Brutalna, bezkompromisowa i zapomniana - wracamy do serii Kane & Lynch

Mam podobne odczucia co autor materiału. Jedynka była grą świetną. W szczególności pod względem klimatu i historii. Na dwójkę czekałem z niecierpliwością, ale nawet nie pamiętam czy ją ostatecznie ukończyłem czy też nie. Fajnie jakby pojawiła się gra zrobiona w podobnym stylu, bo od Maxa Payne'a 3 nie kojarzę porządnej liniowej gry w takim stylu.

Dwójka to potworek, którego można było ukończyć w 3 godziny (serio!). Była tak nudna i powtarzalna, że brak słów... Pierwszą część wspominam jednak bardzo miło. Nie była ona grą wybitną, ale grało się w nią bardzo przyjemnie.

Pamietam,gralem w to w Swieta 2007...pozniej nic juz nie bylo takie samo...
Co do gry to jedynka super,a dwojka byla baaardzo slaba,zdecydowanie nie polecam.

Ograłem jedynkę. Imho dobra gra, świetny soundtrack, klimat i rozgrywka. W dwójkę nie grałem, także się nie wypowiadam.

Haha, tak się złożyło, że pierwszy raz zagrałem w część I w zeszłym miesiącu i skończyłem akurat w sylwestra. 9 lat od premiery, ale co tam. Pamiętam że w 2007 roku gra miała dość mocną promocję i obiecałem sobie, że kiedyś zagram. Lata mijały, a ja o niej z czasem zapomniałem. I dopiero niedawno oświeciło mnie, rany przecież jest Kane & Lynch, po czym zakupiłem obydwie części w sklepie GOL. Na razie skończyłem jedynkę. Odrzucając wszystkie niedociągnięcia graficzne, sztuczną inteligencję przeciwników, czy system chowania to nie mam się do czego przyczepić. Z początku drażniła mnie mechanika, ale szybko się przyzwyczaiłem. Świetna ścieżka dźwiękowa zrobiona przez Jespera Kyda, nadaje grze niesamowitej surowości. Świetni główni bohaterowie, którzy nie nudzą. No i brutalna opowieść. Wsiąkłem w tę grę do reszty. Mnie się podobała. W dwójkę jeszcze nie grałem, ale już czeka w mojej kolejce, więc niedługo też pyknę.