Ostatnimi czasy wróciłem do EU4. Standardowo gram Polską i testuję zmiany - zwłaszcza w zakresie punktów favor. Trzeba przyznać, że różnica jest ogromna. Gram w moim ulubionym buildzie czyli Poland Standalone, bez sojuszu z Litwą. Mam koniec XV wieku, zwasalizowanych Teutonów i Mołdawię, Litwa jest już bardzo okrojona (przez mój głupi błąd podczas zawierania pokoju brakuje mi ostatniej prowincji do powołania Rzeczypospolitej - a że gram Ironmana to nie bardzo mogę cofnąć). Bardzo mocny sojusz z Austrią i testuję sojusz z Moskwą. Dotychczas po uzyskaniu wspólnej granicy rozpadał się i Moskwa nie była skłonna do ataku na Turków.
Mój najbliższy test sprawdzi czy to się zmieniło. Szykuję atak Austria, Polska i Moskwa na Turcja oraz Czechy. Zobaczymy co z tego wyjdzie. Pewnie jeszcze z 10 lat i będę gotowy :)
A jakie są Wasze ulubione buildy? Znacie jakieś dobre opracowanie pod WC z którym warto się zapoznać? z EU4 mam już na koncie grubo ponad 1200 h ale nigdy nie próbowałem WC.
Nie wiem czy obecnie dziala, ale moj mini-maxi to:
Poland >> Lithuania PU >> Moldavian March >> PU Hungary and Bohemia >> Prussia
Dodatkowo wejscie do HRE, zostanie cesarzem i wlaczenie tego wszystkiego do cesarstwa
Jaką miałeś receptę na PU HU i CZ? Ja kilka razy próbowałem ale obu nigdy nie udało mi się załatwić. Zwłaszcza, że HU od kilku lat są niespecjalnie pozytywnie nastawione do PL od początku gry. Do HU bez dobrej armii nie podchodź ;)
PU z HU i BOH to z drezwka misji, jednak to taka loteria. Raz sie uda drugim razem nie. Wszystko zalezy od tego jak ma poczatku uloza sie relacje pomiedzy AUT, BOH i HU oraz czesciowo ich relacje z Krzyzakami.
O WC duzo nie napisze bo robilem to jakos tak w 2017/2018 Ottomanami.
No cóż - uderzyłem wcześniej. Nie sposób było nie wykorzystać konfliktu turecko-mameluckiego :)
Zobaczymy jak Turcy sobie poradzą. Armia o połowię mniejsza ale za to bardziej rozwinięta technologicznie...
Ja od 3 dni gram jako Państwo Kościelne po reformie Państwo Boże. Co ciekawe od początku gry nie straciłem kontroli kurii do 1650 roku, a dodatkowo podbijając całą Italię, północną Afrykę, południową Francję i Katalonię to posiadam ogromne ilości pieniędzy.
Warto rozwijać handel, dobrze obsadzić kupców, rozwijać porty te za 1000 golda (uzależnione od ilości kupców). W sumie od 1650 roku mogę grać samodzielnie bo nie ma państwa które mogłoby mi zagrozić. Osmanie zawalili sprawę na starcie bo przegrali kilka wojen z Węgrami i Polską, a Mamelucy dokończyli robotę. Rzadko mi się zdarza żeby Osmanie przegrali.
U mnie pełne zwycięstwo:
Zostawiłem odsłoniętą granicę z Czechami ale Austria od razu wkroczyła do Pepiczków i zrobiła z nimi porządek (no dobra, użyli do tego też swojej węgierskiej armii). Rosja zajęła się Krymem i całym wschodnim wybrzeżem Morza Czarnego. Ja przeprowadziłem szybki rajd i zablokowałem 36 tysięczną armią wybrzeże cieśniny Bosfor co uniemożliwiło Turkom przerzucenie sił na Bałkany. Kluczowa była bitwa, kiedy prawie 40 tysięczna armia turecka próbowała wylądować i wyprzeć mnie z tych ziem ale całkowita porażka doprowadziła do tego, że po szybkim zawarciu pokoju z Czechami wojska sojusznicze opanowały całe Bałkany.
W konsekwencji pokoju wyzwoliłem Bułgarię i oddałem dwie prowincje Moskwie. Eksperymentuję z budową silnego sojuszu na wschodzie ponieważ docelowo bardziej interesuje mnie ekspansja w północnych Niemczech. Umacniam Bułgarię, stworzyłem silny sojusz i za 10 lat kolejne uderzenie na Turcję, tak żeby wyprzeć ich całkowicie z Europy.
Mam takie wrażenie, że gra stała się prostsza. Trochę boję się użyć słowa "znacznie" ale nasuwa się samo. Może ma to związek z udostępnieniem DLC w subskrypcji i próbą dotarcia do szerszego grona graczy?
Wojna z Turcją powtórzyła się po 10 latach. Tym razem do sojuszu dołączyli Mammelucy co całkowicie zmieniło obraz działań wojennych. Mówiąc w skrócie - Turcja trochę zgłupiała. Jej wojska nie przeprowadziły żadnej większej ofensywy, krążąc między Bałkanami (tym razem zablokowali cieśninę okrętami) - wschodem Morza Czarnego a Syrią. W takim układzie działania wojenne szybko doprowadziły do zbudowania trwałej przewagi.
Czemu mam wrażenie, że gra została uproszczona? Po pierwsze zbudowanie sojuszu Austria - Polska - Moskwa. Moskwa jest tutaj rywalem Austrii i dostaję tylko 25 punktów do kary w naszych relacjach. Jednocześnie ich wojska walczą ramię w ramię w moich wojnach. Wcześniej sojusz z rywalami kończył się tym (przynajmniej w 90% przypadków), że jeden z sojuszników po prostu opuszczał sojusz. Teraz wymiana favors na trust jest tak efektywna, że bardzo szybko mamy trust na poziomie 80-100 i wtedy sojusz jest niesamowicie trwały.
Do tego sojusz z Mammelukami. I to taki sojusz, w którym ochoczo dołączają do wojny z Turcją. To rzadsze niż najrzadsze diamenty. Z takim układem sił nie ma szans na przegraną. Moje wojska nie biorą udziału w głównych bitwach, wroga pokonują sojusznicy - ja oszczędzam siły gdyby coś poszło nie tak.
Do tego osłabiona rola koalicji. Pamiętam gdy EU4 się pojawiła. Wtedy przez koalicje zrezygnowałem z grania na jakiś rok, dopóki trochę ich nie przytemperowali. Wtedy koalicje pączkowały i wystarczyła jedna wojna żeby pół świata było w koalicji przeciwko nam. Obecnie koalicje to przeżytek. U mnie ciągle pojawia się groźba koalicji ze strony niedobitków Litwy ale nigdy nie powstała. Znaczące uproszczenie gry. Mam wrażenie, że przez ostatni rok bardzo załagodzili to.
Grajac od poczatku w EU4 zauwazylem, ze wraz z kazdym dodatkiem WC stawalo sie coraz trudniejsze bo nowe mechaniki, dodawaly kolejne elemenety, ktore trzeba bylo ogarnac pod katem WC.
Wedle tego co piszesz, moze tym razem poszli w druga strone. Nie wiem, czy w twoim rozdaniu masz szanse na WC, wydaje mi sie ze nie.
Moze warto zagrac Turkami bo grajac nimi to juz sie ma Indie pod butem, kiedy panstwa Europejskie staja sie problemem, czyli jakies 1550.
