Painkiller: Battle Out of Hell - poradnik do gry

Painkiller Battle out of Hell jest samodzielnym dodatkiem do podstawowej wersji Painkilera, co znaczy, że umożliwia granie nawet osobom pozbawionym głównej gry. Jest dodatkowym, liczącym 10 poziomów, epizodem krucjaty Daniela Garnera, rozpoczynającym się dokładnie w tym samym momencie, w którym kończy się 4, ostatni rozdział Painkillera.

W Battle out of Hell są stosowane te same rozwiązania, jakie widzieliśmy w podstawowej wersji gry - w szczególności wciąż jest obecny Czarny Tarot, którego niepełnym, liczącym 23 karty zestawem dysponujemy od początku gry.

Poradnik pisałem z założeniem, aby nie powtarzać informacji zawartych w instrukcji - stąd nie ma w nim słowa o interfejsie gry czy o dostępnych broniach. Po te i inne szczegóły odsyłam zainteresowanych do instrukcji.

Niniejszy poradnik zawiera informacje potrzebne do zdobycia wszystkich kart i sekretów, jakie znajdują się w grze. Szczególnie to pierwsze jest dość wymagające - zdobycie kart Czarnego Tarota wiąże się zazwyczaj ze szczególnym sposobem, w jaki należy przejść dany etap - sposobem znacznie utrudniającym rozgrywkę. Podobnie niektóre sekrety mogą być dość trudne do eksploracji. Z tego względu odradzam osobom zainteresowanym tylko przejściem gry zdobywanie wszystkich kart i odnajdowanie sekretów wspomnianych w poradniku - nie jest to konieczne do ukończenia gry, a mogłoby być dość frustrujące.

I jeszcze jedna warta zastosowania sztuczka - warto w miarę możliwości strzelać również w zwłoki wrogów lub niektóre z trupów, jakie będą już na nas czekały. Po oddaniu 3 strzałów z ciała wypada wart 15 sztuk złota przedmiot. Sztuczkę tą można czasem powtarzać kilka razy. Dzięki temu po każdym z etapów można znacząco wzbogacić posiadany zasób gotówki.

Karty

We wstępie do każdego rozdziału podaje informacje na temat możliwej tam do zdobycia karty. Tam też zawieram pewne sugestie dotyczące jej uzyskania i tego, na ile w mojej subiektywnej ocenie jest to trudne.

W niektórych etapach podaję też moje propozycje dotyczące zastosowania określonej kombinacji kart do przejścia poziomu. Jeśli nic nie piszę - znaczy, że zestaw kart jest wyłącznie sprawą preferencji grającego (choć oczywiście pewne zestawy będą lepiej pracowały a inne gorzej).

Sekrety

W miejscu, gdzie wspominam dany sekret, podaję w nawiasie, pogrubioną zieloną czcionką , poziom trudności jego eksploracji.

Jedynki są proste, nie wymagają specjalnej zręczności czy cierpliwości.

Dwójki wymagają pewnego wysiłku lub szczęścia, ale nie stanowią zbyt wielkiego wyzwania.

Trójki wymagają najczęściej wielu prób i czasem bywają niebezpieczne (o ile np. nie trafimy na linę czy półkę). W ich eksplorowaniu czasem cierpliwość może być ważniejsza od zręczności.