Gra Final Fantasy XIII

Ch@oTic--> a gdzie ty niby słyszałeś że wyjdzie na pc ? Chyba musiałeś przeczytać stary artykuł z przed 2 lat ;D

Zdobędę ją na święta. Wydaje się fajna, tylko szkoda, że nie ma trybu multiplayer, ale nie było go w żadnym Finalu więc można to przeboleć ;)

Można by powiedzieć o tej grze jedynie jedno...WIELKIE ROZCZAROWANIE. Grałem praktycznie we wszystkie Finale ale na tej części naprawdę się zawiodłem. Nie widziałem jeszcze tak tunelowej gry. Nie można się nacieszysz niczym innym niż tylko oprawą graficzną lecz w gruncie rzeczy nie po to kupujemy gry. Final powinien być otwarty, magiczny i zaskakujący, tutaj niestety tego nie uraczymy. Nie polecam....

Dziś skończyłem cześć spoko ale wydaje mi się, że to już nie ten sam final. Pod koniec trochę się już zaczynałem nudzić;/

Ja jestem w połowie fabuły ale gra jest MEGA!. Co prawda nie grałem w poprzednie częsci wiec nie wiem czemu ludzie tak hejtują
(znalazłem fajny komentarz:

"...if your a real FF fan youd know the first rule about FF games DONT COMPARE THEM.
any FF fan would relize that each FF is a completly different game in story charecters, universes, and gameplay.
comparing them is like comparing star ocean 1 to grandia...")

ale mi sie podoba ;P Muzyka grafika i system walki mjut! No ale to mój pierwszy jRPG. Za bardzo angażuje sie w fabułe, postacie a ma to swoje wady ;P

Gra miażdży wizualnie, ale fabuła strasznie sztampowa i to boli

Osobiscie gralem we wszystkie czesci i moge powiedziec ze 13 jest okropna. Jedyne co przyciaga to grafika. Fabula zagmatwana i malo interesujaca. Postacie (szczegolnie Vanille ktorej nie da sie sluchac) sa mocno przesadzone i przekoloryzowane. Gameplay szybko staje sie nudny. Trudno znalezc jakies dobre strony w tym wszystkim. W porownaniu z poprzednimi czesciami DNO!!

ujemny - TRRRRROOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

A może ktoś powiedzieć o co w tej grze chodzi ?

@ufo555555, bo dochodzi język japoński + wszystkie filmiki z lip syncem. Nic nie wiadomo o lepszych teksturach.

Ktoś orientuje się, czy będzie wersja pudełkowa?

Ale jest słowo klucz: "działa". :D A to najważniejsze. Optymalizacja musi być dobra w takich wypadkach. Skopany port to było GTA IV, gdzie po dziś dzień trzeba mieć niezły sprzęt, żeby gra działała płynnie na najwyższych ustawieniach, gdzie graficznie i tak nie ma jakiejś rewelacji. Akurat problemy graficzne najmniej mnie interesują w serii FF, ważne, żeby było grywalne. :)

Całkiem fajny ten Final. Liniowe toto jak cholera ale tak poza tym to wszystko spoko.

Czy trzeba instalowac jakies pliki do tej gry, bo w gta v trzeba zainstalowac cala pierwsza plyte, a mam dysk 20 gb

@up Heh, doskonale cię rozumiem kolego. Ale dla takiej gry warto. Choćbyś miał pobierać dniami albo tygodniami to jednak warto. :D

Jako osoba żywotnie zainteresowana seria Final Fantasy i połowa Krypty Final Fantasy nie mogę pozwolić sobie na niepodzielenie się swoją oceną gry. Częściowo się zgodzę z zarzutami Miszczogrzmota, choć moim zdaniem nie wszystko w tej grze jest złe. Gra ma potencjał, tylko ogólne wrażenie spieprzył fatalny sposób narracji i strasznie, wręcz przytłaczające, nakładanie na gameplay sztucznych ograniczeń. Żeby jednak w pełni sprawiedliwe ocenić grę, trzeba rozłożyć ją na co najmniej kilka czynników pierwszych.

1) Ogromne ograniczenie możliwości eksploracji świata
Zacznę od tego, jako że uważam to za jednego z trzech największych minusów gry - razi szczątkowa eksploracja świata i nie obroni tego żaden kontrargument. Weźmy nawet FF VI czy FF IX. Tam można iść wszędzie po korytarzach, byle tylko je obszukać i znaleźć ukryte itemy w skrzynkach. Ba, nawet można podejść w sobie każdy zaułek - nie ważne że ślepy, że nad przepaścią, ale można podejść by popatrzeć co niżej. W FF XIII jak się diagram mapy kończy to już dalej nie podejdziesz. Rzucało mi się do w oczy przy penetracji Lake Bresha, którą uważam za piękne, malownicze miejsce. No i właśnie - nie mogę podejść sobie na skraj skrystalizowanej fali, by popatrzeć w toń, bo mi się kończy diagram mapy i ten kawałek już nie podejdę - w poprzednich Finalach na dalej planszy można było poruszać się względnie wszędzie, o ile nie było fizycznej przeszkody ograniczającej ruch.

Układ korytarzy faktycznie jest prościutki, co najlepiej widać na przykładzie Gapra Whitewood i znajdującego się w nich kompleksu badawczego. Rozstrzelone przestrzennie, wielkie niemal puste przestrzenie z kilkoma Lobo na krzyż, chyba tylko po to by pokazać możliwości wydajnościowe sprzętu PS3. Naprawdę razi złe zagospodarowanie takiej wielkiej przestrzeni - w Palumpolum jest nie lepiej. Ogromne marnotrawstwo potencjału.

Najbardziej jednak cierpi ekspolracja mapy świata - do skończenia Cocoon właściwie nie ma o tym mowy, bo ciąg zdarzeń jest narzucony siłą. Dla porównania: w FF III mamy Floating Continent, unoszący się tak samo jak Coccoon nad Grand Pulse w FF XIII, tyle że Floating Continent można zwiedzać do woli i ma się wpływ na to, kiedy i jak odwiedzamy dane lokacje. W FF XIII przez jakieś 60-70% gry takiej swobody w ogóle NIE MA.

2) System walki
Z tym mają lub będą mieć problem osoby "wychowane" na tradycyjnym systemie ATB (FFIV-FFIX), do których się zaliczam. Na początku przychodzi reflekcja "WTF, to ma być Final Fantasy, a nie Devil May Cry albo Mortal Kombat lub ich połączenie". Kiedy jednak się przecierpi zderzenie z rzeczywistością mutacji tego systemu na potrzeby FF XIII, okazuje się, że nie jest aż tak tragicznie.

Z jednej strony rozumiem opinię Miszczogrzmota o zbytniej automatyzacji rozgrywki, bo ja też wolę mieć kontrolę nad całym składem mojej ekipy, a AI nie zawsze wie, co w danej sytuacji MOIM zdaniem jest najlepsze - tak potwierdza się, to co mój przedmówca napisał o marnowaniu ataków na dobijanie dogorywającego moba. Trzeba jednak wziąć pod rozwagę, że z uwagi na znaczne udynamicznienie przebiegu walki, kontrola 3 postaci na raz mogłaby być trudna (teamy 2 osobowe jeszcze by się dało okiełznać), więc niejako sama idea walk niemal wymusza taką konwencję. Podzielam też opinię Miszczogrzmota w stosunku do Eidolonów: poza walką, gdzie gra wymusza podczas Boss fightu na "stadionie" w Palumpolum zrobienie dobrego użytku z Shiva Sisters, że Eidolonów właściwie nie ma po co używać - dobrze dobrana ekipa sama sobie bez Summona poradzi i wydanie tych 3 Technical Points to marnotrawstwo.
Od siebie dodam, że na odczucie "WTF! To nie Devil May Cry albo Mortal Kombat" wpływa bardzo rating gwiazdek za zakończenie walk. Uważam to za zupełnie niepotrzebne, a dodatkowo wpływ ratingu walk na wyrzucany loot jest krzywdzący (z czasem człowiek opanowuje walkę na tyle, by 90% potyczek kończyć z wysokim wynikiem). Wypadanie lootu też jest bardzo nieregularne (zwłaszcza potrzebnej gotówki), co sztucznie wydłuża czas gry i piętrzy niepotrzebne problemy, czego w poprzednich częściach nie było.

Z drugiej strony, udynamicznienie walk podniosło atrakcyjność rozgrywki - większość walk z mobami nie trwa długo, więc aż tak dużo czasu się nie marnuje. Bardzo przydaje się opcja wykorzystania naładowanych segmentów ATB i odrzucenie nienaładowanych i szubko dopełnić pasek Chaina i zestaggerować wroga. Zmiana paradigmów, poza atakami blokującymi tę możliwość (walki z Barthandelusem) jest szybka i zapewnia dostęp do poznanych umiejętności, co na czas walki pozwala pozbyć się negatywnego odczucia bezsensownego przywiązania konkretnych zdolności tylko pod określone joby.

3) System progresji
Skoro już o role'ach wyżej ("jobach") wspomniałam to czas przejśc do drugiego największego minusa gry. Odgórne ograniczanie progresji jest czymś co również mnie bardzo się nie podoba i tu w pełni zgadzam się z Miszczogrzmotem:
Nawet levelowanie jest tak liniowe, że przez te pół gry mamy stopniowo możliwość rozwijania tylko tych części, które autorzy nam udostępnili. Mało tego, dokładnie kiedy kończymy już upgradeować dane segmenty, po prostu wiadome jest, że zaraz akcja przerzuci się na innych bohaterów
Do tej pory nie zdarzyło się, aby twórcy aż tak ograniczali rozwój bohaterów. W poprzednich grach z czasem były dodawane nowe elementy (czy to nowe materie, czy zdolności pod nowymi GFami, czy jakkolwiek inaczej), ale gracz miał pełną swobodę w podejmowaniu decyzji czego się nauczyć/będzie korzystać i będzie mógł dalej sam wpływać na rozwój bohaterów i korzystać z tego co do tej pory osiągnięto. FF XIII po dotarciu do punktu "!" znowu przerzuca gracza na inną drużynę, a nawet jeśli nie, to po wymaksowaniu określonego poziomu Crystarium nie ma co myśleć o dalszej nauce nowych zdolności, póki nie dotrze się do momentu, który odblokowuje nowe obszary rozwoju. Dla mnie takie wynaturzenie progresji bohaterów, co jest jednym z kluczowych elementów KAŻDEGO RPG, jest karygodne.

Rozstrzał na role/joby już kiedyś był, ale w starszych produkcjach była opcja samodzielnego ustawiania przez Gracza zestawu zdolności, którymi postać będzie się posługiwać. Ograniczenie używania np magii leczniczej u danej postaci tylko do jej roli medyka jest dla mnie nietrafione, ale (jak pisałam wyżej) da się to przeżyć szybką zmianą paradigmów. Inna sprawa, że paradigmy przypominają mi zmiany Dress Spheres, które w X-2 przyprawiały mnie (jak cała X-2) o mdłości.

Samo Crystarium w esencji to mutacja systemu AP znanego z FF VIII - zbieramy AP, by się nauczyć zdolności i włączamy następna do nauki. Nauczenie się jednej daje niekiedy (na rozgałęzieniu) opcję wyboru jednej z dwóch ko0lejnych zdolności do nauki. Ubieranie tego w zawiłą prezentacje graficzną (hybryda Sphere Gridu i Materii) jest moim zdaniem niepotrzebna - wprowadza jedynie chaos.

4) Fabuła i postacie
Z jednej strony mamy trzeci główny minus - rażąca liniowość i nieumiejętna narracja, z ze złym wykorzystaniem antagonistów włącznie. OK, przyznajmy, że gry z serii Final Fantasy w przeważającej większości nie sa ostoją wielowątkowej fabuły, ALE dawały Graczowi pewną dowolność w podejmowaniu niektórych decyzji, co mniej lub bardziej wpływało na fabułę. W FF VII widać to było przy wyborze kolejności odzyskiwania Huge Materia i ewentualne niepowodzenie misji miało wymierny wpływ na wynik (niepowodzenie co najmniej jednej misji powodowało przepadek Blue Huge Materia i zamknięcie drogi do stworzenia Bahamut ZERO Summon Materia). Skrewienie w tunelach Centra na CD 1 w W FF VIII utrudniało potem penetrację Lunatic Pandora na CD 3. Do tego gry oferowały mniej lub więcej subquestów, że o mini grach nie wspomnę. W FF XIII nie ma właściwie nic. Miałam wielką ochotę na pojedynek z Jihl Naabat, "złą siostrą Quistis" i srodze się zawiodłam. Biorąc pod uwagę ile razy ekipa na nią trafia oraz jaka z niej manipulatorka, spodziewałam się, że uświadczę co najmniej jednego pojedynku z nią oraz Yaagiem Roschem. A tu ni hu hu. Ogromna strata.

Kolejna sprawa to problem, który Miszczogrzmot juz opisał, z czym sama zmagałam się przez pierwszą godzinę gry w FF XIII:
ubrana w głupie, mieszające tylko i utrudniające odbiór, sformułowania fabuła(fal'cie, l'cie, cieth, focus, orphan, itd.)
Nie wiem, czy to zamierzone, czy też nie, ale zmusza do zapoznania się z materiałami w dość często olewanym data logu, aby pozbyć się dręczącego pytania "a o co właściwie chodzi - kimsą Fal'Cie, L'Cie, Cie'th i pozostała banda?".

Skakanie po wątkach fabularnych to japońska specjalność, ale tu w grze jest ich zdecydowanie za wiele. Szkoda, że ograniczeniu rozwoju danej postaci towarzyszy poszatkowanie ątków na jeszcze mniejsze mini segmenty. Tu wolałabym rozdział jaki ma m iejsce w FF VI w World of Balance, gdzie osobno mieliśmyu do rozegrania cały wątek Locke'a, Sabina i Terry. Rozegranie wątku do końca i cofnięcie się na chwilę by kolejna drużyna rozegrała swój etap do końca bez zbędnych przerw byłoby moim zdaniem lepsze i przyjaźniejsze dla odbiorcy.

Nie zgadzam się natomiast z zarzutami względem postaci. O ile część ich cech charakterologicznych gdzieś już była (Squall, a nie Cloud w przypadku Lightning, Tidus w przypadku Hope'a, Zella dla Snowa, Lului dla Fang, Selphie i Rikku dla Vanille), o tyle to jednak są inne postacie niż ich duchowi krewni. Przemiana Light niańczącego Hope'a wyszła moim zdaniem naturalnie, podobnie Hope przez emulację Lightning i podjęcie pierwszych męskich decyzji zmężniał. Fang to Fang - twarda seksowna babka, z niewyparzonym jęzorem, silnym charakterem i określonym celem, Snow uzmysławia sobie co to naprawdę oznacza być bohaterem na jakiego się kreuje. Wielu chwil zwątpień i rozterek nie odbieram jako zbędnych tylko jako dobrze pokazujących rozwój postaci jako osobowości. Sazha zostawiłam sobie osobno, bo to osobny przypadek - z jednej strony element comic relief, z drugiej mający swoje dramatyczne 5 minut. W jego przypadku nie obserwujemy może zmiany, ale po kroku odkrywamy coś, co chowa głębiej.

Bardzo podobają mi się interakcje między postaciami i uważam, że dialogi są świetnie napisane. Mnie bardzo rozbawiły zwłaszcza "pogawędki" Sazha i Lightning, czy Sazha z Vanille, miło patrzyło się na interackję pomiędzy Light i Fang. Gdyby storytelling nie był tak spieprzony, a gra bez grindowania nie była tak krótka.

Coś, co koniecznie muszę pochwalić to muzyka, nie tylko z uwagi na świeżość jaką wniósł Masashi Hamauzu, ale fakt, że nagrała ją Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie. Mamy więc doniosłe utwory symfoniczne, jak też melanż muzyki j-pop z klasycznymi skrzypcami, tak jak było to np. przy Sailor Moon, gdy na polu walki meldowały się Sailor Satrun, Sailor Uranus, Neptune i Pluto. Przepiękną ścieżkę ma Lake Bresha. Muzyka to definitywny atut gry.

Gra naprawdę ma potencjał - gdyby nie koszmarne błędy opisane wyżej: przede wszystkim lepszy sposób narracji, nieograniczanie progresji bohaterów i lepszy system rozwoju, wątpię czy fani wieszaliby na niej tak bardzo psy. Gdyby FF XIII była pozbawiona swoich bolączek z czystym sumieniem mogłabym dać ocenę 9,0. Oceniając to co jest, nie mogę dać więcej niż 5,5 - dając mniej nie byłabym sprawiedliwa (nie wszystko w grze jest złe), ale w tym kształcie grze daleko do wielkich poprzedniczek. Gra jest krótka, ale jednak mnie wciągnęła na tyle by ją dokończyć - największa w tym zasługa postaci. Nie mniej firmie Square-Enix moge powiedzieć tylko jedno: "wstyd Panie i Panowie - to poniżej waszego poziomu i talentu".

Kupiłem na wyprzedaży steam ostatnio finala XIII, jednak w trakcie gry, gra co chwile przycina, i następują spore spadki fps, jest ktoś może w stanie mi pomóc?

Nie ma porównania do XIII-2 i 3 to jest najlepsza część, strata czasu na te 2 ostatnie mogli zakończyć na tej.

Jeszcze w 2020 roku nie wyobrażałem sobie, że będę grał w jakieś tam Final Fantasy... . Kto w ogóle gra w jakieś gry JRPG? To jest chyba nisza nad niszami, no nie? No a pod koniec 2020 zagrałem w Final Fantasy X co za ironia.

W Finala X grało mi się bardzo przyjemnie i powiedziałem sobie, że muszę nadrobić pozostałe części, ale nie za szybko. Zdałem sobie sprawę, że te gry nie są na 20 godzin a na 100 albo i więcej. Mój kolejny wybór padł na Final Fantasy XIII.

W Internecie gra ma spolaryzowane opinie. Jedni chwalą, jedni nienawidzą a jeszcze jedni mówią że jest ok ale brakuje czegoś... . Mi osobiście gra przypadła do gustu ale zaraz się o tym rozpiszę. Na początku powiem, że grę ogrywałem na XSX we wstecznej kompatybilności z X360. Gra działa płynnie w 30 FPS i nie miałem żadnych bugów, zwiech itp... .

Od czego by tu zacząć hehe... .

Klimat gry to takie futurystyczne fantasy. Z jednej strony magia i czary, natomiast z drugiej strony latające statki, wielkie zabetonowane miasta itp... . Muszę przyznać że taki mix pasuje do siebie i daje spójną wizje świata. Lokacje, które przemierzamy w grze są ładne i można nacieszyć oko. Od pięknej metropolii Eden, po czarujący las Gapra Whitewood a ukończywszy na miasteczku Palumpolum po ogromne Gran Pulse. I piszę o tym dlatego, że gra wyszła w 2009 roku a graficznie wciąż gra wygląda bardzo dobrze ale ma to swoją cenne oczywiście... .

Cenną za tą piękną grafikę jest liniowość. Wszystkie te lokacie (oprócz jednej, ale do nie wrócę) są do bólu liniowe, idziemy jak po sznurku. Nie możemy skręcić nawet na chwile, jest z góry ustalona jedna trasa i tego się trzymamy. To jest właśnie ta cenna, gra wygląda pięknie, lecz jest to zrobione kosztem ogromniej liniowości. I kiedy już myślimy, że tak będzie do końca nagle po 30 godzinach gry trafiamy na otwartą mapę... szczenna mi opadła. Naglę gra się otwiera i mamy do zwiedzania dosyć sporę Gran Pulse i tu gra pokazuje swój pazur. To własne w tej lokacji spędzamy następnie 50 godzin, nabijając sobie XP, robiąc questy, eksplorując. W grze mamy 64 zadania poboczne i polegają one na znalezieniu danego typu przeciwnika i pokonaniu go. Nie przeszkadzało mi to, że wszystkie te zadania są takie same, gra stoi walkami i robi to bardzo dobrze. Dawanie na siłę zadań typu, znajdź 10 artefaktów by nie pasowało by do tej gry. I właśnie w tej lokacji widać jak gra sobie średnio radzi z otwartymi przestrzeniami. Przeciwnicy pokazują się 10 metrów przed nami ale przyznam, że nie przeszkadza to w graniu. Pora przejść do najważniejszej części gry a mowa o walce.

System walki jest turowo - rzeczywisty? Chyba tak to mogę nazwać. Przypomina mi on to co było w Final Fantasy X-2. Nasz atak musi się naładować po czym wtedy wykonujemy akcje. Przyznam, że na początku się trochę gubiłem ale system jest prosty i po kilku godzinach miałem to opanowane. Walka na tym systemie jest fajna i widowiskowa. W Finalu X każdy miał nieograniczony czas na wykonanie ruchu. Tutaj jest to dynamiczne, chociaż trafią się bardziej dłuższe starcia. Podczas walki mam tak zwaną rolę. Jest ich kilka i można je zmieniać podczas walki. Jedna postać może być atakująca, inna może leczyć a jeszcze inna może rzucać czary. System jest tak zaprojektowany że możemy sobie dowolnie ustawiać postacie i nic nie stoi na przeszkodzie aby np: 3 postacie atakowały na raz lub 2 postacie rzucały czary a 1 postać leczyła cały zespół. Przyznam że podczas bardziej intensywnych będziemy bardzo często zmieniać role naszych postaci. Doszło nawet do takiego zdarzenia, że ręka mnie rozbolała podczas wali z jednym z bossów hehe. Skoro mowa o postaciach to może trochę o nich trzeba coś opowiedzieć.

Nasza drużyna składa się z 6 osób:
Lightning główna bohaterka. Jest byłym żołnierzem i wie czego chcę. Widać, że lubi działać solo, jest niezależna, trochę bucowata na początku, ale z czasem otwiera się do innych.
Snow jest to napakowany koleś, który najpierw działa, a potem zadanie pytania.
Sazh to pilot i jednocześnie tak zwany "Funny Man". Ma dystans i jest takim członkiem drużyny który potrafi rozluźnić atmosferę.
Vanille to bardzo naiwna ale i optymistyczna, empatyczna osoba. Ma do każdego takie samo podejście. Można powiedzieć że jest najbardziej "delikatna".
Fang jest trochę podobna do Lightning. Silna, niezależna, ale ma też swoje własne cele.
Hope jest najbardziej tchórzliwą osobą. Ale jest zdeterminowany i szybko się uczy z czasem pokazuje swój prawdziwy charakter.

Muszę przyznać, że postacie grywalne są bardzo fanie zarysowanie i wszystkie mają swoje cele do zrealizowania. Da się ich polubić i z zaciekawianiem obserwowałem co dalej ich spotka. Drużyna z czasem zmienia swoje nastawienie do samych siebie i innych i to też jest fanie pokazane. Teraz płynnie przejdę do systemu levelownaia.

Przyznam, że wbijanie poziomów w grze jest lepiej zrealizowane niż w Finalu X. Aby dostać XP należy pokonać przeciwnika to wiadomo. Ale XP dostaje każdy nawet postać, która nie brała udziału w walce. W Finalu X każda postać musiał wejść choćby na chwile, aby dostać XP tutaj tego nie ma co oszczędza dużo czasu.

I taki jest ten Final Fantasy XIII. Liniowy, ale ładny. Jest to zupełnie inna cześć niż Final X. Tamta cześć była bardziej otwarta, było więcej atrakcji tutaj tego nie ma, ale nie przeszkadzało mi to. System walki trzyma tę grę bardzo mocno, że nie nudzi ona nawet po 80 godzinach. W grze spędziłam około 100 godzin i przyznam, że bawiłem się wyśmienicie. Kapitalny świat, fajni bohaterowie, święty system walki. Zapomniałem wspomnieć o muzyce, która jest świetna. Jest kilka kawałków w grze których słucha się przyjemnie i aż chcę się stanąć na chwilę i posłuchać tej muzyki. Polecam zagrać każdemu. A ja za jakiś czas wezmę się za Final Fantasy XIII-2.

Momentami przypomina to jakiś film interaktywny: gra-korytarz, natłok cutscenek (czasami dosłownie gdy kończy się jedna, gracz przejdzie kilka kroków i zaczyna się kolejna) przeplatanych okazjonalnymi starciami i zautmatyzowany system walki przez co pierwsze godziny gry polegają na klikaniu X na padzie. Na szczęście z czasem walki robią się ciekawsze gdy dochodzi potrzeba zmian paradygmatów, jednak ukończenie tej gry po drodze nie umierając z nudów i obojętności powinno podchodzić pod jakieś osiągnięcie.

Generalnie FFXIII posiada ciekawe koncepty - boskie istoty ścierające się miedzy sobą i wykorzystujące do swoich celów ludzi, wybrańcy i ich Focus, konstrukcja świata, Cacoon i Pulse itd.

Niesamowite jest to, że ciekawe pomysły można przedstawić w tak nieciekawy i pogmatwany sposób. Tragicznie opowiedziana historia, od masy niezrozumiałych i/lub męczących przerywników filmowych po zaimplementowany datalog jako jedyne sensowne źródło informacji o świecie w którym dzieje się akcja.

Postacie nie szczególnie mnie urzekły, czasami w finalach można znaleźć tą jedną irytującą postać, tutaj jest Snow, poza nim poziom nie spada poniżej przeciętnej, a nawet podoba mi się to że w tej części postacie podróżujące ze sobą są zadziorne (Fang i Lightning) i często skonfliktowane, jest to coś odświeżającego.

Rozwój postać przypomina gorszą wersję tego znanego z FFX, do tego tak jak gracz porusza się po korytarzach, tak i drzewka umiejętności je przypominają. W zasadzie gra z czasem daje możliwość rozwoju postaci w którąkolwiek ze stron, ale prawda jest taka że każdy z towarzyszy będzie najefektywniejszy w swojej "pierwotnej" roli, np. Fang sieje spustoszenie jako Commando i nie bardzo jest sens pchać ją w innych kierunkach.

Jakakolwiek eksploracja otwiera się dopiero w 11 rozdziale ale wciąż jest to raczej marne pocieszenie gdyż jest to jedno wielkie pole do grindowania - jedyne co możemy robić to polować na kreatury zamieszkujące Pulse. Nie ma NPC-tów, sklepów, miast, osad i side questów poza jednym polegającym na...a jakże, polowaniu. Od pewnego momentu eksploracja w tej serii zanikała, ale tutaj zostało to doprowadzone niemal do ekstremum.

Na koniec jakiś pozytywny akcent - ta gra jak na rok swojej produkcji wygląda przepięknie. Odruchowo sprawdziłem czy nie posiadam jakiejś wersji HD i nie ukrywam, zdziwiłem się że to gra z 2009 roku. Muzycznie też jest świetnie, chyba mój ulubiony soundtrack w serii obok tego z Final Fantasy 7.

Bardzo frustrująca gra przez jakieś 3/5, uważam że potem jest dużo lepiej tak jakby twórcy zostawili sobie to co najlepsze na koniec więc watro dać szansę