Predator w Kinie Nowej Przygody

Predator w Kinie Nowej Przygody

W kinach premierę miał właśnie "Predator: Badlands" ("Predator: Strefa zagrożenia"), a na forum - cisza. Jeśli więc ktoś się zastanawia, czy warto wydać kilka dyszek na seans, spieszę poinformować: jak najbardziej! Wczoraj wyszedłem z kina w dobrym humorze i bez poczucia zmarnowanego czasu.

To trzeci film o predatorze w reżyserii Dana Trachenberga. Najpierw mieliśmy "Prey", potem "Pogromcę zabójców", a teraz dostaliśmy "Strefę zagrożenia". I (IMHO) widać tutaj tendencję wzrostową, gdy idzie o jakość produkcji, co zresztą odzwierciedla średnia ocen np. na IMDb (w kolejności: 7.1, 7.5 i 7.6).

Nie mam zamiaru psuć nikomu zabawy, zdradzając jakieś elementy fabuły, więc ograniczę się do ogólnikowego i bezspoilerowego wyliczenia zalet filmu w telegraficznym skrócie:

- dobry scenariusz, który (co jest wyjątkiem w ostatnich latach) nie przyprawia widzów o zgrzytanie zębów, gdy rozpoczyna się ostatni akt;
- oryginalna muzyka, która brzmi, jakby została skomponowana na planecie predatorów;
- znakomite sekwencje walki (co nie dziwi, jeśli przypomnimy sobie "Pogromcę zabójców") z oryginalnymi rozwiązaniami choreograficznymi, dzięki którym widać potęgę predatora jako łowcy;
- świetne zdjęcia, które naprawdę czasem mają wręcz charakter "malarski" ze względu na interesujące oświetlenie, dobór zestawów barw w otoczeniu (roślinność, niebo) czy tonację kolorystyczną i kompozycję kadrów;
- wyjątkowo szybkie tempo akcji: widz od razu zostaje wrzucony w wir wydarzeń, a następnie pędzący pociąg bardzo rzadko na krótką chwilę zwalnia bieg, żeby nieco pogłębić charakterystykę postaci;
- humor, który nie jest żenujący, wywołuje autentyczny uśmiech na twarzy i przypomina schematy wykorzystywane niegdyś w klasycznym Kinie Nowej Przygody (np. filmy o Indianie Jonesie), zasadzając się głównie na zabawnych interakcjach między bohaterami (członkami drużyny);
- doskonała charakteryzacja (w powiązaniu z efektami specjalnymi), dzięki której predator wreszcie staje się osobą, a nie tylko "obcym";
- Elle Fanning, która nawet w tego rodzaju "akcyjniaku" ma szansę wykazać się aktorsko z uwagi na pewne rozwiązania fabularne;
- CGI (krajobrazy, potwory, roślinność itd.) robi wrażenie, a przede wszystkim służy scenariuszowi i nie jest celem samym w sobie;
- ciekawe rozwinięcie uniwersum łowców (zwyczaje, gadżety itd.).

Czy ten film może się komuś nie spodobać? Tak. Przede wszystkim osobom, które oczekują od predatora całkowitej bezduszności i odgrywania roli zimnokrwistego mordercy. Bo w "Strefie zagrożenia" łowca staje się postacią nieco bardziej "zniuansowaną", co ma jednak uzasadnienie fabularne. Podejrzewam, że niektórym nie przypadnie również do gustu konwencja Kina Nowej Przygody, która opiera się na pewnym dystansie do prezentowanego materiału i korzysta z elementów humorystycznych. Zaznaczam jednak, że film, choć nie jest utrzymany na wysokim diapazonie powagi, bywa brutalny. Niemniej jednak (z uwagi na miejsce akcji i bohaterów) nie można liczyć na "brutalność", z jaką zetknęliśmy się w poprzednich filmach Trachenberga (znowuż: to rzecz uzasadniona fabularne). Jeśli więc oczekujemy, że "Strefa zagrożenia" dostarczy rozrywki z kategorii "PG 18", to wyjdziemy z kina zawiedzeni.

Ogólnie rzecz ujmując, bawiłem się w kinie znakomicie. Od pierwszej minuty do końca seansu. Zero nudy. Jeśli idzie o czyste "akcyjniaki", to w ostatnich latach chyba tylko "Mad Max" stanowił dla mnie tak intensywne źródło "guilty pleasure".

Ostateczna ocena: 8.5/10.

Zastrzegam jednak, że nie jestem w pełni obiektywny, bo predator to jedna z moich ulubionych postaci w popkulturze. Mimo wszystko miłośnicy predatora powinni dać temu filmowi szansę w kinie. I kończąc: mam nadzieję, że Tranchenberg dalej będzie "sprawował pieczę" nad franczyzą łowcy. Radzi sobie bardzo dobrze.

Ja tam właśnie wolę jak Predator jest tym tajemniczym, obcym zabójcą i im mniej o nim wiemy, tym lepiej.
Ale film chętnie obejrzę jak już wleci do streamingu.