Sifu

Mechanika

W Sifu akcję obserwujemy z różnych perspektyw (w czasie poruszania się po lokacjach kamera jest za plecami bohatera, ale jej położenie zmienia się, gdy dochodzi do walki – wówczas pokazuje nam wydarzenia z różnych stron, a ujęcia charakteryzują się pewną dozą filmowości). Zabawa polega na eksplorowaniu plansz i toczeniu starć z napotkanymi przeciwnikami.

Gracz walczy zarówno z szeregowymi bandytami (niektórzy z nich są wyposażeni w broń, np. noże), jak i bossami. Kluczową rolę odgrywają tutaj zręczne palce oraz pozycjonowanie – musimy poruszać się w taki sposób, by unikać ataków i maksymalizować obrażenia zadawane wrogom wykorzystując swoje otoczenie. Czasem przejmujemy też na jakiś czas przedmioty posiadane przez wrogów (możemy zadawać nimi ciosy, a także rzucać). Warto przy tym odnotować, że w Sifu plansze są częściowo zniszczalne – ciosy mogą np. niszczyć barierki lub stoły.

Intrygującym elementem rozgrywki jest mechanika starzenia się postaci. W momencie rozpoczęcia gry nasz bohater ma 20 lat. W jego ekwipunku znajduje się magiczny artefakt, zasilany siłami życiowymi, który posiada niezwykłą moc wskrzeszania. Za każdym razem, gdy protagonista ginie podczas walki, możemy skorzystać ze starożytnego talizmanu, aby przywrócić go do życia. Wiąże się to jednak z pewnym kosztem. Po każdym powrocie z zaświatów bohater staje się coraz starszy. Na dodatek każda kolejna śmierć zwiększa liczbę lat, naliczanych mu po ponownym wskrzeszeniu (za pierwszym razem postać zestarzeje się o rok, następnym o dwa itd.). Nie możemy też korzystać z tej opcji w nieskończoność. Po osiągnięciu określonego wieku bohatera czeka ostateczna śmierć.

Starzenie się postaci nie wpływa na szczęście negatywnie na jej zdolność do walki. Im bohater jest starszy, tym bardziej rośnie siła jego ciosów. Ponadto w toku rozgrywki odkrywamy nowe umiejętności (przede wszystkim potężne techniki Pak-Mei Kung Fu). Zakup kolejnych zdolności jest możliwy między zgonem i ponownym odrodzeniem, a także między misjami lub przy specjalnych kapliczkach. Użytecznym narzędziem jest też tablica detektywistyczna, ilustrująca nasze postępy w śledztwie oraz zachowująca wszystkie zebrane informacje.

Gra ta pozbawiona została poziomów trudności. Twórcom zależało na tym, by każda porażka była dla nas cenną lekcją, a każda kolejna godzina rozgrywki ułatwiła nam zrozumienie zastosowanego w niej systemu walki. Możliwe jest przejście gry bez utraty choćby jednego życia, wymaga to jednak skupienia i refleksu.

Tryby gry

W Sifu możemy grać wyłącznie samotnie. Podstawą zabawy jest kampania fabularna.

Kwestie techniczne

Sifu posiada ciekawą, trójwymiarową oprawę graficzną, która pod pewnymi względami może budzić skojarzenia z poprzednim dziełem studia – grą Absolver (mowa przede wszystkim o modelach postaci). Jednak tym razem twórcy zastosowali odrobinę odmienną, bardziej komiksową stylistykę. Świetne wrażenie robią też widowiskowe animacje postaci.

Autor opisu gry: Bartosz Świątek