Najciekawsze materiały do: The Last of Us: Part II Remastered

Świetna gra, ale...Za dużo filmików i przerywników w stylu spacer z Joel-em.

Siema
i5-8300h
GTX 1050 4bg
Ram 24gb
Pójdzie dwójka na tym
Ktoś gra na podobnym sprzęcie?
Jedynja chodzi ładnie
I czemu dwójka ma takie słabe oceny?

Szkoda że można policzyć na palcach ile takich gier wychodzi

Dobra gra ograna na Pc.

Bardzo dobra gra.
Zagrałem w nią dopiero w 2025 roku, nie grałem w część pierwszą, ale oglądałem serial TV.
Dałbym jej 10/10
Za historię, grafikę, optymalizację, trudno w zasadzie znaleźć słaby element, gdyby nie kilka z mojej perspektywy rzeczy, które zmuszają mnie do odjęcia kilku punktów.
-1 Za wokeizm, który dla mnie przerasta granicę dopuszczalną w grach.
-0,5 Za przedłużające się zakończenie, wyglądające jakby autor scenariusza nie za bardzo wiedział, jak właściwie historia ma się skończyć.Epilog zdecydowanie odstaje od reszty.
Wyjątkowo nic nie odejmę za sam styl gry, wolę zdecydowanie otwarte światy, jak w Days Gone, które wygląda na te same uniwersum. Wywaliłbym też wątki z przeszłości. Wkurzające opóźniajki.
Zdecydowanie gra warta poświęcenia czas, u mnie były to 4 wieczory. Tak, krótko, lecz intensywnie.
Polecam.
8,5/10

W wielkim skrócie: w TLOU2 musisz kierować postaciami których nie cierpisz, patrzeć jak podejmują decyzje z którymi się zdecydowanie nie zgadzasz, prowadzić je przez sytuacje w które pakują się przez absurdalnie głupie i nielogiczne posunięcia.

Spodobała mi się pierwsza część - miała swoje konkretne wady i niedostatki, ale nadrabiała to świetnym klimatem i poprowadzeniem fabuły. W naprawdę niewielu produkcjach zdarzyło mi się tak mocno "wsiąknąć" w kierowaną postać, tak dobrze zrozumieć jej motywy i odczucia - po prostu zżyć się z nią. Pod wszystkim długo siedziałem bez słowa, wpatrując się w napisy końcowe i rozmyślając nad tym co właściwie przeżyłem i zobaczyłem.

Po drugiej części spodziewałem się poprawy najbardziej irytujących mechanik i elementów. Oraz, oczywiście kolejnej, świetnej historii w której będę mógł się zanurzyć. Zamiast tego dostałem jedno największych rozczarowań w mojej ponad 30-letniej przygodzie z grami komputerowymi. Niestety, zanim do mnie dotarło w co się władowałem - dwugodzinny okres na Steamie minął i straciłem możliwość zwrotu. Przeszedłem ją więc do końca z przykrego obowiązku. O ile "jedynkę" MOŻE przejdę za kilka lat gdy wspomnienia wyblakną - to w przypadku "dwójki" z całą pewnością nigdy i w żadnym wypadku tego nie zrobię.

Widać, że pod spodem jest to, co "ciągnęło" pierwszą część, że gra ma potencjał. Niestety - twórcy to zepsuli. Położono ogromny nacisk na wciskanie graczowi ideologi. Samo w sobie jeszcze byłoby to do zaakceptowania, ale gra robi to w sposób tak nachalny i nieumiejętny, że budziło to szczerą niechęć i obrzydzenie. A proces przymusowego serwowania poprawności trwa do samego końca. Czasem gra funduje nam chwilę odpoczynku i budzi się nadzieja że to już koniec, że dalej będzie szła normalna historia. I niestety w tym momencie scenarzysta wyskakuje z kolejnym, jeszcze gorszym numerem :/
Ponownie nie ma tu żadnej możliwości wyboru. Inne gry przyzwyczajały do tego, że można zadecydować o uwikłaniu się w relację (zwykłą lub tęczową) bądź ją odrzucić, kogo zabić a komu darować życie. W TLOU2 można o czymś takim spokojnie zapomnieć - poruszasz się po ścieżce twardo nakreślonej przez twórców. Można jedynie bezradnie patrzeć na serwowane graczowi coraz większe idiotyzmy.
Fabuła nie dorasta jedynce do pięt. Za dużo tu dziur fabularnych, za dużo "Deus Ex Machiny", za dużo idiotyzmów i absurdalnych posunięć. Gra próbuje straszyć i zaskakiwać tanimi chwytami - staje się to przewidywalne już po kilku godzinach.
Woke propaganda mocno przeszkadza i zaburza odbiór gry. Utożsamianie się lub wejście w skórę postaci której się autentycznie nie lubi - jest bardzo trudne. O ile w ogóle możliwe. Nie będziesz się taką postacią przejmował ani jej współczuł w odpowiednich momentach (gdy scenarzysta uzna że powinieneś).
Postacie kobiece zostały zepsute - tak z zachowania jak i z wyglądu. Nie wiem, kto za to odpowiada, ale ta osoba musi być wyjątkowym mizoginem, ponieważ bardzo starała się pozbawić je wszelkich kobiecych cech i fizycznie upodobnić do mężczyzn. Należą się jej gratulacje za dobrze wykonaną robotę - nie wiem czy nad produkcją gry czuwało Sweet Baby, ale nawet oni nie wydaliliby z siebie takiego efektu.

Gra jest survivalem wymuszonym siłą oraz idiotycznymi ograniczeniami - nie tylko tego nie zmieniono, ale zaciśnięto sznur ciągnący gracza jeszcze mocniej! Ilość zabieranej amunicji zmniejszono tak drastycznie, że odechciewa się grać. Do strzelby możesz zabrać 2 (słownie: DWA!) zapasowe naboje!!! Do karabinu myśliwskiego - trzy. To jest tak absurdalne, że nie wiem jak to skomentować. Już w jedynce był problem z kagańcowym limitem nabojów - spodziewałem się że w dwójce zostanie to poprawione, a tu coś takiego!
W rezultacie na planszach za nami zostają sterty amunicji której nie ma możliwości zabrać - tylko po to żeby gra kawałek dalej zmusiła do ostrego strzelania i biegania z pustą bronią. Oczywiście przeciwnicy strzelają seriami i nie brakuje im amunicji. Bardzo, ale to BARDZO nie lubię takiego traktowania!

I tak oto w zalewie ścieków całkowicie znikają bardzo sensowne zmiany jakie nam zaserwowano, a które najmocniej widoczne są w gameplayu.

Na początek: dodano bardzo przydatne mechaniki czołgania się i chowania w wysokiej trawie lub pod przeszkodami. W końcu można konstruować prymitywne tłumiki, co nieraz ratuje sytuację - wrogowie są rozmieszczeni bardzo gęsto i trudno jest ich "wyjmować" nożem, a na wyższych poziomach trudności jest to prawdziwym koszmarem. Wrogowie otrzymali psy tropiące - i one naprawdę tropią! Nie są zwykłymi NPCami z podkręconym słuchem i wzrokiem jak w innych grach, potrafią wyszukać ślad zapachowy i podążać nim!
Napotykamy nowe odmiany przeciwników i potworów - wyszło bardzo sensownie. Zakażeni stali się jeszcze większym wyzwaniem. Dodano podręczniki szkoleniowe i sekwencyjną strukturę umiejętności - ma to teraz dużo większy sens. Ulepszanie broni zostało lepiej rozwiązane: każde ulepszenie ma teraz tylko jeden poziom. Koniec z kolejnymi powiększeniami magazynka, teraz od razu dostajemy pełną opcję.
Zmniejszono liczbę broni (w poprzedniej części tachaliśmy absurdalne sterty), za to zwiększono różnice między nimi. Nie nosimy już dwóch strzelb śrutowych. Zamiast trzech broni krótkich nosimy dwie, każda o specyficznych cechach. I tak dalej.

Zwiększono swobodę eksploracji. Obszary korytarzowe stały się bardziej rozbudowane, pojawiło się więcej budynków i przestrzeni pobocznych dostępnych do eksploracji. W pewnym momencie dostajemy nawet malutką planszę z kilkoma lokacjami którą można eksplorować ze sporą swobodą i w dowolnej kolejności. Oczywiście z pewnymi ograniczeniami - jeśli wyjdziesz z dużego/ważnego budynku, to już nie ma możliwości żeby tam wrócić. Tutaj mam kolejny zarzut: plansze są zrobione bardzo nieintuicyjnie. W jedynce było jasne którędy należy iść aby popchnąć rozgrywkę dalej, a gdzie jest tylko "skład zapasów". Tutaj bardzo trudno to odróżnić i trzeba co chwilę robić ręczne zapisy gry - zapis automatyczny jest tak zrobiony, że jak wyjdziesz z danego obszaru to już tam nie wrócisz.
Szkoda też że taka "plansza swobodna" jest tylko jedna - widać że twórcy mieli konkretny pomysł, ale został zaimplementowany w bardzo ograniczonej postaci i zarzucony.

Grafika i ogólny klimat zachowały wysoki poziom poprzednika. Zniszczone ruiny Seattle i okolic robią ogromne wrażenie, a umieszczone gdzieniegdzie listy i ulotki pozwalające poznać wydarzenia i tragedie z przeszłości jeszcze to podkreślają. Tutaj odwalono kawał świetnej roboty. Animacje i przerywniki filmowe pod względem technicznym są na absolutnie najwyższym poziomie, nie widziałem do tej pory tak wielkiej dbałości o szczegóły, naturalność ruchów i mimiki postaci.

W grze występuje sporo bugów i problemów technicznych - w pierwszych wersjach miałem ogromny problem z wygładzaniem ruchów myszą, przez co próbując wycelować w głowę przeciwnika można było dostać szału. Gdzie byli testerzy?! Kilka razy moja postać utknęła w teksturach lub wyleciała poza planszę i kończyło się wczytywaniem. Na szczęście większość tych problemów załatano w kolejnych patchach. Gracze zaczęli też tworzyć mody - te które zwiększają limit amunicji i przedmiotów są w topce najbardziej popularnych, ciekawe czemu :P

Podsumowując: naprawdę nie rozumiem skąd takie zachwyty nad tą grą, skąd tyle nagród ani skąd te wysokie oceny. Przecież w tej grze zepsuto lub położono tyle elementów, że straciła całą magię. Twórcom zamiast nagród należy się wiadro pomyj na głowę za zniszczenie TAKIEGO potencjału. Fala poprawności politycznej zmyła wszystkim trzeźwy osąd czy jak?

Gdybym wcześniej wiedział o tej produkcji to, co teraz - to nigdy bym jej nie kupił. Stracone pieniądze. Następnej gry od tego studia z całą pewnością nie zakupię.

Ja miałem wręcz przeciwnie niż post wyżej polubiłem wszystkie postacie :D Początkowo drugą połowę gry grało się trochę dziwnie ale ostatecznie dla mnie ciekawie to zrobili.
Fabułę ocenił bym na dobrą filmową i brutalną za razem nawet do przesady trup ściele się gęsto. Zemsta to bardzo silny instynkt jak widać w tej grze. Oczywiście były momenty z którymi trudno się czasem zgodzić pod względem wyborów ale to właśnie cechuje młodych ludzi że wybierają dziwnie wręcz szalenie i nie zrozumiale a taka właśnie była bohaterka. Osoba w pełni dorosła postąpiła by pewno w tych sytuacjach inaczej ale to już od początku było widać że podejście na serio do tej gry nie ma sensu a bardziej na totalnym luzie by się w nią wczuć.

Z wad to zdecydowanie zachowanie przeciwników w trakcie walki totalnie skopane. 0 przyjemności z walk na broń palną może poza strzelbą gdy przeciwnicy są świadomi zagrożenia i atakują, w trybie ukrycia jest ok. Gdyby skończyli tą grę w połowie dał bym wyższą ocenę, było mniej walki i nie zdążyła by mnie ona podenerwować.

Dobra historia zemsty, w kinie temat przewinięty wiele razy, ale w grach nie bylo takiej opowieści. Jest brutalność, jest te uczucie bezsensowności podjętych wyborów. Na scieżce destrukcji ginie wiele osób. Rozgrywka trochę przeciągnięta, bo ile można eksplorować puste pomieszczenia. Grę można bylo skurcić o kilka godzin i przekaz zostal by ten sam. Grafika jest fajna ale widać że tekstury ubogie. Najlepiej wypadają otwarte przestrzenie gdzie naprawdę niektóre lokalizacje są świetne.

Właśnie skończyłem i jestem rozczarowany.
Jeśli chodzi o grafike i ścieżkę dźwiękowa to 10/10. Gameplay to nic nowego - bazuje na pierwszej części i nie wprowadza nic przełomowego. Dla jednych będzie to na plus dla drugich na minus. Mi się grało świetnie, ale od ogrania part I minęło w moim przypadku sporo czasu, a w inne tego typu gry też dawno nie grałem więc pewnie dlatego nie odniosłem wrażenia monotonii.
Jeśli chodzi o fabułe..... (UWAGA NA SPOILERY). Fabuła moim zdaniem jest tragiczna. Wielka szkoda, że takie uniwersum zostało spłycone do wątku osobistej zemsy i wymordowania wszystkich. Już od początku gry można się spodziewać, że prawie wszyscy bohaterowie umrą i co ważniejsze było mi to obojętne ponieważ gra nie dała możliwości się jakoś do nich przywiązać. Zwłaszcza jeśli chodzi o wątek Abby. Tak jak początkowo byłem sceptyczny co do całego zamysłu grania dwiema postaciami, tak finalnie uznałem, że pomysł ten był całkiem fajny ale twórcy sobie z nim nie poradzili i wszystko wyszło jakoś nijak. Najpierw jako Ellie mordujemy wszystkich bliskich Abby - bo są źli. Potem gramy Abby i wiemy, że oni umrą więć jakoś nie ma potrzeby sie do nich przywiązywać. I mimo, że opowieść pokazuje ich jako zwykłych ludzi, identycznych jak Ellie i jej przyjaciele, którzy walczą o przetrwanie - to nie buduje jakoś specjalnie relacji między nimi a graczem i z uwagi że z góry znamy ich losy to nas mało obchodzą. Wydaje mi się, że jakby ich historie były ogrywane równolegle - najpier dzień 1 jako Ellie potem ten sam dzien jako Abby to finalnie może byłoby nam szkoda zabijac wszystkich przyjaciół tej drugiej pani. Finalnie wyszło tak że najpierw wszystkich wymordowałem, a potem bez jakichkolwiek emocji przyglądałem się jak Abby rozpacza nad ich losem. Z drugiej strony jakby tak zrobili to wyszłoby dziwne spaghetti fabularne, bo najpierw się do kogoś przywiązujemy a potem jako druga postać musimy ją zabić. Mimo wszystko w takiej formie, którą obrali twórcy i tak miałem wrażenie, że z fabuły zrobili włoski makaron xD grając w to wydawało mi się, że nie wiem kto jest dobry kto zły i cała ta mordownia nie wiadomo do kąd prowadzi i jak się przekonałem na końcu - do nikąd. Nie jestem spełniony po przejsciu tej gry, brak satysfakcji z finału i ogólne rozczarowanie. Napisy końcowe, a ja nwm co o tym myśleć. Mam wrażenie, że od momentu kiedy Ellie zamieszkała na farmie a Abby uciekła do Kalifornii - twórcy uznali że jeszcze cos na szybko dopiszą żeby gra była dłuższa, a Ellie miała szansę się zemścić po czym uznali żeby się jednak nie mściła i wróciła do domu xD. Na prawde jest to takie nijakie, że wolałbym tego nie przechodzić, a zagrać jeszcze raz w part I, bo kontynuacja nic nie wprowadza do tego świata, a jedynie polega na tropieniu i mszczeniu się. W pewnym momencie myślałem, że twórcy postawią na jakiś przekaz o zjednoczeniu ludzkości i niejako gra pokazuje, że w czasie zarazy ludzie zamiast sie wspierać to sie podzielili i stali się dla siebie dodatkowym zagrożeniem, ale to było juz w pierwszej części, tu miałem nadzieje, że coś z tym zrobią może bardziej rozwiną, ale nie. Wsystko skupiło się na walce dwóch dziewczyn i zabijaniu sobie znajomych. Tak już podsumowując zawód i uczucie beznadzieji. Nie miałbym nic przeciwko gdyby to się zakończyło dramatycznie (chociaż wolałbym happy end bo nie lubie smutnych zakończeń xD) ale niestety dostaliśmy finał, który nie wywołał we mnie żadnych emocji i tak jak fabułę jedynki będę długo pamiętał to dwójki raczej szybko zapomne bo nie ma za bardzo co tu wspominać.