Gra The Persistence

Niedoceniona gierka. Warto zagrać.

Dobra, choć niedoceniona gra. Nawet nie ma 25 ocen. Nie dowiedziałbym się o niej gdyby nie dawali jej za darmo w PS+.

Ciekawostką jest, ze gra nie jest zwykłą strzelaninką w której giniesz i grasz dalej lub wczytujesz save'a. Tworzymy sobie genetycznego klona, a gdy zginiemy tracimy go i musimy stworzyć nowego zaczynając mapę od laboratorium.

Pod koniec gra jest dosyć trudna, o czym sami twórcy napisali, więc jej przejście może stanowić wyzwanie jeśli ktoś lubi się sprawdzać.

Jeśli ktoś lubi gry typu "roguelike" - tytuł dla niego. Wciąga, nie powiem że nie, potrafi wystraszyć - to ostatecznie horror - ale jednocześnie jest do granic frustrujący. Giniesz od jednego uderzenia i zaczynasz od nowa. Biegasz pół godziny po losowo wygenerowanych pomieszczeniach, zbierasz pierdyliard "komórek macierzystych, Fab-Chipów, żetonów Erebus i schematów", wytwarzasz broń - palną, ręczną, eksperymentalną, po czym jeszcze ją usprawniasz. Po czym wchodzisz do pomieszczenia gdzie znajdują się ze dwa, trzy potwory i skradając się, masz nadzieję na to, że wszystko pójdzie idealnie i nie zginiesz przy jednym uderzeniu. Jeśli się uda - idziesz dalej, znów po drodze robiąc to samo, jeśli zginiesz lub jeśli gra wrzuci na Ciebie nagle trójkę rozszalałych potworów z którymi NIE MASZ SZANS, zaczynasz od początku, tracąc całą zebraną do tej pory broń. Frustruje to do granic i powoduje że nie raz ma się ochotę rzucić padem o ścianę. Do tego dochodzi miałka i bardzo prosta fabułka, mocno średnia grafika, nawet w VR, błędy (zawiesił mi się skrypt przy wykonywaniu głównego zadania na jednym z poziomów co spowodowało utratę całego postępu na nim...) oraz monotonia. Gra potrafi wciągnąć, ale jednocześnie do granic sfrustrować. Niczym nie rekompensuje straconych na nią nerwów i jest raczej jednorazowym doświadczeniem. Jeśli zabawa w zbieractwo, upgrade'y, crafting a potem testowanie tego na zasadzie "uda się albo nie i od nowa" to nie Twój typ gameplayu - odpuść. Pozostałym może się spodobać, choć poprzez mierną fabułkę (widać że to dość budżetowy tytuł), mocno średnią oprawę i monotonnię - raczej na kolana nie powali. Słowem - frustrujący acz potrafiący przestraszyć i zaintrygoiwać, średniak.