No Mans Sky: Ścieżka Atlasa - podstawowe informacje No Man's Sky poradnik, solucja
Ostatnia aktualizacja: 20 lutego 2024
Po pierwszej podróży międzygwiezdnej, na twoim radarze ukarze się sygnał od Atlasa, prowadzący do monolitu. Tej ścieżki nie zobaczą gracze, którzy postanowili nie przyjąć pomocy tej mistycznej istoty, ale można jeszcze na nią wrócić - po prostu zajmie to więcej czasu. Więcej na temat powrotu na ścieżkę Atlasa pod koniec tego rozdziału. Podobnie jak w przypadku innych "fabularnych" lokacji, nie musimy skanować przestrzeni, aby ten znacznik ukazał się naszym oczom.
Po przybyciu do monolitu, do którego prowadził nas Atlas, wystarczy wejść z nim w interakcję i "zaufać obietnicy". Przy okazji warto również użyć wszystkich kamieni wiedzy, które otaczają monolit, aby nauczyć się kilku nowych słów w języku obcych. Po odwiedzeniu monolitu musimy wrócić na statek i wzbić się w ponownie w przestrzeń kosmiczną. Oczywiście dobrym pomysłem będzie zaopatrzenie się na planecie w potrzebne pierwiastki, itp.
Naszym kolejnym krokiem będzie powrót na orbitę. Tam gra poinstruuje nas, aby otworzyć mapę galaktyki, na której zobaczymy nową, niebieską zakładkę (u góry ekranu). To jest właśnie ścieżka Atlasa, prowadząca do centrum galaktyki, ale trasą "fabularną". Choć łatwo to przeoczyć, w No Man's Sky są również zadania fabularne, które zaczną kierować nas we właściwym kierunku jeśli skorzystamy z pomocy Atlasa.
Podążając niebieskim szlakiem w końcu dotrzemy do swojego pierwszego, przełomowego celu - Interfejsu Atlasa. Jest to przypominająca monolit stacja kosmiczna, jednak znacznie różni się swoją zawartością od innych stacji, które do tej pory mieliśmy okazję odwiedzić. Po dotarciu do systemu w którym się znajduje, zadokuj w stacji i rusz w stronę znajomego kształtu.
Tuż przed Atlasem (który teraz jakby trochę urósł) zobaczymy terminal, którego powinniśmy użyć, aby porozmawiać z istotą. Ponownie akceptujemy zaoferowane nam przewodnictwo, co otworzy nam drogę do kolejnego interfejsu oraz kilku innych ciekawostek. Przed odejściem od terminala, warto zwrócić na dwa kuliste artefakty w jego pobliżu. Użycie ich da nam dwa, zupełnie darmowe ogniwa warpowe, co znacznie uprości nam podróż. To tylko jedno z wielu ułatwień wynikających ze współpracy z Atlasem.
To jednak nie wszystko. Dopóki znajdujemy się na stacji, warto również zbadać półkuliste światła na podłodze. Zbliżenie się do nich często automatycznie pozwoli nam nauczyć się kolejnych kilku słów w języku obcych. Po użyciu, światłą gasną i nie spełniają już żadnej roli. Po zbadaniu wnętrza stacji nie zostaje nam nic innego, jak wsiąść do naszego statku i ruszyć w dalszą drogę.
Po opuszczeniu stacji, ponownie otwieramy mapę galaktyki, a naszym oczom ukaże się ciąg dalszy ścieżki Atlasa, prowadzącej do kolejnego Interfejsu. Co więcej, od tej pory będziemy mieli szansę na znalezienie wśród gwiazd Anomalii Kosmicznej, dzięki której możemy wiele zyskać. Szansa na odnalezienie anomalii jest całkowicie losowa. Mnie udało się trafić na nią po pierwszym skoku od opuszczenia Interfejsu Atlasa, inni donoszą, że zajęło im to nawet kilkanaście. Wszystko zależy od szczęścia oraz (podobno, nic nie jest jeszcze w 100% potwierdzone) pewnych ukrytych warunków, które musi spełnić gracz - takich jak odwiedzanie monolitów. Oczywiście nie musimy, a może nawet nie powinniśmy się śpieszyć ze skakaniem przez pół galaktyki w poszukiwaniu Anomalii, inaczej zwyczajnie może nam zabraknąć paliwa dla Hipernapędu. Nie zapominajmy o eksploracji, zarabianiu jednostek oraz odkrywaniu nowych technologii czy wymianie statku na lepszy model.
Kiedy w końcu nam się poszczęści, po wyjściu z hiperprzestrzeni (podczas podróży między systemami), naszym oczom może ukazać się niespotykana, kulista stacja kosmiczna oznaczona fioletową ikoną. To jest właśnie nasza tajemnicza Kosmiczna Anomalia. Podobnie jak Interfejs Atlasa, anomalia to nietypowa stacja, spełniająca bardzo ważną rolę podczas naszych podróży. Wspominałem wcześniej, że gracze, którzy odmówili przyjęcia przewodnictwa oferowanego przez Atlasa, mogą prędzej czy później zmienić zdanie. Anomalie dają taką właśnie możliwość. Po drugie, zdobędziemy tutaj klucz, którego posiadanie bardzo ułatwi nam rozgrywkę i oszczędzi wiele czasu.
Po dokowaniu, przejdźmy do jedynego dostępnego na stacji pomieszczenia. Tutaj znajdziemy dwie kluczowe postaci: kapłana Nadę oraz Geka imieniem Polo. Zacznijmy od rozmowy z kapłanem.
W oknie dialogowym Nady będziemy mieli dostępne trzy następujące opcje: powrót na ścieżkę Atlasa, skrót do centrum galaktyki oraz pomoc w samodzielnej eksploracji. Powrót na ścieżkę Atlasa to jedyna możliwość skorzystania z tej specjalnej trasy fabularnej dla tych, którzy z niej zboczyli lub nigdy nie skorzystali. Skrót do centrum galaktyki ułatwi nam odnalezieni czarnej dziury, która pozwoli nam znacznie szybciej osiągnąć cel podróży. Ostatnia opcja, czyli pomoc w samodzielnej eksploracji zwiększy nasz zapas zdrowia.
Za każdym razem, kiedy dotrzemy do kolejnego interfejsu, aby skorzystać z przewodnictwa Atlasa, będziemy musieli spełnić jedno wymaganie - odpowiedni poziom, reprezentowany przez nasze kamienie milowe. Konkretnie jeden kamień milowy, który jest podsumowaniem wszystkich pozostałych i widoczny jest na samym dole listy z innymi osiągnięciami w zakładce "podróż". Jeżeli nie osiągnęliśmy jeszcze odpowiedniego kamienia milowego, aby porozmawiać z Atlasem, najlepiej nie opuszczać systemu w którym znajduje się interfejs, zająć się czynnościami wymienionymi na liście i wrócić kiedy osiągniemy odpowiedni poziom. Różnego typu kamienie milowe będą nam też potrzebne podczas rozmów z Polo w Anomaliach Kosmicznych.
Dotarcie do ostatniego Interfejsu Atlasa to jeszcze nie koniec naszej podróży, choć ten jest już coraz bliższy. Podczas wizyt w interfejsach, za każdym razem otrzymujemy jeden Kamień Atlasa - to ważne, aby ich nie sprzedawać. Kamieni w sumie otrzymamy 10 i w ostatnim Interfejsie w końcu dowiemy się do czego były nam potrzebne. Godząc się po raz ostatni na wytyczne Atlasa, będziemy mogli za ich pomocą stworzyć nową gwiazdę na obrzeżu galaktyki, a co za tym idzie cały system wraz z planetami. Na jednej z tych planet wyląduje wkrótce nowy poszukiwacz, który właśnie rozpoczyna swoją przygodę.
Tutaj kończy się ścieżka Atlasa, ale w zamian za to otrzymamy współrzędne najbliższej czarnej dziury, która przeniesie nas o miliony lat świetlnych w głąb galaktyki, znacznie skracając nasza podróż do jej rdzenia. Ścieżka do tej czarnej dziury oznaczona będzie na mapie galaktyki niebieską linią, podobnie jak cała ścieżka Atlasa. Co więcej, od tej pory będziemy znali lokalizacje wszystkich innych czarnych dziur na naszej drodze. Po wykonaniu pierwszego skoku przez czarną dziurę wskazaną przez Atlasa, będziemy już zdani na siebie i dalsze podążanie ku rdzeniowi na własnych warunkach.