Najciekawsze materiały do: Elex 2

Ehhh... To najtrudniejsza dla nie do napisania opinia o grze od kiedy regularnie staram się coś napisać o grach, które ukończyłem.
Słowem wstępu:
Przede wszystkiem dlatego, że jestem OGROMNYM fanem gier Piranha Bytes. Serię Gothic uwielbiam, a samo G2 jest w mojej trójce najlepszych gier ever (razem z Baldur's Gate 2 i HoMM3) i jedną z trzech gier którym dałem 10/10 (pozostałe to ww. BG2 i HoMM3). Poza serią Gothic bardzo lubię serię Risen (zwłaszcza "jedynkę"). Pierwszy Elex trochę mnie zmęczył i widać było, że chyba twórcy przeszacowali siły na zamiary. Chcieli stworzyć grę o rozmachu G2, ale czasy się zmieniły, i obecnie trzeba włożyć więcej pracy w produkcję by wyszła gra, która wybija się na tle licznej konkurencji. Nieminiej doceniałem chęć stworzenia zupełnie nowego uniwersum od podstaw. Klimat jednak zupełnie do mnie nie trafił. Uważam, że taki miks fantasy, postapo i furyzmu (berserkowie, banici, klerycy) jest zbyt przekombinowany i mimo, że grało mi się przyzwoicie, to gra nie zdobyła mojego serca (jako pierwsza gra Piranii) i oceniłem ją na 7,5/10.
I teraz przechodzimy do Elexa 2.
Przed premierą (a nawet w trakcie pierwszych 10-20 godzin gry) byłem przekonany, że mam do czynienia z tym samym co w jedynce, tylko lepiej zrobionym i mocno poprawionym. Co uważałem za coś dobrego, bo jeśli coś się sprawdziło, to nie ma sensu robić z tym rewolucji. Od początku też wiedziałem, ze Elex 2 nie będzie hitową grą AAA, co wiecej, możliwe, że nie będzie w ogóle AAA. Jako wieloletni fan gier tego studia doskonale wiedziałem też, że będę miał do czynienia z drewnem, średnią grafiką czy konstrukcją gry powtarzaną od ponad 20 lat. I powiem więcej - cieszyło mnie to. "Drewno" w grach Piranii stało się wręcz ich znakiem rozpoznawczym i mi odpowiada, a w konstrukcji gry zakochałem się w 2001 roku wraz z premierą Gothica "jedynki". W lutym nawet przeszedłem jeszce raz pierwszego Risena i Gothica, i nadal świetnie się bawiłem. Jednak to, co z upływem czasu zacząłem dostrzegać w Elexie 2 zaczęło mnie niepokoić. Myślałem, że może za dużo gram i przydałaby mi się przerwa, więc odłożyłem go na 3 dnix. Problem w tym, że po powrocie było coraz gorzej. Uzbierało się tego tyle, że zacząłem notować moje spostrzerzenia, aby nic mi nie umknęlo.
Zacznę od wad, bo niestety, ale jest ich zdecydowanie więcej...
- bardzo, ale to bardzo słabe dialogi, które ciężko się czyta. Z czasem przeklikiwałem część z nich, bo po prostu mnie nudziły. Do tego należy dodać słabą mimikę i dziwne "gumowe" twarze postaci. Do tego trzeba dodać niekonsekwencję w tych dialogach i wnioski z nich wyciągnięte, które w ogóle nie miały nic wspólnego z treścią rozmowy. Gadają, gadają, po czym nagle Jax gada do siebie o czymś zupełnie innym a nam pojawia się nowa misja w zasadzie oderwana i od konwersjacji przed chwilą prowadzonej jak i monologu głownego bohatera.
- misje nie są w ogóle angażujące (poboczne i główne), bardzo proste konstrukcyjnie i powtarzalne (idz gdzies i zabij x wrogów albo idz gdzies i pogadaj z kims). W pewnym momencie cholery można dostać przez misje polegające na bieganiu od punktu A do B i potem do C i znow do A i na koniec do D, żeby wrócić do B.
- mierna i nieangażująca fabuła - w ogóle mnie nie interesowała, była tylko nudnym tłem dla reszczy aktywności
- pisałem już o słabych misjach, ale to, co odwalili pod koniec, woła o pomostę do nieba i zasługuje na oddzielną pozycję w wadach - kilka zadań z rzędu polegających na pokoniu DZISIĄTEK wrogów na danym terenie. Tak chamskiego przedłużania gry już dawno nie widziałem. Grałem, zabijałem wrogów i przeklinałem twórców. STRASZNIE SŁABE!
- udźwiękowienie - no nie za ciekawie to wyszło. Na porzadku dziennym jest różna intonacja, poziom głośności czy nagłe i niepasujące do kontekstu emocje - i to wszystko w trakcie jednego dialogu. Widać, że aktorzy nie mieli pojęcia do jakies sytuacji się odnoszą nagrywając swoje dialogi. Sam głos Jaxa i jego w ogóle jego manierę i ton uważam za totalnie nietrafiony. Nie chcę obrażać lektora, ale brzmiało to wszystko trochę amatorsko. A, no i na deser - muzyka urywająca się nagle w trakcie rozmowy, po czym zaczynająca grać od początku i znów się po chwili urywająca... A swoją drogą - muzuvczka przewodnia w Forcie Berserkerów jak dla mnie mogłaby być motywem przewodnim w nowej części Simsów - taka radosna i uspokajająca...
- nieciekawi towarzysze i naciągane relacje z nimi. Misja dla nich też totalnie nieciekawe (głównie opierające się na walce z ich wrogami), i jest ich zdecydowanie za duzo - serio, co chwile zagadywał mnie jakiś kompan i bywało, że przez pół godziny biegałem z nimi i wykonywałem coraz to nowe zadania od nich. A na koniec i tak niezbyt się przydali... I ogółem sprawa nieciekawych relacji z towarzyszami jest przyktra, bo Piranie zawsze dbały o interesujących "pomocników" i ciekawe relacje z nimi
- BARDZO dziwnie rozwiązano sprawę z przyznawaniem punktów doświadczenia za zadania: rozwiąż długie, wielowątkowe (i nawet ciekawe, co jest rzadkością) zadanie - 200 xp. Przejdź do gościa 100 metrów dalej i zagadaj z nim - 500 xp...
- w ogóle w moim odczuciu za szybko łapie sie te poziomy, przez co jeszcze szybciej niż w pierwszej części byłem wymiataczem (tym bardziej, że gra jest dużo łatwiejsza na początku niż w "jedynce"). Jak dorwałem się do strzelby to w zasadzie z bliskiej odległości roznosiłem wszystkich wrogów. Czyli już ok 10 lvl. A z kolei od pewnego momentu nawet nie trzeba juz rozdzielać punktów umiejętności czy atrybutów, bo jest się tak silnym, że to nic nie zmienia. Kończyłem grę na 49 lvl a w zapasie mialem 60 niewydanych punktów ceh i 8 punktów umiejętności...
- odnośnie samych umiejętności - też szału nie ma. Zdolności stricte frakcyjne są w zasadzie nieprzydatne jeśli nastawicie się na walkę wręcz albo bronią dystansową (może poza umiejętnościami kleryków, ale one dostępne są późno, jak już i tak jesteśmy koksami). Zdolności Berserków i albów są w zasadzie tylko dla graczy, którzy tęsknią za magią w tej serii (odpowiedniki magii ognia i lodu). I to jest ok jeśli chcecie być "magami", ale jeśli wolicie wojaczkę bronią wszelkiego typu, to w zasadzie nie będziecie czerpać żadnych korzysći z tych umiejętności frakcyjnych. Zdolnosci Morkonów przemilczę, bo działają dopiero jak ma się mało życia, a taki stan to w tej grze prosta droga do szybkiej śmierci. Poza tym "zwykłe", dostępne dla wszstkich umiejętności też w dużej mierze są nieprzydatne i nawciskane na siłę (tak samo było w "jedynce")
- walka bronią białą faktycznie jest poprawiona, ale nadal nie sprawia za dużo przyjemności
- o ile dostanie się do jakieś frakcji jest trudniejsze niż w "jedynce" i wymaga trochę więcej pracy (to na plus, bo te misje są chyba najciekawsze ze wszystkich), to już system awansów w niej znów jest śmiesznie prosty; wypełniasz dwie banalne misje i masz awans. Wykonujesz dwie kolejne proste i już masz najwyższą rangę. Jedynym hamulcem tutaj jest wymóg uzyskania określonego poziomu doświadczenia
- same frakcje też są dość rozczarowujące, przynajmniej moim zdaniem. Największym rozczarowaniem dla mnie sa Berserkowie, którzy z silnych i mocnych wojowników zmienili sie w takie drobnomieszczaństwo i ciepłe kluchy. Paladyn, najwyższy stopień dostępny dla gracza w ich hierarchii w poprzedniej części to był kozak - wojownik który wzbudzał respekt samym wyglądem. Tutaj paladynów z którymi mamy do czynienia jest trzech - jeden jest podstarzałym i pierdołowanych alhemikiem w fartuchu, drugi wygląda jak menel i w zasadzie jest połączeniem złomiarza i górnika (nawet nazywa się Złomuś... paladyn Złomuś...) a ostatnim jest kobieta, która w zasadzie jest rolnikiem i zachowuje się jak taka stereotypowa Helga z gospodarstwa. No straszne rozczarowanie. U Albów jest troche lepiej, ale tam z kolei zawiewa nudą. Najciekawiej prezentują się Morkoni, mają ciekawą historię, lokację (choć trzeba do niej przywyknąć), są też wiarygodni... ale nie każdemu takie połączenie grupy sadomaso z sektą przypasuje. Klimat tak jest ciekawy, ale nie w moim guście. Poza Morkonami interesująco prezentują się też Banici, a Klerycy (do których na końcu się przyłączyłem) mają ciekawie wyjaśnioną historię i dość pesymistyczną sytuację. Ale te dwie frakcje, mimo iż są bardziej wiarygodne od Berserków czy Albów, są tylko dodatkiem na ostatnie kilka godzin gry.
- boli mnie też, że to z czego gry Piranii słyneły, czyli niesamowicie wciągająca eksploracja w Elexie 2 jest nieciekawa i niesatysfakcjonujaca. Świat w tej części jest taki jakiś... pusty. W jedynce co chwilę można było trafić na ciekawe ruiny czy ukryte jaskienie, tutaj tego nie ma. Jest po prsotu pusto. Ok - pare budynków jest, ale zdecydwoanie więcej jest pustych przestrzeni które się tylko przebiega/przelatuje. Do tego w pierwzej części wiedzielismy, że jeśli zaryzykujemy i stoczymy walkę z mocniejszymi przeciwnikami, to w nagrodę zazwyczaj coś w ich np. gnieździe na nas czekało. Tutaj tego nie ma - walczysz z hordą trudnych przeciwników za którymi jest zamknięte skrzynia, a w niej znajdujesz papier toaletowy, 3 papierosy i zabawkę dla dziecka...
- strasznie irytyujące są od pewnego momentu wstawki w kotorych Jax podczas rozmowy z NPCem zaczyna mówić w języku Niebian (został zainfekowany na początku gry i choroba się rozwija), po chwili traci świadomość i odzyskuje ją w innej części mapy, a on za każdym razem komentuje to w ten sam sposób. Rozumiem chęć podkręcenia dramaturgii i pokazania, że nie ejst dobrze, ale można to zrobi raz czy dwa w jakimś odstępie. A ja mialem takie akcje w zasadzie za kazdym razem, jak z kims gadalem :/ zdazylo mi sie to nawet 3 razy z rzedu popdczas rozmowy z tym samym NPCem - za kazdym razem wracalem do niego, zeby dokonczyc dialog a gra częstowała mi raz za razem utratą swiadomosci i pobudką gdzies indziej. Juz się martwilem, ze mi sie gra zbugowala i nie bede mogl isc dalej z fabułą...
- swoją drogą cala ta kwestia infekcji mimo, iz wazne pod wzgledem fabularnym, to nie powoduje koniec konców więksych konsekwencji. Chyba, że poważniej wrócą do tego w części trzeciej
- relacje i dialogi z synem Dexem są całkowicie nieżyciowe i sztuczne, nikt nigdy w taki sposób nie rozmwia ze swoimi dziećmi. W ogóle nierealne zachowania z nim związane - jego matka nie ma nic przeciwko, zeby zostawic go u nas, podczas gdy my ciagle wojujemy i w zasadzie wcale nie spedzamy z nim czasu. Chyba, ze matka Dexa miala byc typową Karyną niedbającą o swoje potomosto - jesli tak, to wyszlo im to swietnie...
- nasza frakcja - buńczucznie nazwana "Szóstą Siłą" , to jakiś śmiech na sali. Paru odrzutków z innych obozów zaszytych w rozpadących się ruinach ma niby coś znaczyć dla 3 dużych frakcji? Bardzo to nieprawdopodobne. A wszyscy zachowują się, jakbyśmy naprawdę coś tam wielkiego naczyli
- samo zakończenie, mimo że już mnie w zasadzie nie obchodziło, jest niesatysfakcjonujące i nieciekawe a ostatnie misje do niego sztucznie wydłużane. Wiadomo, że będzie trzecia częśc, i zakończenie do tego się odnosi, ale wg niego cala fabula "jedynki", czyli walka z Albami i "dwójki", czyli walka z jeszcze mocniejszymi Niebianami nie jest tak naprawdę ważna, bo ohohohoho to dobpiero będzie złodupiec w "trójce"...
- Jax, mimo że w zasadzie uratował świat "zwykłych" ludzi i wyzwolił Albów spod panowania Hybrydy jest traktowany jak jakiś gnojek
- system zniszczenia który w zasadzie nic nie robi
- nie jest to jakaś wielka wada, ale mimo wszystko - nieintuicyjny i średnio czytelny dziennik
- na koniec coś, o czym trzeba napisać, ale jak juz pisałem na początku, mi to nie przeszkadzało, bo wiedziałem czyją grę kupuję - przeciętna grafika, drewniane animacje i ogólna ociężałość. Ale, wybierając tytuły Piranii trzeba po prostu zaakceptować to, że taki mają sytl i tyle.
- lda osób których boli, że znów jesteśmy słabi na poczatku - beznadziejne tłumaczenie dlaczego po raz kolejny zaczynami gre od zera, mimo ze w poprzedniej czesci wymiatalismy

Teraz zalety, których niestety mniej:
- w pierwszych 10-20 godzinach rozgrywki czuć ducha starych dobrych Gothiców (i pierwszego Risen'a) i to jest zaleta, która de facto sprawia, ze ocena gry idzie co najmniej o jeden punkt do góry
- ciekawy system craftingu, choć niezbyt rozbudowany
- jak już pisałem przy okazji wad - aby dostać się do frakcji trzeba wykonać parę misji, które w ogólnym rozrachunku są jednymi z najlepszych w całej grze. Do tego czuć, że musimy sobie zasłużyć, żeby w ogóle się do niej dostać
- dla osób które (jak ja) lubią zawsze od zera budować swoją postać - Jax zostaje zainfekowany na poczatku gry i traci wszystkie zdolnosci, wiec zaczynamy od poczatku rozwój (inna sprawa, ze samo wytlumaczenie tego faktu jest slabe)
- kozacko wyglądające zbroje Albów i jeszcze lepiej zbroja Kleryków (cała jedna ;) )
- mimo wszystko, jeśli komuś nie przeszkadza powtarzalność nieciekawych misji - dużo zadań do zrobienia
- plecak odrzutowy to przyjemny dodatek zwłaszcza, jak się go ulepszy do funkcji latania
- dodatkowe mini stronnictwo Szponów (tutejsza gildia złodziei), którą tak jak w G2 możemy wydać lub z nimi współpracować
- więcej różnych typów wrogów do ubicia
- jeśli ktoś lubi być wymiataczem - dość szybko stajemy się bardzo mocni
- troszkę smaczków dla fanów serii Gothic :) jeden charakterystyczny dźwiek przyrody (jak go usłszycie to od razu pomyślicie o Gothicach), NPC Lothar stojący na straży wejścia do górnej dzielnicy w Forcie (w G2 taką samą funkcję pełnił paladyn o tym imieniu), NPC Mordrag w Grodzie Morkonów (ale tutaj poza imieniem odniesień innych nie ma), NPC co jakiś czas zajmujące się przybijaniem czegoś do ścian (tak jak w Gothicach), leżącu w paru miejscach książki z okładkami od pierwszego Gothica itp.
- ciekawy (choć mi nie przypadł do gustu) pomysł z wcieleniem części Banitów do Berserków po przejęciu Fortu przez tych drugich i uczynienie Szczura dowódcą placówki - doceniam chęć dużej zmiany w konwencji (ale moim zdaniem przez to ta frakcja stała sie mniej klimatyczna, bo bardziej otwarta)

Jak widać - lista wad jest znacznie dłuższa (i poważniejsza) od zalet. Może gdybym nie był tak wielkim fanem gier tego studia (mam 36 lat i w G1 grałem w czasach jego premiery) to miałbym mniej zarzutów. W zasadzie to do pewnego momentu na bardzo wiele minusów przymykałem oko bo "to przeciez ga Piranii i wiadomo było, że nie bedzie idealnie". Ale w momencie gdy zdałem sobie sprawę z tego, że Elex 2 zaczyna mnie irytować, męczyć i nudzić, stałem się bardziej krytyczni u mocniej przejrzałem na oczy. Nie grało mi się strasznie - "zaledwie" poprawnie. I w przypadku wielu innych gier nie byłby to zły wynik. Jednak tylko poprawny gameplay w przypadku gier tego studia to dla mnie bardzo duży minus. Mimo wszystko nie mogę powiedzieć, że to tragiczna gra - tak jak pisałem, grało mi się poprawnie i do pewnego momentu bawiłem się świetnie. Pierwsza z moich zaleta - klimat Gothiców (przez pierwszych 10-20 do 25h) przykrywa bardzo dużo minusów i dzieki temu ocena idzie odbobinę do góry. Nie sądziłem jednak, że moja ocena "dwójki" będzie niższa, niż "jedynki". Ostatecznie oceniłem grę na 7/10, choć gdyby nie ten ww. klimat z pierwszej części gry, dałbym 6/10. Ale sentyment i klimat jednak sporo dodają tej grze. Niemniej jednak o ile w pierwszgo Elexa jeszcze chętnie co najmniej raz kiedyś zagram, to w "dwójkę" już raczej nie. Piranie powinny też pomyślec o zatrudnieniu kilku nowych, uznanych i zdolnych scenarzystów, bo fabuła naprawdę mocno tu kuleje. Elex 2 mocno dostał też po tyłku dlatego, że gram obecnie w Elden Ring, który miażdży Elexa 2 jeśli chodzi o eksplorację i walkę.
Nie żałuję, że Elexa 2 kupiłem i zagrałem, ale niestety pierwszy raz zawiodłem się na grze Piranii. I nie będę już tak entuzjastyczny gdy za parę lat wyjdzie część trzecia. Naciągane 7/10.