Ścieżki Internetu - Modem
Jedna z części serii artykułów poświęconych możliwościom podłączenia się do Internetu, przedstawiająca sposób z wykorzystaniem modemu.
Najłatwiejszym sposobem na podłączenie naszego domu do światowej sieci jest kupno modemu. Do jego poprawnego działania potrzebne są nam tylko linia telefoniczna, oraz odpowiednio skonfigurowany komputer. Koszty takiego urządzenia wahają się w granicach od 100-700 zł, w zależności od modelu i marki producenta. Wśród szerokiej gamy oferowanych modemów można wyróżnić dwa niezależne podziały na modemy pełne i tzw. soft-modemy, oraz modemy wewnętrzne i zewnętrzne.
Pierwszy podział dotyczy architektury tego elektronicznego urządzenia. Pełny modem zawiera w sobie zestaw chipsetow odpowiedzialnych za kodowanie danych i komunikacje z centralą telefoniczną. W przypadku wersji ‘soft’, część zadań jakie powinien wykonać modem, przechodzi na cyfrowe barki naszego procesora. Jak łatwo się domyślić, uczyniono tak aby zmniejszyć koszty produkcji. Nic więc dziwnego, że urządzenia z grupy ‘soft’, mieszczą się w przedziale cenowym od 100 do 250 pln. Tak niską cenę okupiono wymaganiami co do naszego procesora. Musi on koniecznie (mimo tego co czasem można przeczytać w instrukcjach) obsługiwać instrukcje MMX. Modem pełny nie ma takich ograniczeń i powinien pracować na dowolnym komputerze. Jego cena jest jednak odpowiednio większa (od 300 do 700 pln)
Drugi podział dotyczy budowy modemu. Wewnętrzny przybiera formę karty takiej jak np. karta graficzna, zewnętrzny to oddzielne pudełko, podłączane do komputera przez port szeregowy. Obydwie budowy mają swoje wady i zalety. Forma karty nie zajmuje miejsca, jest też tańsza. Sprawia jednak czasem kłopoty w konfiguracji, gdyż trzeba na niej ustawić parametry portu szeregowego (przerwanie [IRQ] i dostęp do pamięci [DMA]) z jakim ma się komunikować modem. Takich problemów nie ma w przypadku modeli zewnętrznych, gdyż korzystają one z portu wyprowadzonego na obudowie. Z drugiej strony takie rozwiązanie może być przeszkodą dla posiadaczy myszy na złączu COM (tj szeregowym). Modem zewnętrzny jest też zdecydowanie droższy, gdyż dochodzą do niego koszty zasilacza i obudowy. Można go jednak przenosić, ma też wyprowadzony panel z diodami, informujący nas o tym jakie procesy w nim zachodzą.
Jak łatwo się domyślić, soft modemy występują tylko w formie wewnętrznej, zaś modemy pełny spotyka się głównie w postaci zewnętrznej (aczkolwiek nie jest to regułą). Wybór odpowiedniego egzemplarza należy więc dokładnie przemyśleć, tym bardziej że modemy poszczególnych firm różnią się parametrami. Teoretycznie każdy z nich powinien osiągnąć prędkość 56kbps (tysięcy bitów na sekundę – dla przypomnienia 8 bitów równa się 1 bajtowi), praktycznie zależy to od modemu i linii telefonicznej. Im gorsze połączenie z centralą, tym z większą ilością szumów i trzasków musi uporać się nasz modem. W przypadku egzemplarzy z najniższej półki cenowej, może się to równać zrywaniu połączeń, zaś w skrajnych przypadkach całkowitym odmówieniem współpracy. Na szczęście jakość łącz w ostatnich czasach znacznie wzrosła. Większość starych analogowych centrali została już wymieniona na cyfrowe, zwiększono też ilość modemów dostępowych. Tak więc nie powinno się zdarzyć, aby pieniądze wydane na modem stały się pieniędzmi straconymi.
Tuż po ciężkim zakupie pojawi się kolejna trudna decyzja. Wykupić konto dostępowe u któregoś z prywatnych providerów, czy też skorzystać z usług telekomunikacji polskiej. Mankamentem pierwszego rozwiązania jest cena, ok. 50-150 pln miesięcznie. Zyskamy za to bezproblemowe połączenie oraz miejsce na własne konto pocztowe. Wybierając drugą możliwość nic nie płacimy, decydujemy się jednak na zatłoczony numer dostępowy, częste pady DNS-ów oraz restrykcje nałożone na anonimowych użytkowników TPSA (brak możliwości wysyłania wiadomości z większości serwerów news, oraz kłopoty na IRC). Niezależnie od naszego wyboru, czekają nas jeszcze opłaty za korzystanie z linii telefonicznej. Stawkę ustala tu Telekomunikacja i wynosi ona tyle co za rozmowę lokalną, czyli 29 gr + 22% VAT-u (razem 35 gr) za każde rozpoczęte trzy minuty połączenia w godzinach 8 – 18. Zaś od godziny 18 do 8, oraz w weekendy i święta, impuls naliczany jest co sześć minut. Fakt ten powoduje, że większość osób decyduje się na ofertę TPSA. Po prostu abonament i rachunek telefoniczny jest zbyt dużym obciążeniem dla przeciętnego internauty. Wybór należy do was. Ja ze swej strony opisze proces konfigurowania komputera dla połączenia z numerem dostępowym telekomunikacji. W przypadku wykupienia usługi u prywatnego providera wszystko wyglądać będzie podobnie, zmianie ulegną tylko wprowadzane dane.
Aby dodać ikonke nowego połączenia w środowisku Windows 95/98, należy uruchomić odpowiedni kreator . Jest on dostępny w folderze ‘dial-up networking’ w ‘moim komputerze’ pod ikonką ‘utwórz nowe połączenie’.
Jego brak oznacza, ze musimy dodać ‘kartę dial-up’ w ustawieniach ‘sieci’ (panel sterowania > sieci > dodaj > karta > producenci Microsoft, karta dial-up) Po uruchomieniu kreatora ukaże się okno, w którym nadajemy nazwę, pod jaką dostępna będzie nowo utworzona usługa, oraz wybieramy urządzenie służące do komunikacji z centralą (zainstalowany modem). Dalej wybieramy numer pod jaki będziemy się łączyć ( 0 dla numeru kierunkowego i 202122 dla numeru telefonu), a także numer kierunkowy dla naszego kraju (+48). W ostatnim oknie mamy jeszcze możliwość ponownej zmiany nazwy. Na tym kończy się proces dodawania nowego połączenia, pozostaje nam jeszcze skonfigurowanie ustawień. W tym celu należy wejść do właściwości utworzonego połączenia z folderu ‘dial-up networking’ (prawy klawisz myszy na ikonie > właściwości). W zakładce ‘typy serwerów’, w ramce ‘dozwolone protokoły sieciowe’ odznaczamy pola ‘netBEUI’ i ‘IPX/SPX’. Później wchodzimy do ustawień TCP/IP gdzie należy podać numery serwerów DNS (podstawowy 194.204.152.34 oraz pomocniczy 148.8116.51). Teraz należy wejść do ‘opcji internetowych’ (z panelu sterowania) i wybrać zakładkę ‘połączenia’. W ‘ustawieniach’ naszego połączenia wpisujemy ciąg liter ‘ppp’ w polach ‘nazwę użytkownika’ i ‘hasło’. Pod przyciskiem ‘zaawansowane’ można ustawić opcje ponownego dzwonienia w przypadku gdy numer 0202122 będzie zajęty. Na tym kończy się proces konfiguracji połączenia i nasz komputer jest już gotowy do działania w internecie. Wystarczy teraz dwukrotnie kliknąć na utworzonej ikonie, aby nasz modem spróbował nawiązać łączność z serwerem TPSA. Proces logowania potrwa około 1,5 minuty, po tym czasie możemy już korzystać z dobrodziejstw internetu.
Nie spodziewajmy się burzy, maksymalny możliwy transfer w polskiej sieci, wynosi ok. 5 kilobajtów na sekundę. Wystarczy to aby ściągnąć pocztę lub poudzielać się na newsach. Jednak do przeglądania WWW jest to szybkość trochę za mała. O ile na polskich stronach czuć będziemy tylko dyskomfort, to w przypadku witryn z za granicy, praktycznie nie ma mowy o komfortowym szukaniu informacji. Zwłaszcza, że gonią nas kolejne trzy minuty i perspektywa wysokiego rachunku telefonicznego. Decydując się na modem należy być świadomym tych ograniczeń. W dobie dzisiejszego internetu jest to rozwiązanie niewystarczające, z drugiej strony koszty instalacji i użytkowania biją inne oferty na głowę. Zdecydować musicie sami rozważając wasze potrzeby i możliwości finansowe.
Pennywise