Żyjące światy w grach RPG - co tak naprawdę zawdzięczamy Gothikowi? Side Quest #8

Gra Albion, "o której do tego filmiku słyszał tylko Arasz", właśnie trafiła na GOG.com i oczywiście działa nawet na Windows 7-10.

http://www.gog.com/game/albion

Myślę, że fajnie by było kiedyś poruszyć temat muzyki w grach RPG i budowaniu przez to klimatu.

Najlepszy zyjacy swiat w jaki do tej pory gralem to byl The Guild 2 - Renaissance.
Moze sie ktos jeszcze za to wezmie i nie zbankrutuje przed ukonczeniem.

Filmik (w dużej mierze) o Gothiku a z tyłu jak wół reklama Wiedźmina.

Adrianun [85]
Myślałem, patrząc na obrazek do filmiku, że powiecie też coś o świecie z obu Wiedźminów

Gdyby to zrobili od razu pojawiłyby się zarzuty, że nakręcają hajp na "trójkę" i że ten filmik, a nawet cała seria Side Quest została stworzona tylko w tym celu - ot, Polska. :)

Myślałem, patrząc na obrazek do filmiku, że powiecie też coś o świecie z obu Wiedźminów i spróbujecie przewidzieć, jak to będzie wyglądać w Dzikim Gonie. Niestety się nie doczekałem, ale i tak odcinek bardzo ciekawy! ;)

Może ktoś podać muzyczkę z samego początku ?

Polecam w takim razie Age of Decadence, póki co niestety tylko w wersji demo.

Łowcy nagród albo szukające wyzwania koksy-zabijaki? Czemu nie, stwarzałoby to całkiem spore pole do popisu dla dodatkowych zadań pobocznych, mających prawdziwy sens. Aż zamarzył mi się jakiś rywal z prawdziwego zdarzenia w RPG, coś w rodzaju złego (albo dobrego, gry gramy czarnym charakterem) odpowiednika naszego bohatera. Porwanie ulubionej towarzyszki i wciągnięcie w pułapkę, by nas zamordować i zasłynąć jako największy zabijaka w krainie? Wydaje się to całkiem logiczne. To już nawet w stareńkich Pokemonach był wprowadzony rywal, który przez niemal całą grę uprzykrzał nam życie. Wszystko, byle nie klepanie ciągle tych samych questów, żeby tylko móc na się chwalić, że gra starcza na 160 godzin, gdzie główny wątek fabularny to 20, a reszta polega na rozwijaniu firmy logistycznej.

"Dlatego z wytęsknieniem oczekuję gry, w której NPC i wrogowie w grze wreszcie będą traktować mnie i mój zespół poważnie. Żadnego błagania o ubicie szczurów w piwnicy w przerwie między zarzynanymi smokami. Koniec z szukaniem zaginionego pierścienia rodowego jakiegoś mieszczanina, gdy jestem w stanie za drobne z kieszeni kupić mu takich dziesięć. Rozwiązaniem byłoby dla mnie ustalanie poziomów wszystkich zadań, nie musiałoby to nawet być widoczne dla gracza. Dla przykładu: zapchajdziurskie zadania poboczne powinny być dostępne do wykonania (i oddania w przypadku pobrania ich na początku gry i olania po drodze) tylko do osiągnięcia pewnego progu rozwoju bohatera/fabuły. Na dalszym etapie powinny po prostu lecieć z dziennika zadań na śmietnik, a zleceniodawca zapomnieć o możliwości pozyskania naszych usług."

Co prawda nie to samo, ale w Age of Decadence podobnież jest tak, że jeśli bohater jest zabijaką może zastraszać innych. Drugą stroną monety jest niestety to, że sława rębajły przyciąga podobne typy :)

Nie zauważyłem, żeby ktoś poruszył inną kwestię, która jest bolączka zdaje się wszystkich gier RPG i pseudoRPG. Chodzi mi o sprawienie, by gracz poczuł się ważny. Zwłaszcza na dalszych etapach gry, gdzie mam już naprawdę konkretny sprzęt, a od listy naszych osiągnięć jest dłuższy tylko spis cmentarzy, które obrały nas sobie za patrona za znaczny wkład w renesans branży pogrzebowej.

Czy kmiot zasuwający na kolanach w polu buraków ośmieliłby się prosić o pomoc zakutego w zbroję paladyna, otoczonego gronem towarzyszy, na widok których sam król narobiłby w gacie? Czy naprawdę jakiś zasrany rabuś na moście zaryzykowałby próbę wymuszenia myta na gościu, który po niezliczonych walkach i ubitych smokach ma posturę Pudziana, a twarz pokrytą bliznami niczym Freddy Krueger? Czy rzeczywiście do samego końca gry nasza ekipa powinna być atakowana przez np. jednostrzałowe gobliny, gdy jako mag jesteśmy w stanie spopielić pstryknięciem palców pół miasta, a drugie pół na kilka lat skuć lodem? Dlaczego wilki nie mają instynktu samozachowawczego i nie uciekają, gdy nasz łowca ustrzeli 2 z nich, a czarodziejka podpali kolejnego, zanim w ogóle do nas dobiegną? Zwierzęta nie są głupie, na widok skwierczących na wolnym ogniu i zwijających się w męczarniach po postrzale z łuku towarzyszy spierdzieliłyby z prędkością światła.

Osobiście nic bardziej nie psuje mi zabawy, niż sytuacje podobne do wyżej wymienionych. O ile na początku zabawy, jako początkujący awanturnik jesteśmy gotowi podjąć się zadania z serii przynieś-podaj-pozamiataj za parę dukatów, to po osiągnięciu paru sukcesów nawet byśmy nie wzięli tego pod uwagę. Byłoby to poniżej naszej godności i możliwości. Parobek w życiu nie byłby w stanie dać nam nagrody, która wynagrodziłaby nam poświęcony na jego pierdoły czas. Jeżeli będę miał ochotę, to sobie pobiegam po świecie i poprę kogoś w napotkanym losowym wydarzeniu, ale nie będę latał za nic nieznaczącymi ludźmi i wykonywał powtarzalnych czynności, który za parę miedziaków zrobiłby byle zabijaka z karczmy albo strażnik miejski. No litości. To się w ogóle nie trzyma kupy.

Dlatego z wytęsknieniem oczekuję gry, w której NPC i wrogowie w grze wreszcie będą traktować mnie i mój zespół poważnie. Żadnego błagania o ubicie szczurów w piwnicy w przerwie między zarzynanymi smokami. Koniec z szukaniem zaginionego pierścienia rodowego jakiegoś mieszczanina, gdy jestem w stanie za drobne z kieszeni kupić mu takich dziesięć. Rozwiązaniem byłoby dla mnie ustalanie poziomów wszystkich zadań, nie musiałoby to nawet być widoczne dla gracza. Dla przykładu: zapchajdziurskie zadania poboczne powinny być dostępne do wykonania (i oddania w przypadku pobrania ich na początku gry i olania po drodze) tylko do osiągnięcia pewnego progu rozwoju bohatera/fabuły. Na dalszym etapie powinny po prostu lecieć z dziennika zadań na śmietnik, a zleceniodawca zapomnieć o możliwości pozyskania naszych usług.

Tu ładnie widać żyjący świat w Wiedźminie 3. Lekkie spojlery, ale po ruski, więc chyba przełkniecie:P

https://www.youtube.com/watch?v=fGKe3iWRTYg

@Kriszo

A kto powiedział, że mają być rozbudowane?

Nikt :) Mnie to zwyczajnie przeszkadza. Sprawa jest o tyle dziwna, że przy takich Fable II i krytykowanym Fable III (które de facto pod pewnymi względami są nawet bardziej upośledzone od Inkwizycji) bawiłem się zdecydowanie lepiej. Jak się nad tym zastanowię głębiej to Inkwizycja jest po prostu za duża na treść jaką oferuje i te powtarzalne czynności uderzyły z podwójną siłą znużenia. Za dużo potworów, za dużo zbierania, za dużo pustych lokacji (bujanie się po mokradłach, czy elfich równinach było zupełnie bezcelowe dla mnie, mimo, że w Skyrimie lubiłem zaglądać w każdy kąt) Albo po prostu w Fable bardziej przypasował mi główny wątek i projekty lokacji, albo po prostu Inkwizycja za bardzo stara się być czymś, czym nie potrafi być, czyli wielogodzinną grą open-world. Może gdyby w grze znalazły się tętniące życiem miasta i osady spojrzałbym inaczej.

W następnym SQ przedyskutujcie sprawę zbędnych i głupich mechanik, rozwiązań, umiejętności i ogólnie pomysłów twórców.

Zresztą to powyższe można zarzucić każdej grze. A jak popatrzymy, to w wszystkich grach (z nielicznymi wyjątkami) ludziki władają mową Szekspira.

Bo to tylko gry. W internecie można napisać wszystko, rzucić każdy pomysł bez żadnych konsekwencji i zobowiązań, natomiast producent, na etapie dewelopingu, musi liczyć się z takimi szczegółami, jak terminy i ograniczony budżet. Dla mnie osobiście, temat języków w Mass Effect jest szukaniem dziury w całym. Ale okej, skoro jesteśmy przy żyjących, wiarygodnych światach i wspaniałym Gothicu, to mogę stwierdzić, że gra jest totalnie niewiarygodna, bo na wyspie Khorinis żyje tak naprawdę garstka osób. Dla mnie te dwa zarzuty są podobnego kalibru. Mało tego, można je podciągnąć pod większość tytułów, nawet tych generalnie chwalonych. Jak pisałem, to tylko gry i wiele rzeczy jest umownych. Mnie na przykład nieraz śmieszy "magia" w RTS-ach. Otóż, jak to się dzieje, że grupka ludzi zaczyna zbierać jakieś tam zasoby, minerały, cokolwiek, a następnie, ot tak, przerabia to na budowle i jednostki? Realizmu w tym za grosz, ale znów - to tylko gry komputerowe.

U mnie problem jest taki, że o ile Mass Effecta postrzegam jako bardzo rozbudowane Uncharted z możliwością wykonywania zadań na kilka sposobów, tak Inkwizycje widzę jako spłyconą grę akcji pokroju Asasynów UDAJĄCĄ rozbudowane RPGie. Gdyby rozmydlili ME takimi pierdołami (co niestety zdaje się nieuchronnie zbliżać w nadchodzącej "czwórce"), też byłbym zawiedziony.

Ja z reguły staram się nie oceniać gier poprzez przynależność do określonego gatunku. Dobrze, DA nie zasługuje na miano erpega, więc niech będzie nazywane grą akcji z elementami RPG. Mnie wszystko jedno w tej materii. Wcześniej wymieniłem, co mi się podoba w Inkwizycji i nie odrzucę jej tylko dlatego, że dwa czy trzy, tzw. erpegowe elementy są uproszczone. A kto powiedział, że mają być rozbudowane?

xsas [73]

Ja tego wszystkiego nie kupuję. A źródłem tego wszystkiego jest przede wszystkim niecałe 30 lat od spotkania przez ludzi pierwszej obcej rasy - reszta absurdów, nieścisłości i umowności to już tylko pochodne.

Vroo [74]
Gothic miał rewelacyjną fabułę

No, z tym, że Gothic ma rewelacyjną fabułę, bym nie przesadzał. Poprawna i przyzwoita opowieść i tyle. I pisze to osoba, która dwóm pierwszym częściom Gothica - jako jednym z naprawdę nielicznych gier - przyznaje subiektywne 10/10.

to ich pierwszy sandbox (...) To po co robili otwarty świat?

Przecież Dragon Age to nie jest żaden sandbox ani nawet gra z w pełni otwartym światem. To po prostu kolejna-taka-sama-gra-od-EA-BioWare, tyle że z (dużo) większymi lokacjami.
Natomiast (słusznie) stawiane przez ciebie pytania to już inna sprawa.

@ Kriszo

Oglądając komentowany tu materiał, jak również czytając niektóre wypowiedzi, można dojść do wniosku, że wspaniałość gry RPG opiera się na gotowaniu zupy. Nagle przestaje liczyć się fabuła, system walki, ciekawi bohaterowie. W grach takich, jak Dragon Age, Mass Effect, Deus Ex, twórcy postawili właśnie na to i nie chcieli rozmywać wszystkiego pierdółkami tworzącymi tzw. żyjący świat, bo nie widzieli w tym żadnego celu.

Z tym, że Gothic miał rewelacyjną fabułę, ciekawych bohaterów, no może system walki to kwestia gustu i preferencji :) W Inkwizycji właśnie twórcy rozmyli główny wątek. Może problem leży w tym, że to ich pierwszy sandbox i zabrakło doświadczenia?
Yyyyy.... jak to nie widzieli sensu? To po co robili otwarty świat? Mogli zrobić liniową, rozbudowaną grę akcji skupiającą się na głównym wątku jak Mass Effect.
U mnie problem jest taki, że o ile Mass Effecta postrzegam jako bardzo rozbudowane Uncharted z możliwością wykonywania zadań na kilka sposobów, tak Inkwizycje widzę jako spłyconą grę akcji pokroju Asasynów UDAJĄCĄ rozbudowane RPGie. Gdyby rozmydlili ME takimi pierdołami (co niestety zdaje się nieuchronnie zbliżać w nadchodzącej "czwórce"), też byłbym zawiedziony.

@Irek22
Ok, być może dziwne języki obcych w jakiś sposób mogą uwiarygodnić świat gry. Jednak tak czy siak napisy się będą pojawiać, więc im głębiej w las, to i tak się nie będzie zwracało uwagi na różne języki obcych. Co innego gdy będzie to rozwiązanie podobne jak w wspomnianym gdzieś wyżej Cyberpunku. Tutaj ma to więcej sensu.
Poza tym, jest sporo różnych "usterek" które wpływają na wiarygodność, a różnorodność językowa jest najmniejszym problemem spośród nich (m.in. lateksowe kombinezony w przestrzeni kosmicznej, wskrzeszanie zmarłych itp.)

"Pomijając już to, że te wszystkie rasy koegzystowały ze sobą przez tysiące lat (...) dodaaje to uniwersum SW klimatu i jako takiej wiarygodności."
W uniME też rasy ze sobą dość długo bytowały, tyle że tam komunikacja jest oparta o tłumacze wbudowane w prawie każdą część garderoby, o omnitool nie wspominając. Nawet w samej grze bywają wzmianki o nawaleniu tłumaczenia. A innym przykładem niech będzie Ilos i język protean który znał tylko Shepard.

"ludzie nie zasiadają w radzie ani nie mają swojego widma, a wszystkie rasy w całej galaktyce jak jeden mąż napier*alają płynną angielszczyzną - to NIE jest wiarygodne i ŻADNE wytłumaczenie na taki stan rzeczy NIE jest satysfakcjonujący ani wystarczający."
Fragmenty z masswiki:
"Ludzkość jest bardzo zróżnicowana pod względem językowym. Niektórzy posługują się hiszpańskim, inni mandaryńskim, arabskim, suahili itp. Obce rasy również posiadają zróżnicowane języki i dialekty. "
"Większość istot zna tylko swój język ojczysty i polega na maszynach tłumaczących."
"(...) bezproblemowe tłumaczenie w czasie rzeczywistym każdego obcego języka."

Tak więc to napier*alanie płynną angielszczyzną wynika z tego, że Shepard posiada implanty/omnitool dzięki którym w locie tłumaczą język obcych na płynną angielszczyznę.

Jest jeszcze kwestia właśnie dubbingu - podobna sytuacja miała miejsce z serialem Stargate, gdzie twórcy tłumaczyli się tym, że musieli by pokazać przez sporą część czasu jak się ludzie uczą obcego języka (pewnie wzorem filmu Stargate) a i serial musiał być anglojęzyczny (zrozumiały dla widzów) stąd też obcy w serialu też napierniczali po angielsku.
Zresztą to powyższe można zarzucić każdej grze. A jak popatrzymy, to w wszystkich grach (z nielicznymi wyjątkami) ludziki władają mową Szekspira.

xsas [71]
A co by to zmieniło?

Uniwersum/gra zyskałaby na wiarygodności.

w Kotorze tak czy siak to co mówili obcy, pokazywało się w napisach.

Pomijając już to, że te wszystkie rasy koegzystowały ze sobą przez tysiące lat (czyt. różne rasy mogły przez ten czas nauczyć się języka innych ras), dodaaje to uniwersum SW klimatu i jako takiej wiarygodności.

Wyjaśnienie w ME jest wystarczające i satysfakcjonujące

Nie, nie jest. Cała ta kwestia w serii/uniwersum Mass Effect jest naciągana, grubymi nićmi szyta i wynika z lenistwa. Przez to (oczywiście nie tylko przez to, ale to jeden z takich elementów) uniwersum/gry Mass Effect nie są tak wiarygodne i klimatyczne, jak mogłyby być.

30 lat od "pierwszego kontaktu", ludzie nie zasiadają w radzie ani nie mają swojego widma, a wszystkie rasy w całej galaktyce jak jeden mąż napier*alają płynną angielszczyzną - to NIE jest wiarygodne i ŻADNE wytłumaczenie na taki stan rzeczy NIE jest satysfakcjonujący ani wystarczający.
I gwoli ścisłości chodzi mi o dubbing, a nie o to, czy/co gracz rozumie (napisy). Bo można to było rozwiązać inaczej, lepiej, wiarygodniej i klimatyczniej.

[27] @irek22
"Już kiedyś zarzucałem EA BioWare lenistwo w niestworzeniu różnych języków dla każdej z wymyślonych przez nich ras naszej galaktyki w Mass Effect i pójście na totalną łatwiznę, a co za tym idzie - także pewien brak logiki"; "(...) aż się prosiło, by każda rasa mówiła w swoim języku"
A co by to zmieniło? w Kotorze tak czy siak to co mówili obcy, pokazywało się w napisach. Co innego gdyby w ogóle nie znać języka i tego co mówi dany obcy. Tylko jak wtedy prowadzić dialogi? Rozmowa jak z R2D2, albo Chewbaccą?
Wyjaśnienie w ME jest wystarczające i satysfakcjonujące - aczkolwiek fajnie by było gdyby podczas rozgrywki sprzęt nawalił i np. nie wiemy co dany obcy mówi, bo słyszymy tylko bełkot. No i gdyby nie tłumacze, to jak rozmawiać z Hanarami? ;p

[36] @Ptosio
Z tymi wszczepami które mogą nie działać jak należy, to faktycznie fajnie brzmi, ale ciekawe jak im to wyjdzie w praktyce. Mimo wszystko może przetrą szlak dla innych i wyznaczą nowe trendy...