Ghosthunter

Przebieg gry jest zbliżony do czwartej części Alone in the Dark. Bohater sporą część czasu spędza na walkach z różnymi odmianami duchów, do tego celu wykorzystuje głównie arsenał futurystycznych broni, które jako żywo przypominają karabiny używane przez bohaterów wspominanego już filmu Pogromcy duchów. Miłośników tradycyjnych pojedynków ucieszy natomiast obecność pistoletu, shotguna czy granatów. Na samych walkach zabawa się jednak nie kończy, Lazarus rozwiązuje też nieskomplikowane zagadki a nawet rozmawia z przyjaźnie nastawionymi duchami. Część z nich może mu pomóc w wypędzeniu złego Hawksmoora, przywódcy demonicznych zjaw. Gra charakteryzuje się sporym zróżnicowaniem poziomów. Szkoła jest tylko jednym z miejsc, które należy odwiedzić. Znajdujący się w piwnicy budynku portal umożliwia podróżowanie do różnych miejsc rozrzuconych po całym globie. Gracz odwiedza opuszczone miasteczka, statki-widma, bezludne wyspy a pod koniec gry udaje się mu nawet trafić do świata duchów. Przebieg gry jest w stu procentach liniowy, aby móc awansować dalej zazwyczaj należy odnaleźć jakiś przedmiot czy rozwiązać prostą zagadkę. Co ciekawe, gracz nie jest ograniczony do samej postaci Lazarusa, na samym początku zabawy do jego ciała przedostał się bowiem duch kobiety o imieniu Astral. Po dotarciu do określonych miejsc można dokonywać przemiany. Astral w miarę rozwoju gry zdobywa nowe umiejętności, dzięki którym może na przykład likwidować zastawione przez inne zjawy pułapki.

Oprawa wizualna Ghosthuntera stoi na bardzo wysokim poziomie. Zarówno postać głównego bohatera, jak i pojawiające się na ekranie duchy są niezwykle szczegółowe. Niewątpliwym plusem gry jest także ogromna różnorodność napotykanych zjaw. Główni bohaterowie mówią głosami słynnych osób, jak chociażby Sir Michaela Gambona czy Roba Paulsena.

Autor opisu gry: Emil Ronda