W 536 roku Słońce zaczęło świecić słabiej niż Księżyc. Rozpoczęła się mała epoka lodowcowa
Rok 536 n.e. przyniósł zjawisko, które zmieniło świat – tajemniczą mgłę i zaćmienie słońca, które trwało 18 miesięcy, prowadząc do globalnej klęski i epoki lodowej, nazwanej później jako Późna Antyczna Mała Epoka Lodowa.
Rok 536 naszej ery przyniósł istotne zjawisko klimatyczne, które dało początek okresowi znanemu jako Późna Antyczna Mała Epoka Lodowa (LALIA). Charakterystycznym elementem tego okresu była tajemnicza mgła, która rozprzestrzeniła się nad Europą, Bliskim Wschodem oraz częściami Azji, powodując, że słońce świeciło słabiej przez około 18 miesięcy, co przypominało ciągły stan zaćmienia. Mgła była tak gęsta, że blokowała słońce w ciągu dnia, prowadząc do drastycznego spadku temperatur, nieurodzaju, powszechnej klęski głodu i śmierci.
Wybuch wulkanu jako przyczyna zaćmienia
Pierwotną przyczyną tego mrocznego okresu uważa się ogromną erupcję wulkaniczną na Islandii na początku 536 roku. Wybuch ten był na tyle duży, że rozprzestrzenił popiół na półkuli północnej, tworząc mgłę, która doprowadziła do dramatycznych zmian klimatycznych. To zdarzenie miało wpływ podobny do erupcji wulkanu Tambora w 1815 roku, znanej ze swoich globalnych efektów zmieniających klimat.
Badacze tego okresu opisują Słońce, które dawało światło bez jasności, podobne do księżyca, oraz brak cieni nawet w południe. Takie obserwacje nie były brane na poważnie aż do ostatnich lat XX wieku, kiedy to badania pierścieni drzew ujawniły znaczący spadek temperatur w okolicach 536 roku. Analizy te wykazały, że okresy letnie w Europie i Azji stały się dramatycznie chłodniejsze, a niektóre z cieplejszych regionów świata doświadczały nawet opadów śniegu.
Konsekwencje tego wydarzenia były długotrwałe i dotkliwe. Efekty erupcji z 536 roku były spotęgowane przez dodatkowe erupcje parę lat później, wydłużając okres regeneracji półkuli północnej. Przedłużające się mrozy i głód doprowadziły do stagnacji gospodarczej i były następnie poprzedzone wybuchem pierwszej epidemii dżumy w 541 roku, która zdziesiątkowała znaczną część populacji Cesarstwa Bizantyjskiego. Zmiany klimatyczne zapoczątkowane w 536 roku kontynuowały wpływ na zachodnią Europę, aż do około 660 roku i środkową Azję do około 680 roku.
Badacze sądzą, że mogą istnieć jeszcze nieodkryte erupcje wulkaniczne, które przyczyniły się do mgły z 536 roku, wskazując na złożoność i dużą skalę zakłóceń klimatycznych podczas tego niefortunnego okresu. Powyższe odkrycia podkreślają zdarzenie ochłodzenia z 536 roku, jako jedną z najbardziej znaczących i wpływowych anomalii klimatycznych w ciągu ostatnich dwóch tysięcy lat, wpływającą na dużą część półkuli północnej Ziemi.
Komentarze czytelników
GRYOnline.pl:
tvgry.pl:
