Yakuza: Like a Dragon

Like a Dragon ukończony, na koncie 52h, zrobione 42 z 52 questów pobocznych, lvl. 63. LAD to nowe otwarcie dla Yakuzy - nowy portagonista, nowe miasto, całkowicie zmieniony system walki, wprowadzenie kompanów. Ichiban - nowy protagonista, niekoniecznie każdemu przypadnie do gustu. Jako postać, posiada bardzo dobrze napisaną historię, którą odkrywamy i poznajemy przez całą grę - i jest ona bardzo, ale to bardzo dobra - jednak sama postać, pod względem charyzmy, a także pod kątem pewnych dziwnych zachowań czy podejmowanych decyzji, trochę ( a może nawet sporo?) ustępuje legendarnemu już Kiryu Kazumie z Yakuzy. Jeśli chodzi o system walki - o ile przez pierwsze 5-10 godzin było dość ciężko, biorąc pod uwagę przejście z systemu walki w czasie rzeczywistym na walkę turową, o tyle po 15-20h wsiąknąłem na maxa, i uważam że to był bardzo dobry ruch ze strony twórców. Przede wszystkim mamy kompanów, których możemy dobierać do drużyny, a każdy z nich prezentuje inne unikatowe umiejętności, które można zmienić w trakcie gry na inny system, który preferujemy. Do tego w typowym "grindzie" można włączyć automatyczną walkę, co jest jednym z najlepszych elementów QoL jaki widziałem - gdyby nie to, w życiu nie dobiłbym do 63 levelu, po prostu nie chciałoby mi się tyle walczyć. Kompani mają swoje własne historie, swoje własne side questy, i mają bardzo dużo do powiedzenia zarówno podczas cutscenek jak i podczas kręcenia się po mieście. Nowe miasto jest ok, ale wydaje mi się krokiem wstecz względem tego co widziałem chociażby w Judgement, który był wydany przed LAD. Widać że jest nowy silnik, że gra działa lepiej, że jest więcej możliwości, ale wygląda to trochę... budżetowo? Stare Kamurocho z kolei wygląda tutaj o niebo lepiej. Do tego gra jest zapchana klonami, czy to na ulicach czy w walkach grupowych nieraz przychodzi nam walczyć z 2-3-4 identycznie wyglądającymi postaciami, i tak przez całą grę... Strasznie to słabe, kolejny krok wstecz względem Judgement. Fabuła - robi wrażenie. Całościowo jest bardzo dobrze napisana, ma swoje naprawdę mocne momenty, jest bardzo dużo powiązań z poprzednimi graniami, jest sporo spodziewanych i niespodziewanych powrotów (którzy fani Yakuzy pokochają), jest sporo dramy, jest dużo emocji. Ale są też dziwne, niepasujące, wyskakujące totalnie znikąd motywy. Zachowanie Ichibana drażni w wielu momentach, jest po prostu nielogiczne. Scenarzyści nie do końca popisali się też pewnymi motywami, takimi jak np. zdrada jednego z towarzyszy, który po tym co zrobił zasłużył zwyczajnie na kulę w łeb albo kulę u nogi i skok do rzeki, a tymczasem zaserwowano nam motyw że mu wybaczyliśmy i nic się nie stało, nadal się lubimy. To było tak głupie, że zacząłem orać fora czy może ja czegoś nie zrozumiałem czy może źle to odebrałem - okazało się, że przeważająca większość fanów odebrała to tak samo jak ja. I podobnie jak przeważająca większość graczy, tego kolesia już nigdy nie wybrałem do drużyny, bo nie chciałem oglądać już jego samolubnej zdradzieckiej mordy, ale niestety pojawiał się już do końca gry w każdej cutscence, co nieco zniszczyło mi feeling i dalszy odbiór gry. Szkoda, że nie można było go po prostu usunąć z drużyny. Mam też pewne ale względem finału - wpierw przedostatni boss, który w 2-giej fazie walki miał mnie na 1 STRZAŁA (wystarczy że jeden raz podczas długiej walki blok mi nie wyszedł i było po mnie), pomimo tego, że on był na 60lvl a ja na 63lvl. Absurdalne. A potem ostatnia cutscenka z finałowym villainem, gdzie nagle totalnie znikąd pojawił się ktoś, kogo tam w ogóle nie powinno być, bo ta postać zwyczajnie nie miała prawa wiedzieć gdzie jestem, pobawił się w nożownika... i sobie poszedł, a moja postać... w ogóle na to nie zareagowała? Romanse też gorsze niż w Judgement - tam było bardzo fajny system randek, a tutaj jakieś przynieś, zainwestuj, pogadaj - miałem nadzieję że z Saeko będzie coś fajnego, zamiast tego jedna custcenka do niczego nie prowadząca i koniec. Spore rozczarowanie. Bardzo dobre motywy, bardzo fajne nowości, przeplatają się tutaj z nieco dziwnymi. Z jednej strony nowe miasto, nowy protagonista, nowy system walki, kompani, fajna fabuła - z drugiej klony, nieco budżetowe wykonanie Yokohamy, wplecione dziwne i niepasujące motywy fabularne. Z nowszych Yakuz, Judgement zrobił na mnie lepsze wrażenie - lepszy i bardziej charyzmatyczny protagonista, lepiej wykonane miasto, lepsze questy poboczne, fabuła o wiele bardziej dojrzała i niepowiązana stricte z mafijnymi motywami. Ogólnie bawiłem się naprawdę fajnie, zdecydowanie najlepszy element to nowy system walki i kompani, ale pod każdym innym względem jest co najwyżej dobrze. Ode mnie 7,5/10.

Yakuza 7 (z dziwnych powodów nazywająca się inaczej na zachodnim rynku) przynosi wielką rewolucję w serii: nowy główny bohater, nowe miasto i nowy system walki. Nie ma mamy już do czynienia z klasycznym dla serii chodzonym brawlerem, Yakuza 7 to turowy jRPG. I mimo, że gra się w to dobrze to jednak do gry trafiły także te złe naleciałości jRPGowe czyli skoki poziomu trudności, grind czy biedny postgame wymagający jeszcze więcej grindu.Fabuła jest ok ale nie porywa. Według mnie obok Yakuzy 3 i 4 najgorsza historia w serii. Przez 80% gry nie czuć specjalnie, ze gramy w Yakuzę gdyż w zasadzie członkiem tej Yakuzy nie jesteśmy. Przez pierwsze godziny jest to bardziej symulator bezdomnego, potem wojna gangów oraz spiski polityczne. W 12 rozdziale następuje przesilenie fabularne i gra przypomina sobie nagle o tym, ze jest Yakuzą i ósmą główną częścią. To daje nadzieję, że już tak będzie do końca. Nic bardziej mylnego, to był tylko chwilowy zryw i potem gra już go nie utrzymuje do końca. Nowy główny bohater jest solidny ale po prostu nie ma żadnych szans z legendarnym Wujkiem Kazem. Da się go lubić tak samo jak jego towarzyszy ale po prostu to już nie to samo co kiedyś. Nowe miasto Yokohama wypada za to bardzo dobrze, jest to zdecydowanie największa mapa jaka kiedykolwiek się pojawiała w Yakuzie. Jest też ona zupełnie inna od naszej ulubionej Tokijskiej dzielnicy czerwonych latarni. W poprzednich odsłonach mapki po których mogliśmy się poruszać były raczej skromne ale przeładowane zawartością. Używanie na nich szybkiej podróży było zupełnie niepotrzebnie bo wszędzie było blisko. Tutaj natomiast Yokahama jak na model rozgrywki Yakuzy jest czasami zbyt duża bo nagle wszędzie jest daleko. A w grze jest co robić więcej albo biegamy przez całą mapę albo co chwilę korzystamy z taksówek. Dla mnie czyli kogoś kto nie trawi szybkiej podróży w grach momentami było męcząco.W grze jest co robić, jest to trzecia najdłuższa Yakuza obok 0 i 5 ale nowe duże aktywności zawodzą. Nie liczyłem, ze w grze znajdzie się coś na miarę zarządzania swoim klubem z hostessami czy drużyną bejsbolową ale i tak byłem zawiedziony. Part-time Hero to zwykły zbiór fetch questów, Business Management ma potencjał ale nie do końca wykorzystany i finalnie sprowadza się do potężnego grindu a Dragon Kart to gorsza wersja Pocket Circuit tylko, ze teraz sami się ścigamy jak w jakimś Mario Kart. Dużo lepsza wrażenie robią te mniejsze nowe aktywności jak kino czy zbieranie puszek. Jako, że gra jest teraz pełnoprawnym turowym jRPGiem w grze znajdują się także Dungeony w których możemy farmić i gridnować. W grze mamy cały system craftingu i ulepszeń broni do którego potrzebujemy składników. Sama walka to typowa czteroosobowa turówka i wypada ona całkiem nieźle. Z naszymi towarzyszami możemy tworzyć relacje i poznawać ich historię w barze, który pełni jakby funkcję naszej bazy. Kompanów jest kilka i każdy z nich ma różne dostępne "prace" czyli w zasadzie klasy postaci, które różnią się statystykami, ekwipunkiem i umiejętnościami. Klasy postaci rozwijają się niezależnie od siebie i głównego poziomu postaci więc jeżeli chcemy przełączyć się na inna klasę to rozwijamy ją od zera. W pewnym momencie wbijanie tych poziomów robi się po prostu trochę żmudne. Mamy pasywne i aktywne umiejętności, część z nich po odblokowaniu staje się dostępna dla wszystkich klas. Wspomniałem wcześniej o skokach poziomu trudności? Ano właśnie, czasami nagle okazuje się że musimy mierzyć się z przeciwnikami, którzy są nawet o 10 poziomów wyżej niż my. W przypadku zwykłych przeciwników nie jest to może jeszcze wielki problem ale w przypadku bossów to może już powodować problemy. Tym bardziej gdy ten boss zabija cię w 3 uderzenia. Sprawia to, ze co chwilę trzeba się leczyć i taka walka potrafi trwać dobre pół godziny. A to przecież nie tak, ze wcześniej się obijałem i nie levelowałem moich postaci. Robiłem co się dało, zadania poboczne i arenę ale i tak ci bossowie są na dużo wyższych poziomach i dają nieźle w kość. Ciężko sobie wyobrazić jak to wygląda gdy ktoś nie angażuje się w poboczny content tylko chce samą fabułę zrobić. A postgame? True Final dungeon? Bez maksymalnego poziomu lepiej nie podchodzić. A ile godzin grindu żeby go wbić? Nienawidzę postgamu w grach, zawsze chcę zrobić absolutnie wszystko przed skończeniem fabuły/gry. Po napisach to się gra kończy a nie odblokowuje nową zawartość. Poprzednie Yakzuzy miały zawsze ukrytego bossa, z którym można było się zmierzyć po zrobieniu wszystkich zadań pobocznych. Te walki były zawsze bardzo ekscytujące i były jednymi z najbardziej wymagających walk w całej grze. Do dziś pamiętam walkę z Kiwami 1 i jakie satysfakcjonujące było to zwycięstwo z Amonem. Jednak nie były one schowane za potężnym gridnem i dungeonami. Nie wymagały także skończenia fabuły. Wymagały bardziej skilla gracza a nie odpowiedniego poziomu postaci wbitego nie w naturalny sposób grając tylko podczas wielogodzinnego grindu.Yakuza 6 była jedną z najładniejszych gier na rynku. Yakuza 7 mimo iż wyszła kilka lat później i jest na tym samym silniku wygląda zauważalnie gorzej, sporo gorsze oświetlenie i o wiele gorsze modele postaci od razu rzucają się w oczy. Wydajność także nie zachwyca, szczególnie efekty cząsteczkowe w trackie walk potrafią dać w kość. Ogólnie wizualnie nie ma dramatu ale to trochę dziwne, że nowsza gra wygląda gorzej niż jej starsza poprzedniczka. Oprawa dźwiękowa jak zawsze topowa, wiele hitów z poprzednich części ale także z innych hitów SEGI można posłuchać. Karaoke jak zawsze czysta poezja. Japońskie głosy oczywiście wypadają rewelacyjnie. Yakuza 7 to pierwsza część serii od pierwszej Yakuzy z 2005 roku, która otrzymała angielskie głosy. Po co i na co nie mam pojęcia. Strata czasu i pieniędzy. Nie wiem jak można tak grać, angielskie głosy zabijają oryginalny klimat i mordują wszystkie postaci.Ogólnie mimo iż teoretycznie miałem sporo złego do powiedzenia o Yakuzie 7, i uważam ją za trzecią najgorszą odsłonę serii bawiłem się przy niej świetnie. Nawet najgorsza Yakuza jest nadal świetną grą. Tylko nie wierzcie w to, ze "Like a Dragon" jest samodzielną odsłoną i można w nią grać bez znajomości poprzedniczek. Niby można ale po co sobie pogarszać zabawę? A zważywszy na to co wiemy o kolejnej części serii (tak swoją drogą to ciekawe jak ją teraz nazwą na zachodzie: Yakuza: Like a Dragon 2 czy po prostu Like a Dragon 8? Ale się wpakowali na minę z tą zmianę nazewnictwa serii) to wiedza o poprzednich odsłonach jest bardzo wskazana.

Ma swój urok, ale walka turowa mi nie podeszła. Fabula nawet fajna, ale to za mało. Siadając do niej wieczorem po prostu usypiam. Doszedłem do siódmego rozdziału i już nie mogę. Wytrzymałem 15 godzin. Nie kumam też fenomenu mini gier, w mojej opinii nieciekawe, no może poza VF5, tylko po co mi ona w grze o yakuzie. Graficznie słabo, ale przynajmiej działa ok.