Forum: Serie M&M, Wizardry oraz inne cRPGi - niekoniecznie w trybie FPP (cz.249)

Ja się jakoś od serii odbiłem. Próbowałem kilka razy podejść i zawsze odpadałem po kilku godzinach i ciężko powiedzieć dlaczego. Jakoś nie miałem żadnej motywacji do dalszej gry.

Skusiłem się w końcu na Rogue Tradera bo jeszcze nie grałem, zacznę pewnie po Baldurze.

A do Pathfinder: Wrath of Righteous to grasz tam na najtrudniejszym poziomie?

A do Pathfinder: Wrath of Righteous to grasz tam na najtrudniejszym poziomie?

Nie, Core/Wyzwanie. Chyba tak się nazywa.

Nie, Core/Wyzwanie. Chyba tak się nazywa.

Podziwiam, ja gram na Śmiałym, to jest poziom niżej niż Twój i czasem męczę się niemiłosiernie.

czasem męczę się niemiłosiernie.

No, ja czasami walę głową w blat xd Bo jest w cholerę ciężko.

A to Twoje pierwsze podejście do gry czy kolejne?

Drugie, pierwszy raz skończyłem na normalnym.

Ja się jakoś od serii odbiłem. Próbowałem kilka razy podejść i zawsze odpadałem po kilku godzinach i ciężko powiedzieć dlaczego. Jakoś nie miałem żadnej motywacji do dalszej gry.

No właśnie mam to samo xd Niby gra podobna do Herosów, ale....No nie. Sam nie wiem czemu. Grafika nie ta, klimat nie ten....Są gry że grasz i wiesz po 10 minutach że to nie to. Tak właśnie mam z King's Bounty: Legenda. Pozostałych chyba też nie tknę xd

Spolszczenie powstaje. Bardzo możliwe, że w przyszłym roku można już będzie grać po polsku.

Jeżeli to będą te same osoby to jestem spokojny,że będzie dobre. Naprawdę świetna informacja.

Przecież każda rasa ma unikalne cechy. Np. niziołki to szczęściarze, a pół-orki potrafią walczyć nawet kiedy ich hp spadnie do 0. Brak bonusów do cech to pomysł na potrzeby BG3. W 5 edycji nadal one występują. Zrezygnowana z tego dopiero w tamtym roku wraz z dnd 5.5. Moim zdaniem zmiana na plus.

Przecież niziolek i pół ork nie będą tak samo silni, bez sensu
A kto powiedział, że są?
Dzięki tej zmianie gra stwarza większe możliwości, jeżeli chodzi o tworzenie postaci. Nadal nie jest idealnie, ale to krok w dobrym kierunku. Wcześniej wybieranie rasy to był totalny no brainer. Bardzo mnie cieszy, że m.in Solasta 2 będzie korzystać z tego rozwiązania. Szerszy wybór i więcej buildów w cRPG zawsz na plus :)

Dzięki tej zmianie gra stwarza większe możliwości, jeżeli chodzi o tworzenie postaci. Nadal nie jest idealnie, ale to krok w dobrym kierunku. Wcześniej wybieranie rasy to był totalny no brainer. Bardzo mnie cieszy, że m.in Solasta 2 będzie korzystać z tego rozwiązania. Szerszy wybór i więcej buildów w cRPG zawsz na plus :)

NIezle fikoly umyslowe lol. Ja bym tez usunal bonusy dla klas albo wogole cechy. Szerszy wybor to zawsze plus.
Chuj tez z immersja, roznorodnoscia i rpleplayingowa ekspresja gracza (ktora wlasnie powinna miec odzwierciedlenie w mechanicznej stronie gry) - kazdy ma byc taki sam. xD
Zaprzeczenie tego czy powinien byc system RPG lol.

Szerszy wybór i więcej buildów w cRPG zawsz na plus :)

Przecuez jesli kazda rasa jest taka sama mechanicznie, to wybor w zaden sposob nie wplywa na build i nie tworzy "nowego".
Takie zmiany maja wrecz przeciwny efekt homogenizacji i ZMNIEJSZENIE ilosci potencjalnych buildow, oraz glebi mechanicznej gry.
Najwiekszym przykladem tego typu jest Diablo 3 i 4. Dokladnie ten sam proces i argumenty. Efekt jaki jest kazdy widzial.

Widze ze w WOTC po staremu i kontynuuja oglupianie i okrajanie mechaniki D&D.
Zreszta to samo robia w MTG, z ktorego zostalo wyprute wiekszosc taktyki, i z roku na rok gra robi sie coraz bardziej "moje numerki wieksze, przegrales (w trzeciej turze btw)". Aha no i zamiast normalnego jest set z Fallouta i Assassins Creed lol.

Dobrze ze Pathfinder powstal. Bo D&D to od lat gowno, i widze ze nie zamierzaja sie zatrzymywac.
Zreszta wystarczy troszke luznac tematu, zeby widziec jaki od lat WOTC to jest kurwidolek i sciek do ktorego splywaja odrzuty z branzy.
I doskonale to widac w tym co robia ze swoimi grami. WOTC to firma mem i ich produkty tez.

Wcześniej wybieranie rasy to był totalny no brainer. Bardzo mnie cieszy, że m.in Solasta 2 będzie korzystać z tego rozwiązania. Szerszy wybór i więcej buildów w cRPG zawsz na plus :)

Jak no brainer jak jeszcze w 2/3 edycji rasa ograniczała ci nawet klasy? Miałem niezły mindfuck jak w piątce zobaczyłem elfa-paladyna. Uproszczenie systemu D&D pod masową sprzedaż to nawet nie jest krok w tył, tylko potężny skok. Juz pomijam fakt, że Larian na potrzeby mainstreamu jeszcze bardziej uprościł D&D5E, żeby sprzedać casualom grę.

W ogóle podejście WotC do D&D i FR woła o pomstę do nieba. Uproszczenie a wręcz ukretynnienie systemu, brak rozwoju lore, skąpe materiały i podejście "zróbcie se lore sami w ramach sesji". Prędzej czy później spowoduje to, że to wszystko spadnie z rowerka i faktycznie zostanie Pathfinder i Pillarsy.

NIezle fikoly umyslowe lol.
Gracz który chciał gracz Warlockiem w dnd 5ed. miał 3 rasy (4 licząc assimara) do wyboru jeżeli chciał grać optymalnie. To samo tyczy się innych klas. W edycji z 2024 większość ras sprawdzi się równie dobrze. Więc o jakich fikołkach mowa? Rasy nadal różnią się mechanicznie, bonusy do cech nadal występują i wybiera się podczas tworzenia postaci, ale aby o tym wiedzieć przydało by się chociaż liznąć temat.
Jak no brainer jak jeszcze w 2/3 edycji rasa ograniczała ci nawet klasy?
No właśnie dlatego no brainer. Jeżeli chciałeś grać np. wojownikiem to najbardziej optymalnym wyborem był półork, krasnolud, albo ewentualnie człowiek. Gdzie tu myślenie nad czymkolwiek? I nie, w 3 edycji rasa nie ograniczała rasy.

W 3 edycji były ograniczenia rasowe dla klas prestiżowych: mistyczny łucznik (elf lub półelf) i krasnoludzki obrońca.

Fakt, zapomniałem o klasach prestiżowych. Nie zmienia to faktu, że ograniczenia jeżeli chodzi o zwykłe klasy znikły już w 3ed. i nie było problemu stworzyć elfa paladyna. Zresztą Aribeth znana z NWN jest pół elfem i paladynką Tyra ;) Klasy prestiżowe to co innego, ale one stawiały najróżniejsze wymagania i warunek związany z odpowiednią rasą to raczej wyjątek od reguły.

Każda rasa powinna mieć jakieś bonusy czy "anty-bonusy". Wiadomo że drow czy duergar nie będzie (a raczej nie powinien mieć) na starcie (tj. przy tworzeniu postaci) takiej charyzmy jak leśny elf czy nawet niziołek. Półork zawsze dostawał jakieś tam bonusy do siły. Itp. Tego nie można likwidować, to niszczy immersje i różnorodność. Zawsze byłem przeciwny ograniczeniom typu rasa - klasa (niziołek chce być paladynem? czemu nie? Mają też swoich bogów) albo że jakaś klasa czegoś tam nie może używać (jak mag chce nosić płytówkę to niech nosi, to że mu niezbyt będą czary wychodzić to inna bajka).

Mnie Icewind Dale odrzucił tym,że nie było gotowych towarzyszy i konwersacji z nimi. Akurat to w BG był bardzo mocny aspekt. Nie mniej ludzie którzy lubią tworzyć całe drużyny, a nie tylko głównego bohatera wolą bardziej Icewinda. Miałem 2 podjescia do tej produkcji i w obu przypadkach odbiłem się bardzo szybko. Może kiedyś jeszcze wrócę.

Kocham Icewindy. Żaden Baldur, w sumie żaden erpeg nie ma tak mocnego klimatu. Może Diablo 1, może Might and Magic VI: Mandate of Heaven, może Vampire the Masquarade Bloodlines, ale Icewindy pod względem klimatu to jest coś wybitnego. No i muzyka!
Poza tym: świetne taktyczne walki. I mozna tworzyć masę drużyn i je "testować". Kombinacji wiele. Kocham całą sagę, wróce jeszcze nie raz.

No i muzyka!

Dokładnie, motyw z Easthaven tak mi wpadł w ucho, że słucham go sobie nawet jak nie jestem w ciągu grania w IWD. Tak mnie wzięło na te klimaty, że zamówiłem sobie Rime of The Frostmaiden do poczytania. Czasu niestety na sesje papierowe brak, ale znalazłem na Reddit wątek w którym kampanie D&D dostosowują do grania solo.

Bardzo szkoda mi bardzo tego IWD2, bo od tego zaczynałem granie z serią Infinity Engine i mam chyba nawet jeszcze większy sentyment niż do jedynki, a wersja z GOG ostatnio mi się z Win11 gryzła i nie odpaliłem w końcu :/

Iselor
Oczywiście Might and Magic VI: Mandate of Heaven (1998), Vampire: The Masquerade - Bloodlines (2004) oraz obie części Icewind Dale mają mocarny klimacior i kocham te produkcje na zabój, ale przecież cała masa starszych gier ma równie dobry klimat, którego obecnie ze świecą można szukać. To co wymieniłeś to nie są żadne wyjątki od reguły, bo takich wiekowych produkcji z klimatem gęstym jak smoła jest całkiem sporo. I to dotyczy każdego gatunku gier. Łącznie z RPG. Genialny klimat mają również te produkcje, które można przypisać do RPG: Elvira: Mistress of the Dark (1990), Ultima Underworld (1992), Space Hulk (1993), Hired Guns (1993), Perihelion: The Prophecy (1994), Final Fantasy VII (1997), Fallout (1997), Planescape Torment (1999), System Shock 2 (1999), Deus Ex (2000), Gothic (2001), Morrowind (20002) i wiele innych. Oczywiście połowa z nich to fajne hybrydy gatunkowe. Z innych gatunków mocarny klimat mamy chociażby w przygodówkach Dune (1992) od Cryo, The Beast Within: A Gabriel Knight Mystery (1995) czy Blade Runner (1997), action-adventure Tomb Raider (1996), Tomb Raider II (1997), Shadow man (1999), skradankach Metal Gear Solid (1998), Thief: The Dark Project (1998), Thief II (2000), Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth (2005), strategiach Dungeon Keeper (1997), Disciples II: Dark Prophecy (2002), FPSach Half Life (1998) i The Operative: No One Lives Forever (2000) czy Return to Castle Wolfenstein (2001), oryginalnych wersjach survival horror Resident evil 2 (1998) i Silent Hill 2 (2001) czy kultowych grach akcji Max Payne (2001), Mafia (2002), The Chronicles of Riddick: Escape From Butcher Bay (2004) oraz setkach innych klasyków na czele z Pathologic (2005). To pierwsze co przyszło na myśl i pomijając niemal całkowicie 8-bitowce i 16-bitowce, gdzie genialny klimat grał też często pierwsze skrzypce. Pirates! (1987) czyli jedna z gier wszech czasów miałaby również wiele do powiedzenia w tym temacie. Z nowszych produkcji klimat w starym dobrym stylu jest w Kingdom Come: Deliverance (2018) i sequelu. Zaimponował mi Warhorse. Co do przytoczonego Diablo 1 to rzeczywiście w kwestii klimatu to on wygrywa bez zadyszki nawet z kultową dwójką.

Aby EE nie było banalne to najlepiej nie korzystać z podklas w ogóle, ustawić wysoki poziom trudności i wyłączyć bonusowy exp za grę na wysokim poziomie trudności.

Dodałbym jeszcze, żeby wyłączyć maksymalne HP po awansie na nowy poziom. Zawsze to jakiś dreszczyk emocji przy awansowaniu postaci i trochę większe wyzwanie.

W ID zawsze lubiłem tworzyć gnoma wojownika/iluzjonistę z hełmem kupionym u Conlana, toporem obrońcy +2, zbroją skąpany we krwi i jakąś solidną tarczą. W pierwotnej wersji można było zapauzować w środku walki, zdjąć zbroję, rzucić czar maga, nałożyć zbroję. Taki wojownik/iluzjonista z rozmyciem, lustrzanym odbiciem był w sumie nie do ubicia.

Pauzowania żeby zdjąć zbroję i rzucić czar nigdy nie próbowałem, w EE na pewno się nie da, to wiem. Ten hełm KP +3 mnie zawsze rozbraja, chyba najlepszy w całej grze i używać go może tylko gnom i chyba niziołek, gdzie mało kto robi z tych klas tanka :D Jeżeli mówimy o tym samym, bodajże nazywa się Hełm Zaufanego Obrońcy? O, ale wojownikiem/iluzjonistą nie przeszedłem jeszcze gry, wydaje mi się dość dobra pod ciekawe solo. Grałeś nim w trybie HoW?

Mam w drużynie też Łowcę Nieumarłych, ale głównie z powodu odporności na wyssanie poziomów. Nienawidzę tego. Olbrzymi wpływ na grę i mało sposobów na skuteczne kontry. Jeśli miałbym wymienić to, czego nienawidzę w grach na Infinity Engine to byliby to Beholderzy i właśnie drapieżni nieumarli. No dobra, jeszcze Firkraag.

A tymczasem z tą Łuczniczką dosłownie przebiegłem przez pierwsze dwa poziomy Smoczego Oka.

W Icewind Dale grałem tak dawno że już nie pamiętam o co w tej grze chodziło i nigdy nie chciało mi się próbować jeszcze raz.

Nie pamiętam, jak w EE, ale w starej wersji ID przy każdym awansie rollowało się HP, więc można było osiągnąć całkiem wysoką pulę, zwłaszcza przy kondycji 16 lub 18 u zbrojnych. W BG2 działało to inaczej, bo tam zależnie od klasy można było mieć maksymalnie 9 lub 10 kostek życia, a potem dostawało się co poziom jedynie 3/2/1 HP w zależności od profesji.

Z tego co pamiętam to "sky is the limit", bo coś mi się kojarzy mój Paladyn z poprzedniego podejścia zatrzymał się w okolicach 150 HP, co byłoby niemożliwe z ograniczeniami kostek HP. W BG2 to na pewno tak działa, bo do limitu się zazwyczaj dobija jeszcze w Athkatli, mam mniej więcej na świeżo z początku roku.

Gnom wojownik/iluzjonista sprawdzi się w trybie HoF, bo zgaduję, że pytasz o serce furii a nie dodatek - Serce Zimy.

Ano, chodziło mi o Serce Furii, nie o dodatek.

Co do łowcy nieumarłych, to w ID nie ma wyssania poziomów. Cienie wysysają tymczasowo siłę co najwyżej.

Za niedługo się przekonam, ale dałbym sobie ręce uciąć, że były :D Albo to w IWD2 było? Na pewno poza BG się z tym spotkałem.

Zresztą, w BG2 można je było rozjechać kupując cheaterską tarczę Baldurana. Firkraag to leszcz ;]

Tarcza Baldurana to jest easy mode, tak się nie robi. A Firkraag jakoś mi nie leży. Tzn. wiem co i jak z nim trzeba zrobić, żeby go dość sprawnie ubić, ale jakoś go nie lubię ani mechanicznie ani fabularnie. Przebijanie się przez tą świątynię nad jego leżem mnie zawsze męczy. Bardziej nawet niż Smocze Oko.

Aż musiałem sprawdzić i racja, nie ma wyssana poziomów, jest tylko wyssane energii. A byłem pewny, że przynajmniej w IWD2 na pewno jakaś cholera te poziomy wysysała.

Wiedźmin, bądź kurwa miły i zakończ te wyliczanki bo mam już tego dość. Ja mówię które gry WEDŁUG MNIE mają NAJSILNIEJSZY KLIMAT w gatunku. Wymieniłem ledwo kilka tytułów, ze SZCZEGÓLNYM UWZGLĘDNIENIEM Diablo i Sagi Icewind Dale. Gówno mnie obchodzi twoja lista, prowokujesz mnie wpisując Gothic, niecierpię cyberpunka a ty mi z Deus Ex, niecierpię jrpg a ty mi z Final Fantasy, do tego ładujesz gry z innych gatunków: po co mi robisz wyliczankę z Thief i Metal Gear Solid jak ja NIENAWIDZĘ skradanek, niecierpię gier TPP typu Mafia czy Max Payne. I widzę że chyba inaczej definiujemy albo inaczej "odczuwamy" klimat. Więc po prostu przestań mi ładować te pieprzone listy tysiąca gier na kilka stron A4, mam to w zadzie, nic to nie wnosi, w dodatku nie piszesz do gołowąsa tylko człowieka który gra ponad 30 lat i ma 1000 gier fizycznych (w tym ponad 140 big boxów) i nie potrzebuję twoich z czapy list. Jeszcze raz zobaczę tego typu nic nie znaczącą listę i będę cię musiał zablokować bo już nie mam do tego siły.

River of Time na pewno :) I odpal Divine Divinity bo to chyba najlepsze Divinity z całego cyklu.

Masakra, ceny na allegro Divine Divinity, nawet w najbardziej żałosnym wydaniu, ale z polskim językiem, to jest jakiś absurd xd

boy3

Grałem w wersję GOGową DD z wgranym spolszczeniem - zero problemów.

Ściągnij stąd, ewentualnie podrzuć maila.

https://chomikuj.pl/FireFly94/Patche+itp.+do+gier/Divine+Divinity+-+spolszczenie,4501604983.zip(archive)

Iselor

Jade Empire tak, ale bardzo dawno. Wisi mi na wishliście na Steamie, bo chciałbym na Decku ograć jeszcze raz, ale jakoś nie mam ani czasu ani weny.

Vampire też baaardzo dawno temu. Dobrze się grało, ale jakoś mnie seria nie wciągła na dłużej.

KotOR 1&2 to klasyka, co kilka lat sobie grywam, ale bardziej w jedynkę niż dwójkę. Dwójka jakaś była taka dziwna pod względem historii i klimatu, zawsze wolałem klasyczne podejście i historię Revana. Tak polubiłem ta postać że to MMO Star Wars głównie sobie przechodziłem dla historii, a tam się pojawia właśnie Revan.

Drakensang jak wyżej, dawne dzieje, ale dość dobrze wspominam. Tylko grałem w tą pierwszą część, bo kojarzę że są dwie? W sumie szukam jakiegoś nowego RPG do pogrania, to może się skuszę na te Drakensangi, chyba na Steamie są.

DA Origins całkiem niedawno kończyłem, ze 2 lata temu? Tak szczerze mówiąc to jest jedyna gra z serii w którą dłużej pograłem, bo dwójka mnie ominęła a Inkwizycja to było... dziwne doświadczenie. Krótko pograłem i poleciało z dysku.

Ze swojej strony za to polecam Lionheart i, uwaga, Dispel o ile jeszcze gdzieś jest do dostania z patchami. Jeśli chodzi o błędy to był to tytuł z gatunku FUBAR, ale bardzo dobrze mi się w niego kiedyś grało.

Niesamowicie się odbiłem kilka lat temu od Lionheart. Nie wiem czy wrócę :)

Patche do Dispel gdzieś mam, samą grę też, był pelniak w jakimś czasopiśmie i czeka w kolejce.

Tak, Drakensang: River of Time jest cudowny :) Sam muszę ograć ten pierwszy, The Dark Eye.

Ostatnio odpaliłem Loki, bogowie jakie to jest nijakie.

Był jako pełniak, był. Sam mam tą wersję :D To było dołączone do PC World Computer w okolicach 2000 roku.

Od Jade Empire odbiłem się chociaż bardzo lubię stare gry BioWare, ale orient jakoś nie przypadł mi do gustu.
Vampire the Masquarade Bloodlin nigdy nie grałem.
KOTORy grałem, 1 przeszedłem, gra świetna. Co do 2 to nie udało mi się skończyć, bo na tamte czasy savy mi poszły w cholere i drugi raz nie miałem weny przechodzić.
W Drakensang The Dark Eye przeszedłem. River of Time kiedyś próbowałem odpalić na nowym sprzęcie, ale probkemy były i gra się wykrzaczała do pulpitu... Pamiętam,że spokój sobie dałem, bo jak to wiadomo z rpg coś zawsze czeka w kolejce.
Dragon Age: Origins to klasyk według mnie, najlepsza część z serii i chyba jedno z najlepszych dzieł BioWare. Pamiętam,że to chyba jest ta gra przy której spędziłem najwięcej godzin podczas jednego posiedzenia. :D
Ja to większość gier w jakie grałem to uzupełniłem sobie w bibliotece tutaj. Od czasu do czasu coś ze staroci mi się przypomni to dodaje.

River of Time podobno da się odpalić, ktoś pisał o tym w wątku o grze. Tam spytaj bo gra super.

I odpal Vampire the Masquarade Bloodlines! Przez długi czas to był wg mnie najlepszy cRPG ever, chyba do czasu pojawienia się drugich Pillarsów.

Kiedyś na pewno bym chciał ograć. Niestety z czasem coraz gorzej na gry, a lista tytułów się wydłuża. RPG są o tyle wymagające,że trzeba poświęcić wiele godzin by skończyć grę. Ale Vampire the Masquarade Bloodlines myślę,że w tym roku odpale. Na razie muszę skończyć Drove i Pathfindera.

Tak to prawda, czasem porażka właśnie daje ciekawszy efekt w ogólnym rozrachunku niż wygrana. Czasem może być tak,że przegrana oznacza koniec czegoś,a po czasie okazuje się,że nie do końca i daje nowe możliwości.

Tak. W nowym Tormencie radzę nie robić save-scummingu, bo ciężko tak naprawdę tutaj przegrać. W sensie można zginąć, ale jeżeli quest nie pójdzie po pierwotnej myśli to jest jeszcze ciekawsze. Walki jest mało, raczej opiera się to na tzw. "kryzysach", które wcale nie muszą polegać na walce.

To nie ta drużyna (wziąłem domyślną na test działania), ale jakby ktoś był ciekawy to tak wygląda gra "na żywo" w wersji EE.

Przeczytałem wszystkie książki z głównej serii Legenda Drizzta przetłumaczone oficjalnie na polski. Są też fanowskie spolszczenia, ale to do wersji elektronicznej. Za to się jeszcze nie brałem. Nie mniej historia sagi świetna i polecam każdemu fanowi DnD. Ostatni przetłumaczony oficjalnie to tom 17 Król Orków.

Mają i mogą mieć wiele rezultatów. Niektórzy w połowie gry, inni pod sam koniec. Nie pamiętam questa Matkiny tylko.

Możesz go spotkać w umyśle Porzuconego, po tym jak dostaniesz zadanie Sługa Nurtów.

Aaa, myślałem że już go spotkałeś i nie wiesz gdzie się podział. Spotykasz go w Klifach, w sanktuarium Pana Wcieleń. Nie wiem jak daleko jesteś z fabułą, nie chce niczego spolerować, więc póki co to tyle. Można go przeoczyć, ale nie jest jakoś trudno go dodać do drużyny.

Nie, to nie to miejsce.

Zgadzam się Tobą w 120% ;) jeden z najlepszych cRPG w historii a jeżeli chodzi o turowa walkę to może i najlepszy?
Przejście zajęło mi prawie 250 godzin, to o czymś świadczy ;)

Kurde to i tak dobrze Ci poszło, ja mam 281h na chwilę obecną i końca nie widać. Słyszałem, że jak się wyłączy zarządzanie krucjatą to sporo czasu można zaoszczędzić, ale mi się akurat ten aspekt gry również podoba. Takie ciekawe urozmaicenie.

Niesamowicie się odbiłem od tej gry. Kompletnie mi klimat nie leży. Ani grafika. Pozostałych gier serii już mi się tykać nie chce.

Jeśli dobrze pamiętam, bo adaptacja mocno się różniła od mechaniki źródłowej:
Testy wykonuje się k20
Stopień trudności testu np. przy ataku to poziom przeciwnika pomnożony przez 3. Przykładowo przeciwnik ma 4 poziom, wiec aby go trafić, musisz wyrzucić 12 lub więcej na k20, czyli masz 45% szansy trafienia.
Modyfikatory wynikają z rodzaju atrybutu użytego w teście.
Np. atakując bronią korzystającą z siły albo zaklęciem z inteligencji.
Możesz wydać punkty z puli atrybutu jako "wysiłek" (effort). Każdy punkt przeznaczony na test obniża stopień trudności o 3. Czyli w teorii dodaje 15% do szansy powodzenia.
W przeciwieństwie do systemu źródłowego, punkty wysiłku zwiększają zarówno szansę trafienia oraz zadane obrażenia. W papierzaku trzeba było wybierać do którego testu dodać wysiłek.
Punkty atrybutu zużywane w testach odnawiają się podczas odpoczynku.
Przewaga (edge) jest "zniżką" stosowaną podczas wkładania wysiłku w testy. Masz np. Siłę 6 i przewagę siły 2, więc za darmo każdy test z siły automatycznie doda 30% szansy powodzenia i o dwa progi zwiększy obrażenia (bonus zależy od broni/ataku, każdy dodatkowy punkt wysiłku może np. dodać +1 albo np. +3 obrażeń). Mógłbyś przeznaczyć więcej punktów wysiłku, póki nie wyczerpiesz puli 6 pkt w powyższym przykładzie.
Do tego w teście znaczenie ma poziom opanowania umiejętności.
Niewyszkolony ma karę -15% wysiłku.
Nowicjusz ma +0%
Wyszkolony dodaje 15%
Specjalista +30%

Max lvl w Numenerze to 6, ale Torment: Tides of Numenera ma cap na 4 jeśli dobrze pamiętam.

W Numenerze nie było też HP. Obrażenia wchodziły w dane pule atrybutów. Do tego przedmioty odnawiające zużyte poprzez wysiłek pule atrybutów były numenerami, więc wliczały się w limit niesionych numener i mogło nastąpić boom.

W Tides of Numenera dodali HP, więc obrażenia zmniejszają HP zamiast cech. No i przedmioty zużywalne odnawiające atrybuty wydane na wysiłek w testach nie są traktowane jako numenery, więc nosisz ile chcesz. Te dwie zmiany czynią grę banalną.

Niby podklasy wzbogaciły rozgrywkę w ID, ale niestety podobnie jak style walki rozwaliły totalnie balans.

Z dużą dozą cierpliwości łucznik poradzi sobie na HoF. Musisz tylko melodię z Benny Hilla odpalić w tle, bo to będzie polegać głównie na kite'owaniu przeciwników. Duża pula HP i liczebność nie pozwolą wystrzelać ich, zanim dojdą. Walka ze szkieletami to dopiero będzie się dłużyć.

Btw., Belhifet był chyba odporny na broń +2 i słabszą. Jakimi strzałami go ubiłeś?

Musisz tylko melodię z Benny Hilla odpalić w tle, bo to będzie polegać głównie na kite'owaniu przeciwników.

This is the way.

Na poważnie, tego się spodziewam, ale przynajmniej będzie trzeba trochę pokombinować, ale głównym wyzwaniem będzie zarządzanie strzałami od +1 wzwyż.

Btw., Belhifet był chyba odporny na broń +2 i słabszą. Jakimi strzałami go ubiłeś?

Dokładnie, jest odporny na broń +2. Miałem Strzały Przebicia +3 z którymi elfka miała THAC0 równe -10 (źle spojrzałem i -8 miała ze strzałami +1). Belhifet ma AC -12, więc praktycznie wszystko w niego wchodziło. Dodatkowo strzały przerywają również i u niego animacje, tak jak u zwykłych przeciwników, więc praktycznie nie miał szans jej dogonić. Już litościwie nie rzucałem żadnego przyśpieszenia ani nie korzystałem z buffów i mikstur, bo dopiero by był pogrom. Co jakiś czas rzucał też standardowo Drzwi przez wymiary (chyba tak się poprawnie to zaklęcie nazywa) zazwyczaj oddalając się od Łuczniczki.

Strzały sprzedaje, z tego co pamiętam, Nym w Niższej Głębi Dorna.

Niby podklasy wzbogaciły rozgrywkę w ID, ale niestety podobnie jak style walki rozwaliły totalnie balans.

Całkowicie. Przy kolejnych przejściach rzeczywiście całkiem zrezygnuję z podklas i stylów walki. Na drugiej elfce F/T miałem dwa punkty w walkę jedną bronią i też było to zbyt mocne.

Nym te strzały miał limitowane. Przed Bożym Narodzeniem grałem ostatnio, ale w starą wersję i to podstawkę bez dodatku. Trochę strzał sprzedają też w Dłoni. Magicznych może wystarczy na przeciwników z niewrażliwościami, ale jakbyś miał walić do każdego, to szybko się wystrzelasz.

Nym ma je limitowane, ale w ekwipunku przed walką miałem ich 179, więc przynajmniej w EE jest ich od cholery. Na szczęście w Dłoni te wszystkie widma nie są odporne na zwykłą broń, więc spokojnie się ich powystrzela, inaczej tam byłoby ciężko. Jak tak myślę, to ciężko będzie w Dolinie Cieni, w Dłoni na dolnych poziomach ze szkieletami bo tam jest w dodatku bardzo mało miejsca, Terrikan chyba też ma jakieś szkielety i Upadła Świątynia z kapłanami Ilmatera. Reszta powinna jakoś pójść przy oszczędzaniu strzał umagicznionych.

Akurat wczoraj skonczyla sie promocja na gog'u (-60%), coz, trzeba poczekac do nastepnej :)

Mnie poprzednia gra studia nie zachwyciła i kolejne nie zmieniły mojego zdania. Z tekstu i tak rysuje się niemal podobna gra jak ta, której swego czasu dałem na Steam negatywa. Nadal backtracking/przemierzanie tak samo wyglądających korytarzy i walka z niezbyt urozmaiconymi przeciwnikami. I ponownie mag to najlepsza klasa. Lipa. Przynajmniej coś tam urozmaicili rozwój postaci i zamiast jednego bohatera jest drużyna. Pamiętam jak w tamtej grze walka czasami trwała krócej niż wczytywanie przed lub po niej. Ogólnie srogi zawód był.

Skończyłem na początku tego roku i również polecam. Moim zdaniem wojownicy lepiej się sprawdzają od magów z powodu limitów mp na misje. Poza tym przeciwnicy często są odporni na któryś z żywiołów. Więc, jeśli nie mamy w zanadrzu innego zaklęcia to mag jest nieprzydatny. Grind jest obecny dopiero w drugiej połowy gry i niezbyt przeszkadza.

Bogas --> Mag na 20 levelu dysponuje najmocniejszymi czarami ze wszystkich żywiołów. Nie ma przeciwników odpornych na wszystko ;P.
Wypasiony tank zadaje może 200-300 dmg a mag potrafi 1200-1300. Ale bez tanka to ciężko przeżyć ;)
Na screenie widać finałowego bossa 35-40% odporności a magowie zjechali mu 90% życia ;) np. Inferno to 10D8+8x(współczynnik siły czarów)4,7x(ilość przeciwników - jak jest jeden to wciąga wszystko)x5 i do podziału jest ponad 2000 dmg.

Tylko, że inferno kosztuje 18750 expa (tyle co mniej więcej dostaje się za przejście lochu w późniejszym etapie gry) plus koszt inwestowania w cult of Volcanus a koszt jego rzucania to 80sp. Ile rzucisz takich czarów zanim wyczerpiesz sp? paręnaście max. Jeden loch to parędziesiąt pojedynków o ile dobrze pamiętam. Jeżeli nie chcesz grindować i podbijać statystyk a idziesz w lvl. aby przejść do kolejnego lochu to magowie nie wyróżniają się na tle reszty.

Bogas --> No prawie masz rację ;) PRAWIE
Zapominasz bowiem, o pasywnych umiejętnościach. Na 30 lev. mag ma prawie 1400 many i po każdej walce może odzyskać do 60 many za rzucenie czaru z danego żywiołu i do 20 many za wygraną walkę. Do tego posiada 5 butelek, które pozwalają odzyskać mu prawie 400 many za każde użycie i na zazwyczaj każdym poziomie jest kapliczka oddająca cała manę i życie i napełniająca jedną butelkę. Tym sposobem mag jest praktycznie samowystarczalny. Przez całą grę nie miałem takiej sytuacji, żeby obaj moi magowie wypłukali się do zera, zazwyczaj zostają im 2-3 flaszki po dokładnym wyczyszczeniu poziomu :D
A co do punktów, to za przejście jednego z lochów na wysokim poziomie z bonusem +50% do doświadczenia i grindowaniu wokół postumentu z odradzaniem się potworów dostawałem po 250.000-300.000 expa ;)

Co do punktów, to zabicie bossa na ekstremalnym poziomie trudności trwa około minuty i dostaje się ich 80-90k.

Tym niemniej wymaxowany mag jest nie do zastąpienia. Jak widać na screenie jedno inferno i masakracja. Masz racje, ze na niższych poziomach magowie są słabsi, ale ja lubię mieć mocną drużynę (postać). Zawsze staram się w każdej grze zrobić co się da i dobić maksymalny poziom.

Tak, nie da się ukryć, że jak w większości rpg magowie rozwijają się z czasem aby na końcu drogi stać maszynami zagłady ;) Po prostu u mnie to nigdy nie nastąpiło ponieważ udało mi się pokonać bossa bez nadmiernego grindu i przejść do kolejnego tytułu. Ot, inne podejście. Grało mi się na tyle dobrze, że pewnie kiedyś spróbuję ponownie i może wtedy sprawdzę wymasowanego maga.
Edit: Zresztą po skończeniu gry nadal można grać i przechodzić kolejne lochy. Więc, może w ten sposób rozwiniętą drużynę.

Tak się składa, że akurat gram w jeden z tytułów z tej kolekcji. Zależy co rozumiesz pod pojęciem komfortowe granie. Większość ludzi może się odbić od sterowania, grafiki, etc. Nie zmienia to faktu, że wszystkie pozycje działają na nowym sprzęcie bez żadnych problemów. Większość z nich korzysta z Dos Boxa. A to komfortowego grania w niektóre pozycie można wykorzystać Gold Box Companiona który jest dołączony do tego zestawu:
https://gbc.zorbus.net/

Nie jestem specjalistą, ale kiedyś dość szczegółowo opisałem Pool of Radiance:
[link]

Jeśli wiesz, że piszesz się w tym przypadku na naprawdę archaiczne gry, to wszystkie gold boxy (Pool series, Krynn Series), serię Dark Sun, Eye of the Beholder można brać w ciemno.

Dark Sun to jeden z moich ulubionych settingów D&D. Magiczne post-apo, gdzie państwa-miasta są rządzone przez okrutnych królów-czarnoksiężników, rzucanie czarów wysysa życie z otoczenia, a zdolności psioniczne są bardziej powszechne. Kwitnie niewolnictwo, okrucieństwo, każdy walczy o przetrwanie. Metal jest praktycznie nie do zdobycia, broń i pancerze tworzy się z kości, chityny, łusek bestii, odłamków skał itp. Wojny rasowe doprowadziły do wybicia większości typowych ras potworów z D&D, za to planeta Athas ma swoją własną, unikalną faunę i twist grywalnych ras, np. niziołki są kanibalami a elfy mają powyżej 2 m wzrostu (typowo w D&D mają koło 1,6 m). Dark Sun jest już na 2 edycji AD&D.

Link do którego odsyła Silvaren:
https://silvaren-rpg.blogspot.com/2023/07/blog-post_26.html

Ok, wielkie dzięki, poczytam sobie!

Tak przy okazji to czy czasem jakaś grupa nie pracowała kiedyś nad fanowskim spolszczeniem do Pool of Radiance?

Wątpię. W Pool of Radaince tekstu jest na parę stron A4. Więc jedna osoba ogarnęła by to w jeden wieczór. Poza tym komu by się chciało tłumaczyć grę z 88? Mogło Ci się pomylić z drugą częścią, ale ona ma spolszczenie oficjalne.

Pool of Radiance odtworzono jako moduł do NWN2. Polskiej wersji nie miał, więc może chodziło o tłumaczenie tego modułu?

Kupiec w Alushinyrra w 4 rozdziale sprzedaje chyba jakiś pierścień przywołujący minotaura. Jest pas, który przywołuje cienistego demona przy rzucaniu czarów 6+ (działał również z miksturami wysokiego poziomu). Na pewno było tego więcej.

Jest pas, który przywołuje cienistego demona przy rzucaniu czarów 6+ (działał również z miksturami wysokiego poziomu)

O to też używam na Sosielu. Dzięki za podpowiedź, jak będę w 4 rozdziale to się rozejrzę za tym pierścieniem.

Jak idziesz w summony, to koniecznie Brazen Whip w Wintersun. Wszystkie przywołańce użytkownika dostają dodatkowy atak. Przedmiot nakłada stałe spowolnienie na noszącego, ale można to negować swobodą ruchów, np. z butów albo po prostu z zaklęcia. WotR był projektowany tak, żeby zawsze chodzić na maksa zbuffowanym i swoboda ruchów jest jednym z takich must have zaklęć.

W Lost Chapel jest jeszcze Book of Dreams, która zwiększa liczbę przywoływanych istot, jeśli przywołuje się więcej niż jedną istotę na raz.

Nie pomogę z polskimi nazwami, bo jak próbowałem grać ze spolszczeniem, to byłem załamany liczbą błędów w tekście, a opisy elementów mechaniki (atutów, zdolności, czarów) były niespójne co dla mnie czyniło spolszczenie niegrywalnym.

Jak idziesz w summony, to koniecznie Brazen Whip w Wintersun. Wszystkie przywołańce użytkownika dostają dodatkowy atak. Przedmiot nakłada stałe spowolnienie na noszącego, ale można to negować swobodą ruchów, np. z butów albo po prostu z zaklęcia. WotR był projektowany tak, żeby zawsze chodzić na maksa zbuffowanym i swoboda ruchów jest jednym z takich must have zaklęć.

Mam go, w polskiej wersji językowej nazywa się bezwstydny bicz, a do tego buty swobody o których wspomniałeś.

W Lost Chapel jest jeszcze Book of Dreams, która zwiększa liczbę przywoływanych istot, jeśli przywołuje się więcej niż jedną istotę na raz.

Tej księgi jeszcze nie mam, ale idealnie nada się też dla głównej postaci z tego co widzę. Dzięki za pomoc.

Nie ma za co. Od dawna ciągnie mnie znowu do WotR, ale za duży backlog.

Nie ma za co. Od dawna ciągnie mnie znowu do WotR, ale za duży backlog.

Jeżeli nie grałeś z DLC to warto, z tego co na obecny etap zauważyłem to dodatki sporo wnoszą w rozgrywkę i dodają nowego towarzysza.

Nie, w żadnej z tych gier nie było to dla mnie uciążliwe. Jedyną grą, którą sobie przypominam, gdzie bym tak samo wyzywał na idiotyzm towarzyszy był KotOR 2. Czyli jak by nie patrzeć - to samo studio.

Jedyne RPG RTwP, które mają dobrze zrobione AI (ale też trzeba umieć je "zaprogramować") to Dragon Age Origins, Dragon Age 2 i Pillars of Eternity 2: Deadfire. Tam po prostu tworzymy algorytmy na bazie list przeróżnych warunków i to działa naprawdę świetnie pod kątem automatyzacji walki. Szkoda tylko, że w Origins zamknęli możliwość programowania działań kompanów za umiejętnością postaci (taktyka).

Co do NWN2, jestem gdzieś w połowie 3 aktu. Pierwszy raz gram z włączonym SI właśnie, bo zawsze mnie wkurzała, a przeważnie grałem casterem i towarzysze wbiegali mi w pole rażenia czarów. Wojownikiem idzie się przyzwyczaić. Poza sytuacjami w dwóch czy trzech "dungeonach", gdzie musiałem ją wyłączać, bo właśnie kompani lecieli na korytarz atakować wrogów, którzy byli za ścianą w pomieszczeniu obok, nie mam aż tylu powodów do narzekań.

Najważniejsze to wyłączyć obronę przywódcy, bo inaczej porzucają cel ataku i biegną do leadera często prowokując okazyjne ataki.
Wyłączyć rozpraszanie magii - bo tak celują, że drużynie ściągają buffy, a skrypt zdaje się brać na cel naprawdę śmieszne zaklęcia.

Poza tym, to po zbuffowaniu drużyny po odpoczynku to po prostu sobie biegam główną postacią i klikam wrogów. Nawet zmieniłem tryb kamery ze strategicznego na odkrywania i w sumie gra mi się przyjemniej teraz. Może wynika to z faktu, że walka w podstawowej kampanii nie jest wymagająca. Mam czarownika w drużynie i całkiem bojową kapłankę i w sumie od ukończenia Studni Starej Sowy w pierwszym akcie czary ofensywne używam tylko na bosów.

KotOR 2 miał jeszcze taki problem, że po zakolejkowaniu rozkazów danej postaci i przełączeniu na inną, zakolejkowane akcje przestały obowiązywać i kompan robił co chciał. W KotOR1 przynajmniej było to respektowane.

Albo inna rzecz: ustawiłem Neeshce automatyczne rozbrajanie pułapek i otwieranie zamków. I też działa to jak chce. Czasami potrafi wyczaić zamkniętą skrzynię przez pół planszy, a czasem stać bezpośrednio obok i nie zrobić nic. Za każdym razem loteria, czy skrypt tym razem załapie czy nie. I w grze takich sytuacji jest multum.

W sumie nie zdarzyło mi się to. Mi to wygląda na sytuację, w której Neeshka po prostu nie znalazła pułapki (rzuty kością na Przeszukiwanie), a nie że skrypt się nie odpalił.

Przykład: towarzysz zabija wroga. Wokół siebie ma jeszcze 4 kolejnych. Co robi towarzysz (który ma ustawiony skrypt na angażowanie się w walkę tylko gdy przeciwnicy są blisko)? Zamiast atakować kogoś obok leci za winkiel gdzie czeka już kolejna grupa wrogów, do tej pory nieświadoma naszej obecności i zaczyna się z nimi bić. No komedia. I tak jest co chwila.

AI jest do dupy we wszystkich drużynowych RPG, najlepiej to wyłącz bo nie będziesz w stanie optymalnie zarządzać drużyną.

Z tymi złodziejskimi zdolnościami m.in. u Neeshki jest tak, że spostrzegawczość pasywnie rzadko wykryje zaawansowane pułapki. Trzeba włączać ręcznie tryb przeszukiwania, aby aktywnie szukać zagrożeń.
Jeśli pułapka jest już wykryta i Neeshka nie jest w stanie walki, powinna podejść i ją rozbroić, o ile jest w jakimś sprecyzowanym przez grę zasięgu.
Automatycznie otwiera zamki tylko wtedy, jeśli gracz kliknie na skrzynię/drzwi i okaże się, że są zamknięte. Sama z siebie nie podejdzie i nie otworzy.

Tak przynajmniej zaobserwowałem od początku gry.

boy3
Są bugi, nawet te ze starej wersji gry, jak brak notyfikacji questów itp., niedziałające ulepszenia golema (muszę jeszcze screeny porównać sprzed i po).

Jedyne RPG RTwP, które mają dobrze zrobione AI (ale też trzeba umieć je "zaprogramować") to Dragon Age Origins, Dragon Age 2 i Pillars of Eternity 2: Deadfire
Ja ogólnie rzadko narzekam na ten element, w większości gier jest to dla mnie zrobione wystarczająco dobrze, ale tutaj po prostu jest tragedia. Jak byś nie ustawił, i tak jest źle. Całkowite wyłączenie SI też jest upierdliwe ze względu na to sterowanie padem o którym już kiedyś pisałem, ale są momenty, że po prostu nie da się inaczej.

W sumie nie zdarzyło mi się to. Mi to wygląda na sytuację, w której Neeshka po prostu nie znalazła pułapki (rzuty kością na Przeszukiwanie), a nie że skrypt się nie odpalił
Nie, to sobie możesz sprawdzić w logach. Pułapka jest wykryta, ale rozpoczęcie automatycznego rozbrajania się nie odbywa. Gra nie wykonuje żadnego rzutu, albo robi to z mocnym opóźnieniem. Czasem też jest tak, że Neeshka podchodzi już do pułapki, ale coś jej przerywa (choć nie ma niczego na swojej drodze) i też trzeba to zrobić ręcznie.

Automatycznie otwiera zamki tylko wtedy, jeśli gracz kliknie na skrzynię/drzwi i okaże się, że są zamknięte. Sama z siebie nie podejdzie i nie otworzy.

Tak przynajmniej zaobserwowałem od początku gry.
Dokładnie tak jest, ale to już jest zaznaczone w opisie skryptu - "Postać będzie próbowała otwierać zamknięte obiekty, gdy nie uda się to przywódce drużyny". I to właśnie działa u mnie dosyć losowo.

Nawet jeśli chodzi o wyłączenie SI, to miałem co najmniej kilka sytuacji, że któryś z towarzyszy, albo wręcz cała drużyna wciąż podążała za aktywną postacią i trzeba było kilka razy włączać/wyłączać zanim "złapało". Ta gra ewidentnie ma problem ze skryptami.
Nie wiem, może to kwestia tego, że gram na konsoli i tam jest to zrobione jeszcze gorzej niż na pc, ale trochę ciężko mi w to uwierzyć.

Wrzesień
Weź jeszcze pod uwagę, że to czy drużyna nawet z wyłączonym AI podąża lub przy włączonym nie podąża za leaderem może wynikać z komend głosowych. Na klawiaturze menu komend otwiera się klawiszem V. Muszę w końcu zainstalować na steam decku i sprawdzić, jak się w to gra padem.

W każdym razie finał zadania Elanee w 3 akcie sprawia, że kompani nie podążają za graczem choćby nie wiem co i trzeba wówczas im komendę wydać. To menu nadpisuje ustawienia AI po prostu i jak się okazuje po zadaniu Elanee - niektóre questy również mogą to nadpisać na poziomie komend głosowych.

Czasami tak miałem, że kompani stali jak słupy, musiałem wciskać V > E > E i dopiero podążali za mną.

boy3
Może niektóre bugi są nienaprawialne albo wymagają zbyt dużej ingerencji w to, co działa. Zobaczymy. Na oficjalnie witrynie Aspyr można zgłaszać bugi. Myślę, że co się da, będą przynajmniej próbować spatchować. Z bugów stricte z EE to nie wpadło mi osiągnięcie za ulepszenie twierdzy. Chyba że zalicza za zbudowanie "wszystkich" budynków i sprawdza każdy dostępny save w grze, a wtedy musiałbym mieć jakiś backup albo w drugiej rozgrywce wybrać inne opcje przy zagospodarowaniu kościoła i wieży.

Muszę w końcu zainstalować na steam decku i sprawdzić, jak się w to gra padem.

Gram na Decku i jest średnio. Sterowanie NWN2 nawet na myszce było, delikatnie mówiąc, średnie, a tryb pod pada jest jeszcze gorszy. Przykładowo na prawym spuście masz wybór członków drużyny, wybierasz postać na A, ale wybór nie zamyka ci okna wyboru, musisz to zrobić ręcznie. Cały proces to: RT, wybór postaci, A i na koniec B, żeby wrócić do sterowania postaciami. Wydaje mi się, że pojawił się nowy bug w tym trybie, jeżeli wchodzi do nowego obszaru to resetują się skille na pasku podręcznym. Gra się mocno średnio, na konsolach ta gra furory nie zrobi. O wiele lepiej gra mi się ma SD w klasyki na Infinity.

Karskin jeden z kolegów też pisał, że mu się skille resetują na pasku podręcznym. Mi się to w sumie nie zdarzyło ani razu.

Z bugów to parę razy jakaś broń lub tarcza pojawiła się w lewej ręce mojej postaci, mimo że trzymała kosę bez atutu małpi chwyt. Bug typowo wizualny.

Właśnie skończyłem podstawkę, zeszło mi 56h. To wręcz dziwne, bo zawsze, jak przechodziłem NWN2, miałem wrażenie, że ta gra się ciągnie i ciągnie i trwa co najmniej 100. To wciąż dobra przygoda. No i grałem jako zły, trzeci raz w sumie, bo tutaj bardziej pasują dobre postacie. Jutro ruszam z Maską Zdrajcy, a dziś już raczej poczytam książkę. Jedyny plus L4 to to, że jest dużo wolnego czasu.

Myślałem że pathfinder to fantasy o.O

Bo to fantasy.

Tego questa wymyślił akurat streamer, CohhCarnage, bo chyba wykupił odpowiedni pledge na Kickstarterze. Będzie też inny quest odwołujący się do kultowego RPG z 1997 r. w nieco zbyt nachalny sposób.

Blackwater mi się podobało. Wreszcie jakaś większą, samodzielna przygoda poboczna. Ponoć trudne walki tam są.

Ale tak, są w świecie Pathfindera i androidy i rozbite statki kosmiczne itp. Golarion jest jedną z planet w systemie Starfinder. Na koniec lipca wychodzi po playtestach druga edycja systemu Starfinder, w pełni kompatybilna z drugą edycją Pathfindera.

Forgotten Realms było moim ulubionym uniwersum przy D&D 3.0, słyszałem że potem wiele tam pozmieniali i popsuli....Uniwersum Pathfinder jest dla mnie powrotem do korzeni. Uniwersum Pillarsów też jest fajne. Chyba nie można powiedzieć że lepsze czy gorsze.
Chyba najoryginalniejszym uniwersum ostatnimi czasy z jakim się zetknąłem było to w Age of Decadence.
Ale ulubione to Might and Magic.

Moim ulubionym jest Forgotten Realms, najlepiej je znam, też trochę książek przeczytałem z tego uniwersum (głównie Legendę Drizzta), ale świat Pathfindera też mi się podoba mimo, że go poznaje tak naprawdę i cały czas się uczę czegoś nowego.
Z uniwersum fantasy też podobał mi się Dragon Age, świetnie wykreowany. Co prawa gry po Origins każda jedna była już gorsza ( IV nawet nie wspominam), ale sam świat świetny jeżeli chodzi o historię.

Imo każde uniwersum jest inne i to, które jest lepsze, to już wyłącznie osobiste preferencje.

Z tych wszystkich najlepiej znam i cenię Eorę. Zapomniane Krainy darzę sentymentem, ale 4 edycja D&D postawiła je trochę na glowie, więc przestałem się nimi jakoś szczególnie przejmować i śledzić. Już bardziej orientowałam się w Dark Sun, ale tam też w 4 edycji zrobili reset i zretconowali wszystko. Z dedekowych zawsze chciałem się wkręcić w Dragonlance i może niedługo będę miał szansę.

A co do Golariona z Pathfinderów - jak grałem w komputerowe adaptacje, to wydawał mi się dość generyczny. Dopiero teraz, jak wkręciłem się w drugą edycję systemu zacząłem zbierać serię Lost Omens, czyli takie lorebooki poświęcone jakimś zagadnieniom np. bogom albo poszczególnym regionom. I bardzo dobrze się to czyta i wychodzi dużo niuansów i kształtuje się jakaś linia czasu i postępujących wydarzeń, które rozgrywają się m.in. w niektórych oficjalnych adventure paths, jak Prey for Death, gdzie ginie bóg

.

Podobnie, największy sentyment mam do światów D&D za czasów 3e, głównie do Forgotten Realms i to głównie za sprawą gier komputerowych. Zawaliło się to wszystko jakoś po NWN2. Z tego co kojarzę był jakiś konflikt pomiędzy firmami, dlatego (chyba) nic nie wyszło na PC/konsole oparte o czwartą edycję, a samo lore zostało przez fanbase zjechane z góry na dół. Te cyrki, które się działy w czwartej edycji (mówię o wydarzeniach w FR, nie o mechanikach), to moim zdaniem efekt tego że banda korpo-nieudaczników dorwała ukształtowane settingi i chcieli je przerobić na "swoją" modłę, ale zabrakło umiejętności i rozeznania "co ludzie lubili w D&D/FR". Wyszło jak wyszło, duża część fanbase'u nie uznaje nawet wydarzeń po Spellplague jako kanonicznych, a WotC wycofało się z większości zmian po wydaniu 5e, więc stan na ten moment to w zasadzie miękkim resetem FR do stanu z 3e. Zobaczymy jak to się potoczy, bo póki co materiałów źródłowych odnośnie FR i innych settingów jest jak na lekarstwo. Pod koniec roku mają wyjść jakieś 2 sourcebooki, ale chyba tylko dla FR. WotC chyba doszli do wniosku, że masówka jest dobra dla sprzedaży, ale przyszłość marki leży nie w casualach tylko w "twardych" fanach.

Ja póki co nadrabiam to szczątkowe lore 5e, właśnie przyszła do mnie Rime of the Frostmaiden. Samo wydanie świetne, tego akurat im zarzucić nie można - twarda oprawa, dobry papier, duże mapy jako dodatki, generalnie jakość wykonania bardzo wysoka. Zobaczymy jak z zawartością ;) Zgrało się to dobrze z ogrywaną IWD:EE więc czuć zimowy klimat w środku lata :D

Ze światów cRPG najbardziej spójna jest Eora z Pillarsów. Pomijając już fakt, że jest naprawdę dobrze przemyślana to nie ma takiej naleciałości jak FR w postaci książek, albumów, filmów, etc., które jednak w tym lore bardzo mieszają. Z książkami osadzonymi w FR w ogóle mam niejaki problem, ponieważ o ile bardzo lubię książki o Drizzcie, o tyle nie są "spójne" z systemem D&D... cóż, w ogóle. W pierwszych książkach padają dwa smoki, a w kolejnym bohaterowie walczą jak równi z orkami czy drowami. Mam nadzieję, że te Pillarsy 3 w końcu powstaną i że dostaniemy również jakieś spin-offy z czasów Imperium Engwitan tuż przed stworzeniem bogów. Świat i historia jest naprawdę świetnie wykreowana, więc miejsce na nowe historie już jest.

Tak więc sentymentalnie ciągnie mnie do FR, ale Eora powoli zmierza ku pierwszemu miejscu.

Karskin
Ta przygoda w ID to ponoć ma jakieś mechaniki survivalowe. Nie grałem w żadną oficjalną kampanię. Podziel się wrażeniami, jak się zapoznasz z Rime of the Frostmaiden.

Coraz trudniej teraz o starsze podręczniki do 5E. Sam swego czasu pozbyłem się wersji z 2014 r., ale dzięki Pathfinder 2E na nowo wkręciłem się w samo czytanie podręczników i teraz zastanawiam się, czy szukać używek do 5E, czy sprawdzić ich "zremasterowane" wersje, czyli D&D "2024". Monster Manual jest ponoć dużo lepszy nie tylko pod względem stat blocków, ale samej treści. Drobne zmiany balansu na plus (koniec ze spamowaniem smite'a przez paladyna chociażby). Z drugiej strony dziwnie grać warlockiem i wybierać suba na 3 poziomie, bo to tak, jakby nie znał swojego patrona przez pierwsze kilka leveli.

I jaki miałby z nich pożytek wojownik? Poza tym ktoś parający się magią nie wystarczy. Użytkownikiem tych karawszy musi być ktoś kto rzuca czary spontanicznie.

Rękawice dają właściwie 3 rzeczy. Nie używałem ich, ale zdaje się, że wojownik może czerpać korzyści z części z nich.

If the wearer of these bracers has the ability to cast spells spontaneously, it grants them the ability to cast the following spells: jolting portent, call lightning, lightning bolt, chains of light, call lightning storm, chain lightning, stormbolts. To cast a spell, the wearer still needs to have a spell slot of the required level.
Tu ewidentnie opis stwierdza, że jeśli użytkownik jest spontanicznym czarującym (arcanist, bard, oracle, sorcerer etc.), to dostaje pewne czary elektryczne do swojej listy czarów do wykorzystania, co normalnie zużywa komórkę każdorazowo.
It also grants the wearer an electric shield that deals (1d6 + wearer's level) electric damage each time an enemy lands a hit against the wearer, as well as electricity resistance 30.
Przyznaje noszącemu elektryczną tarczę, która zadaje obrażenia elektryczne 1k6+ poziom użytkownika każdemu przeciwnikowi, który go trafi atakiem. Dodatkowo przyznaje 30 odporności na elektryczność - w teorii z tych dwóch premii może korzystać wojownik. Możesz zresztą łatwo przetestować, czy działają.
The wearer can fully embrace the power of these bracers, allowing them to turn all the damage caused by the spells they cast into electrical.
Noszący może w pełni wykorzystać moc tych karwaszy zmieniając wszystkie obrażenia od zaklęć w obrażenia od elektryczności. Ten fragment opisu nie stwierdza, czy dotyczy to wyłącznie spontanicznych czarujących. To też możesz łatwo sprawdzić, dając te rękawice np. Nenio czy Sosielowi.

Tylko, że jako wojownik nie chcesz być trafiany. Poza tym paręnaście obrażeń o ile przeciwnik cię trafi i nie jest demonem w grze w której walczy się z inwazją demonów to słaby pomysł na zapełnienie slotu na karwasze u wojownika.

No tak, ja tylko rozważałem czysto hipotetyczne zastosowanie tych rękawic. Skoro Gammorin o to pytał, to może nie ma żadnych sensownych opcji. No i nie oszukujmy się - jeśli to po prostu "wojownik", to i tak będzie trafiany, bo Pathfinder w swojej komputerowej adaptacji skłania się raczej do multiklasowania i szukania powerbuildów, a sama zbroja i nawet tarcza nie będą dostateczną ochroną.

Testowałem i jedyna sensowna opcja dla kogoś kto tankuje jest jeżeli przeciwnik zadaje dużo obrażeń od elektryczności.
Na razie nie udało mi się tego przetestować u postaci co ma spontaniczne rzucanie zaklęć.

Może się przydać na najtrudniejszą walkę pod koniec gry ;] Ale lepiej zbierać pierścionki przyznające ulepszony odskok.

Zostawię sobie na pewno się przyda na jakąś postać. Gra oferuje taki bogaty wachlarz multiklasowości, że głowa mała. Najbardziej to chyba zmikosowałem swoją główną postać. Mam wojownika, maga bitewnego i ucznia smoka. Chcę docelowo w ścieżce smoka go rozwinąć.

Nazwa tego itemu to easter egg (nawiazanie do Archiwum Burzowego Swiatla?).

Anyone?

Sam dłużej nie grałem w trybie turowym. Mechanika sporo zgubiła na translacji zasad. Już nawet pomijając odejście od zasad projektowych, jak liniowe skalowanie premii z cech (w turowym niektóre cechy mają "progi") czy generalne ułatwienie walki (draśnięcia mają szerszy zakres testów ataku, pudła się chyba prawie w ogóle nie zdarzają?) aż po upośledzenie systemów, których optymalizacja była ważna, czyli tempo akcji & odzyskiwanie gotowości.

Ogólnie fajnie, że dodali to z inicjatywy dwóch pracowników (jedna osoba zaprojektowała, druga zaprogramowała), bo zawsze więcej osób spróbuje zagrać. Gra jest z tego co wiem mimo wszystko grywalna turowo.

Osobiście pozostanę przy RTwP.

W klimacie sf mało dobrych rpg jest.

Nie do końca SF. Bo to pathfinder w kosmosie, więc obok zaawansowanej technologii mamy magię i magiczne przedmioty oraz bogów ;)

W sumie mogliby dodać grę do bazy tutaj na golu.

Dobrych RPG w klimatach sci-fi jest mało, ale przejrzałem screeny i jakoś styl artystyczny mi nie podchodzi. Na jednym screenie dialog wygląda jak z jakiejś japońszczyzny. Wątpię, żeby mechanicznie gra wciągnęła mnie na tyle, żebym się jakoś wciągnął, ale zobaczymy na premierę. Z tego co widzę, gry nie robi Owlcat tylko Epictellers, ale nie znam za bardzo tego studia, na stronie nie ma składu zespołu, więc nie wiem nawet czy to jakiś zespół weteranów czy świeżynki. Wielka niewiadoma, ale zobaczymy jak się rozwinie.

To mimo wszystko science-fantasy. Mechanicznie pownno być dobrze, biorąc pod uwagę bazę. Pozostaje tylko pytanie w jakim stopniu zaadaptują system. Oficjalna premiera drugiej edycji Starfindera była 31 lipca.

Widać znajome elementy graficzne z podręczników (wskaźnik trzech akcji np.). Klasa postaci będzie mieć wpływ na dialogi (soldier).

Mam nadzieję, że Pathfinder 2E doczeka się większej liczby gier. Aktualnie na Steam można pobrać za darmo Quest for the Golden Candelabra. W drodze jest Dragon's Demand od Ossian Studios (zrobili moduły premium do NWN1 i NWN 2: - Darkness over Daggerford, Mysteries of Westgate, pracowali też nad niewydanym dodatkiem do Wtichera - Scars of Betrayal). No jeszcze Abomination Vaults na podstawie popularnej adventure path, ale to będzie bardziej hack & slash z ikonicznymi bohaterami z uniwersum PF.

Quest for the Golden Candelabra to bardziej demo Dawnsbury Days niż pełnoprawna gra.
https://store.steampowered.com/app/2693730/Dawnsbury_Days/

Rzeczywiście. Zasugerowałem się nazwą podaną przez autora w wątku na reddicie.

Top 3 to za mało dla miłośników cRPG grających w takie gry od lat. Chyba znalazłoby się więcej gier z nietuzinkową fabułą.

A wg mnie:
1. Planescape: Torment
2. Star Wars: Knights of the Old Republic
3. Disco Elysium

Fabuła w cRPG jest z natury rzeczy schematyczna. W DNA cRPG wpisane są pewne schematy które niemal zawsze są obecne. Grind postaci, zdobywanie doświadczenia i zmiana z patałacha którego może załatwić mrówka, szczur czy cokolwiek równie banalnego do super herosa który jest niemal niezniszczalny. Druga sprawa to w 99% przypadków gra polega na ratowaniu świata, siebie, albo tego i tego jednocześnie. Czasem początek jest nieszablonowy, jeszcze nie wiemy co mamy ratować i dlaczego, ale koniec z reguły jest taki sam.
Mass Effect i Planescape Torment to właśnie doskonale przykłady takich schematów. Stawianie ich na piedestał rozumiem, bo to fajne gry, ale wcale nie są oryginalne.

Nie będę oryginalny ale nie będzie top 3 a top 5
1. Age of Decadence
2. Tyranny
3. Planescape Torment
4. seria Pillars of Eternity
5. Drakensang River of Time

Miejsca 3 i 4 to tak zamiennie, nie mogłem się zdecydować.

Prawda taka, że odbiór fabuły jest rzeczą czysto subiektywną. Ktoś będzie zajarany prostą historią o walce dobra ze złem, byle były emocje i wybuchy, a ktoś inny liczy na jakiś metafizyczny, filozoficzny odlot. Jakby zamienili się grami, to obaj mogą zacząć ziewać przez wyminięcie z własnymi upodobaniami i hejtować ulubioną grę kolegi za "fatalną" fabułę.

Ciężko wybrać tytuły do takiego zestawienia, bo są gry z uniwersalną historią, a są takie, gdzie ta fabuła jest ściśle powiązana z lore i żeby ją docenić i zrozumieć w kontekście stworzonego świata wymagane jest od gracza zaangażowanie w przyswajanie tych realiów. O ironio, może to też działać odwrotnie - bo jak ktoś nie zna realiów, to mogą go nie boleć jakieś retcony, gwałty na kanonie czy literalne zesranie się scenarzystów na ustanowione prawa fikcyjnego świata - i taka osoba będzie fabułę chwalić, podczas gdy ktoś zaznajomiony z realiami tego nie zdzierży i fabułę objedzie (chodzą mi po głowie np. Fallout 3 i Baldur's Gate 3).

Jakbym miał wybrać te z ponadprzeciętną fabułą, to na pewno (kolejność przypadkowa):
- Planescape: Torment
- Torment: Tides of Numenera
- Star Wars: KotOR 2 The Sith Lords (to w sumie gra, w której Avellone rozwinął pomysły z Tormenta)
- KotOR (prosta, sztampowa, ale dobrze przemyślana i poprowadzona historia, naprawdę nie wierzę, że kogoś mogła zaskoczyć tożsamość jednego z bohaterów)
- Neverwinter Nights 2 (pewnie jestem jedną z niewielu osób, które cenią kampanię podstawki, ale sztampowy to jest tylko jej początek)
- NWN 2 Maska Zdrajcy
- Shadowrun Dragonfall DC (Hong Kong w sumie też w wersji Extended, ale DF jest dużo bardziej spójny)
- Pillars of Eternity z dwuczęściową Białą Marchią
- Tyranny
- Baldur's Gate EE: Siege of Dragonspear (jeśli wziąć pod uwagę wszystko co w kontekście Bhaala dzieje się podczas tej podróży, z całą otoczką krucjaty i motywów antagonistów)
- 13 Sentinels Aegis Rim
- Wiedźmin 2 Zabójcy Królów
- Fire Emblem Three Houses
- Mass Effect jako trylogia po głębszej analizie ogromnej liczby detali
- Clair Obscur: Expedition 33
- Pathfinder Wrath of the RIghteous
- Avowed (jako ktoś, kto mocno wciągnął się w Eorę, to fabuła jest super ciekawa i przemyślana)
- seria Xenoblade Chronicles
- Diablo (tak, pierwsza część, fabuła prosta w konstrukcji, ale perfekcyjnie skrojona)
- Lionheart Legacy of the Crusader (gra bardzo nierówna, ale fabularnie była bardzo dobra, przynajmniej przez pierwszą połowę)
- Solasta: Lost Valley DLC (trąci budżetowością, ale intryga, frakcje i mnogość zakończeń, gdzie nawet można nie osiągnąć głównego celu przygody są naprawdę dobre)
- seria Deus Ex
- Prey od Arkane (jeśli rozważymy to jako RPG)
- Dungeon Siege 3 (gra nie cieszy się popularnością, ale fabułę ma imo ponadprzeciętną, zwłaszcza jak na h&s)

W większości gier odbieram fabułę po prostu jako "okey". Historia nie ma u mnie nigdy pierwszeństwa, więc musi naprawdę coś robić bardzo dobrze albo bardzo źle, żeby zapadła mi w pamięć i wyróżniła się pod jakimkolwiek względem. Sam uważam, że wiele gier jest przesadnie chwalonych za opowiadaną historię i dla mnie są to treści przeciętne. Taki Wiedźmin 3 imo ma historię "okey"), a Cyberpunk 2077 czy chociażby Baldur's Gate 3 (którego uwielbiam - prawdziwy redemption arc po tym, jak znienawidziłem tę grę we wczesnym dostępie xD) z kolei mają raczej słabą, nieprzemyślaną i niekonsekwentną. Disco Elysium ma ciekawą, ale prostą fabułę, tylko znowu, jej finał jest bardzo niekonsekwentny w kontekście motywów zabójstwa, a sam gracz jest bardziej odtwórcą z góry narzuconego scenariusza niż osobą, która aktywnie tę narrację kształtuje. Ciągły handholding i niewidzialne ściany, bariery czasowe psuły mi bardzo odbiór historii i sprawiały, że większość czasu czułem się, jakbym miał związane ręce i ostatecznie odbieram tę grę bardziej jako doświadczenie wywołujące pewne emocje czy przemyślenia niż opowiadaną historię.

Lubię też niedopowiedzenia, kiedy fabuła gry nie mówi czegoś wprost, kiedy są jakieś podstawy do interpretacji faktów, obmyślania teorii. Dlatego bardziej mnie intrygowały np. Mass Effect Andromeda czy Dragon Age Inkwizycja, które nawet po ukończeniu pozwalały snuć liczne teorie na temat elementów fabularnych i świata niż przykładowo większość gier Redów, które podają wszystko na tacy jako zwykły ciąg wydarzeń a świat robi jedynie za tło. Tylko to znowu jest kwestia czy rozdzielamy fabułę od lore, od metafabuły. Jak historia jest uniwersalna, to jest to możliwe, ale jeśli historia jest oparta na fundamentach wykreowanego świata, to - jak pisałem wyżej - trzeba w ten świat wejść, by ją docenić.

Oczywiście to tylko moje zdanie.

Akurat fabuła Mass Effect nie jest niczym nowym i odkrywczym. Wystarczy wspomnieć o innym trochę starszym crpg: Star Control II 3 część to już praktycznie kopia po całości: Aby odbić ziemię i zniszczyć rasę która chce zniszczyć/zniewolić całe życie w galaktyce musimy pomóc i zebrać sojuszników. W trakcie gry odkrywamy również super bron która może zmienić losy wojny. Brzmi znajomo?

Tylko tu też pytanie - czy fabuła koniecznie musi być świeża, aby być dobra? Czy po prostu może być dobra, nie będąc jednocześnie w żaden sposób odkrywczą? Pewnych tropów, schematów nie da się uniknąć.

Moim zdaniem nie musi. Swoim postem odnosiłem się do wypowiedzi NightGeisha: Natomiast historia z ME jest pierwszorzędną fabułą, która nie powtarza żadnego znanego do tej pory scenariusza (przynajmniej wg mojej wiedzy).

Według mnie Trylogia Mass Effect właśnie jest na 1 miejscu za całokształt. Nie da się jednej części ocenić osobno, bo wszystkie 3 stanowią spójną całość. Mam w planach odświeżyć sobie serię, ale nie wiem czy dam radę w tym roku. Pamiętam jak pierwszy raz odpaliłem ME1 to totalnie wsiąknąłem w ten świat. Przeczytałem wszystko co się dało, zajrzałem w każdy kąt. Potem po skończeniu od razu zabrałem się za ME2, bo moja przygoda z tą seria się zaczęła trochę później. A na koniec było wyczekiwanie na 3... Jak do tej pory zakończenie w ME3 było w stanie wzbudzić we mnie większe emocje, a przecież o to w tym też chodzi. Dlatego też uważam tę serię za najlepszą w mojej ocenie.

Chodziło mi o fakt, że pomysł żniwiarzy czyszczących galaktykę co jakiś czas z rozwiniętych ras był sam w sobie oryginalny. Tylko, że nie był. Żniwiarze są wzorowani na Ur-Quanach:
https://neoencyclopedia.fandom.com/wiki/Reapers_(Mass_Effect)
Sama koncepcja czyścenia kosmosu to też nic nowego. Pewnie każdy słyszał o koncepcji wielkiego filtra chociażby. Jestem pewien, że w jakiś książkach s-f podobny motyw pojawił się nie raz.
Edit: Link nie działa, wiec podmieniłem na inny.

Tylko tu też pytanie - czy fabuła koniecznie musi być świeża, aby być dobra?
Nie musi i chyba nawet nie ma na to zbyt dużych szans, no i lubimy te schematy :) Ale fabuła musi być spójna i pasować do świata w którym toczy się akcja.
W większości gier odbieram fabułę po prostu jako "okey".
Bo większość na więcej nie zasługuje, są to proste historie przez które przedzieramy się wykonując mnóstwo czynności/questów pobocznych.

Piszesz ze fabuła jest oryginalna. Podaje przykład gry która ma fabułę bardzo podobną. Stwierdzasz, że nie o to Ci chodziło tylko o to, że zniwiarze są oryginalni. Podaje przykład, że nie są, więc znowu mi piszesz o fabule. Oczywiście, że wcześniej nie było gry o komandorze Shepardzie który latając Normandią tropi Sarena i jego statek w aby nie doszło do sprowadzenia żniwiarzy. Trudno aby taka fabułą wcześniej powstała. Nie zmienia to faktu, że fabuła ogólnie to znane tropy i w niektórych aspektach Bioware plagiatuje samą siebie. Podoba Ci się fabuła ME i uważasz ją za jedną z najlepszych fabuł? Ok. Masz do tego prawo, ale pisanie, że jest niespotykana to mocne przegięcie. Równie dobrze można napisać, ze fabuła DA jest oryginalna. W końcu nigdy wcześniej nie było plagi która wyłazi spod ziemi jak tylko znajdzie boga z starego imperium Tevinteru. A nasi bohaterowie pochodzą z organizacji która jako jedyna ma możliwość powstrzymania inwazji, ale poluje na nich zdrajca który przejął władzę w królestwie. Problem w tym, że DA jak i ME oryginalne nie są.

To, że twórcy się czymś inspirują to normalne, bo ciężko wymyślić coś całkowicie nowego lub oryginalnego. Przykładowo w grach fantasy spotykamy elfy czy krasnoludów, i obie rasy są w wielu grach.
Tak samo też BioWare inspirowało się chociażby tworząc Żniwiarzy. W DLC było fajnie rozwinięte, że pierwszy Żniwiarz powstał z rasy Lewiatanów. Podwodnej inteligentnej formy życia, która niewoliła umysły innych ras by im służyli. Sami Lewiatani w grze też byli inspirowani mitologicznymi stworzeniami.

EDIT: POst zawiera w sumie spoilery gry FINAL FANTASY X i jej glownego antagonisty. Jak ktos nie gral i nie chce sobie spoilowac to z gory ostrzegam.

Przeciez motyw jakiegos megapotwora/rasy/lewiatana zagrazajacego calemu istnieniu/swiatu cyklicznie (powodujacego "resety" oraz/lub zmuszajacego wszystkie rasy do wspolpracy i wyciagania jakich pradawnych, zapomnianych technologii/wierzen i innych cudow) jest bardzo czesty. Jeden z najgeneryczniejszych motywow w fantasy/scifi.

Final Fantasy X - pierwsze z brzegu. Nawet forma "lewiatana" jest podobna. Roznica taka ze zamiast przewidywalnego cyklu, tutaj mamy niejako spersonifikowana sile natury bedaca "kara za grzechy" i odejscie/odalenie od duchowosci na rzecz technologii.
Ale koncept jest ten sam - cos ogromnego, niepowstrzymanego (aka mitologoczno-biblijny Lewiatan) stowrzone po to zeby "prostowac" droge (W FF mieszkancow, w ME calej galaktyki) i korygowac dewiacje.

Zwlaszcza w scifi to jest czeste. Polowa ksiazek sci-fi ma cos takiego, w tej czy innej formie.

Motyw jest spoko i nic do niego jako tako nie mam, ale jest mocno generyczny i uzywany na prawo i lewo. Zwlaszcza w takiej formie jak w serii Mass Effect. Sila Mass Effecta nie jest wcale historia galaktyki jako calosci i zagrozenie ze strony zniwiarzy (bo to akurat jest najnudniejsze), ale mini historie poszczegolnych frakcji, ras, planet, miejscowek i postaci. Ktore wachaja sie od poprostu dobrych do wybitnych.

Nie pisze tego o żniwiarzach, tylko o fabule tej gry i wykreowanym świecie.
Chodziło mi o fakt, że pomysł żniwiarzy czyszczących galaktykę co jakiś czas z rozwiniętych ras był sam w sobie oryginalny, a gra przygotowana naprawdę fenomenalnie. W ogóle nie piszesz o żniwiarzach i pomyśle bazującym na teorii wielkiego filtra. W ogóle.

Ty odnosisz się do żniwiarzy i podobnych do nich zagrożeń z gry nie będącej rpg, ja odnoszę się nie do głównego zagrożenia w ME, ale całościowej fabuły tej gry, która jest moim zdaniem jedną z najlepszych w historii gier rpg. Star control jak najbardziej można określić jako rpg to po pierwsze. Po drugie całościowa fabuła trylogii ME to klisza na kliszy. Starożytna cywilizacja nie wiadomo przez kogo zniszczona? Jest. Zbieranie drużyny specjalistów aby móc sobie poradzić z zagrożeniem? Jest. Tajna odizolowana baza w której przeprowadzane są eksperymenty. Jest. Nikt nie wierzy w zagrożenie dopóki nie zbierzemy dowodów. Jest. Zbuntowane roboty. Są. Kosmiczne robale jako ogromne zagrożenie z którym sobie poradzono. Mamy to!
Nie przypominam sobie też, aby BioWare miało jakiś zarzut plagiatu co do ME.
Bo uprawiali auto plagiat. Gwiezdna mapa? Jest!

Pokaz mi inne gry rpg, które mają podobną fabułę proszę.
Jaką fabułę? Opis mi ją a podam Ci przykłady innych rpgów w których dane motywy już były. Zresztą podałem parę przykładów u góry. Poza tym już napisałem, ale Ty nadal swoje. Więc napiszę jeszcze raz: Star control 2. Poza tym zdecyduj się. Szukamy rpgów czy dzieł popkultury? U góry napisałeś: "Ta z PST jest znana z książek czy filmów, ale w rpg pojawiła się pierwszy raz. Natomiast historia z ME jest pierwszorzędną fabułą, która nie powtarza żadnego znanego do tej pory scenariusza (przynajmniej wg mojej wiedzy)."
Jak już Tobie mówiłem inspiracją to jedno, a stworzenie własnej fabuły i uniwersum to drugie.
Sorry, ale w taki przypadku każdy rpg ma oryginalną fabułę i większość posiada oryginalne uniwersum. W końcu plagi jako plagi do tej pory nigdy nie było. Były orki ale przecież to nie to samo. Inspiracja to jedno.
Edit: Nie gram w Drakensanga. Skończyłem go na premierę i zamierzam go powtórnie powtórzyć za jakiś czas. Podobieństwa są, ale raczej znikome z tego co pamiętam. Tylko, że wytłumaczenie tego jest bardzo proste. Jest dużo więcej gier rpg fantasy niż sf, co za tym idzie łatwiej się natknąć na ograne motywy. Jak już pisałem u góry. Mi to w ogóle nie przeszkadza.

Jeszcze co do podobienstw (bo ofc edit sie skonczyl).

FF X i koncept Sin jest inspirowany Moby Dickiem, ksiazka z 1851 roku. Ta zas byla jedna z inspiracji dla HP Lovecrafta. Mitologia stworzona przez Lovecrafta, byla zas inspiracja dla Mass Effecta (szkoda tylko ze tak mocno rozwodniona w samej grze).
To jest dokladnie w kolko to samo, od 200 lat. ;) Dlatego nie moge sie zgodzic z tym ze w ME jest cos oryginalnego jesli chodzi o koncept glownej fabuly i Reaperow.

W ogóle nie piszesz o żniwiarzach i pomyśle bazującym na teorii wielkiego filtra.
Zalujmy ze nie dali Kapryshynowi skonczyc serii i wywalili wlasciwie cala jego koncowke. Mimo ze dosc mocno rozpowszechnione w sci-fi, takie koncepty zawsze fajnie sie czyta/oglada.
MOglo byc naprawde fajnie. Niestety wyszlo jak wyszlo i trojka jest dosc ... meh.

Co do samego filtra to chyba najbardziej uznana seria poruszajaca ten temat (i to doglebnie i ze tak powiem.. dosc naukowo) jest FUNDACJA Asimova. A z Fundacji czerpie cale Sci-Fi jak leci od prawie 40 lat. Skad niby sie wzial Cerberus, tajna organizacja majaca za cel ogarnac i wziac za pysk wszystko zeby sie nie rozlecialo jak domek z kart (hint "Druga Fundacja")?. ;)
Coz za oryginalny i nie wystepujacy nigdzie indziej koncept. ;)

PS. Star Control(e) to jak najbardziej RPG. Calkiem dobre tbh.

Piszę, że inspiracja to jedno, a kopia / plagiat to drugie. Podałeś jedną grę, która była inspiracją twórców ME w taki sposób jakby przygody komandora były ich kopią. Czyli teraz mam Ci podać czego ME jest plagiatem? Już Ci pisałem u góry Star control 2 ma praktycznie identyczną fabułę jak ME3. Jak rozumiem skoro ich nie pozwali to się nie liczy.

SC jest gra wykorzystująca wiele różnych gatunków.
Tak można napisać o wielu rpgach, nie tylko SC.

W ten sposób każdy tytuł mógłby być praktycznie plagiatem, czy autoplagiatem jak to nazwałeś. Autoplagiatem nazwałem identyczny motyw jak z KotOR. I nie, każdy tytuł w ten sposób nie mogły być plagiatem, ale rzeczą nie oryginalną już tak.

Właśnie napisałem, że w rpg pojawia się pierwszy raz. Co nie znaczy, że PST nie miała swoich inspiracji, podobnie jak seria ME.
Nie. Napisałeś, że fabuła nie powtarza ogólnie żadnego scenariusza. Co jest nieprawdą.

Tak więc patrząc na ME można powiedzieć, że ma bardzo dobrą fabułę, wręcz niespotykaną wcześniej w grach (sam wskazałeś zaledwie jedną grę posiadające postać mogącą być inspiracją dla stworzenia żniwiarzy). Znowu przeinaczasz fakty. Po pierwsze żniwiarzy i ME3. Po drugie motywy na których bazuje fabuła trylogii w grach pojawiają się od bardzo, bardzo dawna i podawałem przykłady. Chociażby ta nieszczęsna gwiezdna mapa. Ile mamy podać przykładów abyś przyznał, że nie masz racji? Nadal nie napisałeś co jest oryginalnego w fabule ME. Czekam na przykłady.

Jako, że fabuły zazwyczaj bywają sztampowe i trudno tu o oryginalność, od dawna koncentruję się na settingu. Tutaj twórcy mają dużo większe pole do popisu. Gra musi być bardzo ciekawa, abym zagrał w coś z elfami, krasnoludami etc. np Arcanum.