Najciekawsze materiały do: Gothic

Najwyżej przeciętna gra. Ustępuję nie tylko nowszym tytułom ale i innym klasycznym RPGom. Co nie znaczy, że nie ma zalet, po prostu ma więcej wad. Polecam dopiero po przejściu innych, lepszych gier.

Zalety:

1. Sposób konstruowania świata. Twórcy trochę lepiej lub trochę gorzej robią to też w swoich innych grach ( risen, elex, dalsze gothiki ) i zwykle wychodzi im to naprawdę dobrze.
-Po pierwsze świat żyje, zmienia się wraz z postępem gry, pojawiają się nowe postaci w starych miejscach, stare postacie mogą umrzeć. Brzmi zwyczajnie? A bardzo wiele gier tak nie ma.
-Po drugie pomiędzy NPCami jest sporo różnych zależności które możemy odkrywać co tylko dodaje wiarygodności przedstawionemu światu.
-Po trzecie zaczynamy jako słaba postać której łatwo wklepać i która musi uważać nie tylko na potwory ale i innych ludzi. Jeśli się będziemy stawiać, dostaniemy po gębie i jak będziemy mieli szczęścia to tylko zabiorą nam złoto gdy my będziemy odzyskiwali przytomność. Możemy się złościć, być wkurzeni, że nie możemy odpyskować jakiemuś wrednemu typkowi ale po prostu jesteśmy za słabi. Za to potem gdy nabierzemy sił możemy wrócić i odegrać się. Daje to niesamowitą satysfakcje. Tak powinien wyglądać rozwój postaci, od zera do bohatera. Na początku przemykamy i mamy nadzieję, że nikt nas sobie nie weźmie na cel, potem możemy śmiało paradować wiedząc, że jesteśmy silniejsi. W gothicu to naprawdę czuć.
2. System frakcji. Kolejna charakterystyczna dla twórców rzecz, w każdej swojej grze umieszczają oni kilka frakcji. Z wielu powodów jest to dobre rozwiązanie. Poza tym ma rzeczywisty wpływ na niektóre zadania, sposób ich rozwiązywania itp. Co prawda w gothica grałem tylko 1,5 raza więc nie jestem expertem ale to już wystarczyło by widzieć różnice.
3. Charakterystyczne postaci. Nie jest to znowu zrobione jakoś wybitnie ale twórcom udała się trudna sztuka stworzenia ponadprzeciętnie interesujących NPCków nawet bez poświęcania im zbyt dużo czasu.
4. Główny bohater z charakterem. Aczkolwiek dla niektórych może to być minus, niektórzy wolą gdy bohater jest w miarę czystą kartką którą sami mogą zapełnić czym chcą. Ale jeśli wolicie grać konkretnymi bohaterami jak np Geralt to i Bezimienny może się spodobać. Mi się spodobał.
5. Kilka dobrych rozwiązań, pewna dbałość o szczegóły. Zamiast nas zabić większość postaci nas ogłuszy, jak wejdziemy do czyjegoś domu to ten ktoś się zdenerwuje i każe nam uciekać, żeby poznać jakaś umiejętność musimy znaleźć nauczyciela itp. Twórcy pomyśleli o paru sprawach i ładnie je rozwiązali.
6. Brak kobiet. Możemy skupić się na biciu ludzi i próbach ucieczki z więzienia zamiast wdawać się w jakieś tam romanse.

Wady:

1. Grafika. Ale bardziej za to, że się zestarzała bo sama w sobie nie była aż tak tragiczna.
2. Sterowanie. Bardzo nieintuicyjne. Po jakimś czasie można się przyzwyczajać ale lepszą są gry w których nie trzeba się przyzwyczajać do złego.
3. Walka. Nieciekawa choć pewną przyjemność sprawia uczenie się zachowań konkretnych przeciwników i dostosowywanie do tego swojej taktyki.
4. Dialogi. Strasznie infantylne i drętwe. Momentami nawet żenujące.
5. Przeszarżowany dubbing, głosy postaci są najwyżej średnie. Choć podobał mi się główny bohater.
6. Wątek główny i zadania poboczne. Moim zdaniem trochę mniej ciekawe niż w innych grach.

Za dzieciaka sie pykalo :))

Historia serii Gothic część 1:
www.youtube.com/watch?v=yuvISO5qGG8

Gothic Remake nadchodzi... To może być totalna klapa, która popełni grzech śmiertelny używając w tytule słowa "Gothic"... Świat już widział takie akcje.

Właśnie ukończyłem pierwszego Gothica, chyba po raz 3 w życiu. Pierwszy raz ogrywałem ten tytuł, oczywiście, w dzieciństwie, miałem może 13-14 lat. Pamiętam, że jak tylko zainstalowałem tę grę (pożyczyłem od kolegi) to dosłownie zniknąłem na 4-5 godzin. Nie było mnie. Ta gra wciągnęła mnie na maksa i pozostawiła trwały ślad w moich wspomnieniach.

Niedawno zakupiłem na GOG wszystkie odsłony Gothica z okazji 20lecia pierwszej części. No i po latach postanowiłem odświeżyć klasyka. Wspomnienia wróciły, Gothic ponownie wciągnął mnie na dobrych kilka godzin. Trudno nie patrzeć na ten produkt przez pryzmat nostalgii, ale ta gra właśnie taka jest- wyszła, gdy większość dorosłych już graczy testowała różne gatunki gier, a Gothic był i jest cholernie dobrym RPGiem.

O tej grze napisano już chyba wszystko, co możliwe, więc skupię się na moich odczuciach po odpaleniu gry 20 lat po premierze. Na pierwszy rzut oka- grafika. Dziś oczywiście jest porażką, jest nazywana swoistym "drewnem", podobnie jak animacja postaci, jak konwersacje w grze. Ale dziwnie dobrze pasuje do tej gry. Tworzy nieodłączny, jedyny, niepowtarzalny klimat. Takie brudne średniowiecze, połączone z fantasy, można też stwierdzić że z akcją rozgrywającą się gdzieś w naszych rejonach geograficznych. Świetna fabuła, możliwość wyboru trzech frakcji, żyjące swoim życiem miasta- obozy. Połowa sukcesu tej produkcji to pełna polonizacja, dzięki której Bezio, Diego, Milten, Lester, Lee i inni na zawsze pozostali w sercach graczy.

Gothic ma też swoje wady, to oczywiste. Ma strasznie archaiczny system walki, system handlu, jest w wielu miejscach zwyczajnie zabugowany, zwłaszcza w ostatniej lokacji w grze. Ale ma KLIMAT. nie da się go zmierzyć liczbami, jakimiś statystykami, itd. KLIMAT to coś, co się czuje, co porywa gracza od początku i nie odpuszcza do samego końca. Za to kochamy Gothica, wybaczając mu jego drewno i inne bugi.