Time Recoil

Mechanika

Na samym początku rozgrywka przypomina inne tytuły studia. Kamera z lotu ptaka śledzi poczynania bohaterki, która porusza się we wszystkich kierunkach, jednocześnie swobodnie celując w pełnych 360 stopniach. Wraz z wyeliminowaniem pierwszego przeciwnika ujawnia się podstawowa mechanika gry – zwalnianie czasu. Z każdym zabójstwem zyskujemy cenną chwilę akcji w zwolnionym tempie, a jeśli udaje nam się kontynuować mordercze combo, to nagradzani jesteśmy coraz dłuższym pobytem w „bullet time”. Prowadzi to do nieco łamigłówkowego podejścia do strzelanin, gdzie staramy się z gracją łączyć kolejne zabójstwa, by zakończyć akcję, zanim wrogowie zorientują się skąd padł strzał.

Wraz z postępami w rozgrywce odblokowujemy kolejne umiejętności ułatwiające nam wyjście z opresji. Ich moc uzależniona jest od liczby przeciwników zabitych w jednej kombinacji. Przykładowo, po zebraniu dużej „puli śmierci” używamy potężnych skilli obszarowych, ale już po kilku zabójstwach możemy wykonać krótką szarżę, zabijając wszystkich wrogów w linii. Co więcej, ów wyskok pozwala też na przebijanie się przez cienkie ściany, by zlikwidować oponentów przekonanych, że są poza naszym zasięgiem. Niestety, działa to w obie strony. Większość lokacji cechuje się dużym zagęszczeniem możliwych do zniszczenia osłon, gracz nigdy nie czuje się więc zbyt bezpiecznie, a nieprzemyślany przystanek za szklaną przegrodą szybko kończy się śmiercionośną serią ołowiu i przymusowym restartem poziomu.

Kwestie techniczne

Oprawa graficzna nie jest zbyt wysublimowana, ale cieszy oko eksperckim dobraniem kolorów i dobrych kontrastów. Od czasu do czasu zdarzają się także wstawki lub elementy dialogowe w stylu przypominającym panele komiksowe. Trudno też odmówić grze filmowego przepychu godnego produkcji Johna Woo, gdy w zwolnionym tempie pędzimy przez chmury szklanych odłamków, unikając serii z automatów i skacząc między przeciwnikami. Mocna elektroniczna ścieżka dźwiękowa kusi zaś aranżacjami syntezatorów, przywodząc na myśl stylistykę lat 80-tych i co żywsze utwory z gry Hotline Miami.

Autor opisu gry: Krzysztof Sobiepan