Komentarze do wiadomości: Wielkie zwycięstwo graczy. Dwa „płatne” klany, które Paradox chciał ukryć za paywallem, trafią do podstawowej wersji Bloodlines 2

Pierwsza czesc stala wyborami i wolnoscia.

Jak się patrzy przez różowe okulary nostalgii, to tak...

Właśnie ogrywam pierwsze BL, szykując się na premierę "dwójki", i nasuwa mi się takie stwierdzenie, że jest to dobrze napisana historia ze świetną atmosferą i klimatem Świata Mroku, ale przy tym dosyć marne RPG (na tle współczesnych standardów) i jeszcze gorsza gra jako taka. Całość jest strasznie liniowa i praktycznie nie oferuje znaczących wyborów w zakresie fabuły czy questów, a nawet jeżeli, to w zasadzie nie nakładają one na gracza żadnych długofalowych konsekwencji, jak ma to miejsce chociażby w Wiedźminie, gdzie jakaś decyzja potrafi odbić nam się czkawką wiele godzin gry później. To nie jest też New Vegas, gdzie możesz np. w trakcie zadania, polegającego na zabiciu kogoś, dogadać się z niedoszłą ofiarą, a potem wyeliminować zleceniodawcę... lub wykiwać obu. Tutaj wszystko leci jak po sznurku, a gra co najwyżej pozwala ci zdecydować, czy chcesz kogoś zabić, czy darować mu życie, przy czym fabularnych konsekwencji tej decyzji nie ma żadnych, bo ten NPC tak czy inaczej znika z gry (np. opuszcza miasto), co najwyżej gra nagrodzi cię punktami człowieczeństwa czy maskarady...

Z tą wolnością to też średnio, bo bardzo często gra sugeruje ci preferowany sposób wykonania zadania, wymuszając skradanie albo walkę, niezależnie od buildu twojej postaci czy wybranego klanu. Tak, bywa, że możesz to zignorować, ale wtedy gra jasno daje ci do zrozumienia, że spieprzyłeś, bo NPC jest na ciebie wściekły i dostajesz mniejszą nagrodę za swój wysiłek (np. misja na statku czy w muzeum). Jedyna faktyczna wolność sprowadza się do przedostania się w jakieś miejsce, bo wtedy faktycznie masz spory wybór - perswazja, uwodzenie, zastraszanie, hackowanie, otwieranie zamków, szyby wentylacyjne, dyscypliny (magia). Ale to też nie zawsze, bo czasem masz wykonać sekwencję dokładnie tak, jak gra ci każe i koniec gadania.

To się mogło podobać w 2004 roku, ale minęło 20 lat i RPG poszły do przodu. Dziś gry z tego gatunku rzadziej stawiają na "cyferki", "tabelki" czy rzuty kością, a częściej na emocje, wybory moralne i ich konsekwencje. Odnoszę wrażenie, że właśnie taką grą chce być BL2 (czy będzie, to się dopiero okaże) i mnie to cieszy, bo właśnie takie RPG'i lubię najbardziej.

rozgrywka/wybory jest plytka jak kaluza.

I wiesz to, nie grając nawet sekundę?

Persecuted

No tak to widze ogladajac gameplay i z tego co twierdza osoby co graly. Gra podobno prowadzi od markera do markera. Masz racje, ze wiekszosc wyborow w pierwszej czesci jest izuloryczna. No, ale jednak nawet wybierajac klan diametralnie zmienia rozgrywke i sposoby przechodzenia gry. Wez pod uwage wiek tej gry. Faktycznie dzisiaj ta gra moze nie robic wrazenia. No, ale wtedy takich gier nie bylo wogole. Nie bez powodu do dzisiaj o tej grze sie mowi, a na jej kontynuacje pomimo kiedy wyszla poprzednia oslona czeka tylu ludzi.

W tej to idziemy od markera do markera

Czyli jak w każdej nowoczesnej grze RPG? "Jedynka" też była liniowa, tylko nie miała markerów... bo nie było w niej mapy ani kompasu. Natomiast jak najbardziej ma być otwarty (choć nieduży) świat i zadania poboczne.

No, ale jednak nawet wybierajac klan diametralnie zmienia rozgrywke i sposoby przechodzenia gry

Tylko Malkavian i Nosferatu, reszta oferuje bardziej kosmetyczne zmiany. Byłoby inaczej, gdyby gra pozwalała trzymać się określonego stylu rozgrywki, ale tak nie jest, bo ona wymusza np. walkę czy skradanie i ma w tyłku twój "build".

Wez pod uwage wiek tej gry. Faktycznie dzisiaj ta gra moze nie robic wrazenia.

No nie robi, dlatego BL2 nie idzie w jej ślady. Jak właśnie oczekuję bardziej RPG na modłę Mass Effecta czy Wiedźmina 3, niż immersive sim'a (jakim było pierwsze BL1), więc mnie ta zmiana kierunku odpowiada. Jakość pisarstwa będzie kluczowa.

Ale fakt, Bloodlines 2 ma już niewiele wspólnego z gatunkiem RPG - to bardziej Immersive Sim w stylu Dishonored i nawet twórcy się nie kryją, że inspirowali się tą grą.

Właśnie na odwrót, to pierwsze BL bardziej przypomina ubogiego immersive sima, bo tam praktycznie cała wolność gracza sprowadza się do wyboru sposobu dostania się w jakieś miejsce (perswazja, uwodzenie, zastraszanie, hackowanie, otwieranie zamków, szyby wentylacyjne, dyscypliny). Z kolei wyborów stricte fabularnych jest jak kot napłakał, a takich z konsekwencjami jeszcze mniej, to w dużej mierze liniowa, gra, która toczy się jak po sznurku i nie oferuje alternatywnych rozwiązań, co najwyżej jakieś dodatkowe linie dialogowe bez znaczenia. Za to BL2 ma niby iść w drugą stronę, mniej wolności czysto gameplayowej (nie ma tam hackowania czy otwierania zamków, tego typu przeszkody rozwiązuje telekineza), ale więcej decyzji fabularnych i budowania relacji z postaciami. Jak będzie, zobaczymy.

Gry maja wychodzić dopracowane na premierę a nie być sprzedawane jako beta za 300 zł a połatane kiedyś tam. Borderlands 4 idealnie to pokazał i o masie innych bubli za cenę 300 Zł. KDC 2 potrafił jakoś wyjśc dopracowany i bez wiekszych błędów na premierę i z dobrą optymalizacją.

Dzięki, jakaś pomroczność wystąpiła :D.