IV - Caesar vs Pompey | Ave Caesar | Age of Empires The Rise of Rome poradnik Age of Empires: The Rise of Rome
Ostatnia aktualizacja: 23 września 2019
IV - Caesar vs Pompey
Warunki zwycięstwa:
- Pokonanie sił Pompejusza
- Utrzymanie przy życiu Cezara
Epoki: Iron
Oszałamiające sukcesy Juliusza Cezara odbijają się szerokim echem w całym Rzymie. Nie dziwi więc fakt, że kilku gryzipiórków w trosce o swoje ciepłe posady, postanawia wypowiedzieć polityczną wojnę dotychczasowemu zarządcy Galii. Popierany przez senat Pompejusz otrzymuje tytuł podwójnego konsula, co jednocześnie przekreśla znaczenie triumwiratu i pozbawia Cezara jakichkolwiek wpływów. Nasz bohater nie bawi się jednak w takie gierki. Wkracza do Rzymu ze swoją armią, rzuca słynne kości i rozpętuje wojnę domową. Rok później już jako imperator postanawia raz na zawsze rozprawić się z tymi, którzy mu się przeciwstawili. Pompejusz ucieka do Grecji gdzie czeka nas decydująca potyczka pod Farsalos w Tesalii.
Idź wzdłuż widocznej na starcie ścieżki, a kiedy Twoim oczom ukaże się skromne skupisko złota rozbij w pobliżu obóz. Wszystko trzeba budować od podstaw ale to nic, nie ma powodu do pośpiechu, gdyż wróg z początku zachowuje się bardzo spokojnie i dopóki nie kopniesz w kostkę jakiegoś zbrojnego, nie będzie się kwapił do najazdu na Twoje ziemie. Wyjątek mimo wszystko zdarzyć się może i jakaś mała grupka przywędruje pod wioskę ale wierz mi, na pewno nie stanie się to regułą. Tak więc tylko dla czystego sumienia monitoruj dróżkę, oraz południową mieliznę. Radość z konstrukcji przyczółka mącą jednak liche pokłady króla metali. Po dalsze trzeba będzie się udać nieco dalej (1 ) ale zanim rozpoczniesz ich wydobycie, oczyść teren z wygłodniałych lwów. Operując nowym ośrodkiem przetwórczym, pompuj surowce w technologie oraz wojsko. Trzeba się solidnie przygotować do nieuniknionej konfrontacji.
Zarówno żółty Pompejusz jak i jego towarzysz broni Arfaniusz (nie mylić z rzymskim komediopisarzem) zdają sobie sprawę z potęgi Juliusza Cezara. Dlatego też ich miasta to istne bastiony wymagające niemałego wysiłku. Pełno tu murów, a liczba wież strażniczych i sposób ich zabezpieczenia może przyprawić o zawrót głowy. Od czego jednak są katapulty. Dokooptuj kilka sztuk tych maszyn do swojej grupy uderzeniowej, nie zapominając przy okazji o balistach. Te szybkostrzelne wyrzutnie będą siać prawdziwy postrach pośród licznych obrońców pierwszego napotkanego rywala, wspierając tym samym piechurów z krwi i kości.
W takim razie atakujemy. Pierwsze pojedynki i wejście do osady czerwonych po zgliszczach strażnic rozwścieczy Afraniusza, który notorycznie będzie się starał odpierać ataki. Co więcej, w stronę Twojej bazy zostaną wysłane także formacje z posłannictwem jej zniszczenia. Aby tego uniknąć, zafunduj sobie małą defensywę lub po prostu nie pozwól im na przedostanie się przez linię frontu. Z tym drugim może być jednak kłopot, bowiem chcąc nie chcąc musisz się zwrócić w stronę dwóch centrów produkcyjnych. Pierwszy (2 ) zajmuje się szkoleniem jednostek akademickich, natomiast kolejny (3 ) stawia na oblężnicze. Generalnie taktyka jaką powinieneś obrać po raz kolejny bazuje na przemyślanych manewrach, bez zbędnego rozpraszania swoich ludzi. Kiedy na horyzoncie pojawią się balisty i katapulty, wycofaj armię na z góry upatrzone pozycje, a w bój poślij Cezara lub inną konnicę. Po załatwieniu sprawy kontynuuj demolkę miasta, od czasu do czasu wysługując się życiodajnymi kapłanami.
Nie inaczej należy postąpić mając styczność z warownią Pompejusza. Najeżona wieżami strażniczymi, sowicie obmurowana, z uporem maniaka wita gości bronią najgroźniejszą czyli cudami inżynierii powstającymi w warsztatach. W tym przypadku po raz kolejny nieoceniony okaże się Juliusz Cezar lub pochodne mu jednostki, w mig docierające do zagrożenia i wkładające mieczyk w szprychy kół od maszyn.
Ogólnie ujmując walka na pewno będzie długa, bo też sporo ziem trzeba podbić, wystarczy jednak tylko dobrze wykorzystywać możliwości swoich druhów. Zgodnie z historią Pompejusz przeżył klęskę pod Farsalos i czmychnął do Egiptu szukając schronienia. Uśmiech na widok wysłanników swojego przyjaciela, Ptolemeusza XIII niestety pozostał mu na zawsze, gdyż po zejściu na ląd stracił głowę. Nas to jednak mało interesuje. W końcu pomogliśmy Cezarowi dopiąć swego, tym samym finalizując drugą kampanię.