Testujemy wersję alfa Planet Explorers! Kosmiczny Minecraft z dużą ilością elementów RPG - Strona 3

Twórcy oddają również w ręce graczy kreator, w którym możliwe jest stworzenie oręża, tarcz, broni oraz pojazdów. Na pierwszy rzut oka, proces budowania wygląda na bardzo skomplikowany i niezwykle problematyczny. Na szczęście pozory mylą, a konstrukcja miecza, samochodu czy samolotu jest banalnie prosta. Do dyspozycji mamy z góry określone elementy wyposażenia danego obiektu, które nakładamy na specjalną siatkę budowniczą. Gdy wszystko jest gotowe, nic nie stoi na przeszkodzie, aby przenieść nasze małe dzieło sztuki wprost do rozgrywki. Formowanie własnych przedmiotów bardzo przypomina konstruowanie z klocków Lego – jest przyjemne, zabawne i wszystkie dostępne elementy pasują do siebie doskonale.

Mój pierwszy samochód.

Jak zatem oceniłbym wątki survivalowe w Planet Explorers? Z jednej strony wytwarzanie przedmiotów niezbędnych do przeżycia i doskonalenia naszych umiejętności jest pomysłem dobrym i potrzebnym. Z drugiej, warto byłoby wymusić zależności wpływające na poziom naszej energii. Jedzenie i picie nie są czynnościami wymaganymi w grze, gdyż aby odnowić energię, wystarczy przespać znaczną część dnia. A szkoda, gdyż taka współzależność uatrakcyjniłaby i uwierzytelniłaby motyw przetrwania w nieprzyjaznym środowisku.

Multiplayer tylko dla wytrwałych

Alfa, którą testowałem, pozwalała przemierzać planety w trybie wieloosobowym. Multiplayer został wprowadzony do rozgrywki od wersji 0.55, należałoby zatem spodziewać się, że prace nabiorą rozpędu i w wersji 0.75 kooperacja będzie przyjemna, a przede wszystkim „jako tako” grywalna. Pierwszym problemem, który rzuca się w oczy po uruchomieniu trybu dla kilku graczy, są ziejące pustkami serwery. Odnaleźć innych żywych graczy jest niezwykle trudno, a gdy już się to uda, gra skutecznie utrudnia dołączenie do zabawy. Serwery odrzucały połączenie i w żaden sposób nie dało się tego obejść. Moja cierpliwość została nagrodzona dopiero pół godziny później, a wówczas z nieukrywaną radością przystąpiłem do eksploracji planety wspólnie z innymi graczami. Serwer poinformował mnie, że gram w trybie „przygody”, więc wiedziałem, że na starcie zostanę zaopatrzony we wszystkie dostępne receptury, a sam powinienem zatroszczyć się tylko o surowce, potrzebne do wytwarzania przedmiotów. Podobnie jak w trybie dla pojedynczego gracza, sprawunki możemy kupować za mięso. W omawianym trybie, oprócz założenia osady, należy zniszczyć kilka potężnych stworów rozsianych losowo na mapie. Nie jest ona oczywiście całkowicie odkryta i razem z naszymi sojusznikami mozolnie brniemy przez kolejne dziewicze tereny świata, o którym nie mamy żadnego pojęcia. Zadanie to wymaga długich przygotowań i jeżeli nie skomunikujemy się odpowiednio z pozostałymi graczami, porażka sama zapuka do naszych drzwi.

Tryb multiplayer należy jeszcze traktować jedynie jako koncept wstępny, gdyż jest jeszcze bardzo mocno niedopracowany i sporo czasu upłynie, zanim przybierze bardziej grywalną formę. Nie należy się jednak do tego zrażać, ponieważ tryb dla pojedynczego gracza rekompensuje czas spędzony w wieloosobowej rozrywce i jest na tyle dopracowany, że pochłonie znaczną część naszego życia.

Porywanie się na Kolosa z nożem do ścinania roślinności nie było dobrym pomysłem.

Planet Explorers posiada olbrzymi potencjał wśród survivalowych gier RPG. Produkcja w tym momencie oferuje więcej swobody działania od Minecrafta, jest lepiej rozwinięta w dziedzinie craftingu od niejednej wysokobudżetowej produkcji, a liczbą questów głównych oraz pobocznych dorównuje najlepszym pozycjom RPG. Pomysł autorów wygląda obiecująco i jeżeli dalej będzie podążał w tym kierunku, jestem pewny, że gra odniesie olbrzymi sukces. Po spędzeniu z grą kilkunastu godzin moje wrażenia mogą być w zasadzie tylko pozytywne. Zostałem oczarowany otwartym i różnorodnym światem oraz całokształtem survivalowych elementów. Z wypiekami na twarzy będę śledził losy tej świetnej, sandboksowej pozycji.