Armobiles - zapowiedź - Strona 2

Jak widać z powyższego, fabuła „Armobiles” nie jest szczególnie wyszukana – na szczęście w grze zręcznościowej ma ona bodaj najmniejsze znaczenie. Cokolwiek ważniejsze jest to, co się dzieje pomiędzy pomiędzy jej uruchomieniem a krańcowym zużyciem nadgarstka. Niełatwy proces szkoleniowy przygotowany dla gracza składa się z siedemdziesięciu etapów rozgrywających się na ośmiu rozsianych po planecie poligonach. Tak wielka ilość przygotowanych tras wynika zarówno z tego, iż każdy poligon występuje w trzech odmianach zależnych od pory dnia lub warunków pogodowych, jak i z tego, że cele gracza a tym samym urozmaicenia występujące na poligonie mogą być skrajnie różne – trybów gry jest sześć.

Po wyborze trasy z aktualnie dostępnych gracz zasiada za kierownicą jednego z sześciu modeli samochodów i rozpoczyna się szaleńczy wyścig połączony często z niełatwą walką. Samo prowadzenie superszybkiego samochodu, któremu niezwykłą zwrotność zapewnia skrętność wszystkich czterech kół oraz ostry hamulec ręczny, jest nie lada wyzwaniem. Jeśli dodać do tego konieczność rywalizacji z zauważalnie inteligentnymi przeciwnikami, staje się jasne, że opanowanie gry w „Armobiles” wymagać będzie dłuższej chwili czasu.

Podstawowym trybem gry przewidzianym dla początkujących kierowców jest „lap”, czyli wykonywanie na czas przejazdów przez kolejne bramki rozstawione na trasie – doskonała sposobność po temu, by opanować nierzadko krnąbrny pojazd i nauczyć się rządzących nim praw fizyki – nieco bliższych zachowaniu się gokarta niż ulicznego auta. Odrobinę wyższy poziom trudności zapewnia „pick” – tryb, w którym zadaniem gracza jest wyzbieranie w zadanym czasie określonej ilości holograficznych przedmiotów – być może zanim zrobi to skory do walki przeciwnik. Sposobność do wyżycia się i opanowania bardziej skomplikowanych technik jazdy zapewnia tryb „jump”, czyli okazja do stricte kaskaderskich popisów. Nieco wyższy poziom trudności przedstawia sobą tryb „destroy stations”, w którym gracz staje przed koniecznością utrzymania się przy życiu pod ostrzałem wrogich wieżyczek oraz zniszczenia określonej ich liczby. Pozostałe dwa tryby – „destroy cars” i „ring” – stanowią właściwy element szkolenia, w którym najważniejsze jest poznanie zasad walki z przeciwnikami poruszającymi się podobnie szybkimi, zwrotnymi i uzbrojonymi maszynami.

Podczas wariacko szybkiej jazdy przeważnie nie ma czasu na zbytnie rozglądanie się po okolicy i podziwianie widoków, lecz dobrze się dzieje, że ta okolica jest stosunkowo ładna, a przygotowane poziomy różnorodne, rozległe i ciekawie zaprojektowane. Są spalone słońcem pustynne tereny Nevady; jest filmowe miasteczko pobudowane w okolicach australijskiego Alice Springs – jednego z bardziej odosobnionych miasteczek na świecie; jest opuszczone przez mieszkańców miasto przemysłowe na Alasce; można się pościgać w byłej wojskowej bazie brytyjskiej w Szkocji, a także w poniemieckiej bazie okrętów podwodnych jeszcze z czasów Drugiej Wojny Światowej; nieobce służbom specjalnym są wysokogórskie, pokryte lodowcem tereny w Alpach oraz była kopalnia granitu na Uralu; w końcu nie mogło zabraknąć malowniczego Wielkiego Kanionu. Jeżeli tryb rozgrywki wymaga istnienia dodatków w postaci wieżyczek, wówczas pojawiają się one na torze, ich działka obracają się za rozpędzonymi samochodami, a wystrzeliwane pociski ciągną za sobą smugi dymu.