Najciekawsze materiały do: Dying Light: The Beast

Czy grę można zapisywać w dowolnym momencie?

Gra jak najbardziej dobra. Szkoda, że praktycznie nie da się w nią sensownie grać przez dwa błędy, które pojawiają się u wielu użytkowników (w tym u mnie):

- padający deszcz w pomieszczeniach, który całkowicie przesłania widoczność;
- brak zmian pory dnia (gra blokuje się na poranku i przemieńce latają po mieście za dnia).

Receptą na oba problemy jest restart... Niemniej jednak...

"Bestia", gdy działa, dostarcza mimo wszystko wielkiej frajdy. :)

Z bardziej denerwujących rzeczy co można napisać:
- łapanie nas przez zombiaków (po czasie robi się to irytujące) ale też zalezy jak gramy, jak sie wprawimy moze pozniej bedzie to rzadszy widok.
- jednak jak zginiemy to tak blisko nas nie odradza jak myslałem na poczatku, ostatnio musiałem przebiec przez pol mapy, bo mnie wywalilo po smierci w kryjowce daleko, moze sytuacja sie poprawi jak wiecej sie odkryje kryjowek.
- te przemience w nocy to jednak troche przesada, że tylko ucieczka pomaga i nie mozna stawic im czoła, trochę bez sensu, wiem ze tak bylo w jedynce, ale jak nie uda nam sie uciec ani znalezc bezpiecznej strefy, to smierc murowana, zawsze po misji skonczonej najlepiej sie przespac, zeby znow nas noc nie zastala.

Edit:
- o jeszcze jednym zapomniałem, jak wpadamy w szał to nagle masa zombie sie respi, znaczy może nie masa ale się zlatują kij wie skąd, co tez jest wkurzajace xD

A poza tym to jest na pewno lepiej niz w poprzedniczce (DL2) na razie wciąga.

Zaliczyłem 30 godzin siekania zombiaków w najnowszym "Dying Light", więc mogę się pokusić o wstępną ocenę (bez spoilerów).

- To kolejna dobra produkcja od Techlandu. Dorównuje raczej jedynce i chyba przewyższa dwójkę.

- Walka jest bardzo miodna - i to zarówno bronią białą, jak i karabinami czy strzelbami. Głównie jednak posługuję się tym razem łukiem. Jakość wrażeń związanych z korzystaniem z poszczególnych broni jest wyśmienita. "Czuć" karabiny, "moc" młotów, "świst" strzał, odrzut wystrzeliwanych pił tarczowych itd. Efekty użycia oręża na przeciwnikach (posoka, ucięte kończyny, coraz bardziej zdeformowane części ciała, odsłaniające się kości) również robią "dobre" wrażenie. Walka z hordami zombie szybko się nie nudzi.

- Rozwój postaci jest chyba nieco gorszy niż w poprzednich odsłonach. Jeśli dobrze pamiętam, zmiany dotyczące ruchów (parkouru) czy walki były wcześniej bardziej "widoczne" w czasie rozgrywki. Tutaj zaczynami już jako postać dobrze "wyposażona" w różne umiejętności (co ma, rzecz jasna, sens pod względem fabularnym). Niemniej jednak niektóre "moce bestii" dają frajdę. Oczywiście, moje wrażenia mogą być mylne, bo już nie pamiętam tak dobrze pierwszej i drugiej części.

- Fabuła gry jest... w porządku. Ot, (na razie) historia zemsty w postapokaliptycznym świecie. Nie ma powodów, żeby narzekać. Na jedną misję główną przypadają (mniej więcej) dwie poboczne, które są całkiem rozbudowane, zróżnicowane i nie wiążą się z uczuciem nudy. Animowane przerywniki nie wytrącają z immersji, a dialogi zostały napisane w stylu, który nie wywołuje u gracza zgrzytania zębów. Bez rewelacji, ale poprawnie.

- Poboczne aktywności (ciemne strefy, mapy skarbów, bezpieczne miejsca, stacje przekaźnikowe itp.) zostały naturalnie wplecione w rozgrywkę i po trzydziestu godzinach wciąż bawią. Poszukiwanie zasobów jest więc (na razie) nie tyle uciążliwe, ile przyjemne.

- System craftingu broni jest podobny jak w poprzednich odsłonach serii. I tu znowu trzeba Techland pochwalić: wprowadzane w orężu zmiany robią różnicę i wyglądają też ciekawie pod względem wizualnym. Szkoda, że (przynajmniej na razie) nie da się dokonać jakiegoś "liftingu" karabinów czy pistoletów. Fakt, że praca przy stole warsztatowym jest opłacalna, sprawia, że gracz zyskuje motywację do przemierzania miasta (i wsi) w poszukiwaniu schematów czy podręczników. Przydałby się jednak schemat podręcznika dla początkujących (a mamy tego rodzaju schematy dla średnio zaawansowanych czy ekspertów), bo do tej pory takiego nie znalazłem i muszę się zadowolić ciągłym zbieractwem "gotowych" egzemplarzy (a chciałbym zyskać możliwość jego wytwarzania).

- Parkour to, rzecz jasna, wizytówka serii. I tym razem został zaimplementowany w sposób godny pochwały. Grę zaprojektowano z myślą o wertykalności zabawy, co widać nie tylko w kształcie architektonicznym całej mapy, ale również w różnych rozwiązaniach fabularnych (często zadania wyznaczane przez ocalałych wiążą się z różnymi rodzajami wspinaczki lub przemieszczaniem się np. przy użyciu lin, haka czy linii wysokiego napięcia). I rzecz najważniejsza: bieganie po dachach, wspinaczka po rynnach, gzymsach, bujanie się na słupach antenowych i zjeżdżanie po linach daje ogromną frajdę.

- Cykl dnia i nocy (już naprawiony) znowu wpływa na sposób, w jaki wykonujemy zadania, oraz na poziom ich trudności. Noc jest naprawdę niebezpieczna, ponieważ (przynajmniej na razie) nie sposób podjąć sensownej walki z przemieńcami, które wyłażą po zmroku ze swoich gniazd. Za dnia mamy więc grę akcji (lub skradankę), a w nocy - głównie skradankę. (Przy okazji: atuty dotyczące skradania się również zostały uwzględnione w rozwoju postaci). Innymi słowy: skoki adrenaliny wymuszone przez mechanizm pościgów i powrotu do bezpiecznych stref - gwarantowane! Często będziemy marzyć o odrobinie światła UV.

- Gadżetów otrzymujemy co niemiara. A to oznacza miliard różnych sposobów na eksterminację potworów z wyłączeniem broni białej czy palnej. Bomby, miny, ładunki wybuchowe, granaty, koktajle Mołotowa, zewnętrzne pułapki (np. płoty pod napięciem), przenośne źródła świata UV, wabiki itd. Do tego dochodzą różne rodzaje amunicji (np. strzał) czy też noży do rzucania. Jest w czym wybierać. A jeśli dodamy do tego zestaw ruchów parkourowych, które też mogą się przydać w walce (np. kopniaki, wysoki), otrzymujemy naprawdę ogrom możliwości na urozmaicenie sobie rozgrywki.

- Gdy idzie o grafikę, mam nieco mieszane wrażenia. Z jednej strony miasteczko, klasztor, wsie itp. wyglądają znakomicie, z drugiej - gdzieniegdzie widać, że tekstury nie są najlepszej jakości, a obiekty sprawiają wrażenie "kanciastych" i sztucznych (choć pod względem wizualnym gra celuje w "realizm"), co wytrąca z immersji. Dotyczy to zwłaszcza obszarów poza miasteczkiem, gdzie pojawia się dużo skał. Myślę, że można by tego rodzaju mankamenty dość łatwo poprawić (gdyby starczyło czasu) poprzez wprowadzenie większej liczby obiektów o nieco bardziej "realistycznym" wyglądzie. Efekty pogodowe (deszcz, zachód słońca, chmury na niebie) są w porządku, nie psują ogólnych wrażeń, ale też niczym szczególnym nie zaskakują i nie wywołują opadu szczęki (jak np. burze w "Stalkerze"). Projekt postaci można raczej pochwalić: wyglądają dobrze, mimika twarzy i ruchy nie odbiegają od poprawnej średniej, a czasem nawet zaskakują pozytywnie. Szkoda, że na razie RT nie został zaimplementowany. Niektóre miejsca zostały również w ten sposób zaprojektowane pod względem oświetlenia, że sprawiają wrażenie "płaskich" (brak głębi związanej ze światłocieniem). To może być też kwestia silnika.

W skrócie: 8.5/10. Bardzo dobra produkcja, choć najwyższa pora, żeby Techland wskoczył na wyższy poziom wizualny (i fabularny). Miodność rozgrywki sprawia jednak, że zapominam o różnorodnych mankamentach. Gram zatem dalej i mam nadzieję, że wysoka ocena się utrzyma. :)

Skończyłem i polecam gra zdecydowanie za krótka, super że jest Aiden, Spike z poprzednich części wszystko zbiera się w jedną całość w finale gry, szkoda zbyt tylko dużego podobieństwa do Resident Evil każdy z was jak zajdzie do decydującego pojedynku będzie wiedział o co chodzi i kogo, jeszcze raz polecam.

Czy wejście do gniazda jest zapisywane na mapie? Jestem po misji z Rickiem w tunelu kolejowymi zastanawiałem się że nie mam na mapie żadnego wejścia mimo że kilka minąłem. To jakiś bug, trzeba zaliczyć jakiś poste fabularny czy jak? sprawdzanie gniazd cos daje ?

Jak łatwo znaleźć PIÓRA?