12 Is Better Than 6

Mechanika

Mechaniki produkcji przypominają nieco ramę rozgrywki z serii Hotline Miami, ale zostały one w ciekawy sposób przełożone na realia Dzikiego Zachodu. Celowanie odbywa się za pomocą myszki i nie powinno przysparzać zaprawionemu graczowi większych problemów. Prawdziwa zabawa zaczyna się przy strzelaniu, gdyż przed każdym wypałem z sześciostrzałowca rewolwerowiec musi napiąć innym przyciskiem kurek, pamiętać o ograniczonej liczbie kul i ręcznie przeładowywać naboje po jednym. Pozostałe elementy arsenału także mają właściwe sobie tajniki obsługi, o których trzeba pamiętać – np. łuk trzeba wpierw napiąć, dubeltówka zmasakruje ludzi z bliska, ale jedynie dwóch naraz, a kartaczownica Gatlinga potrzebuje czasu, by się rozkręcić.

Na naszego Meksykanina dybie zaskakująco wiele osób. W kolejnych przygotowanych przez autorów poziomach zwiedzamy dość różnorodne lokacje, gdzie rozprawiamy się z Indianami, kowbojami, górnikami, bandytami i innymi szumowinami. Podejść do każdego wyzwania można na parę sposobów. Oczywiście wparowywanie do kolejnych pomieszczeń, strzelając bez opamiętania i rzucając dynamitem, jest jednym z nich. Jeśli jednak szanse są niezbyt wyrównane (co zdarza się nadzwyczaj często), warto jest także poderżnąć po cichu parę gardeł, obejść budynek w poszukiwaniu innego wejścia, a nawet schować się za drzwiami wychodka, by dopaść niczego niespodziewającego się gringo. Gra daje bohaterowi pełną swobodę radzenia sobie z wrogami, ale trzeba uważać – jeden strzał często kończy się śmiercią i przymusowym powtarzaniem poziomu.

Kwestie techniczne

Charakterystyczna szata graficzna tytułu, przypominająca nieco malunki w szkolnym zeszycie, została odręcznie narysowana przez artystów studia, a następnie zdigitalizowana. Gra operuje niezwykle ograniczoną paletą barw, co jest ciekawym zabiegiem artystycznym. Niebieskie krawędzie zamykają białe płaszczyzny obiektów, a wisienką na torcie jest czerwona krew, która bryzga strumieniami z zabitych przeciwników. Na uwagę zasługuje także muzyka, nie szczędząca graczom dźwięków gitary elektrycznej. W aranżacjach połączono lekko przesterowane podkłady rockowe z bardziej „westernowymi” partiami gitary klasycznej, tworząc unikalny miks gatunków.

Pozostałe informacje

Gra była tworzona w dość transparentny sposób. Na początku zawiązano projekt w serwisie Kickstarter, zakończony zebraniem kwoty jedynie o 13 funtów wyższej od zakładanego celu minimalnego – 15 tys. funtów. Do sprawdzenia dostępne były aż trzy wersje pre-alfa tytułu, które pozwoliły na dopasowanie wszystkich aspektów rozgrywki do upodobań fundatorów. Projekt odwiedził także Steam Greenlight, gdzie w cztery dni zdobył aprobatę społeczności, jednocześnie zapewniając sobie miejsce w sieciowym systemie dystrybucji Valve.

Autor opisu gry: Krzysztof Sobiepan