Vampyr

To miało być RPG roku. Ba, to miał być mocny kandydat na grę roku. Vampyr zachwycał wizją, hipnotyzował klimatem i obiecywał przełomowe rozwiązania. Co z tego wszystkiego wyszło? Tytuł, wspomnienie którego jeszcze długo będzie wywoływać w nas smutek…

Świetna przygodówka z ciekawym głównym bohaterem i genialną oprawą dźwiękową - to jeden z moich ulubionych soundtracków ever - która niestety ugina się pod ciężarem niepotrzebnej "soulsowej" walki i biegania wtę i wewtę. Grałam już sporo po premierze, gdy aktualizacje ograniczyły uciążliwość walki, więc bawiłam się całkiem dobrze. Miłośnicy gier wampirzych powinni mieć Vampyra na uwadze.

5-07-2023. Ciężko ocenić tę grę bo jest pełna sprzeczności przypomina trochę remeber me ( korytarzowe miasto) z dark soulsami (bossowie -ciężcy -Mary siostra). Gra jest ładna, sprawnie działa jednak ma kilka dziwnych mechanik nie do końca rozwiniętych, np niby coś można zrobić ale nie do końca ( operacja pacjenta, leczenie innego). Jest trudna szczególnie jak chcesz mieć dobre zakończenie ale też monotonna przy przemieszczaniu się pomiędzy dzielnicami ciągle odradzają się przeciwnicy. Jeżeli chodzi o muzykę to jest na najwyższym poziomie, świetna, idealnie dopasowana do sytuacji.

Jak ogramy początek gry, to wydaje się, że te krytyczne recenzje na Vampyra były kompletnie niesłuszne. Nie jest wybitnie, szczególnie przy scenie zawitania do baru, ale ciekawa fabuła połączona z dobrym klimatem sprawia wrażenie niezłej produkcji. Niestety, im dłuższa nasza przygoda, tym więcej się w tej produkcji sypie.Choć historia przez cały czas trzyma swój przyzwoity poziom, a nawet pozytywnie zaskakuje w końcówce, tak mroczny klimat miasta przez hordy przeciwników coraz bardziej spada. Naprawdę chciałbym się nim rozkoszować, bo jest czym, ale nie potrafię w sytuacji kiedy co 50 metrów rozlokowane są jakieś potwory i łowcy, których jest chyba 3 razy więcej od normalnych mieszkańców i którzy doskonale wiedzą, że jesteś wampirem nawet jakbyś starał się to ukrywać w każdym możliwym dialogu. Najgorsze jest to, że respawnują się po jakimś czasie, a miasto jest tak ciasno skonstruowane, że w żaden sposób ich nie ominiesz i gra zmusza cię do walki. Oczywiście jak cię zauważą to nie ma szans na ucieczkę, bo postać zapomina w stresie jak się otwiera furtki.Ogólnie miasto też jest dziwne. Wielkością bardziej przypomina Lądek-Zdrój niż brytyjski Londyn, ścieżek jest tak mało, że czasem jak źle pójdziesz, to musisz pół mapy okrążyć, by dojść tam gdzie chciałeś. Wiadomo, że pokazany został tutaj tylko mały skrawek tego miasta, ale i tak w takim Assassin's Creed: Sindycate nawet najmniejsze uliczki dużo przejrzyściej wyglądały. W dodatku miasto jest martwe. I ja rozumiem, kwarantanna, epidemia i te sprawy, w końcu 2 lata po premierze tej gry też to przeżyliśmy... ale arcyśmiesznie wygląda sytuacja kiedy jakaś kobieta nawołująca o prawach wyborczych kobiet drze mordę na okolicę, po której raz na jakiś czas przejdzie się dobry znajomy głównego bohatera sprzed lat. No ludzie, to ma być klimatyczny świat?Dialogi niestety też nie są mocną stroną tej gry, choć przy głównym wątku fabularnym chociaż są ciekawe i przypominają prawdziwą rozmowę, a nie to co się dzieje przy rozmowie z randomowym mieszkańcem. Przy tym drugim rozmowa głównie opiera się na przesłuchaniu, nie wiem po co to głównemu bohaterowi, ale nawet każdego menela chce zapytać gdzie mieszka i co on tu robi o tej porze.Szkoda, bo potencjał był ogromny. Da się ograć, ale gra w pamięci na długo nie zostanie.

Muszę przyznać, że podszedłem do tej gry ze złymi oczekiwaniami. Spodziewałem się więcej akcji i bardziej dynamicznej rozgrywki. Szybko przestawiłem się jednak na to co gra miała do zaoferowania. Dostałem grę będącą mieszanką akcji, przygodówki, zabawy w detektywa, psychologa i lekarza z mocnym naciskiem na poszukiwanie własnego "ja". Moralności głównego bohatera - świeżo powstałego wampira dr Jonatana Reida, który z ironicznym uśmiechem słucha słów: "Medice, cura te ipsum". To właśnie konstruowanie protagonisty swoimi decyzjami stanowi tu główne danie. To my prowadzimy Jonatana na jedną ze ścieżek. Bardzo ciekawy, elokwentny, z lekka sarkastyczny główny bohater stanowi tu trzon rozgrywki. Nie jest on ani przesadnie krewki, a raczej odpowiednio stonowany. Subtelne różnice w odgrywaniu dialogów, w podejściu do NPCów nie zawsze mają bezpośrednie przełożenie na fabułę, czy świat gry, jednak pozwalają mocno wpływać na to jaką istotą staliśmy się wraz z przebiegiem historii. Kolejnym filarem są pełnokrwiste postaci poboczne. Odkrywanie ich, często nieoczywistych, tajemnic, grzeszków z przeszłości jest niezwykle satysfakcjonujące. Bardzo dobrze dobrani aktorzy sprawiają, że dialogi słucha się z przyjemnością i nie chce się ich przewijać w żadnym momencie rozgrywki. Trzeba jednak wiedzieć, że słuchanie stanowi tu około 50% całej gry. W większości dialogów mamy możliwość przedstawienia swojego zdania, które pozwala przedstawić stanowisko gracza w stosunku do postaci, czy wydarzenia. Często jeśli chcemy otrzymać wskazówkę na temat naszego adwersarza w rozmowie, należy dobrać odpowiedź dopasowaną do niego. Ja starałem się tego nie robić i przedstawiać swoje własne stanowisko na temat każdej sprawy. Tylko raz zdarzyło mi się, żebym nie zrozumiał co mój bohater chce przekazać, a po naciśnięciu tej opcji nie było już odwrotu. Zupełnie kontrastowało to z obrazem Jonatana, który towarzyszył mi już od 30. godzin.Ciekawym elementem jest zgrabne połączenie poziomu trudności, systemu doświadczenia i systemu moralności, którą posiada gracz. Ja przez całą grę zabiłem 6 osób. Wszystkie te postaci stanowiły realne zagrożenie dla swojego otoczeniaW ten sposób gra pozwala na grę bohaterem w odcieniu szarości. Nie na bezmyślne zimnokrwiste zabijanie, nie na świętoszka, a postać, która stara się odnaleźć w tej ciężkiej sytuacji, w której się znalazł. Fabuła niespiesznie posuwa się do przodu, podczas gdy my poznajemy tajemnice mrocznego Londynu. A trzeba przyznać, że historia jest pierwszej próby. Śledzony przez nas wątek jest ciekawy, pozwala na snucie domysłów w drodze do odkrycia tajemnicy. W trakcie ratowania Londynu przed epidemią zmuszeni zostaniemy do podjęcia kilku ciężkich moralnie decyzji, które zaważą na losie głównego bohatera oraz Londynu. Ich podjęcie wyraźnie wpływa na świat, zdrowie dzielnic, a bohaterowie czasami odnoszą się do naszego wyboru. Dodatkowo wiele pozornie nieistotnych decyzji podejmujemy w naszym conocnym obchodzie dzielnic. Zwyczajnie prowadząc rozgrywkę. Te często kończą się niewielką zmianą zachowania bohaterów lub rozbudowie ich relacji. Zabicie zbyt wielu obywateli we wczesnej fazie gry może poskutkować tym, że jeden z bossów zabije ważną dla naszego bohatera osobę. Innym razem natomiast kobieta może przygarnąć pod swoją pieczę, sierotę z ulicy. Cała nasza przygoda prowadzi do jednego z czterech zakończeń. Stanowią one satysfakcjonujące zwieńczenie całej historii.Klimat Londynu podczas epidemii robi dobre wrażenie, potęgowane przez świetną muzykę. Niestety z czasem zdąży on się przejeść. Główną niezbyt strawną przyprawą w tym mieście jest ciągłe powracanie do tych samych lokalizacji. I to w najgorszym możliwym wydaniu. Po tych samych ścieżkach, z tymi samymi przeciwnikami po drodze. Bez najmniejszej różnorodności. Brak szybkiej podróży sprawia, że czasem wypad na drugą stronę mapy zdaje się iść jak krew z nosa. Szczególnie, że naszemu bohaterowi brakuje mobilności, skradania, a mapa posiada niewiele przydatnych skrótów.Sytuacji nie poprawia ledwie przeciętny system walki. O ile nasze możliwości są interesujące, przydatne i pozwalają zgrabnie rozprawiać się z przeciwnikami, to zdolności oponentów są często miałkie i powtarzalne. Wyjątek stanowią tu inne wampiry, które mają dostęp do tych samych zdolności co my. Bardzo interesujący zabieg.Klaustrofobiczne miasto sprawia też, że istnieje duży dysonans pomiędzy rozgrywką a fabułą. Wampiry ledwie dwie przecznice od miejsc zamieszkania oraz tysiące strażników na ulicach. Psuje to immersję i zaburza obraz przedstawionego świata.W grze sporadycznie natrafiamy też na bossów. Niestety, nie są to adwersarze z krwi i kości, a często użyci są zwykli przeciwnicy z lekką modyfikacją. Natomiast Ci, którzy otrzymali własne, unikalne zdolności są ciekawi i walki przeciw nim są interesujące.Do negatywnych aspektów zaliczyć należy też przesadnie długie ekrany ładowania. Jednak nie jest to wielki problem, bo raczej nieczęsto zapuszczamy się do kanałów lub zamkniętych budowli. W grze występuje też dość proste wytwarzanie przedmiotów oraz ulepszeń broni. Jest to niemal konieczne do ukończenia rozgrywki, ale wykonane bardzo przyjemnie. Dodatkowo wytwarzanie leków pozwala na kontrolowanie zarazy w dzielnicach. A Jonathanowi zawód lekarza wyraźnie wszedł w krew. Jeśli więc szukasz gry, która stoi historią i przebolejesz przeciętne mechaniki, to z czystym sumieniem polecam Ci Vampyra.

Gra świetna, dobrze że nie patrzyłem na ocene z gry-online bo bym odpuścił, a tak sie pozytywnie zaskoczyłem ;)+ Przede wszystkim klimat i muzyka która idealnie sie w ten klimat trawionego przez zaraze Londynu wpasowuje. Troche mi tematyką, brudem i muzyką wiedźmina 1 przypominała+ Historia bardzo dobra, od początku do prawie samego końca byłem wciągnięty i nie mogłem sie doczekać co dalej sie wydarzy, aczkolwiek minimalnie sie pod koniec zawiodłem sposobem rozwiązania samej zarazy+ Możliwość grania jak się chce, można być "złolem" i zabijać wszystkich albo pacyfistą i od tego też zależne jest zakończenie gry.+ Voice acting, dialogi, bohaterowie (na czele z naszym głównym Dr Reidem) na najwyższym poziomie (grałem w wersje angielską z angielskim dub i napisami, także nie wiem jak to wygląda w PL)+/- Poziom trudności nie wiem jak ocenić, bo grając jako pacyfista na poziomie normalnym pod koniec zaczęło być bardzo ciężko przez to że przeciwnicy mieli po 10-15 poziomów więcej ode mnie. Natomiast do połowy gry z kolei było śmiesznie latwo- System walki kiepskawy, takie siekanie aż się wytrzymałość skończy a przeciwnik w tym czasie nic nie robi tylko przyjmuje ciosy - jak w Gothicu- Grafika wydaje mi sie jak na gre z 2018 średniawa - Uncharted czy HZD które ostatnio ogrywałem dużo lepiej sie pod tym wzgłedem prezentowały a były robione wcześniej- Brak szybkich teleportów przez co targanie z jednej dzielnicy do drugiej przebijając sie przez horde przeciwników za każdym razem była udręką i poświecałem na to przynajmniej 40% całej gry- Leczenie NPCów - taki filler niepotrzebny chyba żeby sztucznie wydłużyć czas gry-miałem czasami jakieś bugi typu gra mi sie zacinala jak za szybko między dzielnicami się przemieszczałem nie zabijając wrogów po drodze, nie wiem czy to wina mojego sprzętu czy coś od strony developerskiej, ale na reddicie widziałem że też niektórzy taki problem zgłaszaliTe minusy mają dużo mniejszą wagę od plusów, grę wspominam bardzo dobrze, aczkolwiek te "action adventure" jest troche mylące, bo na prawde bardzo dużo dialogów w tej grze jest, 50% czasu gry to słuchanie dialogów, więc jak komuś coś takiego nieodpowiada a woli bardziej akcje to może sie zrazić szybko.

Tryb Trudny - 29,5h. Ukończone bez zabijania. +Gra z niesamowicie świetnym klimatem (muzyka, miasto, voice acting, dialogi). Fabuła ciekawa i intrygująca. Postaci ciekawe (co nie ma niestety znaczenia). Walki z bossami są przyjemne i zapadają w pamięć. -Czuć że gra nie była projektowana z myślą o Hard Mode. Twórcy nie mają doświadczenia z grami akcji. Kamera podczas walki wariuje. Wybory nie mają znaczenia. Gra jest jak wydmuszka. Przepiękna wydmuszka, ale pusta w środku. Mimo wszystko uważam grę za naprawdę ciekawą i wartą poznania. Zdecydowanie warto zagrać. Czekam na kontynuację.

Gra która była zdecydowanie za bardzo hajpowana i która miała za dużą poprzeczke do przeskoczenia. Technicznie gra przeciętna jednak ocene podbija swietny Londyn, doskonały soundtrack , dobra fabuła.

Gra jest WYBITNA i oczywiście tylko dla ludzi, którzy będą ją rozumieć, tak jak relacje zachodzące między NPC. Walka? Dla mnie super. Grafika oprócz twarzy i muzyka 10/10. Nie mogłem się oderwać od tej gry i żal, że jest krótka, nie rozbudowali jej bardziej, widać brakło budżetu i czasu. Nawet nie ma DLC. Szkoda, bardzo szkoda, bo będę tęsknił. Co najważniejsze można ją przejść przynajmniej 2 razy, czyli jako dobry i zły. Gra ma głębię w praktycznie każdym aspekcie. Trochę niedoróbek absolutnie nie zmienia mojego zakochania w tej grze.Ogółem dałbym 9.5 za małe błędy i kilka denerwujących rzeczy jak mapa i cały czas doleczanie pacjentów chodząc po całym mieście, a niekiedy słabo rozbudowane dialogi (głównie pod koniec gry), ale chętnie podniosę ocenę ogólną.6.4 która tu widnieje od gry-online to... no szkoda gadać. Gra zasługuje na 8 i wyżej spokojnie. Dla mnie 10 tylko dlatego, że trafiła w gust i w sumie mój melancholijny charakter.Aha, system rozwoju postaci także super, może nie licząc przenośnych strzykawek. Na hardzie, gdy przechodziłem jako dobry i oczywiście wszystkie misje poboczne dopiero zmęczyłem się przy bossie nr 5 na 6. Rozwiniętą miałem tylko włócznie, autofagię i barierę z krwi. 24 lvl przeciwko 33. Ci którzy nie wykonywaliby zadań pobocznych pewnie mieliby z 18 lvl. Nie wiem czy sam bym nie utknął... Ale tak jak pisałem, za pierwszym podejściem grając dobrym wampirem i przechodząc wszystko ubawiłem się po pachy i chciałbym jeszcze.

Gra mnie wciągnęła klimatem, bardzo fajną grafiką, super walką i fabułą. Na minus sporo biegania, w tą i spowrotem. Mozna było jakoś lepiej rozwiązać kwestię leczenia mieszkańców i prowadzenia dialogów bo z czasem stają się męczące pomimo, że są ciekawe (w pierwszej lokacji miałem wszystkich zdrowych i większość dialogów, potem już tylko główny quest). Dziwny jest też system XP dostajemy je głównie za misje i zabijanie istotnych postaci. Polecam.

Ta gra jest jak nieudana randka z Tindera - niby avatar fajny, opis pod zdjęciem również, ale potem umawiasz się na kawę i zamiast ślicznej wybranki przychodzi pokiereszowany kloszard. Już pomińmy koszmarne animacje, fikcyjne wybory, absurdy fabuły i męczącą walkę - ta gra zwyczajnie nie czaruje, nie flirtuje i w żaden sposób nie kręci. A szkoda, bo mogło być tak pięknie, miłość od pierwszego wejrzenia i związek na całe życie. Nic z tych rzeczy. To randka na jedną noc.

Żadne rozczarowanie, żaden zawód tylko bardzo solidna produkcja która stoi klimatem, miastem, muzyką, dialogami, postaciami i wyborami. System walki jest funkcjonalny, nic więcej. Parę intrygujących rozwiązań (np. powiązania poziomu trudności gry ze sposobem w jaki gramy) jednak na dłuższą metę potrafią być trochę irytujące. Gra jest strasznie trudna jeżeli zdecydujemy się nikogo nie zabijać. Ma to swój urok ale chyba trochę przesadzono.

Vampyr to niestety zwykły średniak, który chce udawać dobrą produkcje, ale coś mu nie wychodzi.Od początku do końca gracz jest bombardowany głupotą postaci pobocznych, którzy mieszkają zaledwie kilka kroków od krwiożerczych bestii, które niby mają być szalonymi ludźmi chorymi na hiszpańkę i zupełnie im to nie przeszkadza.Kobieta porwana przez wampira widzi sposób w jaki walczy główny bohater, widzi jak wysysa krew ze swojego przeciwnika, ale ma to zupełnie gdzieś i nawet rzuca tekstem, że nie wiadomo gdzie takie potwory się czają i to dobrze że pan doktor ją ocalił...Tak samo baba na cmentarzu zostaje prawie rozszarpana przez potwory, ale co tam! Za chwile wraca w to samo miejsce żeby pomodlić się na grobie męża. To nic że kilka nagrobków dalej jakiś skal zajada się smakowitymi zwłokami. O mrożących krew w żyłach krzykach już nie wspomnę. Postacie w tej gdzie są pustymi kukłami wrzuconymi w dane miejsce tylko po to aby opowiedzieć swoją historię i pozostać tam na wieki wieków.Najbardziej chyba irytuje sama struktura Londynu, który niby jest otwarty, ale tak na prawdę jest zamknięty. Bohater posiada świetną umiejętność przenoszenia się na odległość, ale co z tego skoro nie można z niej korzystać kiedy się chce. Brama pozostanie zamknięta do tego czasu dopóki nie podejdziesz do niej od przeciwnej strony i jej nie odblokujesz. Pan wampir nie może się przenieść nad nią, bo to najwyraźniej przekracza jego możliwości.Walka jest powtarzalna, nudna i kiepska. Przeciwnicy posiadają jeden i ten sam schemat ataków i tak niestety pozostaje do końca gry. Jedyne co się zmienia to ich poziom i ilość życia, więc im dalej tym dłużej tłucze się tych cudaków.Jedynym pozytywnym zaskoczeniem jest fabuła, która jest o dziwo ciekawa chociaż też nie bez wad, no i gęsty klimat ponurego Londynu wypełnionego epidemią i wampirami.Ogólnie można by jeszcze długo wymieniać minusy takie jak wieczne chorowanie ludzi, zbędne ciągnące się godzinami dialogi, głupie misje poboczne itd. ale myślę, że warto przeczytać recenzję GOLa i ma się cały obraz Vampyra.

Czasy w których się toczy są trafnym wyborem i dobrze zrealizowane klimatycznie nie wątpliwie jest powiew nowego klimatu w grach nie spotykanegoFabuła momentami potrafi ciekawie zaskoczyćGraficznie wygląda bardzo dobrzeSporo interesujących postaci NPCMuzyka i jakość dubbingu też jak najbardziej na +Szkoda że nie ma misji wprowadzającej do craftingu ulepszania broni długo się męczyłem z podstawową lvl 1 nim się zorientowałem o tym żeby na drop nie liczyć tylko tu trzeba ulepszać. Za dużo poblokowanych przejść Walka ogólnie mi się nie podoba jak by twórcy próbowali tu upchać całą mechanikę znaną z gier i tak średnio im to wyszło. W moim odczuciu jest to element gry dość odpychający.Respawn przeciwników zawsze takich samych, zawsze w tych samych miejscach, po ekranach ładowania lub przy powrocie daną drogą już są z powrotem.W dłuższej perspektywie system lvlowania, odpoczynku i chorób mieszkańców też jest źle zrobionyŚwiat jest liniowy. Z 5 uliczek i to cała mapa gry. W pewnym momencie już się nie chce tymi samymi drogami biegać po raz 20ty. Wszyscy ludzcy mieszkańcy żyją w nocy oni chyba nie sypiają wcale !!Ekrany wczytywania na tak małej mapce są irytująceGdy się gra pokojowo gra jest bardzo trudna.W tej grze jest skradanie fajnie że się dowiedziałem o tym czytając 2 posty wyżej i zaglądając do poradnika z ciekawości po ukończeniu gry :) bez kucania bez niczego ;/ a tak mi brakowało tej funkcji.Daję 7.0 za fabułę głównie bo do całej reszty zwłaszcza walki nie chcę wracać nigdy.

Jak dla mnie - zawód roku. Zdawałem sobie sprawę z tego, że nie będzie to produkcja AAA, ale łudziłem się, że fabuła, klimat i interesujące dialogi uratują grę. Niestety, kicz goni kicz, gra ma tonę nielogiczności i wręcz przeraża powtarzalnością. Kilka rodzajów wrogów na krzyż, nudne postacie i tragicznie zrealizowana walka - to wszystko podlane błędami i słabą optymalizacją. Grę ratuje kilka ciekawych momentów i niektóre rozwiązania - sporadycznie Vampryr robi się naprawdę interesujący, by po chwili przypomnieć o swoich słabościach. Panie i Panowie, ten wampir nie ma zębów.