The Horde rides west | Kampania Dżyngis Chana w Age of Empires II poradnik Age of Empires II: The Age of the Kings

Ostatnia aktualizacja: 8 sierpnia 2019

The Horde rides west

Teraz Horda mogła wreszcie ruszyć ku pełnym złota i klejnotów krainom Persji. Ta ludna kraina miała jednak wspaniałą armię, więc Dżyngis musiał chwycić się podstępu. Właśnie tą historię opowiada zwój czwarty, który teraz widzisz.

Przy perskiej stolicy Mongołowie założyli dwa małe obozy. Posłali do Persów wieść, że chcą jedynie złożyć hołd szachowi i przekazać mu podarki od Dżyngis Chana. W rzeczywistości, zamiast podarków na wozie siedziało dwóch wyszkolonych zabójców... Plan był prosty: gdy zabójcy zetną szacha, armia Mongolska miała ruszyć do ataku i zetrzeć w pył zarówno pozbawionych wodza Persów, jak i miasteczko Rosjan, które znajdowało się nieopodal. Pewnym problemem był fakt, że oba obozy Mongolskie były oddzielone nieprzekraczalnym pasmem górskim. Oznaczało to kłopotliwą walkę na dwa fronty.

Przybywszy na pole bitwy, Dżyngis Chan nakazał, by nie spieszyć się bardzo z podarkami. Persowie byli przez jakiś czas neutralni i korzystając z tego można było szybko się rozbudować. Wozy ruszyły powoli do perskiej stolicy, lecz po drodze dokładnie objeżdżały wszystkie fortyfikacje, by zawczasu zrobić ich plany. Okazało się, że południowa trasa do miasta jest silnie broniona. Dżyngis Chan postanowił więc skupić się na północnej.

Czas odgrywał tu sporą rolę, więc Mongołowie nie próżnowali od pierwszych sekund bitwy. Na północy oddział Subotaia ruszył na wschód (zdj. 1), by podporządkować sobie leżącą tam wieś Merkidów - wystarczyło zabić ich skromną eskortę. Jednocześnie z ratusza wychodzili kolejni robotnicy, słani do zbierania surowców. W południowym obozie, całe jedzenie zostało wydane właśnie na chłopów. Potem Dżyngis kazał zbudować kopalnię przy złożach kamienia i posłał tam wszystkich do pracy (zdj. 2). Wiedział, że południową osadę prawdopodobnie trzeba poświęcić, a że na północy nie było kamienia cały potrzebny zapas należało wydobyć teraz, na początku bitwy.

Północna osada tymczasem potrzebowała natychmiast obrony, bowiem Rosjanie szykowali się do ataku. Wzniesiono więc zamek na wzniesieniu na południe od młyna (zdj. 3). Ponieważ ratusz znajdował się bardzo daleko, Wielki Chan kazał drugi zamek ustawić tam.

Tymczasem wóz zwiedził całe perskie miasto (zdj. 4). Nie wolno było więcej zwlekać, aby szach nie wypowiedział wojny przed czasem. Zabójcy podjechali więc, wyskoczyli z wozów i... już mieli uderzyć na szacha, gdy okazało się, że jego straż przyboczna zupełnie ich ignoruje. Nie wiedzieć czemu żołnierze stali jak słupy (zdj. 5). Zabójcy zdecydowali więc usunąć wpierw tylu, ilu tylko się da. Gdy wyrżnęli całą gwardię, złapali i zabili szacha. Dopiero teraz Persowie wypowiedzieli wojnę.

Wielki Chan nie marnował żadnych surowców na budowle w południowej osadzie. Wiedział, że i tak ma ona małe szanse, więc poświęcił ją tak samo, jak zamachowców. W zamian północna osada rozwijała się szybko i dynamicznie. Najczęściej atakowana, zachodnia część została otoczona murem, powstawały kolejne budowle oraz ulepszenia. Szczególny nacisk Dżyngis położył na kapłanów - potrzebował ich wielu, bo słusznie przewidywał, że będą najlepszą bronią przeciw słynnym perskim słoniom. Z tej samej przyczyny w tej misji Chan niemal zrezygnował z kawalerii. Pikinierzy byli znacznie lepszym rozwiązaniem, bo armia Persów składała się głównie ze słoni oraz konnych, z którymi pikinierzy radzili sobie doskonale.

Kiedy pojawiły się pierwsze ze słoni, armia unikała starcia, dając wolną rękę kapłanom. W ten sposób Persowie znacznie wzmocnili siłę armii Chana. Słonie, razem z chmarą pikinierów, kapłanami oraz taranami posłano zaraz przeciw Rosjanom. Gdy osada została unowocześniona, Dżyngis Chan dodał jeszcze trebusze i paru Mandugai, którzy byli świetni w łowieniu wrogich wieśniaków.

Rosjanie mieli tylko jeden zamek i żadnych murów, szybko więc zostali zniszczeni (zdj. 6). Do tej pory po południowej osadzie nie został nawet ślad. Persowie atakowali z nieustępliwą regularnością osadę północną, jednak jedyne, co osiągnęli, to jeszcze więcej słoni w armii Dżyngisa.

Teraz Mongołom zostało tylko zniszczenie stolicy - niestety, w środku obozowały ogromne siły. Na północ od bramy, Chan zbudował małą osadę - zamek, baraki, świątynia. Zapewniała ona stały dostęp trebuszy, pikinierów i kapłanów. Gdy siły Mongołów osiągnęły już maksymalną liczebność, Dżyngis posłał wszystkich ludzi i wszystkie słonie pod bramę, a następnie zaczął ostrzeliwać ją za pomocą machin. Zaraz wyległa na zewnątrz perska armia (zdj. 7). Liczba wrogów była tak przytłaczająca, że nawet tracąc wiele słoni na rzecz Mongolskich kapłanów, zwyciężyli - choć po długiej i bardzo zaciętej walce. Niedobitki i kapłani natychmiast schronili się u podnóża fortecy, a Dżyngis rozpoczął niezrażony budowę drugiej armii. Tym razem było łatwiej - przeciwnik nie miał już tak wielkich sił, a część budowli była zniszczona. W końcu Mongołowie zaczęli tryumfować, dom po domu i ulica po ulicy zdobywając wrogie miasto (zdj. 8).