Najciekawsze materiały do: Half-Life 2

Majstersztyk i ocena 7/10. Tak jest nie ma jak oceniać starego fps po wielu latach premiery

W moim mniemaniu jedynka była jednak lepsza.

Przeszedłem pierwszy raz Half Life 2 rok temu. Stała się moją ulubioną grą. Ma w sobie coś wyjątkowego co zawsze będę miło wspominał. Mam tu na myśli City17, do którego trafia nasz Gordon Freeman. Uwielbiam jej scenerię a w wolnym czasie lubię sobie "postać" i wsłuchiwać się w ambience tego miasta. Grafika jej do teraz mnie zachwyca szczególnie, że HL2 został wydany 15 lat temu (2004). Do dziś powracam do niej nie rzadko a w wolnych chwilach "bawię się" z edytorem hammer albo załączam multiplayer Synergy.

Bardzo dobry FPS. Fabuła nie jest ani trochę według mnie zła.

Bardzo dobra pozycja. Nie grałem w część I, więc niektóre elementy fabuły na pewno mi umknęły, ale mimo to i tak oceniam grę wysoko. I to nie dlatego, że ta gra to wg wielu tzw. klasyk, bo w końcu ocena jest subiektywna. Ogromy plus za grywalność, za interakcję z otoczeniem, za te "łamigłówki", których rozwiązanie pozwala dostać się w kolejne miejsca lub po prostu pchnąć grę do przodu. Ilość broni akuratna, przeciwnicy też całkiem "rozsądni". Mały minus za przydługie etapy, w których poruszaliśmy się używając pojazdów i za skąpe wprowadzenie w to, dokąd właściwie zmierza nasz bohater w każdym z rozdziałów. Ale mimo wszystko gra jest świetna.

Bardzo dobra gra jak na tamte czasy,genialna fizyka,jak i też dobra grafika.Naprawdę przy tej grze śię nie nudziłem.Dość długie rozdziały,przy końcu gry jest bardzo dużo strzelania,non stop akcja.Ciekawa sprawa z działkiem grawitacyjnym.Grę przechodziłem na poziomie trudny, i momentami faktycznie było trudno.Mimo upływu tylu lat,dla mnie osobiśćie gra aż tak bardzo śię nie zestarzała.Jedynie AI nie jest na takim dobrym poziomie jak w pierwszym Half- Life.Polecam zagrać w dodatki,które uzupełniają grę.

Gra przełomowa pod wieloma względami, pierwszy raz przechodziłem bodajże w 2008 roku ale wyobrażam sobie jakie wrażenie musiał robić ten tytuł w roku 2004.

Własnie sobie odświeżyłem 2 ze wszystkimi dodatkami(Episode 1 i 2,Lost Coast).Gra na prawdę kapitalna,po tylu latach od premiery gra sie nadal wysmienicie.Ani przez chwile nie czułem nudy.Podstawka jest zdecydowanie najlepsza z zestawu:dosc długa jak na fpsy,zroznicowane lokacje,rozne pojazdy,sporo fajnych patentów jak ten z własna armią mrówkolwów,ciekawe łamigłówki z uzyciem działka grawitacyjnego itd.Fabuła jest bardzo fajna,muzyka i dzwieki sa ok,grafika nawet teraz na maksymalnych detalach moze sie podoobac i jest super płynna.Epizod 1 taki sredni bym powiedział na tle całosci:dosc krótki i dziejący sie w podobnych i pozmienianych lokacjach co podstawka.Za to epizod 2 jest zdecydowanie lepszy,dłuzszy,z nowymi ciekawymi lokacjami(jaskinie i kopalnie sa bardzo klimatyczne),z nowym pojazdem,dosc wymagającą obroną bazy przed striderami za pomocą specjalnych bomb z uzyciem działka grawitacyjnego.A Lost Coast to po prostu króciutka dodatkowa przygoda pokazujaca mozliwosci enginu.Szkoda tylko ze Epizod 3 który rozgrywał by sie miedzy innymi na zaginionym statku badawczym Borealis nie został wydany.
Tak ze Half-Life 2 to jednen z najciekawszych i najlepszych przedstawicieli gatunku fps i gier w ogóle.Polecam jak najbardziej.

Pamiętam, gdy Half-Life 2 wychodził w momencie swojej premiery i każdy chciał w tę grę zagrać. A ja właśnie postanowiłem odbyć tę sentymentalną podróż i po 17 latach od premiery i 10 latach od pierwszego w pełni świadomego ukończenia tej gry, zagrałem raz jeszcze. I był to tydzień niesamowitej zabawy. Ta gra wówczas była tak rewolucyjna, że to się aż w głowie nie mieści. Na nowo zdefiniowała gatunek. Dziś mnie to ani trochę nie dziwi.

W HL2 nie ma dosłownie nic, do czego mógłbym się przyczepić. Fabuła wciąga od samego początku. No dobrze... może i od pewnego momentu utkniemy w nieustannej walce na kilka rozdziałów, które fabularnie rozwijają się bardzo powoli i sama historia odchodzi na dalszy plan (ratowanie osoby A, przejście do punktu B, ratowanie osoby C, przejście do punktu D, itd)... to moim zdaniem powinniśmy na to przymknąć oko. Pod trudnymi, naukowymi hasłami kryje się prosta historia - czyż nie tak wygląda większość filmów sci-fi, które dziś kochamy i podziwiamy? Natomiast wszystkie klamry kompozycyjne, nawiązania do poprzednich gier z cyklu są zwyczajnie trafione w punkt. Postaci nie da się nie lubić, a to jest chyba nawet ważniejsze od samej historii.

Jeśli chodzi o samą rozgrywkę... cóż, większość graczy zdaje sobie sprawę, że jest to mistrzostwo świata. Nie wniosę prawdopodobnie nic odkrywczego do tematu bo miliony osób się już na ten temat rozpisywały. Takich emocji, nieustannego napięcia (w bardzo przyjemny i kojący sposób sporadycznie rozładowywanego) nie zaznamy prawdopodobnie w żadnej innej grze FPS. A na pewno w żadnej do 2004 roku. To właśnie w tym aspekcie zadziała się rewolucja... niczym na ulicach City 17. Atmosferę odizolowania, zaszczucia, bezradności czuć w pierwszych rozdziałach gry. Później nadchodzi nadzieja i wspaniale ukazane powstanie, bunt ludzkości wobec nieludzkich planów. W pewnych momentach tej wojny totalnej, musimy zmagać się w tym samym czasie z zombiakami z innego wymiaru, ochroną cywilną i nowoczesnymi maszynami. I to chyba te momenty są najwspanialsze.

Co również ważne, w HL2 odczuwa się (i nie odbierzcie mnie teraz w zły sposób) faktyczną przyjemność ze strzelania i pokonywania wrogów. Nie jest to takie oczywiste. Tutaj natomiast każda broń jest charakterystyczna, każdą wykorzystuje się nieco inaczej i w innym celu. I tutaj doceniamy do kolejnej przewagi HL2 nad innymi grami w tamtym czasie. Możliwości pokonania wroga jest dużo więcej niż jeden. A na to wszystko pozwala rewolucyjna fizyka gry i czczona przez wszystkich broń grawitacyjna. To jeden z tych niewielu FPS'ów, w których tylko od wyobraźni gracza zależy jak będzie chciał rozprawić się z wrogami w centrum akcji. Na dodatek możemy tutaj przejechać się lub popływać różnymi pojazdami na obszernych, sprawnie obmyślonych, otwartych lokacjach.

Dodajmy jeszcze do tego znakomitą szatę graficzną, świetny soundtrack, który robi właściwą robotę w każdym momencie gry i tak oto mamy, moim zdaniem, najlepszy FPS jaki kiedykolwiek powstał (lub bardziej asekuracyjnie... najlepszy, w jaki sam kiedykolwiek grałem). Teraz pora na Episode 1 & 2, w które będę miał okazję zagrać po raz pierwszy!

Negatywne opinie o tej grze wydają się być opinią dzieci do 15 lat. Zero jakichkolwiek argumentów. Uwielbiam je czytać, ale tylko po to żeby utwierdzić się w przekonaniu dlaczego współczesny gaming umiera. Nieważne, że ta gra bije wszystkie współczesne tytuly w każdym możliwym stopniu, ale co tam - uargumentujmy słabe oceny faktem, że osoby u
je dające grały tylko dwie godziny. Nieważne że sam prolog ma chyba z 4, ale gra jest słaba. Litości