Deus Ex

Jeśli oglądałeś “Matrixa” więcej niż jeden raz, nie możesz wyzwolić się z mroków miasta podczas wykonywania misji w “Thiefie” oraz zarwałeś kilka nocy w trakcie wędrówki po olbrzymim statku kosmicznym w “System Shock 2”, to ta gra jest dla Ciebie.

W roku 2001 w jakiejś gazecie dodali demo Deus EX. Odpaliłem i pierwsze co rzuciło mi się w oczy to to, że twórcom nie chciało sie dopasować zdjęcia panoramy miasta przez co wyglądało okropnie. Druga rzecz to muzyka która brzmiała jak puszczona od tyłu na uszkodzonej kasecie VHS. Trzecia rzecz to drętwy klimat i bardzo kiepska optymalizacja.W tym czasie odpaliłem Hitman Codename 47 który działał płynnie, miał o wiele lepszą grafikę, zaawansowany silnik przenoszenia zwłok, świetną miodność ze strzelania, przekonywujące lokalizację, klimat itp.Dziś w roku 2023 w końcu dałem szanse Deus EX i miałem nadzieje że będę się bawił tak dobrze jak w grę System Shock w którą grałem pierwszy raz kilka lat temu:Niestety:FABUŁA- totalny kogiel mogiel. W świecie gry słyszymy o wielu organizacjach. Jesteśmy w wielu lokalizacjach i pod koniec to już nawet nie pamiętamy po co to wszystko. - Twórcy chcieli wszystko i wszędzie by sprawić wrażenie że gra jest ciekawa. Przykładem może być to że główny bohater J.C. Denton miał być ... UWAGA: Potomkiem Jezusa Chrystusa Stąd te inicjały. Na szczęście ktoś w miarę ogarnięty wycofał się z tego pomysłu.- historia opowiedziana jest bardzo drętwo. Czytanie książek, emaili itp nie ma w ogóle klimatu tak jak to było w przypadku System Shock gdzie autentycznie można było poczuć tragedię ludzi z zapisów.-twórcy chcieli robić wiele rzeczy na raz, ale nic nie zrobili jak należy.- takie głupoty w fabule jak np. to że zdrajca/brat protagonisty siedzi sobie w swoim mieszkaniu podczas gdy jest poszukiwany... albo to że bomba w helikopterze wybucha akurat jak protagonista dolatuje do celu. - jeszcze nie zdążymy się poczuć agentem a już jesteśmy wrogiem agencji. Grze brakuje jakiegoś ciekawego rozwoju akcji. Zarówno początek, środek i koniec jest bez momentów. Historia przewala się by dotoczyć do celu.- dziwie się że tak wielu ludzi zapomina że temat Iluminatów, AI itp. był mocno wałkowany jeszcze przed pojawieniem się gry. Gra niczego odkrywczego nie pokazała.-zakończenie niczym nie różni się od całej gry. Od kolejna plansza, a na końcu sztywne postacie z nędzną imitacją ruszających się warg.GRAFIKA:-Użycie silnika UNREAL stworzyło wrażenie, że nie działamy w świecie gry tylko na mapkach.- wszystko jest sztywne i bez wyrazu. Animacja postaci, brak interakcji, toporne walki itp. Bardzo kiepsko to wyglądało nawet w 2000 roku.-brak klimatycznych animacji rozkręcających fabułę. Mamy za to tandetne animacje helikoptera który startuje i leci na milimetry między budynkami.MUZYKA:- kompletnie nie pasuje do gry. Nie wpada w ucho i denerwuje- odgłosy są tragiczne, czasem śmieszne, a czasem ich nie ma tam gdzie powinny być ( np. szarża tego brązowego stwora i zadawane nam obrażenia)-rozwala mnie tuptanie lakierkami głównego bohatera... agent nindża.MECHANIKA GRY:- kompletnie zero satysfakcji z walki- tragiczne działanie broni, które nie daje frajdy ze strzelania.- za zabijanie nie dostajemy żadnych kar tak jak w Hitmen więc nie ma żadnej motywacji do skradania.- nie podniesiesz zwłok jak masz pełny ekwipunek ! TO mocno irytuje. W grze skracanej(sic!) nie ma sansu tych ciał nosić bo i tak w większości przypadków strażnicy mają na to wywalone. Wystarczy odczekać trochę i jest wszystko cacy. Nie tak jak w HItman gdzie strażnicy najpierw szukają zbrodniarza a potem są niespokojni.- kiepski system wszczepów - prawie żadnego nie użyłem. Trzeba je włączać i wyłączać, a energia szybko się wykańcza. Jedyne co się przydaje to leczenie. Reszta jest tylko jako ciekawostka i nie jest konieczna do przejścia gry. Kompletnie się nie przyda.- na normalnym poziomie spokojnie można mordować 10 metrów od wroga. - nie wyrzucisz przedmiotu jeśli chcesz zabrać inny. To chyba była najbardziej irytująca rzecz w grze. Trzeba było za każdym przeszukaniem ciała się odwracać by coś wyrzucić...- Nie zabijesz wroga pistoletem z tłumikiem od tyłu w głowę. Dopiero na wyższych poziomach. Trochę to głupie w grze gdzie skradanie ma odgrywać główną role.- to samo tyczy sie kuszy i strzałek. Nawet na poziomie Mistrz żołnierz i tak podniesie alarm. JAKI TO MA SENS !?- hakowanie jest nudne i nie daje frajdy.-czasem zapominamy że mamy klucz i niepotrzebnie coś hakujemy. Kiepsko to jest przemyślane- od czasu gdy mamy umiejętność hakowania to gadanie z ludźmi czy czytanie danych przestaje mieć sens (a jest to juz na początku gry)-od kiedy mamy miecz ( też jest to w miarę szybko) to walki nie stanowią problemu.PODSUMOWANIE: Jedno z największych rozczarowań . Sa stare gry które wytrzymują próbę czasu. Deus EX według mojego pierwszego wrażenia z 2001 nigdy nawet nie był dobrą grą. Nie wiem skąd ten zachwyt ludzi . Może to dlatego że pierwszy raz słyszeli o Iluminatach w tamtym okresie ? Moim zdaniem gra jest tragicznie zaprojektowana, twórcy chcieli za dużo zbyt małym nakładem sił i kiepskimi pomysłami. Grało się w to bardzo opornie i nie polecam próbować tym którzy nie grali.

Widać, że w tamtych czasach robiła ogromne wrażenie. Ile tu się dostaje sposobów na wykonanie danej misji, sama wolna wola, że można przejść grę, nie zabijając nikogo, każdy przedmiot i NPC jest na wagę złota, fabuła sama w sobie ma 3 zakończenia, niesamowita postać JC Dentona, potrafiąca rzucać wszelakimi ripostami i umiejętnie korzystać z arsenału, narzędzi i wszczepów, które nieraz ratują nam życie. Ale to już wiekowy tytuł, to nie brakuje błędów, jak: niepasujące sample przeciwników, samo SI jest durne jak but, bez czucia. A tak to dzisiaj wciąż jest grywalna. Czekam na jej remake!

Być może najlepsza gra, w jaką dotychczas grałem. Jest w niej wszystko co wystarcza do nazwania jej "klasykiem" i jedną z najlepszych gier ever. Żadna gra RPG mnie jeszcze tak nie wciągnęła - a to za sprawą świetnej, intrygującej fabuły. Wielką zaletą jest duża ilość zwrotów akcji na przestrzeni całego scenariusza. Ale chyba największą jest możliwość poprowadzenia historii na różne sposoby - poprzez własne wybory, a będzie można ich podjąć w trakcie gry naprawdę wiele. To my wpływamy na to, co dzieje się na ekranie. Niesamowitą frajdę na wyższych poziomach trudności sprawia "skradanka" z której warto korzystać dosłownie w każdej następnej misji. Powiedziałbym nawet, że ściśle tajne misje mają sporą dawkę napięcia. Korzystanie z paralizatora, kuszy czy noża może okazać się dobrą zabawą, a jeśli znudzisz się tym, zawsze możesz skorzystać z "mocniejszej" broni. Znakomicie sprawdza się rewolucyjny system zabezpieczeń, ochrony, czy to zwykłych drzwi (niektóre wymagają nanoklucza), kamer, robotów itp. Praktycznie nie ma niczego, do czego można by się nie włamać (co zależy oczywiście od umiejętności bohatera). Ponadto niemal każda misja jest możliwa do ukończenia na kilka różnych sposobów, wybierając kompletnie inne drogi, co jest wręcz ekscytujące, gdy to odkrywamy. W trakcie gry zdobywamy punkty doświadczenia, dzięki którym możemy rozwijać postać. Dodatkowo świetnym pomysłem są "wszczepy", które można znaleźć w sekretnych miejscach i które dają nam nowe możliwości i ułatwienia. Fabuła jest świetna, ale to świat opisywany w grze (nie tylko przez ludzi, ale także chociażby przez gazety, książki, które możemy znaleźć na biurkach...) jest ogromny. Historia nam opowiedziana jest iście filmowa, choć napisana chyba z jeszcze większym rozmachem. Postaci są wyraziste i świetnie scharakteryzowane. Mamy możliwość zmierzenia się z dużą liczbą wrogów, a w tym robotów. Poziomy są znakomicie zaprojektowane. Ogromnym plusem tej gry jest także muzyka. Głównie ona tworzy ten niezapomniany, charakterystyczny klimat nie do podrobienia z jakiego słynie ta gra. Do tego klimatu aż chce się wracać. Ponadto wszystko zmierza ku świetnemu zakończeniu. Tu znowu mamy możliwość wyboru z bodajże pięciu różnych ścieżek do ukończenia gry, dlatego końcówka daje nam sporo do myślenia. Cóż, w tą grę po prostu trzeba zagrać.

To, że sama gra jest już wiekowa, nie jest, rzecz jasna, powodem, by nie przejść jej po raz pierwszy, a już zwłaszcza gdy mamy do czynienia z takim klasykiem, jak pierwszy "Deus Ex". Jako że po najnowszej grze CD Projektu (o co chodzi, wiadomo) miałem jeszcze pewien niedosyt cyberpunka, a "Deus Ex GOTY" jest dziś tanie jak barszcz, czym prędzej je nabyłem, by przejść je w wolnej chwili. Mam ogromny sentyment do ery wczesnego 3D, toteż nic dziwnego, że oprawa tej produkcji przypadła mi do gustu, ale nawet gdyby nie ten fakt zapewne z dużą przyjemnością zagłębiłbym się w tę nocną wersję świata przyszłości. Przyciąga ona szczególnie dlatego chociażby, że mądrze wybrano jej główną tematykę, nawet dziś oryginalną - globalne konspiracje, od templariuszy, przez iluminatów, po Majectic-12. Szkoda tylko, że podczas gdy wizyty w nowojorskim Hell's Kitchen i w Hongkongu wspominał będę ciepło, to jednak grę zdecydowanie ciągnie w dół istne tournée po nudnych amerykańskich bazach wojskowych (w tym tej najsłynniejszej), które mają raczej korytarzową strukturę. Wymęczyły mnie one tym bardziej, że przez pierwszą połowę gry uparłem się, że będę się skradał ich korytarzami i pozostawał niezauważony. Później, zrezygnowany, chwyciłem w dłoń laserowy miecz i ciąłem nim równo wszystko, co tylko nawinęło mi się pod jego ostrze. Zresztą, czyż "Deus Ex" nie został najlepiej zapamiętany właśnie przez to, że dawał graczom całą masę różnych opcji? No, przez to i przez całe to zamieszanie z World Trade Center...

Nie jestem fanem cyber-punku, patrząc szerzej mogę z grubsza to samo powiedzieć o sci-fi, stąd od początku byłem nastawiony sceptycznie. Pierwsza godzina gry tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że to gra nie dla mnie, do tego jeszcze nie rozumiałem jak działa atakowanie wrogów i wykorzystywanie augmentacji, widząc drewnianych NPCów i wszechogarniającą ciemność...dałem sobie jeszcze 2 godziny na zapoznanie się z mechaniką gry i ewentualne wciągnięcie w historię.Koniec końców nie zawiodłem się; każda misja oferuje kilka sposobów na dotarcie do celu i pokonywanie przeszkód(lub ich omijanie) napotkanych po drodze, fabuła mimo że bywa przewidywalna potrafi mocno wciągnąć, na dodatek w wielu miejscach możemy znaleźć sporo informacji na temat świata gry które budują nam szerszy obraz całej intrygi, a rozmowy z NPC-ami czy też decyzja którą gracz musi podjąć zwyczajnie skłaniają do refleksji.