112 tysięcy filmowych klatek, prawie 650 tysięcy minut pracochłonnej rekonstrukcji, wielogodzinne konsultacje z varsavianistami, architektami, historykami i filmowcami. Z 6 godzin prawdziwych kronik powstania warszawskiego powstał niezwykły film "Powstanie Warszawskie". Efekt końcowy - powalający.
Mma nadzieje ,ze bede mial okazje go obejzec. Nie czesto sie widzi filmy tak dopracowane z takim zaangazowaniem.
Poki co zostawiam wam moj wolny bilet
Jestem bardzo ciekawy jak to będzie wyglądało, trzeba ruszyć do jakiegoś studyjnego
Widziałem trochę fragmentów tego filmu i muszę przyznać, że jakość obrazu będzie zdumiewająco świetna. Jednak nie ma to jak technika analogowa :)
Wszędzie się wymienia ile to klatek trzeba było pokolorować itp, a na mnie to robi wrażenie ile trzeba było podłożyć dźwięków. A przede wszystkim wrażenie robi to, że to nie aktorzy, a powstańcy. Z wielką chęcią udam się do kina na seans ;)
Byłem, widziałem.
Może powiem tak: raczej trzeba iść na ten film z chęci nie tylko zobaczenia jak to odnowili, ale tak w ogóle dobrze być po prostu ciekawym jak to kiedyś wyglądało. Bo to takie obrazki "z życia" powstania, tak jakby wyjść i kręcić starą kamerą jakieś miasto dzisiaj właściwie.
Mocną stroną jest właśnie pokazanie w kolorze i z dźwiękiem tego wszystkiego, nieliczne są sceny, gdzie widać wyraźnie jakieś problemy z kolorem, zniszczoną taśmą, itp. Mniej udana jest według mnie fabularyzacja, głównie ze względu na głosy braci-operatorów spoza kadru(w sytuacjach nagrywania, ale też czytanie listów), dla mnie nie były bardzo wiarygodne, czasem jakby wymuszone i trochę przeszkadzające. Reszta głosów całkiem dobrze, wiadomo jak zwykli ludzie gadają, więc jest taki naturalny głupawy ton przy gadaniu o niczym przed krępującą kamerą. Dźwięki otoczenia też dobre(w jakiejś recenzji czytałem, że niby wybuchów i strzałów nie słychać, no bzdury). Jednak bez tej fabularyzacji trochę trudno mi sobie wyobrazić jakby to można poskładać w całość, żeby to nie był dokument, więc dobre i to.
Takim pewnym minusem dla mnie jest końcowe uderzenie w patetyczne tony. Nie wiem po co, wszyscy wiedzą jak się powstanie kończy, na ekranie zresztą pokazywane są trupy, właściwie ich sterty, nawet egzekucje, głosy również potęgują efekt, więc po co ta podniosła muzyka i płacz w głosie narratora.
Poza tym czasami jest nudno, co chyba wynika z chęci pokazania jak najwięcej tego co nakręcono wtedy, a jak już pacyfikacja ruszyła, to trudno było kręcić coś więcej niż wszechobecne ruiny.
Według mnie warto zobaczyć, jest w tym coś jak amatorska reporterska relacja z wojny i współcześnie wrzucane np. na liveleaka niecenzurowane filmy(np. ostatnie z Ukrainy). Najważniejsze, że jest to obraz tego co było naprawdę.
Ale zamiast do studyjniaka można też iść na najnowszego blockbustera do sieciówki, no nie? :D
@ Złoteuszy
a w ogóle w USA w tych jakichś dzielnicach polonijnych są jakieś kina, które puszczają polskie filmy czy jakieś festiwale, itp?
