Assassin's Creed - narodziny nowej marki

Ja mam podobne odczucia jak Dell - gra bardzo mi się podobała bo była czymś nowym i ciekawym oraz same bieganie po dachach było bardzo fajne. Nie rozumiem hejtu na nią. Natomiast Assasins Creed III zanudził mnie niesamowicie - gra kulała w praktycznie każdym aspekcie, biegaie po dachach zostało zamienione na bieganie po ulicach, absurdalnych drzewach i brodzenie w śniego, ponadto gra miała koszmarny level-desig, przez który traciło się multum czasu na biegania z punktu A do B. W efekcie nie mogłem się zmusić, żeby w nią grać mimo, iż przeszedłem wszystkie poprzednie części gry i świetnie się w nich bawiłem.

No co ty, black flag zarąbista gierka, chociaż unity będzie chyba lepsze. Mówisz, że wcześniejsze części są fajniejsze, a jakbys teraz w nie zagrał to bys inaczej mówil.

Jedynka miała to czego inne części nie miały...... klimat. Za głupotę Ubisoftu który miał otwarta furtkę i nie wykorzystał klimatów tamtej epoki.

Co sie stało z odtwarzaczem ze znowu nie mozna ogladac filmów z tvgry na ios?

Bardzo miło wspominam pierwszą część, choć kolejne były lepsze.

Moja ulubiona część AC ze względu na klimat krucjat i fajne miasta. Co prawda patrząc z perspektywy czasu była trochę monotonna ale i tak mi się świetnie w nią grało.

Że co? Walka dawała satysfakcję? Toż to przecież największy minus całej gry - monotonia starć opierających się właściwie jedynie na kontrowaniu ciosów (100% skuteczności i zero zagrożenia) w połączeniu z identycznymi praktycznie zadaniami strasznie psuło odiór gry. A że ostatnie 2 rozdziały to praktycznie tylko rąbanie dziesiątek przeciwników to już totalnie dobijało. Powiedzmy to szczerze - pierwszy Asasyn był nudny nawet tuż po premierze, po latach wygląda pod tym względem znacznie gorzej. Najlepszymi jej elementami były fabuła i klimat tajemniczości, a zwłaszcza zakończenie zachęcające do dalszego poznania historii Desmonda. Pod względem rozgrywki jednak wiele brakowało jej do ideału (poza parkourem, to było naprawdę dobre).
Jednocześnie, jak najbardziej zgadzam się ze stwierdzeniem, że to porządna podwalina do rozwoju serii i jeden z kamieni milowych rozgrywki elektronicznej poprzedniej generacji. Każda następna odsłona wnosiła do szkieletu coś od siebie i dzięki temu do Revelations włącznie każda kolejna gra była lepsza od poprzedniczki. "Trójka" była już naprawdę interesującym pseudosandboksem ale zawodziła w tym co w serii było najważniejsze - fabule. Zarówno nieciekawa historia Connora (o wiele bardziej interesujący był Haytham) jak i bardzo rozczarowujący finał opowieści o Desmondzie pogrążyły tę produkcję. W Black Flag niestety jeszcze nie miałem okazji dłużej zagrać, choć z tego co widziałem, rzeczywiście otwarty świat olśniewał. Jak znajdę kiedyś więcej czasu to się za nią zabiorę.

Większość gier starzeje się po jakimś czasie, nie inaczej jest z pierwszym asasynem. Jednak nawet dzisiaj można by grać w 'jedynkę' z przyjemnością! :)

Mnie wszystkie części od brotherhood zawodziły. Uwielbiałem w pierwszych dwóch częściach ten element zagadki. Nie wiedzieliśmy czym jest fragment edenu, skąd jest, co możemy z jego pomocą osiągnąć. W pierwszej części było to podane subtelnie, elementy mistyczne były zagadką której gracz za bardzo nie rozumiał. W takim Black Flagu fabuła jest śmieszna. Ja osobiście śmiałem się z absurdów tej historii i zerowego przyłożenia się do niej. Sam pamiętam jak czytałem o Robercie de Sable czy Lorenzo de Medici w czasie gry. Jarał mnie ten świat i te wszystkie teorie spiskowe, które były w całkiem ciekawy sposób argumentowane. Zawsze po zabiciu templariusza zastanawiałem się czy ich metody działania faktycznie były sensowne (każdy z nich dość logicznie się usprawiedliwiał). Jedynie dwójka zawiodła mnie tym cliffhangerem na końcu nie wspominając o trzeciej części która totalnie zniszczyła podupadłą już fabułe desmonda.

Ja byłem zachwycony kiedy ta gra wyszła, do tego stopnia, że zmieniałem specjalnie dla niej procesor. Możliwość zabawy w zabójcę dawała ogrom frajdy.