Path of Exile 2 wraz z Trzecim edyktem zbliża się do statusu gry wybitnej, i to w Early Accessie, ale ma jeszcze kawałek drogi do przebycia
Via Tenor
When its ready.
Fajny byl ten lament przy dwoch ostatnich patchach ze niegrywalne, ze "bring back PoE1", ze nikt w to nie chce grac, ze nie ma mechanik z jedynki, ze contentu z jedynki nie ma, itd...
A ja mowie:
Let them cook
Jako osoba ktora widziala PoE1 w wersji Alpha, czyli dwa akty, endgame jako infinite dungeon (nie bylo mapek jeszcze) i Vaal Oversoul jako finalowy boss wiem, ze to co jest teraz to tylko szkielet (ktory jeszcze wiele razy moze byc zmieniany tak czy siak) i zostanie do niego dodane tona kontentu i napewno beda podczas EA testowac rozne podejscia do balansu, itd...
JEstem pewny ze jak gra juz bedzie "feature ready" to dopiero wtedy nastapi wielki rebalans endgame oraz tego jak bedzie finalnie wygladal gameplay.
CIeszy mnie to ze widac rowniez ze mimo autystycznego skrzeczenia reddita PoE1 nie chce zrezygnowac z rzeczy, ktore PoE2 odrozniaja od jedynki. Mam nadzieje ze finalna wersja bedzie gameplajowo czyms pomiedzy PoE1 z wersji "ultra slow" (poprzedni patch) a zoom-zoom z PoE1. Przy zalozeniu unikania OBYDWU ekstremow.
Bo taki wlasnie powinien byc HnS.
Let them cook.
Do do samego artykulu, to bardzo milo sie czytalo. Lubie czytac pana Huberta, jak pisze o HnSach. Szacun, czuc napracowanko i milosc do grindowania itemkow. ;P
Rzecz jasna, zdarzają się bezczelne inspiracje Diablo 2, jak chociażby plemię małych kanibali bardzo przypominających minionki, które tłukliśmy niegdyś w dżungli w hicie studia Blizzard North.
Cala gra az ocieka inspiracjami i "wink, wink" w strone Diablo 2. Widac ze to gra na ktorej devsi wyrosli (klania sie historia studia GGG) i ktorej oddaja co cesarskie. ;)
Normalnie mozna grac i co chwile wygladasz jak leo na memie.
artyści z GGG po raz kolejny dowiedli wyjątkowego kunsztu i umiejętności balansowania mroku z wyrazistymi kolorami. Wyspy, które odwiedzamy, z jednej strony zachwycają różnorodnością minibiomów i lochów (jaskinie, ruiny, podtopione więzienia), z drugiej, mimo wielobarwności, pozostają spięte upiorną, nieco horrorową klamrą i dalej czujemy, że żeglujemy po upadłej krainie.
TAK! Graficznie i artystycznie jest NIESAMOWICIE. Niedawno zreszta wyszlo gra, ktora w podobny sposob laczyla i balansowala te elementy w podobny sposob.
Pewnie szlyszeliscie, nazywa sie Elden Ring. ;)
Trudno sie tez nie zgodzic z tym ze tarcia miedzygatunkowe sa spore i mocno widoczne. Sprint jest mama nadzieje pierwszym krokiem do ich wygladzenia i naoliwienia powierzchni tracych o siebie. ;)
Ogromnie licze na to, ze uda im sie zszyc ze soba te dwa gatunki w cos wielkiego.
No Rest For The Wicked probuje i przeciera szlaki, ale to nie ta skala i rozmach.
Dzięki za ciepłe słowa z pierwszego posta, staram się, Wy też mnie nakręcacie do roboty w tę stronę : )
Co do ociekania inspiracjami to - oj tak, masz rację, teraz jak cisnę mapki, coraz to nowe w potworach czy architekturze wyłapuję.
Elden też był przepiękny, to prawda, dla mnie stanowił niesamowite przeżycie estetyczne.
Myślę, że oni w końcu pospinają Soulsa i Diablosa w jedno bardzo ładnie, tylko muszą wymyślić, jak uczynić rozgrywkę atrakcyjną dla "melasów", bo na razie jest z tym problem - i z optymalizacją rozmiaru map, ale wszystko przed nimi, jak zauważyłeś. Generalnie widać, że wiedzą, co robią, tylko szukają optymalnej ścieżki.
Mocne pozdro! :D
