Najciekawsze materiały do: Desperados III

Potwierdzam :D gra już w sieci do pobrania pełna wersja z crackiem.
Mają rozmach :0 jak za starych czasów.

Tego typu gry nie wychodziły szmat czasu lub bardzo rzadko jak shadow tactics a przedtem długo nic. Tytuł świetny w którym jest naprawdę dużo możliwości likwidacji przeciwników to taki Hitman z rzutem izometrycznym zapraszam https://www.youtube.com/watch?v=pWnntL049xE&t=0

Gra zapowiada się świetnie, super demo. Osobiście jednak poczekam aż cena spadnie do 100. Tak zrobiłem z Shadow Tactics i tak postąpię teraz. Wg mnie cena przesadzona, tym bardziej, że silnik został wykorzystany z ST.

Ciagle nie ma pewnej (zdrowej) wstawki :/.

Taki shadow tactics tylko ulepszony :)
Dokładnie to czego oczekiwałem , super gierka , oby więcej takich

Co tu dużo mówić genialna gra. Posiada dużo cech Shadow Tactics: Blades of the Shogun. Polecam wszystkim.

No cóż, grałem w jedynkę więc porównam trochę, najbardziej przeszkadza mi tak mało zróżnicowani przeciwnicy, w grze mamy tylko cztery rodzaje przeciwników, w kolejnych etapach chyba ilość przekłada się na trudność. W Desperados 1 co kolejny poziom, przeciwnicy zmieniali się diametralnie, ze zwykłego pastucha przez meksykańskiego bandytę w sombrero kończąc na czarnych rewolwerowcach nożownikach i wielu innych. Przeciwnicy różnili się refleksem, ilością życia, odzywkami, agresywnością, zasięgiem strzału i naprawdę ta różnorodność wpływała na klimat w połączeniu z mapami w różnych zakątkach Stanów. W Desperados 3 no niestety poziom trudności chyba tak naprawdę podnosi ilość długich płaszczy, których i tak jest o wiele mniej od zwykłych bandytów. Jest taka misja gdzie uciekamy z miasta szeryfa, stróże prawa czyli nasi nowi przeciwnicy wyglądają tak samo jak typowi bandyci, zmieniają się im tylko teksty, i jest to bardzo słabe :/
Ograniczenie strzelania z broni czyli czas czekania na kolejny strzał to kolejna mechanika której nie trawię, tym bardziej, że mamy ograniczoną amunicję. No i muzyka, w Desperados 1 była bardziej mroczna i pasująca do klimatu.

Dobra gra, dająca kilka wieczorów naprawdę ciekawej rozgrywki.

Plusy:
-kilka postaci ze zróżnicowanymi umiejętnościami,
-genialna klimatyczna muzyka,
-miła oprawa wizualna,
-przydatna mechanika aktywnej pauzy pozwalająca zaplanować dokładnie kombo wielu zabójstw różnymi postaciami,
-moje serce skradła misja ucieczki z miasta po pijackiej libacji, oglądanie co nasi protagoniści powyczyniali po pijaku w miasteczku było zabawnym akcentem :)
-różnorodność mechanik tj. ślady w błocie, dźwięki słyszane przez wrogów, poszukiwanie przez nich kompanów którzy nagle zniknęli, światło zwiększające pole widzenia wroga itd.

minusy:
-dodatkowe gwiazdki za osiągnięcia są niewidoczne podczas pierwszego przechodzenia misji, wiadomo - ma zachęcić do przechodzenia gry wielokrotnie, mnie jednak ten zabieg irytował, nie zamierzam przechodzić gry ponownie a zbieranie większej ilości gwiazdek dawało by większe wyzwanie i zwiększało satysfakcję z rozgrywki,
-mała różnorodność przeciwników, oraz te same powtarzane przez nich kwestie,
-sztampowa fabuła.

Bawiłam się jednak bardzo dobrze i z nostalgią wróciłam do dziecięcych wspomnień z Robin Hooda. Wszystkim wielbcielom taktycznych skradanek polecam :)

Uproszczeni Commandosi z nieco cukierkową grafiką. I tacy trochę bez sensu. O ile szpieg w mundurze nazistów miał jakiś sens, o tyle pani w innej kiecce nie ma żadnego. Podobnie jak nieskończone monety czy perfumy do rzucania. I podobnie jak fabuła, która jest tak głupiutka i naiwna, że aż przeszkadza - chyba miało być śmiesznie.

Wszystkie zalety i wady starych gier Desperados III posiada. Gra rozpaczliwie (desperacko) próbuje lawirować między liniowym, zaplanowanym w najdrobniejszych szczegółach gameplayem, a swobodą jaką dają strategie. W efekcie dostajemy rozgrywkę jest już nieco archaiczną w formie. Polega na nieustannym wczytywaniu stanu gry, aż uda nam się wyjść za ten kolejny róg czy ścianę, tylko po to by wpaść w rozkminianie kolejnej mini mapy. Nie ma żadnego rozwoju postaci. Na nic nie mamy wpływu. Gra polega na przechodzeniu kolejnych mini-map. Tyle. Nic więcej, nic mniej.
Dźwięk jest ok, muzyka świetna, grafika cukierkowa i kanciasta, dziecinna.

Żal trochę, że nie powstało dotąd nic na miarę Commandosów czy Jagged Aliance, co łączyłoby urok starego grania z doświadczeniami i możliwościami ostatnich nastu lat. Takie Desperados III potraktowane poważnie mogłoby być czymś wielkim. A tak, to takie coś do popykania na kilka wieczorów, z sentymentu za Commandosami.

Właśnie skończyłem D3. Jestem na świeżo po Desperados 1 i Commandosach 2. D3 wydaje się za łatwe, za liniowe, niby zachęca do kombinowania, ale zawsze jest jedna najlepsza droga do przejścia konkretną postacią czy umiejętnością. Grało się bardzo przyjemnie i pewnie będę jeszcze zaliczał na 2 raz innymi ścieżkami, ale legendarnej jedynki nie pobije. Brakowało mi strzelanin jak w D1 ( w przypadku gdy wszystko spieprzyłem :D,) trochę większej różnorodności umiejętności i więcej możliwości. Ogólnie polecam :)

Powrót do korzeni.

Ocena 8, za taką slabą grafike to nieporozumienie. To Sinking City powinno dostac dyszke jesli mielibysmy opierac sie na takich zasadach.

Świetna gra taktyczno-logiczna jak ktoś lubi strategie i skradanki to będzie w niebo wzięty. Jeśli nie, to będzie po prostu zadowolony. Ogólnie gra jest podobna do Shadow Tactics ale jest w niej więcej mechanik i jest porządniej zrobiona. Jak dla mnie 9

Niby kolejny raz to samo - Commandos, Robin Hood, Helldorado, Desperados, Shadow Tactics - a pomimo tego znowu kupa radochy. Bardzo ciekawe rozmaite wyzwania, regulowany poziom trudności. Grafika bardzo dobra, pełne 3d z obrotem sceny, cutsceny przyjemne, fabuła może i oklepana ( nie idzie chyba policzyć który to raz się mścimy ), ale znowu siedzenie nad myszą i kombinowanie a z drugiej strony wykonywanie akcji.
Trochę zbyt prosty tryb planowania czynności ( brakuje kolejki ), co powoduje, że gra miewa czasem charakter nieco zręcznościowy, trochę zbyt mało zróżnicowana muzyka i mało zróżnicowane odzywki przy wykonywaniu akcji.
Trzeba się zastanowić, czy grać z "wyciąganiem na związanego", bo to spore ułatwienie - można przechodzić w inny sposób ciekawe sytuacje taktyczne a "na związanego" często gra robi się monotonna. Starałem się na związanych nie wyciągać oprócz ostateczności ( są plansze, których jestem przekonany nie idzie przejść bez użycia tej techniki ), ale to i tak duże ułatwienie. Za dobrą zabawę i wysoki poziom realizacji i tak dobra ocena.