Czy grafen jest bezpieczny?. Wszystko, co wiemy o grafenie

Ogólnie rzecz biorąc, porównując wyniki różnych badań dotyczących materiałów grafenowych, toksyczność tej klasy tworzyw, w szczególności w stosunku do makrofagów, wydaje się być mniej znacząca w porównaniu z efektami nanorurek węglowych. W przypadku innych komórek immunokompetentnych dostępnych jest tylko kilka badań. Jednak te przeprowadzone w ramach projektu Graphene Flagship wykazały różnice w toksyczności w zależności od wymiarów materiałów grafenowych, choć trudno to zakwalifikować jako efekt "podobny do włókien". Co więcej, tworzywa te są podatne na biodegradację, co oznacza, że materiały te nie są trwałe biologicznie.

Przegląd literatury przedmiotu pozwala mieć jednak nadzieję, że błąd popełniony w przypadku azbestu i nanorurek nie zostanie powtórzony. Bada się intensywnie m.in. toksyczność grafenu, stabilność opartych na nim materiałów złożonych i form utlenionych, ich starzenie, oddziaływania ze środowiskiem, bioakumulację i rozmieszczenie w organizmach (nerkach, wątrobie, płucach, sercu, śledzionie)]. Największym ryzykiem obarczony jest układ oddechowy, narażony na perforację oskrzelików, zwłóknienie płuc przy długotrwałej ekspozycji na nanocząstki. Wyciągnięcie jednoznacznych wniosków jest bardzo trudne ze względu na znaczny wpływ najmniejszej nawet zmiany w materiale (defektu, funkcjonalizacji, rozmiaru płatka) na jego oddziaływanie z żywymi organizmami.