z meczu, tak o League of Legends i Dota 2 mówię. Troche lepiej jest w grze Heroes of the storm bo tak długo nie cierpimy. Ja ostatnio pogrywam w grę Battlerite a to dlatego że gdy przegrywam to cierpię max kilka minut a nie 40 czy nawet 60 jak w mobach.

Osobiście lubię tłuc się w multi, nie przejmuję się rankingiem czy KD. Jednak najbardziej zniechęcającym momentem w grze jest natknięcie się na osobę używającą hacków bądź wykorzystującą bugi gry. Co zdecydowanie psuje zabawę innym graczom. W ostatnich latach masa takich delikwentów pojawia się w grach. Którzy grają bez honoru; nie potrafią się przyznać się do własnych słabości i tego ,że ktoś może ich zabić 100 razy nie ginąć. Na przykład: wiem i znam swoje możliwości jednak natrafiam na gracza początkującego który jest prawie nieśmiertelny. Spowodowało to u mnie totalną niechęć do jakichkolwiek gier multi. Pozdrawiam + i łapka za materiał.

Tja... Jak ktoś nie gra w strategie to dlatego, że się boi strategii? Jak ktoś nie grinduje to dlatego, że się boi grindować? xD
Pamiętajmy, że mówimy tu o zabawie a nie pracy. Każdy w zależności od swoich upodobań i warunków będzie szedł w kierunku tego, co mu przynosi najwięcej satysfakcji...

Pewnie ,że podczas grania multiplayer włączają się emocje i stres.Najgorsze są sytuacje
jak przegrywasz wygrany mecz lub jak w drużynie trafiasz na nooby,który psują(czasami celowo) rozgrywkę.No i te wyzwiska oraz zwalanie winy na gracza.
Do tego dochodzą jeszcze nasze ambicje związane z wynikami i z rankingiem oraz presja czasu.
Bo jak po 100 godzinach okazuje się,że w rankingu stoimy w miejscu to niektórzy mogą się załamać,bo chcą koniecznie cały czas pnąć się w górę.Ale czasami się nie da.

Niczego się nie obawiam tylko nie lubią jak ktoś zwraca się do mnie jako lamer czy noob.

Owszem gram słabo ale gram na tyle ile mogę bo nie mam doświadczenia aby zwalczać lepszych ode mnie, Zawsze tak miałem i raczej się nie zmieni.

Ale przyznam ostatnio postanowiłem wrócić do multika 1zego Unreal Tournamenta, I tak znalazłem pewny serwer, Może po nim mnie rozwalają jak chcą, ale nikt od lamy czy nooba nie nazywa, I faktem jestem zazwyczaj 3 albo 4, choć i też 2 jeśli gram tylko z jednym koksem.

Tam też jest ranking ogólny ile kto fragów zdobył, I jetem tam 11 choć mogę teraz być 12, bo osoba którą przebiłem teraz gra aktywnie :) i nie będzie mi ją przebić raz kolejny, Ale zdobycie 1szego miejsca z tego rankingu raczej nie możliwe musiał bym grać z rok aby tam się znaleć. bo osoba na 1 miejscu ma ponad 10:000 a ja połowę tego.

Tak jak zostało przytoczone w materiale, mam to uczucie bycia ocenianym. Co prawda grywam w multi, ale nie lubię się angażować. Nie znaczy to, że mi nie zależy na dobrym wyniku. Raczej nie oczekuje od siebie, że kiedykolwiek osiągnę coś więcej. Z tego też powodu decyduje się na multi, że tak to ujmę nierankingowe. Traktuje granie jako zabawę, a nie brodzenie w morzu tabelek. Zawodowe podejście zostawiam dla profesjonalistów.

Niekiedy gry typu MMORPG doświadczam jako taki single player. Zwiedzam sobie dane uniwersum po swojemu. Jak kogoś spotkam to mu ewentualnie pomogę.... czasem. Niezobowiązująca przygoda.

Te wszystkie multiki są infantylne i prymitywne. Jak widze jak gosc nawala myszke, lata po jednej mapce w kólko, robi do porzygu to samo w jakimś lolu czy innej Docie to aż słabo mi się robi. Czy jemu i komukolwiek daje to przyjemnośc wogóle? Ale niestety coraz więcej jest takich łosi i producenci to widzą i wciskają nam produkcje only multi, lejąc na konkretne, solidne single