Ironkraft: Road to Hell

Podstawowym „narzędziem pracy” naszego bohatera jest przystosowany do najcięższych zadań pojazd o pieszczotliwej nazwie The Annihilator. Jest on w pełni modyfikowalny, a w toku rozgrywki możemy wyposażać go w masę dodatkowych gadżetów, poczynając od różnych rodzajów klaksonów po całą gamę śmiercionośnych broni, służących do eksterminacji nazistów, kosmitów, zombie i każdego kto stanie nam na drodze. W arsenale znalazł się cały szereg totalnie zakręconych wynalazków, takich jak prototypowe super-tajne bronie nazistów: Kitty Cannon i Sauerkraut Sprayer.

Akcja gry ukazana jest z boku, podobnie jak w klasycznych brawlerach czy platformówkach. Zabawa sprowadza się do zaliczania kolejnych etapów, w których czeka na nas mnóstwo zróżnicowanych wyzwań. Celem samym w sobie jest zaś napełnianie sakiewki bohatera, a sposobów na to mamy kilka. Poza tradycyjnymi zleceniami, polegającymi na przewożeniu rozmaitych ładunków, możemy także infiltrować tajne bunkry, poszukiwać ukrytych skarbów i brać udział w zwariowanych etapach bonusowych. We wszystkim przeszkadzają nam oczywiście rozmaite przeszkody terenowe oraz zastępy przeciwników, z którymi rozprawiamy się w dość brutalny sposób.

Jak na produkcję typowo zręcznościową, Ironkraft: Road to Hell może pochwalić się ładną oprawą audiowizualną, wykonaną w 2.5 D. Tła robią wrażenie jakością i szczegółowością, a rozgrywce towarzyszy masa eksplozji i efektów specjalnych. Spory nacisk położono także na silnik fizyczny i realistycznie zachowanie się pojazdu w różnych warunkach terenowych. Wisienkę na torcie stanowią easter-eggi nawiązujące niemalże do każdej dziedziny współczesnej pop-kultury.

Autor opisu gry: Retromaniak