Lust for Darkness

Ma szybki sprint jak na bezbronną horrorówkę, więc można przebiec całość w niedługim czasie. Konserwatywna seksualność Lovecrafta uwięziona w mizernej grze.

Jak na pierwszą produkcję nie jest źle. Twórcy mają kontrowersyjną wizję i nie bawią się w półśrodki. Niestety, gameplay pozostawia wiele do życzenia, zwłaszcza jeśli chodzi o poziom trudności. Elementy zręcznościowe takie jak ucieczki przed przeciwnikami, czy walka z bossem są kiepsko zrealizowane, lepiej gdyby ich nie było. Z kolei zagadki są banalne, a funkcja maski, która ukazuje ukryte ścieżki, zupełnie niewykorzystana.

Właśnie skończyłem w jakieś 2h z zaliczeniem wszystkich osiągnięć. Ma swój klimat, ale to nic nadzwyczajnego i polecam tylko w ostrej przecenie, jaka właśnie jest obecnie na Stream...

Lust for Darkness to, mam wrażenie, taki hołd złożony Stanleyowi Kubrickowi. Poza tym, że mocno inspiruje się filmem „Oczy szeroko zamknięte” i obrazami Zdzisława Beksińskiego, jest to porządna rzemieślnicza robota. I przy okazji mocno pokręcona gierka. Plusy... Mechanika podobna do dzieł studia Frictional Games, a więc szybciutko się odnalazłem. Kontekstowy interfejs nie zaburza immersji. Dyskretny autozapis działa jak należy, występuje w newralgicznych punktach i nie uświadczyłem tu najmniejszego zgrzytu. Jak na przygodówkę przystało, mamy tu sporo eksploracji, szafek do przeszukania i przedmiotów do zbadania. Zdecydowanie innych niż nas do tego przyzwyczajono. Te zaś wymodelowano z należytą precyzją. Uwagę przykuwa pełna kunsztu oprawa artystyczna, a wraz z nią zjawiskowa gra świateł, wysokiej jakości tekstury i szczegółowo odwzorowane obiekty. Za wrażenia słuchowe odpowiada dość minimalistyczna, ale mająca swoje momenty warstwa audio oraz osobliwa ścieżka dźwiękowa. Tworzą one naprawdę dobre podwaliny pod tę dziwną, niepokojącą atmosferę. Kurczę, naprawdę fajnie udało im się to uchwycić! Widać, że twórcy nie patyczkują się i z czasem oferują mocne wrażenia, zwłaszcza wizualne. Tytuł ewidentnie gra na emocjach. Od obrzydzenia, przez szokowanie, aż po fascynację i strach. Muszę przyznać, że te potwornie dyszące nad uchem osobniki, które nas ścigają, nieźle zjeżyły mi włosy na głowie. Sama tematyka jest nietuzinkowa, a historia intryguje. Rozgrywka nie stanowi wyzwania, okazjonalnie może wydawać się niezrozumiała, ale ten stan rzeczy zazwyczaj szybko mija. Ogólnie tytuł przeznaczony raczej na jedno posiedzenie, co jednak nie zmienia faktu, że gameplay jest ciekawy. Poszczególne zadania są łatwe, ale dzięki temu nie ma przestoju w zabawie. Poza oglądaniem dziesiątek bibelotów, które w gruncie rzeczy nic nie wnosi, nie mogłem narzekać na powtarzalność czy nudę. Wszystkie sekwencje podano w odpowiednich dawkach. Ciekawy patent natomiast zastosowano z nakładaniem maski. Co do łamigłówek to jest ich raptem kilka i polegają one zwykle na kombinacji szyfrowej. Z początku mogą wydawać się niejasne, lecz po chwili nie stanowią już większego problemu. Niektóre z nich bym poprawił, niemniej były całkiem interesujące. Na koniec zostawiłem sobie otoczenia. Otóż lokacje w rezydencji są naprawdę ładne, klimatyczne i pełne magii. Urzekły mnie zwłaszcza wystroje wnętrz, obfitujące w stylizowane drewniane meble oraz mnóstwo draperii nadających intymności i tajemniczości scenom. Scenerie innego wymiaru to zaś istny pokaz inwencji twórczej i awangardy. Brawo za wizję i za odwagę! Minusy... Niestety, gra jest bardzo krótka i starcza na 3-4 godzinki. Szkoda, że bohaterom nie nadano więcej głębi, gdyż był tam zalążek na całkiem interesujący klan. Żal też trochę, że nasi antagoniści nie prezentują się zbyt groźnie, bo wyczuwałem potencjał na coś więcej. Ich sztuczna inteligencja zaprogramowana raczej kiepsko. O samej animacji dość powiedzieć, że wygląda skromnie. Przy tak odważnym podejściu, kwestie dialogowe wypadają blado, bez polotu. Na plus jedynie voice-acting głównego bohatera. Ogólnie mogę powiedzieć, iż jestem pozytywnie zaskoczony charakterem produktu Movie Games. Moja ocena – 6.5/10

Bardzo ciekawa gierka, pozytywnie mnie zaskoczyła. Przechodząc ją nie mogłem sobie odmówić porównania do niedawno wydanego Agony. Lust of Darkness jest o wiele lepsze. Grafika jest średnia, udźwiękowienie słabe. Klimat i fabuła to coś co wypadło o wiele lepiej, niż w Agony. Tutaj jest więcej kontrowersji: liczne sceny XXX, nekrofilia, zoofilia. Sama fabuła prosta, ale zachęcała do przechodzenia gry dalej. Inny wymiar został świetnie zrobiony. Gameplay jest miły, zagadki bardzo proste dzięki temu przechodzenie gry nie jest frustrujące. Na koniec dodatkowy plus za liczne nawiązania do świata H.P. Lovecrafta.