Przygoda skryta w cieniu Wrót Baldura - wracamy do Icewind Dale!

BG to gra wybitna. Wybitna przez duże W. Wspaniała przygoda, fabula, głosy, postacie.

IWD to taka rąbanka utrzymana w tym klimacie, by zarobić trochę kasy na gotowym engine. To tak jak Fallout Tactics. Niby fajny, ale wiadomo, że to nie Fallout 2 :)

Tylko, że Icewind miał inne założenia. Nie stawiał aż tak mocno w fabułę i interakcje między towarzyszami. W zamian oferował przepiękne klimatyczne lokacje, oraz ogromną immersję związaną z tym, iż sami tworzymy sobie "dream-team". BG to przede wszystkim fabuła, przygoda. IWD to klimatyczne i immersyjne dzieło (choć racją jest to, że jeśli chodzi o fabułę to odstaje z tyłu z porównaniu z wyżej BG, albo znakomitym Tormentem).

Wiem, że to wasza praca, ale i tak trochę się wam dziwię. Wychodzi tyle nowych, pięknych graficznie, rozbudowanych fabularnie i pod względem mechaniki gier, o których można zrobić znakomite materiały, analizować na wszystkie możliwe sposoby i porównywać z setkami innych gier, filmów, książek. A wam chce się tracić czas na granie w brzydkie i toporne starocie z fabułami prostymi jak budowa cepa. Gram od ponad 20 lat, więc też się kiedyś ekscytowałem takimi grami, ale teraz szkoda by mi było na nie choćby godziny. Ciekaw jestem, czy autorzy tych materiałów sami sobie wybierają, o czym będą mówić, czy mają to narzucone odgórnie...

[44]
Kiepska prowokacja, mogles wrzucic chociaz jakies zalazki konkretow albo argumentow.

Icewind obie czesci to bardzo przyjemne gry i wiele lat temu obie przeszedlem , ale prawde mowiac icewind do baldura ma sie tak jak fallout 2 do fallout tactics - czyli swiat niby ten sam, ale fabula w icewindzie jak i tacticsie jest niejako na drugim planie wzgledem walki.

Wolę ID od BG - najpiękniejsza zima w jaką grałem (paradoksalnie grałem głównie latem). W BG fajne było poczucie wolnej wędrówki. Ale wkurzało mnie dodawanie postaci ze statystykami które mi nie pasowały i infantylne motywy. W Icewind Dale może nie ma takich dojrzałych rozkmin jak w Planescape, ale podróżowanie po zakopanych pod śniegiem miejscówkach, robiło niepowtarzalny klimat. Liniowość nawet była w porządku, można się było skupić na detalach. Tylko coś było w tych produkcjach nie tak. W pewnym momencie mi się odechciewało grać. Ani ID1,2 ani BG1,2 nie ukończyłem. Za to Planescape i Arcanum tak.

Dobry materiał z Icewind Dale'a!

Nigdy nie byłem fanem tej serii, więc raczej grą nie zainteresuje się już, bo kogoś, kto nie zagrywał się w nią X lat temu, raczej teraz nie urzeknie, no ale na upartego można byłoby spróbować. :)

Mam podobnie z tymi papierowymi RPGami kompletnie ich nie łapię bo nigdy w takowe nie grałem
A tak w te całe ID, Neverwinter Nights,Wrota Baldura, grałem jako RPGa z elementami akcji no wiecie Hack & Slash.

oczywiście
Nie szedłem na Rambo na każdego przeciwnika, bo jeśli mam ze sobą zgraję postaci do kontrolowania to czemu mam ograniczać granie tylko jedną postacią...choć przyznam sam dobrze doszkolony i uzbrojony w późniejszej nieco fazie gry mój wojek sam rozwalał każdego, jedynie dostawał leczenie od kapłana a łotrzyk czyścił mu drogę przed pułapkami.

Obydwie części icewinda przeszedłem grając jedną postacią. Nie było łatwo, ale to właśnie moloch drużyny odpychał mnie zawsze od baldura