Opinia Czy obraz kobiet w grach ma szansę się zmienić (i dlaczego nie)

Himalaje hipokryzji.

Ani troche nie rozumiem. Akurat Aloy nie wygladala nawet przecietnie, wychodze byle gdzie i widze znacznie ladniejsze twarze kobiet, umyslnie oszpecili i przegieli w druga strone. Jakby ludzie domyslnie chca dobrze wygladac, mieszkac w dobrych warunkach, jezdzic zadbanym samochodem. Z mojej perspektywy to ze nie wygladam jak jakis Kratos czy inny Batman to nie upatruje problemu w ich wygladzie. Mysle ze wiekszosc ludzkich problemow nie istnieje poza ich wyobraznia. Sami je tworza, szukaja potwierdzenia, badan, jesli nie ma to tez je tworza. W sumie to mam 91h w Horizonie i przez ten czas ani razu nie pomyslalem o Aloy w ten sposob. Pewnie jestem w wiekszosci normalnych co ich to nie interesuje. Jakas waska grupa ludzi bardzo glosno krzyczy, tak to widze.

Bardzo niefajna mentalność - "Ja czegoś nie lubię = mamy problem." Przykro mi ale to tak nie działa. Seksualizacja jest bo jest na to zapotrzebowanie na rynku.
Czas zrozumieć że nie każda gra jest dla każdego. Tyle i aż tyle.

Lato się zbliża i na plażach wyroją się przeseksualizowane kobiety z niemal odsłoniętymi cyckami i prawie gołymi tyłkami. Normalnie apokalipsa.

Ło matko gołe baby w grach pokazujoom najlepiej niech chodzą ubrane w czarny worek jak u saracenów a gołe klaty facetów nikogo nie obrażają a może ja nie lubię oglądać męskich gołych klat i też ich zakażmy bo inaczej to festiwal hipokryzji bo kobiece piersi są beee ale męskie już nie.

Dlaczego internetowi krzykacze podejmują tematy, które ich nie dotyczą? Nie podoba ci się sposób przestawienia postaci lub świata w filmie, serialu, książce lub grze komputerowej? Nie poświęcaj na to pieniądzy i swojego czasu, ale równocześnie uszanuj wybór innych ludzi. To wolność wyboru, prawo każdego człowieka.

Oczekuję więcej głównych bohaterów gier w postaci łysych grubasów o aparycji Kononowicza. Przecież świat to nie bajka, porzućmy stereotypy

Ja tylko chciałem powiedzieć, że naprawdę doceniam japońską sztukę "tworzenia postaci kobiecych". Może po prostu jestem aż takim weebem żyjącym w bańce, ale mam wrażenie, że postacie kobiece to oni robić potrafią o wiele lepiej niż zachód, a na pewno mają takich więcej. W sumie mają całe gatunki gier czy fikcji ogólnie, gdzie większość lub wszystkie postaci to kobiety, często przeseksualizowane, ale przy tym dobrze napisane, ciekawe, z charakterem i rozwojem postaci na przestrzeni fabuły.

Nigdy nie sądziłem, że tak się stanie, ale - jest taka seria jRPGów na PCty, nazywa się Rance. Nigdy się nie spodziewałem, że to w niej znajdę dziesiątki dobrze i ciekawie napisanych postaci kobiecych (w tym wiele moich ulubionych) i to naprawdę dziesiątki, bo seria jest gigantyczna, powstawała od 1989 do 2018, a ostatnia jej odsłona to rekordzista z najdłuższym skryptem w historii gier. Szkoda, że na zachodzie seria praktycznie nieznana, może szerzej kojarzona z jednej animowanej adaptacji czy paru memów. Generalnie polecam sprawdzić, ale tylko pełnoletnim.

najlepszy obraz to są gry na steam w kategorii gry przygodowe dla dorosłych a biorąc pod uwagę ile jest tych gier i ile postaci kobiecych to jakby zsumować wszystkie growe bohaterki ze wszystkich innych gier jakie wyszył to i tak byłaby to namiastka tego ile bohaterek jest w tych opowieściach. Zapomniałem dopisać większość tych gier a są ich w zasadzie już setki to typowe gry przygodowe fabularne rozszerzone tylko o fragmenty dla osób 18+.

Przecież przez poprawność polityczną obraz bohaterek już się zmienia pierwsze przykłady z brzegu - mało kobieca Ellie oraz nienaturalna Abby z TLoU, szpetna Aloy z Horizona, czy też nadal ładna ale zdecydowanie bardziej ugrzeczniona Ada z Resident Evil 4. Nawet w Mass Effect Andromedzie twarze kobiet są nijak atrakcyjne, a przypominają mi bardziej twarze zachodnich feministek.

W Amerykańskich grach ciężko już uświadczyć jakiś ładnych pań, jedynie jeszcze Japońce mają w to jako tako wywalone ale to kwestia czasu. Residenty to gry głównie do zachodniego odbiorcy i już było widać ugrzecznienie postaci Ady.

Korelacja jest taka, że im więcej brzydkich pań z kolorowymi włosami jest lead designerami czy kimkolwiek kto odpowiada za kształt gry i postacie tym więcej będzie właśnie takich maszkarad jak Aloy.
Zresztą to nie tyczy sie jedynie postaci ale również dialogów, scenariusza, czy chociażby stanu technicznego gry. Jeśli nie zniesie się wymogów w korporacjach wymagających aby w firmie była określona liczba kobiet, murzynów, gejów czy jakiejkolwiek maści aktywistów społecznych - tym gry będą coraz gorsze.

... No i namówili!

No więc... Chłopcy, dajcie spokój, ogólnie to seksualizacja jest zła - najbardziej ta chora, azjatycka, z młodymi lolitkami - a to jest tylko publiczna opinia na temat uroczych majteczek, krótka, entuzjastyczna recenzja ze zdjęciem ilustracyjnym... Czytajcie, zamiast tylko gapić się na obrazki, jak jacyś jaskiniowcy!

https://www.instagram.com/p/CVvY2NZMBL2/

(BTW - absolutnie mi nie przeszkadza co autorka publikuje i że robi to publicznie, tylko niech mnie potem nie oskarża między wierszami w artykułach, że jestem prymitywem ze stepów Azji, bo lubię patrzeć na ładne panie, czasem takie w majtkach, albo że wszytko byłoby OK, gdyby Bayo była les - przecież lesbijskie porno lubią faceci, a w Azji dziewczyny lubują się w gejowskich mangach i anime :))

Dopiero teraz zauważyłem wpisy o instagramie autorki i dziwnym trafem został usunięty lub zablokowany dla niezaproszonych .

Proponuję zagrać w trochę więcej gier. W tym tekście widzę obraz kobiet w grach przez pryzmat poznawczy autorki, a nie grach ogólnie jako medium. Bardzo stereotypowy, który może by pasował w czasach pierwszej Lary, ale dziś jest nieaktualny.

Nie wiem, czy Bayonetta aż tak bardzo przyłożyła rękę do popularyzacji postaci kobiecych, bo przed nią było mnóstwo bohaterek w grach. Rozumiem, gdyby napisać coś takiego o Samus.

I tak swoją drogą, postacie męskie też są często przeseksualizowane. Może dlatego, że ludzie w grach lubią doświadczać power fantasy?

Oi, oi...

To jest jakiś jeden wzorzec kobiet w grach? Nie zauważyłem. Co gra to inna kobieta. Jak w życiu, ludzie są różni, kobiety są różne, mężczyźni są różni. A w świecie fikcji, czy to film czy gra, gdzie odbieramy treści wizualnie, wiadomo że będzie przeważać to, co się ludziom podoba wizualnie. Piękne kobiety, przystojni mężczyźni, charakterystyczne postaci, wyjątkowe typy, czasem przerysowane. No chyba, że to taki nieogarnięty jeszcze Heniek z początku Kingdom Come Deliverance ;-) A kobiecych kobiet, nie tych grających na prymitywnych instynktach, w grach nie brakuje. Taka Eunie z Xenoblade Chronicles 3, która kradnie show za każdym razem gdy pojawi się na ekranie, przyćmiewa głównego protagonistę, rozwala humorem, dialogami i cudownym akcentem. Kaine z NieR Replicant, silna i uroczo przeklinająca, dominuje grę swoją osobą i charakterem, wcale nie będąc głównym bohaterem. A czy ktoś w ogóle zwraca uwagę na artystyczną nagość Malenii w Elden Ring, kiedy dostaje od niej bęcki po raz 50-ty i drży słysząc sakramentalne słowa wyroku "I am Malenia, blade of Miquella". Ta wspomniana przez kogoś wcześniej babka z Control to w realu bardzo ładna i sympatyczna dziewczyna, widziałem kiedyś film jak oprowadzała po siedzibie twórców gry, specjalnie chyba została lekko "pobrzydzona" przy digitalizacji , dla wpasowania w mroczny klimat gry. Generalnie w dobrych grach, z klasą i charakterem, twórcy potrafią bardzo ładnie i bardzo różnie przedstawić postaci kobiece, zarówno przez wygląd, równie ważny głos, dialogi. Znajdzie się parę ciekawych, nieuprzedmiotowionych kobiet. Natomiast mało kogo interesuje zarówno nijakość, jak i sztuczne pchanie na siłę ideologicznych treści i schematów, to akurat zawsze irytuje.

Tak w ogóle, wybrać przykład Bayonetty i ekstrapolować na całą branżę gier to chyba dość ryzykowny pomysł. Ja np. choć jestem fanem N, to w Bayonettę nie grywam. Akurat nie moja bajka. Wszystko tam z boku wygląda na ostro przerysowane - bohaterka, świat, przeciwnicy, walki. Taki gatunek, formuła i stylistyka, jak ktoś lubi. Mało reprezentatywne dla całości branży - gdzie i bardziej realistyczne gry, i bardziej komiksowe, i poważne, i zupełnie niepoważne, itd. Nie widzę wspólnego mianownika. W takiej bohaterce nie doszukiwałbym się jakichś specjalnych głębokich znaków obecnych growych czasów. Podobnie jak w tym chłopaku, jak mu tam było, chyba Chai, z Hi-Fi Rush nie doszukuję się nowego wzorca herosa... Odlot i tyle.

Generalnie wydaje się, że dzisiejszy przemysł growy jest tak szeroki i różnorodny, że każdy znajdzie tam to, czego szuka. Ja np. choć gram w różne gry, to nie odnajduję tego, o czym pisze autorka. Widocznie gram w inne gry, albo na co innego zwracam w nich uwagę. A też "jestem fanem japońskich gier", konkretnie jRPG. Przy dziesiątkach godzin wspaniałego gameplaya, walk, fabuły i emocji, kilka "przypadkowych" najazdów kamery jakoś przeżyję. No chyba, że miałbym specjalnie kończyć niektóre z tych gier, aby podjąć jeszcze jakieś post-gameowe wyzwania, aby zdobyć jakieś specjalne punkty, aby za nie kupić bohaterom stroje kąpielowe. Tylko po co?

Aż mi się przypomniała sytuacja jak za młodu, jeszcze konta tu nie miałem, chciałem tacie pokazać jakąś nowo zapowiedzianą gierkę, nie pamiętam jaką, ale musiała być dobra skoro nawet starszych próbowałem ją zainteresować. W każdym razie włączyłem GOLa i pierwsze co zobaczyłem to wywalona na cały ekran reklama jakiejś bieda mobilki z potężnie cycatą laską. Potem musiałem się tłumaczyć, że to tylko reklama była, a na tej stronie nic oprócz encyklopedii nie ma:-P. No, także jak to się mówi, kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem.
A co do tematu, to oprócz tych wspomnianych debilnych reklam, które były zmorą przez pewien czas to z innymi przykładami seksualizacji się nie spotkałem. Albo i się spotkałem, ale nigdy nie odebrałem to tak jak koleżanka felietonistka.

Bayonetta wcześniej zdawała się być biseksualną bohaterką (i istotną reprezentacją mniejszości seksualnych w grach wideo), a jej związek z Jeanne został przedstawiony odbiorcom dość jednoznacznie. Niestety, gdy Bayonetta z „trójki” rozwija swoją relację romantyczną z Luką (którego wcześniej traktowała raczej pobłażliwie), wprost sugeruje, że uczucie między nimi rodziło się od dawna, tak jakby wcześniej nie łączyło jej nic z Jeanne.

To jest headcanon, który stworzyli sobie fani. Fakt, w dwójce Jeanne wspominała, że mieszkają razem i jeżeli mnie pamięć nie myli Bayo zajmuje się domem podczas gdy Jeanne imprezuje. Ma to sens, bo to dwie ostatnie Umbrowe Wiedźmy, które w dodatku znają się z dzieciństwa.

Natomiast z Lucą Bayo flirtowała od "jedynki".
Po prostu jest teraz lament bo fani ubzdurali sobie jedno a developerzy zrobili drugie.

Jest pelno sensownych babek w grach, nawet w "pelnej burce" jak ktos ma takie prederencje. Ten artykul to nic innego jak kiepsko zawoalowany atak na graczy jakbysmy byli jakims uprzywilejowanym patriarchalnym borgiem... Ja podejmuje swoje decyzje i akurat nie rajcuja mnie renderowane oczne-cukierki, ale nawet ci smutni faceci czy dzieciaki ktore sie daja na to zlapac, jaką dokladnie zbrodnie popelniaja tym ze podobaja im sie kobiety czy ich reprezentacje, do czego sa predysponowani jak kazdy inny plciowo sie rozmnarzajacy gatunek na ziemi w skutek setek milionow jesli nie miliardow lat ewolucji gdzie w kazdym przypadku brak takiego zainteresowania skutkowal predzej czy pozniej "smiercia" tak predysponowanego genu we wszystkich egzemplarzach?
Pozatym co my jako gracze (gorzej: nawet nie docelowy target, bo to daleki zachod i daleko wschod) mamy z tym zrobic? Czy autorka patrzy na patologie monetarno-estetyczne* (drapierzne i toksyczne do granic bezprawia) w segmencie gier jako na wybor ludzi do ktorych sie odnosi? Za nagle gracze oswieceni ckliwym artykulikiem, obudza w sobie "supermoce przyjazni" i magicznie wplyna na "bastion patriarchatu" zwany rachunkiem ekonomicznym?
Pozatym, jesli to jest prosba o pomoc/akcje - od kiedy jest wlasciwe dolaczanie szyderstw z osob do ktorych jest ona kierowana? I tak, to jest atak, podobnie jak negatywny artykul na temat kosmetykow, w ktorym pojawily by sie slowa proznosc czy rozwiazlosc, jest atakiem na kobiety nawet jesli technicznie nie jest to powiedziane wprost...

Wyglada na to niestety, ze zachodnie rozmiekczenie mozgu w koncu dotarlo do polski.

*Patrz: mikrotranzakcje, pogarda dla autorytetow, sadyzm, etc...

Innymi słowy, taka seksualizacja ma miejsce wyłącznie dla samej seksualizacji, nie wnosi do gry nic nowego i trudno ją uzasadnić czymkolwiek oprócz chęci wzbudzenia jak największego zainteresowania atrakcyjnym wizerunkiem bohaterki
Nie do końca rozumiem tok myślenia autorki i tego jak rozróżnia stopień umotywowania seksualizacji bohaterek w grach. Cały ten przykład z Bayonettą jak dla mnie tylko podkreśla, że to zawsze będzie kwestia perspektywy i nie da się jakoś systemowo oddzielić seksualizacji "uzasadnionej", od seksualizacji "dla samej seksualizacji".

Nawet na poziomie podświadomości wpływa na percepcję gracza. W moim przypadku rezultatem jest zobojętnienie, ale równie dobrze mogłoby być to przedmiotowe postrzeganie kobiet przez pryzmat ich fizyczności czy nierealistyczne oczekiwania wobec rzeczywistości. Bo skoro wszystkie silne bohaterki noszą skąpe, seksowne stroje, a ich figury wydają się absolutnie nienaganne, to znaczy, że takie właśnie są wartościowe kobiety, prawda?
Osobiście uważam, że tu jest tak naprawdę sedno tematu i fakt, że zbyt przesadnie podchodzimy dziś do kwestii utrwalania stereotypów. Takie łączenie kropek na zasadzie, że jak ktoś coś zobaczy na ekranie wystarczającą ilość razy, to od razu już nie będzie potrafił rozróżnić fikcji od rzeczywistości, to jest jednak spore uproszczenie. I ok, zgadzam się, że w pewnych przypadkach faktycznie przyswajanie pewnych treści może być szkodliwe, sam uważam, że np. w szkołach powinny być już mocny nacisk na zajęcia, które uczyłyby dzieciaki poruszania się w przestrzeni internetu i tłumaczył pewną umowność treści, które tam się znajdują. Ale bez przesady. Nie wszystko musi prowadzić do jakiejś kompletnie błędnej perspektywy, a większość ludzi jednak wychodzi czasem z domu i potrafi sama dostrzec, że między światem wirtualnym, a rzeczywistym jest jednak spora różnica. W moim przekonaniu korelacja między tym, że ktoś widzi przesadnie atrakcyjne kobiety w grach, a tym, że wyśle lasce dickpica jest jednak na tyle mała, że nie warto od razu wypowiadać wojny temu pierwszemu.

I jeszcze na koniec nasuwa mi się taka luźna myśl odnośnie podobnej kwestii w filmach. Doskonale pamiętam jak jeszcze z 10-15 lat temu wszyscy (w tym ja) zgodnie narzekali na to jak nierealistycznie wyglądają postacie w niektórych produkcjach. Wystarczy przypomnieć te głupie młodzieżowe filmy, gdzie szkoły składały się niemal wyłącznie z megaprzystojnych, wysportowanych kolesi i długonogich lasek o idealnie gładkich twarzach. Oczywiście wszyscy grani przez 30-letnich aktorów. Wtedy wszyscy się z tego śmialiśmy i powszechne było pytanie, czemu postacie w filmach nie mogą wyglądać jak normalni ludzie?
Tyle, że dziś oglądam sobie te przyjazne wszystkim produkcje netflixa i innych wytwórni, pełne grubych, pryszczatych normalsów i coraz częściej myślę sobie "Kurde, ale brzydcy są ci zwykli ludzie. Dajcie mi znowu oglądać pięknych, atrakcyjnych aktorów, niech znowu będzie nierealnie". Tak że no... careful what you wish for, bo kiedyś może się spełnić ;)

Czy obraz kobiet w grach ma szansę się zmienić (i dlaczego nie)

Tak.

TL. DR.

Tekst całkiem ciekawy, bo można poznać perspektywę graczki, czyli mimo wszystko mniejszości w kontekście "dużych" gier, nie będącej zazwyczaj rynkowym "targetem" dla takich produkcji. Niemniej z samą tezą felietonu, co do idealizacji kobiet w dziełach wirtualnej rozrywki, nie do do końca się zgadzam. Dla wielu osób gry są po prostu formą eskapizmu, ucieczki od rzeczywistości, swego rodzaju wrotami do innego (lepszego?) świata, w którym wszystko jest wyidealizowane i ma służyć spełnianiu naszych fantazji. No i warto zauważyć, że ta idealizacja dotyczy także męskich protagonistów (rzadziej postaci pobocznych), którzy najczęściej są umięśnionymi przystojniakami, wyrywającymi najlepsze laski, co raczej nie odzwierciedla codzienności większości graczy... Ludzie bardzo często sięgają po gry, bo chcą poczuć się wyjątkowo i robić w nich to, czego nie są w stanie robić w prawdziwym życiu, za co ciężko ich winić.

Zgadzam się natomiast co do seksualizacji bohaterek. Gdyby gry traktowały w podobny sposób facetów (np. zmuszając ich do ciągłego paradowania z nagim torsem albo w obcisłych slipach, celowo eksponujących okazałe przyrodzenie), to jako męskiego odbiorcę pewnie też by mnie to wkurzało, toteż rozumiem panie, które mogą drażnić bohaterki "wymachujące tyłkiem czy cyckami do kamery".

Przyznam też, że pewnej rzeczy nie rozumiem. Autorka napisała:

Bayonetta okazuje się przypadkiem w pewnym sensie wyjątkowym, bo jej seksualność jest widoczna i znacząca w każdym aspekcie jej przygód. Co więcej, jej seksapil nie okazuje się czymś, co przypisuje jej otoczenie – jak dzieje się w odniesieniu do większości bohaterek, które najpewniej wcale by nie chciały być odbierane głównie przez pryzmat swojego ciała. Z kobiecej perspektywy taka niechciana uwaga to jedna z najmniej przyjemnych rzeczy, jakie mogą się nam przytrafić. Bayonetta nie jest seksualizowana, tylko sama dumnie eksponuje swoją seksualność. Nikt jej nie uprzedmiotawia, nikt jej nie seksualizuje – to ona sama otwarcie pokazuje swój seksapil światu.

Ale jak to rozumieć w kontekście gier? Jak odróżnić świadomy i uzasadniony seksapil bohaterki, od wymuszonego i narzuconego jej przez twórców? Rozumiem jaskrawe przypadki, w których kobiety o idealnych figurach są ubierane w obcisłe i skąpe ciuszki (np. Mortal Kombat, Injustice czy większość skinów w LoLu). Ale co z bohaterkami, które są po prostu atrakcyjne fizycznie? Np. Lara Croft (TR), Kassandra (AC:O), Eivor (AC:V), Jill Valentine (RE3:R), Marianna (The Medium), Faith (Mirror's Edge) albo Shiva (RE5)? Zwłaszcza, że wiele z nich to po prostu przeskanowane modele prawdziwych modelek czy aktorek.

Via Tenor

hmm zobaczmy co tam w sekcji komentarzy .... ---->

Świetny tekst pani Aleksandro! Kropla drąży skałę.