Bartlow's Dread Machine

Bartlow’s Dread Machine przenosi nas do Stanów Zjednoczonych z początku XX wieku. W trakcie rozgrywki wcielamy się w agentów Secret Service, których zadaniem jest odbicie prezydenta Theodore’a Roosevelta z rąk porywaczy – anarcho-satanistów. Kiedy w sprawę zostają zamieszane istoty nie z tego świata, od powodzenia misji naszych podopiecznych zależy nie tylko los prezydenta, lecz również przyszłość milionów amerykańskich obywateli.

Mechanika

Zabawę w Bartlow’s Dread Machine rozpoczynamy od wyboru jednego z ośmiu agentów, z których każdy dysponuje indywidualnymi zdolnościami oraz korzysta z odmiennej broni. Poza tym na odblokowanie czekają tu alternatywne wersje postaci historycznych, jak strzelczyni wyborowa Annie Oakley lub generał George Custer, który występuje tu jako zombie.

Podczas rozgrywki akcję obserwujemy z lotu ptaka – niekiedy kamera prezentuje wydarzenia nieco bardziej z boku, a w innych przypadkach ustawia się bezpośrednio nad głowami protagonistów. W trakcie zabawy poruszamy się po ustalonych i wyraźnie widocznych ścieżkach oraz eliminujemy zastępy stających nam na drodze przeciwników. Do naszej dyspozycji oddano zarówno konwencjonalne uzbrojenie pokroju strzelb lub karabinów, jak i bardziej oryginalny arsenał – w nasze ręce trafia między innymi działo elektryczne autorstwa Nikoli Tesli czy choćby wyrzutnia radu skonstruowana przez Marię Skłodowską-Curie. Od czasu do czasu możemy też zasiąść za sterami pojazdów lub maszyn z epoki, na czele z wciąż będącymi nowością automobilami.

Pościg wiedzie bohaterów przez różnorodne lokacje. Agenci odwiedzają między innymi nowojorski Central Park, nawiedzone przez trzęsienie ziemi San Francisco, świeżo wybudowany Kanał Panamski, południowoamerykańską dżunglę bądź znajdujące się na północy Wielkie Równiny.

Tryby gry

W Bartlow’s Dread Machine można grać w pojedynkę lub w lokalnym trybie współpracy.

Kwestie techniczne

Oprawa graficzna Bartlow’s Dread Machine przywodzi na myśl mechaniczny teatr lalek. Jej poszczególne elementy wyglądają niczym wykonane z cyny, scenografia jest układana na naszych oczach, a widoczne na ekranie postacie poruszają się po określonych ścieżkach. Zabawa toczy się przy akompaniamencie wpadającego w ucho soundtracku, do którego stworzenia będący jego autorem Steve Kirk wykorzystał instrumenty z epoki – cymbały młotkowe, harmonie czy choćby wczesne gadżety elektroniczne.

Autor opisu gry: Krystian Pieniążek