Ofiary otwartych światów. Czy każda gra musi być sandboksem?

Wiadomo, wciskanie bajerów na siłę się mści. Poza tym, co powiedziano w filmie, warto nadmienić, iż gry wielkie i ponadczasowe łączy jedno - spójna, błyskotliwa, w jakiś sposób nowatorska wizja i adekwatne do niej wykonanie. Nie bywają wielkimi "frankensteiny" ni pies ni wydra sklecone z przypadkowych elementów chyba, że trafią w jakieś sedno niechcący.

Gdybym miał wybrać - świetna fabuła czy świetny sandbox, wybrałbym sandbox. Bo dla mnie siłą gier komputerowych jest w pierwszym rzędzie interakcja, wpływ na świat przedstawiony. Po fabuły mogę iść do księgarni lub kina. No i taki sandbox dostarczałby świeżej rozrywki znacznie dłużej, fabuła jest na raz lub dwa podejścia. Ale zrobić sandbox świetny to rzadka sztuka. To nie byle otwarty świat, płyciutki, za to wypchany pretekstowymi aktywnościami by ten fakt zamaskować. Takie coś to tanie świecidełko i dym w oczy, już pomijając ewentualne rozróżnienie otwartego świata i sandboksa. W sumie kojarzę może z jeden, który skłonny byłbym nazwać "świetnym", a i ten przecież niedoskonały.

Oczywiście wolałbym jedno w drugim - świetną fabułę w ramach świetnego sandboksa, albo nawet fabułę będącą sandboksem, acz to brzmi abstrakcyjnie, lub generowaną przez sandbox, ale to by musiało pochłonąć budżet trzech typowych gier, być może to ekonomicznie nie do zrobienia wyjąwszy przypadek miliardera - fundatora.

Chyba, że tak: 1. studio robi czysty sandbox i go sprzedaje. 2. W ramach nowego projektu studio buduje na tym sandboksie wybitna grę opartą o fabułę i sprzedaje. Modułowo jakby, w samodzielnych etapach. Dwie gry tworzą jedną supergrę.

W każdym razie obserwując ten fragment rynku gier dziś mam wrażenie, że coś się wykluwa, coś jest tutaj w powijakach, coś się święci i nadciąga. Przełom jakiś. Z jednej strony oznacza to nadzieję na przyszłość, z drugiej wskazuje iż to, z czym teraz mamy do czynienia, to jedynie ułomny przedsmak, pierwsze przymiarki, nieświadome poszukiwanie czegoś o poziom wyżej i głębiej.

A moim zdaniem otwarty świat jest jak "elementy RPG', czyli pasuje właściwie do wszystkiego. Na prawdę niewiele jest gier, które całkowicie pozbawione są potencjału drzemiącego w otwartej strukturze świata przedstawionego.
Wszystko zależy od pomysłu i właściwego podejścia do gatunku. Już teraz, na naszych oczach powstają całkiem udane eksperymenty w tej materii. Mamy otwarte skradanki, platformówki, gry logiczne i wyścigowe, niedługo szykuje się nawet gra taktyczna (Ghost Recon).

Wyobraźcie sobie też inne możliwości. Co by było, gdyby otworzyć świat w produkcjach pokroju: Dead Space, Alan Wake, Bioshock, Resident Evil, Prince of Persia, czy Metro 2033?

Tak na prawdę branża dopiero uczy się tworzenia otwartych gier, ale potencjał widzę w nich ogromny.

Po pierwsze żeby nie było - jestem fanem zarówno otwartych światów jak i sandboxów (dla mnie jedno to nie drugie). Wg mnie sandboxy nie mają za zadanie świecić główną fabułą co też sugerujesz. Cechy sandboxa każdy zna i chodzi w nim przede wszystkim o to by się pobawić elementami pobocznymi. W sandboxie chodzi właśnie o te znajdźki, questy poboczne, o to by poexplorować, poczuć wolność i robić co się chce a nie podążać po sznurku za wątkiem fabularnym. Jordan Ty całkowicie nie ogarniasz tego co to jest sandbox. W sandboxie moim zdaniem nigdy nie chodziło o fabułe - jest to aktywność poboczna tak jak znajdźki itp. Coś co można robić w tym świecie a nie cecha dominująca. Ładnym przykładem sandboxa jest np. Space Engineers w którym po prostu chodzi o budowanie i nie ma tam żadnej fabuły - bawiący się gracz czerpie przyjemność bez niej a fabułe zbudować może sam. Co do otwartych światów to jest to przyszłość, kiedyś technologia na to nie pozwalała i gracze grali w co było ale obecnie nastały ich czasy i czy Ci sie to podoba czy nie (czy masz na to czas czy nie) w tę stronę chwilowo gry będą się rozwijały. A co do gier które na tym poległy to raczej należy się odnieść nie do samych otwartych światów a do złego zarządzania (rozplanowania budżetu, złego marketingu, braku pomysłu na nową mechanikę itp.). Przykładem gry z genialną fabułą i otwartym światem jest nasz Wiedźmin 3 i CDP pokazało że się da. To że inne firmy nie mają dobrych programistów, scenarzystów, budżetu czy dobrego pomysłu na swój produkt to ich wina że porwały się z motyką na słońce. Chciały zarobić tanim kosztem i się na tym przejechały. Co ostatniego zdania "Wydaje mi się, że lepiej ukończyć grę z niedosytem że było tego za mało, niż odłożyć na półkę z frustracją i znudzeniem" - totalna bzdura, to że Tobie to znudziło to nie znaczy że każdemu, może po prostu powinieneś przestać grać w sandboxy i wrócić do klikania klawiszy podczas oglądania krótkiego serialu (np. Call of Duty)?

Zacznijmy od tego, że gra z otwartym światem to nie to samo co sandbox. Czy to tak trudno zrozumieć? Każdy sandbox jest grą z otwartym światem, ale nie każda gra z otwartym światem jest sandbox'em.

Sandbox = Minecraft, Space Enginners
Otwarty Świat = Assassin's Creed, Wiedźmin 3

Cześć Jordan, fajny materiał. Nie zgadzam się tylko z jednym. DA2 z perpsektywy czasu dalej jest słabą grą i to bardzo (zresztą inkwizycja też :P). Pozdrawiam fanów DAO :)

Nie rozpisując się. Sandbox jest ok jeżeli ktoś potrafi go dobrze zrobić. GTA SA to przykład dobrego sandboxa. Mafia II to przykład złego sandboxa. Tyle

Co to za gra na początku? 0:30

Racja !

Niestety twórcy gier strasznie kombinują, jak tu jeszcze więcej zarobić, i dlatego powstaje coraz więcej nudnych gier z otwartym światem i do tego z masą błędów technicznych. Nie tędy droga.

Jeśli twórcy decydują się na sandboksa muszą go umieć wypełnić aktywnościami, które będą potrafiły zając graczy. W innym wypadku nie ma to większego sensu...