Recenzja Recenzja gry Death Stranding – co tu się odkojimowało?

Mylisz się.

Krytyk który dokonuje recenzji, ma dwa zadania:

1. zrozumieć dzieło,
2. ocenić dzieło.

Twórcy pracują według określonego warsztatu, który nie powinien być tajemnicą dla człowieka zajmującego się profesjonalną krytyką. I na podstawie warsztatu rozumie się dane dzieło. Zrozumienie dzieła polega między innymi. na umiejętnym zdefiniowaniu wykorzystanych narzędzi oraz konwencji w danym projekcie.

Poza tym dzieła posiadają określoną treść, a ona podlega ocenie, czy jest oryginalna i czy cały ciąg logiczny na którym ją zbudowano trzyma się kupy. Ocena więc polega na umiejscowieniu treści dzieła w kontekście kulturalnym (np. czy treść takiego Death Stranding ma znaczenie dla danej kultury; czy opowiada o współczesnych problemach albo snuje uargumentowaną wizję przyszłości).

Podsumowując, zrozumienie dzieła musi być obiektywne, bo na tym polega praca krytyka. Nie można (profesjonalnie) oceniać czegoś, czego się nie rozumie. Ocena treści jest subiektywna, ale musi posiadać argumentację, która pozwala wprowadzić taki, a nie inny wywód.

@Lu'Mersey -> Dziękuję za tą opinię, bez wątpienia warta zastanowienia się nad nią.

@voagar -> zgodnie z tym co napisałem, zrozumienie polega na właściwym zdefiniowaniu pod względem warsztatowym. Każdy twórca wykonuje swoją pracę wedle określonego warsztatu i to podlega obiektywnej krytyce.

Nie chodzi o to czy coś jest względnie dobre/niedobre, ale o to jak zostało wykonane, czy wedle określonych reguł.

Tak jak język polski ma swoje prawa i umiesz obiektywnie skrytykować, czy ktoś pisze poprawnie, czy popełnia warsztatowe błędy (w składni, stylistyce, itp.). Znasz reguły, więc wiesz kiedy ktoś je łamie. Dlatego obiektywnie, czyli względem ustalonych norm dla danej dziedziny. To miałem na myśli mówiąc zrozumienie dzieła.

Co prawda nie specjalizuje się w dziedzinie gier, ale weźmy np. taką kwestię jak postać w grze. Budowanie postaci posiada swoje reguły. Np. postać może posiadać historię w tle, swój tzw. kamień węgielny, specjalny atrybut i tak dalej... Dla twórców są to narzędzia warsztatowe, którymi wykonują robotę. Krytyk powinien znać narzędzia i umiejętnie dostrzec je w dziele, a następnie ocenić poprawność zastosowania.

Przenoszenie gatunkowe też podlega obiektywnej ocenie, ponieważ tutaj też istnieją reguły. Przede wszystkim chodzi o zgodność i ciąg logiczny, jeśli twórca wprowadza więcej niż jedną konwencję, krytyk nie decyduje czy dobrze/niedobrze, ale czy poprawnie wykonana robota.

Mam wrażenie, że skupiłeś się na emocjonalnym stosunku do dzieła.

Jeszcze nie skończyłem...

Kontekst kulturowy i znaczenie treści dla danej kultury to są również rzeczy stałe i unormowane. Uczą się tego studenci kulturoznawstwa. Po takich studiach i znajomości kanonicznych dzieł dla poszczególnych kultur/epok/ etc. krytyk posiada narzędzia poznawcze w postaci określonej wiedzy.

W efekcie jest on w stanie dowieść, że treść która pojawiła się w danym dziele, pojawiła się już dużo wcześniej, gdzieś indziej i posiada tylu, a tylu krytyków. I jeszcze ogólnie idea została porzucona, bo to i tamto.

Podsumowując: chociaż w dobie internetu wydawać by się mogło, że wszystko jest względne i podlega jedynie emocjonalnym ocenom, to mamy na szczęście dorobek cywilizacyjny, opracowane nauki etc. Ludzie wykształceni powinni opierać się na wiedzy i metodologii we własnej dziedzinie.

Zwykły użytkownik ocenia grę na podstawie własnych emocji, ale krytyk sztuki jest zobowiązany do rozpatrywania gry według metodologii, którą poznał na stosownych studiach.

< Przykro mi, ale się mylisz. [...] Nie mogę obiektywnie stwierdzić, że ktoś pisze źle albo dobrze. >

W świetle tego co napisałeś, porzuciłeś podstawy, aby stwierdzić czy jestem w błędzie i się mylę, czy też nie. Zarówno Twój punkt widzenia, jak i mój są przecież równorzędne, czy też nie? Ja nie przedstawiam faktów, i chyba Ty też nie? Umowność to wprawdzie fajna idea (mówię poważnie) ale prowadzi do niekończącego się nieporozumienia.

Nie przekonałeś mnie do tego, abym był w błędzie. Wprawdzie nie powiedziałeś nic, co chciałbym krytykować, podzielam Twoje zdanie wobec wielu kwestii nawet, ale nasze konstrukcje myślowe krążą wokół innych punktów odniesienia.

Człowiek oprócz tego, że jest indywidualną jednostką, jest również istotą społeczną i jako taka bierze udział w zbiorowości, a przez to jego indywidualne osądy muszą być weryfikowane poprzez forum zbiorowości.

Reguły są zatem po to, abyśmy posiadali wspólne punkty odniesienia, a to że one istnieją nie oznacza, że nie są umowne. Są i owszem, ale są również przemyślane i dlatego zostały przyjęte jako umowne.

Jeszcze raz powtarzam Tobie, że istnieją narzędzia do rozstrzygania problemów, które stawiasz. Nie znam wszystkich, ponieważ nie ukończyłem wszystkich studiów. Np. jest coś takiego jak ahistoryzm i polega na nie ocenianiu wydarzeń historycznych z punktu widzenia nowoczesności.

To, że Masłowską oceniliby inaczej pół wieku temu, nie oznacza jeszcze nic. Pół wieku temu społeczeństwo miało wypracowane swoje reguły (w tym wypadku literackie) i tyle, ale Masłowska żyje dzisiaj i jej twórczość odnosi się do obecnych reguł. Prawdopodobnie miałeś na myśli treść jej prac... tylko ja kilkukrotnie próbowałem zaznaczyć, że warsztat jest czymś innym od produktu końcowego. Książka jako taka jest pisana według zasad języka, kompozycji etc. Natomiast treść jest kreacją autora. Zrozumienie dzieła, jeszcze raz powtórzę, to popatrzenie na nie pod kątem reguł dotyczących wykonania (czy jest wstęp, rozwinięcie, zakończenie; a jeśli nie ma, to dlaczego? celowość czy brak warsztatu). Tymczasem przemyślenia Masłowskiej są sumą tego jak odbiera rzeczywistość etc. Z tym się krytyk zgadza albo nie (i tłumaczy dlaczego).

Przedstawię Tobie pewien obraz historyczny. Niegdyś funkcjonowali rzemieślnicy oraz partacze (historyczne określenie osób nie związanych z cechem rzemieślniczym, najczęściej trudniący się chałupniczą pracą). Żeby zostać mistrzem, musiałeś być uczniem/czeladnikiem/rzemieślnikiem etc. Więc żeby dojść do jakiegoś poziomu, musiałeś wykonywać pracę według reguł, których pilnował cech. Partacz mógł robić wedle uznania, bo rzeczywistość jest umowna, i w zasadzie on wie swoje.

Różnica między jednym i drugim jest taka, że nie chodzi tutaj o to, który robił robotę lepiej, ale o gwarancję wykonania w świetle rzemieślniczych reguł. Dzisiaj partacz i rzemieślnik żyją obok siebie i nie ma lepszych i gorszych. Ludzie wybierają sobie czy idą do prywatnego lekarza, czy do znachora (przecież też leczy).

Mój wywód z 85.1 mówił o tym, że krytyk to ktoś taki, który wie, jak działa warsztat rzemieślnika. Wie jak są wykuwane miecze. Odnoszę wrażenie, że Ty skupiasz się na tym, że krytyk to ten który ocenia czy mieczyk lata najszybciej i czy da się zrobić 4 młyńce, czy tylko 3. Dlatego uważam, że mówimy o innych rzeczach i ja nie przeczę Twoim uwagom jako takim. Przeczę temu, aby wykazywały one błędy w moim wywodzie, bo po prawdzie one go nie dotyczą.

Ja chyba też nie napisałem, że reguły są obiektywne. Tłumaczyłem raczej, że krytyk podejmuje obiektywną pracę, rozpatrując dzieło w świetle istniejących reguł. Skoro nie ma innych, trudno posądzać go wtedy o chałturę. Krytyk mógłby robić całkowity free style i tłumaczyć rzeczy po swojemu, najlepiej na własnym blogu (chociaż lepszy do tego będzie felieton, a nie recenzja - to też wypracowana pewna formuła ogólna, sprawdza się nawet).

:)

W grę da się grać w całości offline.

Newgradigger twierdzi wyżej cos innego.

Artyzmu w grze jest ogrom, jak i taniej melancholii i tandeciarstwa właśnie dla ludzi trochę ograniczonych.

Ta jesteś zwyklym hejterem w tej grze sa nawet bossowie wystarczy grac trochę. gra jest bardzo dobra ale pewnie ogladasz na yt i jeszcze niektorzy dam nie dotarli