Guy Spy and the Crystals of Armageddon

Już w pierwszej sekwencji, która rozgrywa się w tunelu berlińskiego metra, zauważymy znaczne różnice. Wciskanie w określonych momentach odpowiednich klawiszy, tak jak miało to miejsce w Dragon’s Lair czy Space Ace, nie zdaje tu żadnego egzaminu. Gracz musi skoncentrować ogień karabinu maszynowego na stojących po drugiej stronie przeciwnikach, kierując celownikiem przy pomocy kursorów. Z racji tego, że wytrzymałość naszego komandosa jest ograniczona a wrogów wciąż przybywa, konieczne staje się również stosowanie uników. Po ukończeniu pierwszej sekcji przenosimy się do kolejnej, a w międzyczasie oglądamy fragment sprawnie zrealizowanego filmu animowanego. Oprócz pojedynków strzeleckich w Guy Spy and the Crystals of Armageddon czeka nas m.in. starcie z mumią, szalona ucieczka w kabinie kolejki linowej, w której jesteśmy zmuszeni unikać ognia nieprzyjaciela podróżującego drugim wagonikiem, czy też zjazd na nartach w Szwajcarii, gdzie na drodze herosa piętrzyć się będą rozmaite przeszkody. W sumie program oferuje trzynaście zróżnicowanych etapów, może i niezbyt długich, ale za to bardzo trudnych.

O ile oprawa wizualna gry nie budzi większych zastrzeżeń (ReadySoft Incorporated przyzwyczaił graczy do wysokiej klasy animacji), tak w przypadku dźwięku jest już znacznie gorzej. Pompatyczna muzyka staje się irytująca już po kilkunastu sekundach zabawy, zwłaszcza kiedy gracz zmuszony jest w kółko powtarzać wybraną scenę. Niezbyt dobrze przemyślano również kwestię sterowania – bohater bardzo wolno reaguje na wydawane polecenia, przez co ukończenie choćby pierwszej misji wydaje się być zadaniem niewykonalnym. Na szczęście twórcy zrezygnowali z limitu „żyć”, dzięki czemu możemy powtarzać każdą scenę do skutku.

Autor opisu gry: Krystian Smoszna