Ragnarock

Nietypowo rozwiązano też kwestię punktacji za odpowiednio dokładne odegranie utworu. Punkty nie są abstrakcyjną liczbą, lecz dystansem jaki udało się pokonać naszej łodzi. Jeśli ścigamy się z innymi – czy to SI, czy też żywymi graczami – widzimy też łodzie przeciwników, dzięki czemu rywalizacja nabiera rumieńców w porównaniu z typowymi grami rytmicznymi. W dalszych wojażach pomagają okazjonalnie pojawiające się wzmocnienia, przyznawane za perfekcyjne wyczucie rytmu.

Tryby gry

W Ragnarock znajdziemy dwa tryby rozgrywki. Albo bawimy się samotnie i próbujemy pobić własne rekordy (symbolizowane przez widmowy statek), albo ścigamy się z innymi graczami w rywalizacji sieciowej. Do wyboru są też trzy poziomy trudności, różniące się liczbą oraz prędkością pojawiających się run.

Kwestie techniczne

Ragnarock korzysta z prostej, lecz przyjemnej dla oka oprawy wizualnej utrzymanej w stylu low poly. Całość jest nieco kanciasta i nawet nie stara się pozorować większego realizmu, racząc graczy wyraźnymi, miejscami jaskrawymi kolorami. Na pochwałę zasługuje różnorodność lokacji, luźno inspirowanych nordycką mitologią: ścigamy się nie tylko na wodzie ale i w powietrzu, a nawet w przestrzeni kosmicznej. Oczywiście pierwsze skrzypce gra rockowo-metalowa ścieżka dźwiękowa utrzymana w klimatach pirackich i celtyckich, uwzględniająca utwory takich zespołów jak Wind Roses, Gloryhammer czy Alestorm. Twórcy przewidzieli też możliwość dodawania własnych utworów, aczkolwiek tylko do zabawy w trybie jednoosobowym.

Autor opisu gry: Jakub Błażewicz