Downwell

Downwell to roguelike’owa, arcade’owa strzelanka o zaskakująco głębokiej mechanice rozgrywki. Pierwsze poważne dzieło młodego, japońskiego dewelopera Ojiro Fumoto zostało utrzymane w dwuwymiarowej, mocno oldskulowej stylistyce, przywodzącej na myśl pierwsze 8-bitowe komputery (np. ZX Spectrum). Tytuł w pierwszej kolejności trafił na urządzenia mobilne z systemem iOS oraz komputery osobiste z Windowsem, a jakiś czas później doczekał się konwersji na smartfony i tablety z Androidem.

Mechanika

W Downwell przejmujemy kontrolę nad bohaterem wyposażonym w specjalne obuwie, które tradycyjne funkcje ochronno-spacerowe łączy z bojowymi. Dzięki wbudowanym działom nie tylko ostrzeliwujemy wrogów, ale też kruszymy skały oraz wykonujemy powietrzne manewry. Kolejnym ciekawym zabiegiem jest umiejscowienie akcji gry w wąskiej, bezdennej studni, w której ukryte są liczne skarby, występujące tu w formie czerwonych kamieni. Problem w tym, że dostępu do nich bronią zastępy wrogów.

Głównym celem rozgrywki w Downwell jest docieranie w coraz to głębsze rejony losowo generowanej studni. W efekcie mechanika zabawy przywodzi na myśl wydane kilka lat wcześniej Spelunky. Ojiro Fumoto, decydując się na umiejscowienie akcji w takim, a nie innym miejscu, zwiększył dynamikę i znacznie podbił poziom trudności zmagań (w Spelunky eksplorowaliśmy podziemia jako takie). Nie zapomniał przy tym o umieszczeniu w grze typowych dla arcade’owych strzelanek broni oraz upgrade’ów do tychże. Od czasu do czasu możemy też skorzystać z usług pewnego sklepikarza, oferującego rozmaite ulepszenia oraz dodatki (np. uzupełnienie energii).

Zabawę w Downwell napędza system powietrznych kombosów, dzięki którym w krótkim czasie zarabiamy sporo punktów, a przy tym odzyskujemy energię i zdobywamy niezbędne ulepszenia. Najkrócej pisząc, kombosy sprowadzają się do likwidowania możliwie największej liczby wrogów, nie dotykając podłoża. Wymaga to oczywiście nie lada zręczności oraz doskonałego opanowania sterowania.

Kwestie techniczne

Rozgrywkę w Downwell obserwujemy z perspektywy bocznej, a całość grafiki, ukazanej w mocno oldskulowej, ale przy tym niezwykle atrakcyjnej formie, wykonana została w dwóch wymiarach. Co więcej, twórca przy projektowaniu gry zrobił użytek wyłącznie z trzech barw – czarnej, białej i czerwonej. Końcowy efekt znakomicie podkreśla klimat i współgra z bardzo wysokim poziomem trudności. Nie sposób nie wspomnieć też o wyjątkowo mrocznej ścieżce dźwiękowej, utrzymanej w 8-bitowej stylistyce.

Ostatnia modyfikacja 8 stycznia 2019