Problem z przyszłością:)
Czas wziąć się za siebie. Jestem w trzeciej klasie LO i posiadam zerowy pomysł na siebie. Proszę Was, żebyście pomogli mi się określić. Póki co, na maturze mam zamiar zdawać rozszerzony angielski + podstawę z biologi, ale nie wiem po co, chyba jak na razie tylko dla pro formy.
Kumpel ostatnio zachęcił mnie, żebym pokombinował coś z programowaniem, grafiką i powiem szczerze, że dał mi trochę światła w tej pustej pale. Z jednej strony, nie wiem, czy nie jest to słomiany zapał, no ale z drugiej z takim podejściem daleko przecież nie zajadę. W odległych gimnazjalnych czasach zawsze lubiłem coś tam skrobnąć ołówkiem, ale raczej nic poważnego. Do tego właśnie w gimnazjum ogarnąłem podstawy photoshop-a. Nawet zakupiłem tablet, ale tyle z tego zostało, że ołówka nie tykałem przez kilka dobrych lat, a tablet leży zakurzony na półce. W ogóle nie wiem, czy jest jakikolwiek sens wchodzi w to. Kolega jest w technikum, nie dość że uczą go tego na co dzień, to jeszcze można nazwać to jego pasją. A ja? Na co dzień zajmuje się planimetrią kartezjańską i lekcjami typu - "co autor miał na myśli":) Nie wiem, czym mógłbym się zająć z takimi umiejętnościami.
Mogę dodać, że ponadprzeciętnie znam język angielskie. I to by było na tyle, jeżeli chodzi o moje "silne" strony.
Co byście doradzili? Jaki kierunek studiów? Z góry wielkie dzięki za jakiekolwiek odpowiedzi.
Przepraszam, ale nie byłem pewien, co do kategorii.
Grafika 3D
Z życiu są dwie trudne rzeczy. Odkryć to co chcemy robić i zdecydować się zrobić wszystko aby to osiągnąć. Reszta jest już prosta. Nie pytaj innych co masz robić bo wtedy będziesz żył życiem innych i mało prawdopodobnie żebyś był zadowolony. Zastanów się co lubisz robić, w czym jesteś dobry, a potem czy chciałbyś to robić przez całe życie i czy da się na tym zarobić na tyle żeby przeżyć.
Wiem że nie takiej odpowiedzi oczekiwałeś, ale moim zdaniem to jedyna prawidłowa. W tych kwestiach nie warto "ściągać" i warto się trochę nad tym zastanowić.
skoro o tej grafice piszesz to się zainteresuj. Teraz pytanie czy idziesz w kierunku grafiki artystycznej czy użytkowej.
Jak czujesz sie na silach porwac sie na programowanie, to jest to obecnie chyba najlepszy wybor - ofert pracy jest zatrzesienie, pensja niezla i raczej nie zmieni sie to drastycznie przez kilka najblizszych lat. Wymaga to jednak pewnego specyfinczego sposobu myslenia, umyslu analitycznego i logicznego - nie kazdemu pasuje.
Ja akurat będę parł w kierunku programowania. To prawda, trzeba myśleć analitycznie w tym fachu, ale ja wyrobiłem to sobie przez ostatnie 5 lat, kiedy to programuję. Zacząłem w gimnazjum i od razu poczułem, że to jest to co chcę w życiu robić. Możliwość tworzenia światów, określania zasad, kreowania czegoś tak jak ty chcesz. Czujesz się jak Bóg. Oczywiście to jest ograniczone tym, co akurat masz do zrobienia w pracy, o ile pracujesz w firmie deweloperskiej. Jednak wielu programistów tworzy albo tworzyło wcześniej swoje projekty. Prawie zawsze jest tak, że po godzinach klepie się własny kod, bo to po prostu wciąga.
Widzę, że jesteś raczej umysłem ścisłym, więc to już dużo ułatwia. Pamiętam jak jeszcze kiedyś nie mogłem się zdecydować co w życiu robić. Myślałem m.in. nad architekturą, mechatroniką, elektroniką i wieloma innymi. Zawsze były to dziedziny ścisłe, nie humanistyczne. Na szczęście wybrałem to i będę się starał aby z tym związać swoją przyszłość. Mam też wiele innych zainteresowań, ale traktuję je raczej jako hobby, nie poświęcam im tak dużo czasu (psychologia, lingwistyka, historia, a nawet filozofia).
Grafika wydaje się być rozsądnym rozwiązaniem, ale musisz mieć do tego pociąg, wyczucie artystyczne, no i talent. Graficy są bardzo cenni w przemyśle gier, w innych trochę mniej, ale raczej na brak pracy nie można narzekać.
Kręci cię fizyka? Jeśli tak, to myślę, że jest coś, co mogłoby cię zainteresować.
Prawie zawsze jest tak, że po godzinach klepie się własny kod, bo to po prostu wciąga.
Mam 21 lat, od ponad roku pracuje jako programista i po 8h dziennie ... rzygam tym. :p No ale może jestem wyjątkowy. :) Kodowaniu w domu - stanowcze NIE! ;)
Mam 21 lat, od ponad roku pracuje jako programista i po 8h dziennie ... rzygam tym. :p No ale może jestem wyjątkowy. :) Kodowaniu w domu - stanowcze NIE! ;)
Dlatego napisałem, że prawie zawsze ;).
Jeżeli nie masz na utrzymaniu rodziny, nie grozi Ci głód, nie jesteś Tutsi ani Hutu i te sprawy to wystarczy że odpowiedz sobie na jedno zajebiście, ale to zajebiście ważne pytanie- co lubię w życiu robić? A potem zacznij to robić.
http://www.youtube.com/watch?v=f5RsG2Oiw6k&feature=player_detailpage#t=94s
[9] z tym, że jego problem polega na tym, że nie wie co chce robić.
W Polsce to wygląda oczywiście tak, że bardzo wcześnie wymuszana jest na nas pewna świadomość tego co chcemy robić i dążenie do tego przez resztę edukacji. Ciężko jest potem zmienić decyzję i nadrobić zaległości w stosunku do innej dziedziny nauki, która nagle oświeci nas swoją 'zajebistością'. W Stanach ludzie przekwalifikowują się średnio 4 razy w życiu robiąc zupełnie różne rzeczy. U nas jest z tym znacznie gorzej, i potem wysłuchujemy narzekań.
Do autora. Proponuję lustro + szkocka. Może rozwiązanie przyjdzie.
battleman
Wiem. Mój post był typowo żartobliwy. Gdyby tak każdy mógł robić to co najbardziej lubi i czerpać z tego korzyść finansową to świat wyglądał by zupełnie inaczej.
A pisząc tak już zupełnie poważnie kubicBSK to Twoim problemem jest to że uczysz się właśnie w Polsce. Decyzja jaką podejmiesz teraz będzie się za Tobą ciągnąć już zawsze jeśli zostaniesz w kraju. Niestety tak już działa system w Polsce. Tak jak napisał battleman na Zachodzie (po co znowu te wychwalanie jankesów jakby byli idealnym modelem państwa?) jest tak że w ciągu życia człowiek ma możliwość nawet kilkukrotnego zmienienia swojej drogi zawodowej. Nie wiem jak jest gdzieś indziej ale w UK kiedy chodziłem do college'u miałem kilkakrotnie możliwość poznania różnych zawodów. To jest bezpośrednio zintegrowane w system nauczania by młodzież mogła mniej więcej ukształtować sobie wizję tego co chce robić w przyszłości. Jest to szczególnie ważne ponieważ tutaj młody człowiek już w wieku 16 lat musi podjąć decyzję co robić- uczyć się dalej czy iść do pracy. Ale nic nie stoi na przeszkodzie by po kilku latach pracy powrócić do planów nauki.
po prostu pamietaj ze jak cos spierdo.... to wyladujesz w Tesco za 990 zl na reke do usran.... smierci.
To powinno ci pomoc w podjeciu decyzji.
@kubicBSK
Mogę dodać, że ponadprzeciętnie znam język angielskie. I to by było na tyle, jeżeli chodzi o moje "silne" strony.
Co to znaczy "ponadprzeciętnie"? Może spróbuj swoich sił w tłumaczeniach - jeżeli znajdziesz jakieś zlecenia, to w najgorszym razie będziesz miał źródło dochodu na czas, w którym może znajdziesz jakąś ciekawą drogę.
@Joshi aka Endeavour
A pisząc tak już zupełnie poważnie kubicBSK to Twoim problemem jest to że uczysz się właśnie w Polsce. Decyzja jaką podejmiesz teraz będzie się za Tobą ciągnąć już zawsze jeśli zostaniesz w kraju.
Znaczy jaka decyzja? W Polsce bez żadnego problemu (poza finansowym) można się przekwalifikować zawodowo czy też zacząć nowy kierunek studiów. Do niedawna było to nierzadko dużo prostsze niż w wielu krajach Zachodu dzięki bezpłatnej edukacji publicznej. W Polsce głównym problemem jest niższy popyt na różne towary i usługi, przez co wielu pracowników i pracodawców nie może robić to, czego chcą. Ale to też jest do przeskoczenia.
Najważniejsze, to pamiętać, że człowiek uczy się przez całe życie - po roku możesz zmienić studia (chociaż dobrze jest chociaż dociągnąć do licencjatu), można jednocześnie pracować i studiować, można robić kilka rzeczy naraz.
Sam skończyłem trzy fakultety i wykonywałem pięć różnych zawodów (a to na pewno nie koniec), z których żaden nie był bezpośrednio związany ze studiami, ale na każdym wykorzystywałem przynajmniej część wiedzy zdobytej na każdym studiowanym kierunku. Tak więc sztywne wiązanie profilu edukacji z pracą i przyszłością jest naprawdę złudne.
Faktycznie, rada "zastanów się, co najbardziej lubisz w życiu robić a potem zacznij to robić" ma sens. I nie daj sobie wmówić, że czas poświęcony na uczciwą naukę albo pracę to czas zmarnowany - nigdy nie wiesz, kiedy jakaś umiejętność może się przydać albo kiedy zasmakujesz w jakiejś dziedzinie wiedzy albo pracy.
Nie zapominaj, że studia, poza bardzo rzadkimi wyjątkami, toczą się bardzo wolno. Przygotować się do nowej pracy możesz na własną rękę w ciągu roku-dwóch i to bez większego wysiłku. Ponadto w wielu przypadkach doświadczenie liczy się bardziej niż wiedza formalna (dotyczy to zwłaszcza dziedzin ulegających szybkim zmianom), więc nie zdziw się, kiedy na praktykach i innych wolontariatach nauczysz się więcej niż w szkole :o)
@Belert
po prostu pamietaj ze jak cos spierdo.... to wyladujesz w Tesco za 990 zl na reke do usran.... smierci.
Albo urzędnikiem za krajową średnią bez żadnego wysiłku.
Co to znaczy "ponadprzeciętnie"? Może spróbuj swoich sił w tłumaczeniach - jeżeli znajdziesz jakieś zlecenia, to w najgorszym razie będziesz miał źródło dochodu na czas, w którym może znajdziesz jakąś ciekawą drogę.
Przegladalem ogloszenia i wszedzie wymagaja jakiegos papierka, bo kto 'na ladne oczy' uwierzy, ze zna sie jezyk na poziomie? :P
-------------->
GRYOnline.pl:
tvgry.pl:
