Najciekawsze materiały do: Against the Storm

Ograłem i jestem mega zadowolony. Jest to złożony City-Bulider w stylu Rogue wzorujący się na takich wielkich hitach jak: Frostpunk, Heartstone czy Settlers.

Ot trafiamy do kainy porośniętej bujnymi lasami w którym to mamy bardzo mało surowców a oczywiście potrzebujemy bardzo dużo :-) Z pomoca przychodza karty oferujące nagrody za wykonywane zadania.

A najfajniejsze jest to, że karty są tylko częścią całej machiny: handlu, produkcji, zasobów i społeczności która to poprzez spore kombinowanie próbuje przetrwać burze (we Frostpunk jest to mróz).

Owe karty są tak losowane w grze aby gracz poczuł, że może coś zrobić ale małymi krokami. Karty dodają tylko część układanki a resztę musismy znaleść, wydobyć lub handlować.

I w całości wygląda to tak, że każdy element gry jest ważny a gra układa się tak aby było wymagająco, trudno ale do przejścia :-) Bo liczy się nie tylko to jakie karty dolosujemy ale co dalej możemy z tym zrobić. Jak zagrać ? W co iść ? W którą stronę lasu się udać i co nam to przyniesie ? A może wybrać karty "takie a nie inne" a następnie odkryć kolejne które ułożą się w układankę ?

Wiele pytań, wiele planowania i kombinowania!

Wielki szacun dla Polskiego studia za stworzenie tak fajowej gry! POLECAM!!

FAN: Anno, Settlers, Frostpunk, Cywilizacji, Factorio itd.

Kilka dni temu odkryłem tą perełkę i na tą chwilę wsiąknęła mnie na 40 godzin.
Przyjemna dla oka grafika w stylu Warcrafta 3, budowanie wzorowane na Anno i Settlersach z elementem losowości w postaci dobierania schematów oraz perków.
duża ilość surowców, materiałów i produktów, które możemy zdobywać/tworzyć na różne sposoby zależnie od tego do czego mamy dostęp na danej mapie. No i naprawdę świetnie zaimplementowana mechanika gier typu rougelike. Po tym czasie nadal gra zaskakuje mnie jakimiś nowościami, ciągle poprawiam strategię budowy i zarządzania. Polecam, tym bardziej za tak niską cenę.

Jedynie muzyka mnie strasznie irytuje ale to raczej do poprawy bliżej premiery.

Nie gram za często w city buildery, ale ta gra to sztos. Nie rozumiem skąd tak niskie oczekiwania GOL-owej społeczności (dla porównania na steamie bardzo wysoka średnia). Wiem że to early access, ale gra jest bardzo grywalna, więc nie trzeba nawet czekać na oficjalny release. Fakt, widać podobne mechaniki jak w Frostpunk czy Anno, ale gra nie jest w żadnym wypadku kalką. Klimat oraz grafika przypominająca starego dobrego Warcrafta 3 mnie kupiły. A do tego tanioszka!

Nie jestem wielkim fanem city builderów, ale tutaj nie mogę się oderwać. Po 5 wioskach ma się niezłe rozeznanie co i jak. Po kolejnych 5 już dobrze rozumie się system.

Brakuję trochę quality of life (ale tragedii nie ma), no i oprawa graficzna chwilami utrudnia dostrzeżenie jakie drzewa oznacza się do wycinki.

Super tytuł.

Solidny, bardzo solidny rouge-like’owy city-builder. Ostatnim symulatorem budowania miasta z jakim miałem do czynienia był „Frostpunk” rodzimego 11 bit studios, i choć bawiłem się przy nim całkiem nieźle, to ostatecznie mnie ta gra wymęczyła niezmiernie (pamiętam, że końcówkę osiągnąłem z garstką zaledwie ocalałych i po licznych cierpieniach). Tutaj było wręcz przeciwnie – „Against the Strom” wciągnęło mnie jak na razie na 50 godzin i wcale nie chce puścić. Na najłatwiejszym poziomie trudności jest to łatwiutka i niewiarygodnie przyjemna gra, co jest zasługą przemyślanych, łatwych do intuicyjnego ogarnięcia mechanizmów rozgrywki oraz oprawy graficznej nawiązującej do bajecznego, przesyconego fantasy znanego z takich gier z epoki w miarę wczesnego 3D, jak „Warcraft III” i piąte „Heroesy”, czasem określonego mianem „cukierkowego”. Słyszałem głosy, że niektórych taki styl graficzny mierzi, ale ja z nim dorastałem i mam do niego ogromną słabość, kocham go całym sercem (ekrany zamków we wspomnianej odsłonie „Hirołsów” do dziś uważam za jeden z najpiękniejszych widoków, jakiego doświadczyłem na ekranie komputera). Pod tym względem krajanie z Eremite Games utrafili u mnie prywatnie w dziesiątkę.
Tym, czego najbardziej nie lubię w city-builderach są nieoczywiste/nieprzewidywalne mechanizmy i toczenie walk armią, a tutaj nie ma ani jednych, ani drugich. Budynki są jasno podzielone na takie, które służą do zbierania zasobów ze świata gry i takie, które służą do ich przetwarzania, zasięg ich działania jest widoczny i sensowny (na kwadratowej siatce), łańcuchy produkcyjne są zawsze łatwe do prześledzenia, mieszkańcy jednoznacznie są przypisani do swoich miejsc pracy i mieszkań a cele zrozumiałe i możliwe do osiągnięcia. Przejrzystość tej gry mogłaby być zamieszczana w podręcznikach projektowania gier jako wzór. Walkę z kolei zastępują nam liczne wyzwania, z którymi muszą się mierzyć nasi podopieczni, ale te odblokowujemy we własnym tempie i nigdy nic nie dzieje się ot tak, w losowym momencie.
To oczywiście nie oznacza, że gra nie potrafi być trudna, ale i na poziom trudności można łatwo coś zaradzić. Jasne, z biegiem czasu pojawia się coraz wyraźniejsza presja, by narzucać sobie coraz trudniejsze wyzwania, ale rezolutny gracz, który wie, na jakim rodzaju zabawy mu zależy, zawsze może tu wszystko dopasować pod siebie. Ja nie wstydzę się przyznać, że po tych pięćdziesięciu godzinach dalej frajdę sprawia mi granie na pierwszym, góra drugim poziomie trudności, a resztę już wiem, że sobie opuszczę, bo przychodzę do tej gry po relaks, nie stres. Jasne, raczej nigdy nie odblokuję w ten sposób wszystkich ulepszeń w stolicy (swoją drogą, też całkiem ładnej, chociaż graficznie raczej w stylu najpóźniejszych części serii „Heroes”), ale jak dla mnie, to one i tak są raczej dla maniaków niż dla przeciętnego gracza. Póki się ich ode mnie nie wymaga, póty będę grał po swojemu i tworzył swoje własne małe, urocze wioski i wioseczki, bo to właśnie daje mi w tej grze radość.