Najciekawsze materiały do: Ori and the Will of the Wisps

Ja mamto 13h i 70 procent gry., tylko czesto wracam w odwiedzone miejsca hy zebrac znajdzki ;)

Właśnie skończyłem 18 h 100% . Wspaniała jak pierwsza część.

9/10 mega się wzruszyłem. Przepiękna gra, gameplay na plus, ale wiele mechanik jest już tak standardowych, że trochę się przejadły. Byłoby 9.5, ale za spamowanie sekwencjami ucieczek i brak chekpointów przy ucieczce na pustyni nie mógłbym tego zrobić z czystym sumieniem.

Piękna gra ale strasznie zabugowana i niestety teraz moja frustracja osiągnęła zenit końcówka gry. Z jednym etapem sobie rady nie daję, więc na chwilę pora zamknąć grę odpocząć i wrócić do niej... Jakie jest moje zaskoczenie kiedy po ponownym uruchomieniu gry nie mam widocznego żadnego zapisu ;) Chyba większa kur*ica mnie już nie trafi.
Mam grę z microsoft store. Radzę poczekać, aż wydadzą jakiegoś patcha, niektóre elementy również niedopracowane, brak tekstur, albo zacinanie się o coś niewidzialnego.
Przy uruchomieniu również potrafi źle wczytać świat itd.

Na plus na pewno należy zaliczyć śliczną grafikę, różnorodnie wyglądające lokacje, super muzykę, fajnie umiejętności, bardzo przyjemny system walki, który dawał wiele satysfakcji.
Na minus daje przede wszystkim absurdalnie wysoki poziom trudności, ostatnie 25% gry to była męka bo musiałem wiele elementów platformowych powtarzać całą masę razy, a gra tego nie ułatwiała ani dzięki funkcji szybkiego zapisu, ani sterowaniem (przykładowo na pewnym etapie gry mamy 3 formy wzbijania się w powietrze, każda forma przypisana jest do innego przycisku, co sprawia, że bardzo często przyciski myliły się). Dodatkowo gra ma dość płytką, dziecięcą fabułę. Z jednej więc strony gra jest jakby skierowana dla dzieci, ale przez absurdalny poziom trudności już nie, także trochę mi się to nie klei. Dodatkowo spodziewałem się więcej walki w tej grze, a walki jest może 25% całej gry.

Nie wiem czy ktoś zauważył ale po otrzymaniu obrażeń od krzaczorów mozna było znowu wykonać potrójny skok (trzeba mieć kamień skoku) albo wybicie ( to od pocisków ) przy odpowiedniej kombinacji bardzo ułatwiało grę.

Platformówka wspaniała, jedna z nielicznych w tej kategorii u mnie. Wszystko to, co było dobre w części pierwszej zostało w części drugiej. Czuć mocną inspirację Hollow Knight zgodnie z uniwersalną zasadą ponoć powiedzianą przez Pablo Picasso: dobrzy artyści kopiują, wielcy kradną - mechanika kamieni i walki z bossami, świat też jakby bardziej owadzi, przy czym dołożono od siebie bardzo sympatyczne challenge w postaci gonitw duchów, walki z bossami i próby nieco przypominające arenę w Hollow Knight, choć zdecydowanie prostsze (i mniej nużące! ) oraz dające wymierną korzyść w postaci slotów na kamienie.
O muzyce i grafice nie ma się co rozpisywać: jak w części pierwszej, tylko lepiej, grywalność maksymalna. Na niekorzyść bugi - zdarza się "wpaść pod podłogę", co w pierwszej części nie zdarzyło mi się ani razu.
Niektóre walki z bossami są nieco nużące - niespecjalnie trudne, ale zajmują czas, przy czym "nauka" bossów banalna przynajmniej dla kogoś, kto skończył HK i "Soulsy".
Również jak dla mnie cała gra nieco za łatwa, choć grałem na poziomie trudnym - mam wrażenie, że trudność jest tu głównie sprowadzona do opanowania dość skomplikowanej mechaniki sterowania zamiast do precyzji ruchu - skoki i to czasem wielokrotne, katapultowanie się od pocisków, bez pocisków, od własnych pocisków, dashe itd.: trudno wypracować pamięć mięśniową na te wszystkie kombinacje. Za mało trochę zagadek stricte logicznych - przydałoby się więcej, za mało przejść między lokacjami, które muszą być wykonane w jeden konkretny sposób, bo inaczej nie udadzą się: jak ktoś nie wie o co mi chodzi to polecam przejście np. pierwszego tomb raider.

Generalnie mocne 9 i pozycja obowiązkowa dla ludzi lubiących platformówki.