Komentarze do gry: Strange Horticulture

Z jakiegoś powodu ta gra przypominała mi „The Case of the Golden Idol”. Być może to zasługa tego, że całkiem niedawno przeszedłem arcydziełko Color Gray Games, a być może po prostu ta przygodówka o identyfikowaniu roślin w z deka lovecraftiańskim mieście ma w sobie coś z gry detektywistycznej.
A właściwie to ma z niej całkiem sporo, bowiem nie tylko identyfikowanie roślin po ich oszczędnym, zawsze niezupełnym opisie przypomina tu odczytywanie biegu morcznych wydarzeń z poszlak które po nim pozostały, ale również cała główna nić fabularna osnuta jest tutaj wobec intrygi morderstwa. To pierwsza gra od bardzo dawna, w której udało mi się za pierwszym razem odblokować dobre zakończenie, z czego się bardzo cieszę, bo ostatnia zagadka, którą przyszło mi tu rozwiązać była naprawdę satysfakcjonująca.
Oczywiście gra ta nie działałaby w ogóle, gdyby nie udało się tu zaprezentować ciekawych i ładnie narysowanych gatunków kwiatów, podobnie jak „Dredge” nie działałby bez ciekawych gatunków ryb. Pod tym względem jednak „Strange Horticulture” jest dużo bardziej naturalistyczne od swojego rybackiego kolegi. Wszystkie niemal zawarte w tej grze gatunki roślin wyglądają jak coś, co mogłoby spokojnie rosnąć wśród łąk i lasów Albionu. Nie ma tu żadnych szalonych, magicznych kwiatów (przynajmniej z wyglądu), nawet jeżeli sama gra nie stroni od elementów paranormalnych.
Dark academia, epoka wiktoriańska i motywy zaczerpnięte od Lovecrafta są ostatnio, jak się wydaje, modne. Na YouTube znaleźć można niezliczone filmiki tworzące ambient londyńskiej kawiarni z końca XIX-tego wieku itp. Ta gra jest trochę właśnie jak taki filmik, a na pewno jest z tej estetyki zrodzona. I być może dlatego tak przyjemnie się w to gra – w końcu kto z nas, współczesnych uczestników popkultury, by nie chciał być właścicielem przytulnego, nieco dziwacznego sklepiku gdzieś na ulicach jednego z brytyjskich miast, całe dnie siedzieć w fotelu przy kominku głaszcząc swojego kota i identyfikując różne nietypowe gatunki roślin? Nawet jeśli nie kryje się w tym nic szczególnie głębokiego...