Gra The Medium | PC

Widzę z wymaganiami już popłynęli twórcy, gra graficznie nie robi nić "next" a ci zapodali wymagania takie ze hej... No ale jak się optymalizować nie chce gry to tak jest...

No i dotarliśmy! Już niedługo zagramy w kolejną produkcję Polaków. Tym razem projekt wydaje się nad wyraz ambitny. Muszę przyznać, że na papierze dobrze prezentuje się ten podwójny wymiar. Martwią mnie szczątkowe informacje na temat tej produkcji, a jej premiera już za chwilę.

Jeśli ktoś miałby ochotę na moją zapowiedź: [link]

najważniejsze że za darmo w Game Passie, MS nas rozpieszcza :)

Jeszcze tydzień i się sprawdzi co tam zmajstrowali. Tym bardziej że ogram się za grosze. Wymagania tylko jakieś takie wysokie. Mam nadzieję że wersja na XsX będzie dopieszczona.

Naprawdę ciekawy tytuł, może warto zainstalować i pograć :D?

do takiej gierki to 30fps w zupelnosci wystarczy, tym bardziej jak sie gra na padzie.

Zagram na najwyższych ale chyba zbije troche bo granie w 30 fpsach zostawiam dla konsolowców , wolę płynny obraz bez obrazy 30fps zostawmy dla filmów

hh

"Ta gra to jakiś żart - przede wszystkim niby gra jest robiona przez Polaków, ale przetłumaczona jest fatalnie! Oj za bardzo szczędzili pieniędzy. Zamiast wypromować piękny Kraków, to tworzą lokacje, które nie istnieją! W centrum Krakowa nie ma takich bloków, są zabytkowe kamienice, a obecnie też nowe apartamenty (ale tutaj data to 1999 rok, gdy jeszcze nie powstały). Nie polecam tej gry osobom, które znają Kraków, a także tym, które znają zarówno angielski, jak i polski i są w stanie skonfrontować nieścisłości."

Jprdl człowieku weź przeczytaj jeszcze raz to co napisałeś. Ty komentujesz film dokumentalny o swoim mieście czy gre komputerowa? (SIC) MASAKRA :D

Póki co grałem jakieś 1.5h i nie rozumiem zupełnie o co chodzi z komentarzem o nieistnieniu takich bloków jak w grze. Pierwsze sceny gry dzieją się na placu Matejki w Krakowie w kamienicy która jest prawie na przeciwko ASP i mniej więcej tak to w tamtych okolicach wygląda (w środku i na zewnątrz).
No że chyba dalej są inne dzielnice Krakowa, to się dopiero tego dowiem :D

Niestety gra ma to co czego najbardziej nienawidzę. Czyli cholerne checkpointy po których nie można wrócić w poprzednie miejsce. Nie wywołałem zdjęcia od razu poszedłem dalej, zrobił się checkpoint i już nie mogłem wrócić. Drzwi się zamknęły na amen!!!

Od samego początku widać jak bardzo twórcy inspirowali się serią Silent Hill.
Przeniesienie akcji do Krakowa lat 90 jest bardzo na plus.
Ciężki klimat od samego początku daje się we znaki.
Pozdrawiam i zapraszam do oglądania serii.

https://www.youtube.com/watch?v=TaqKJTgdSjQ

Wedle mnie, to naprawdę dobra produkcja, zwłaszcza pod względem stylistycznym. Ma w sobie "to coś" przez co chce się grać i zaglądać w każdy zakamarek. Fabuła jest ciekawa, świat intryguje, postacie dobrze zagrano. Jedynie mogę przyczepić się do animacji postaci ludzkich.

A ta "najważniejsza" mechanika "dwóch światów" jest ciekawa, na szczęście nie nadużywana i ciekawie wygląda podczas cutscenek, gdy mamy spojrzenie na oba światy.

I choć optymalizacja jest beznadziejna, to na szczęście gra jest tak zrobiona, że spokojnie można zagrać w tych 30fps (kamera jest statyczna i tylko lekko się "chybocze", a postać zwykle porusza się dosyć wolno). Na najniższych (efekty miałem na średnich) gra wciąż wygląda nieźle, ale w końcu suwakiem nie da się zmniejszyć "jakości stylistyki".

jak dla mnie petarda, wreszcie coś innego nie oklepanego

Hotel Niwa istnieje naprawdę, to dawniej Hotel Cracovia, a od 2016 własność Muzeum Narodowego w Krakowie :)

„Podwójna gra”

Jestem świeżo co po ukończeniu kolejnego dzieła firmy Bloober Team. Czy gra mi się podobała, czy skradła moje serce, czy raczej irytowała i podrzucała kłody… O tym przekonacie się czytając chyba najdłuższą recenzje jaką dotąd napisałem na łamach steam.

Zaczynając od samego początku gra rozpoczyna się od smutnej wiadomości dla naszej głównej bohaterki która dowiaduje się o śmierci swego prawnego opiekuna i poczyna ostatnie przygotowania aby się z nim pożegnać, w mieszkaniu w którym mieszkał jej przyszywany Tatuś, możemy zauważyć wierne odwzorowanie wystroju tamtych czasów, na ulicach pełno polskiej produkcji aut i motorów, wszędzie aż kipi PRL-em, co nam daję mistrzowski klimat na wstęp do naszej przygody.

Nie będę zdradzał kolejnych etapów rozgrywki, powiem tylko tyle że musicie sami tego doświadczyć.

Co do mechaniki gry, bardzo mi się podoba dzielenie ekranu w sytuacji między żywym światem a światem duchów, czegoś takiego jeszcze nie uświadczyłem w grach wideo, a bagatela ponad 20 letnie doświadczenie już jest, niemniej jednak gra jest bardzo liniowa, nie ma tutaj możliwości zrobienia czegoś na dwa sposoby, jest tylko jeden korytarz i jedna płęta.
Sterowanie może się nie podobać, ale przy tej produkcji grało mi się bardzo dobrze>

Grafika stoi na bardzo wysokim poziomie, nie uświadczyłem żadnych BUG-ów czy spadków płynności rozgrywki, najbardziej boli absolutny BRAK wsparcia dla monitorów ultrapanoramicznych typu 21:9 w dzisiejszych czasach to skandal! Odezwa do twórców, czy możecie to naprawić? Dostałem okaleczony produkt ale mimo to warto było go ograć.

Dźwięk to istny majstersztyk i do tego soundtrack! Wgniata w fotel, brakuje jedynie polskiego dubbingu, nie myślałem że kiedyś to powiem, ogólnie polskie pełne wersje są słabe, ale tutaj dodatkowo budowało by klimat i nastrój rozgrywki, dla przykładu nie wyobrażam sobie grać w jakiekolwiek METRO czy S.A.L.K.E.R.A z angielskim głosem, tylko i wyłącznie rosyjski!

Podsumowując całą produkcję, polecam ten produkt wszystkim wielbicielom gatunku i nie tylko.

„The Medium” thriller/horror psychologiczny polskiego studia Bloober Team, znanego z takich produkcji jak „Observer” czy „Blair Witch”. Niewiarygodnie klimatyczna i miejscami przerażająca gra, dzięki przepięknej ścieżce dźwiękowej, oraz wspaniałej oprawie graficznej, pełnej szczegółów i detali. Ray Tracing dodaje realizmu co tylko pogłębia doznania. Świat zmarłych, który widzi nasza bohaterka jest wykreowany wręcz w mistrzowskim stylu i inspirowany twórczością Beksińskiego. Lokacje w tym realnym świecie oddają znowu klimat Polski lat 80 i 90’tych. Znajdziemy tu masę detali z tamtego okresu, co sprawia, że dosłownie cofamy się w czasie. Gra jest też pewnego rodzaju testem psychologicznym. Zauważyłem, czytając recenzje, że każdy skupia się tylko na jednym ze światów. Ciekawi mnie, od czego to zależy. Ja osobiście w 90% skupiałem się na zaświatach. Nie da się objąć wzrokiem obu, dlatego w jednym zawsze tracimy masę szczegółów. Tak naprawdę przechodząc grę dwa razy i koncentrując się na tym przeciwnym, poczujemy się jak w dwóch różnych grach. Praca kamery, która ustawiana jest na sztywno, bez możliwości manipulacji, może wydawać się niektórym minusem. Ja osobiście uważam, że takie podejście pozwoliło świetnie wyreżyserować sceny, które sprawiają, że ich odbiór zawiesza nas gdzieś pomiędzy grą a filmem. Całość sprawia naprawdę ogromne wrażenie. Sama rozgrywka nie jest typowa dla horrorów. Nie uświadczymy tu biegania i mordowania hord potworów. Gra głównie kładzie nacisk na fabułę z tym niepowtarzalnym dreszczykiem emocji i trzymaniem w napięciu, a ta wymaga od nas momentami sporo myślenia. Nie jest to historia banalna, a głęboka i wielopoziomowa. Dawno nie grałem w coś tak klimatycznego. Gra, w zależności od sposobu w jaki do niej podejdziemy, zajmie nam około 8-10h. Tu wszystko zależy od predyspozycji, czy wolimy przemknąć szybko przez fabułę, czy delektować się szczegółami. Jest to całkowicie wystarczający czas, bo nie ma sztucznego przedłużania rozgrywki. W grze zostało umieszczone to, co było niezbędne do przekazania wizji twórców, bez wypełniania pustymi wątkami, które odrywałyby naszą uwagę od głównej linii fabularnej. Polecam wszystkim, którzy chcą przeżyć wspaniałą, wciągającą i mrożącą krew w żyłach przygodę. Z takich produkcji możemy być dumni, a studiu Bloober Team należą się wielkie brawa i podziękowania, za możliwość przeżycia tego niesamowitego doświadczenia.

Po zakończeniu:
Zakończenie gry jest chyba jej najlepszym elementem. Z jednej strony, w pewien sposób definitywne, z drugiej jednak otwarte i dające do myślenia. Tak naprawdę to my, w naszej wyobraźni tworzymy ostateczny obraz tej historii. Choć twórcy mogli dać nam dwa, nawet trzy zakończenia, dali nam takie, jakie podpowie wyobraźnia. Scena po napisach, budzi więcej pytań niż odpowiedzi. Ehhh jaka ta gra była dobra. Czuję się jak po przeczytaniu genialnej książki lub obejrzeniu doskonałego filmu. Pozostaje pustka i niedosyt, bo nie chce się, aby to się skończyło. Nie spodziewałem się, że aż tak mnie pochłonie. Jeśli ktoś jeszcze się zastanawia, czy powinien zagrać, nie powinien dłużej tego robić. Nie będzie żałował. Gwarantuję!

EDIT 29.01.2021
Chcę poruszyć jeszcze kwestię wymagań sprzętowych. Wymagania są wysokie, ponieważ gra renderuje dwa światy równocześnie i wtedy są największe spadki FPS, co jest zupełnie zrozumiałe. Optymalizacja nie jest idealna, ale gra działa płynnie, jeśli ustawienia są adekwatne do sprzętu. Widziałem jakieś opinie, że gra na kartach 3080 potrafi spaść do 20 FPS co jest bzdurą i wynika prawdopodobnie ze złej optymalizacji sprzętowej lub systemowej. Dlatego przygotowałem własny test. Znajdziecie go w linku poniżej. Jak widać, gra na wysokich ustawieniach z ray tracing i DLSS, trzyma się w przedziale 80-144 FPS (górna granica wynika z ustawień monitora). Specjalnie uchwyciłem kilka scen w obu światach, przerywniki filmowe, oraz scenę z podzielonym ekranem na dwa światy. Zawsze lepiej zobaczyć, niż uwierzyć na słowo. Film nie jest w wysokiej jakości, miał tylko za zadanie pokazać ustawienia i ilość klatek na sekundę. Pozdrawiam.
Link do testu:
https://www.youtube.com/watch?v=ccEl5Z-OX3g&t=352s

Nie grywam w horrory, bo nie mam na to nerwów xD
Ale wypróbowałem The Medium w ramach gamepassa na XSX i ograłem na jednym posiedzeniu.
Bardzo dobra gra moim zdaniem.
Ładna grafika, ciekawa mechanika z równoległymi światami, intrygująca fabuła,
dużo smaczków dla polskiego gracza.
Statyczna kamera trochę irytuje, ale można się przyzwyczaić.
Jako casual w horrorach bardzo polecam.

Observer a teraz to..Polecam

W temacie easter eggów - każdy pewnie widział już osiem gwiazdek oraz bestię z Wadowic w grze (co niedługo ma zniknąć z gry), ale zauważyliście też znaczek Blair Witch (czyli poprzednia gra studia) ?
Można go zobaczyć w momencie wydostania się w hotelu Niwa za pomocą lunety do oglądania widoków :)

The Medium to trochę taki hołd w stosunku do starszych horrorów z widokiem z różnymi rzutami kamer jak w latach 1992-2005, gdzie zapoczątkował to rozwiązanie Alone in the dark 1. Pomysł z dwoma światami niezły. Ale kosztem wydajności. The Medium daje przyjemność, ale szkoda, że nie straszy jak pierwsze Silent Hill. Klimatu i dość ładnej grafiki nie można grze jednak odmówić. Wiele smaczków do odkrycia i easter eggów. Fabuła też nie jest zła i nawet mnie ciekawiła. Mi grało się całkiem przyjemnie ok 8 godzin i uważam, że to najlepsza gra Blooberów, która przebiła Layers of Fear 1 i Observer dotychczasowych moich faworytów od nich. Wahałem się nad 7,5, ale oceniam na trochę naciągane 8/10. Ale niech będzie za odwagę z powrotem do starszych klimatycznych rozwiązań.

Mam dość świeże porównanie do dwóch kultowych horrorów w tym stylu.
Silent Hill 2 z paczką modów Enhanded Edition i remaster Silent Hill 3 pod emulatorem Ps3 odświeżałem sobie w 2020 roku. Te gry nic nie zestarzały się. Są pod każdym względem lepsze od nowszych Silent Hillów z lat 2004-2012.
Bronią się klimatem, fabułą, straszeniem, kultowymi lokacjami, zagadkami, psychodelicznym drugim wymiarem. Dają wielką frajdę. Silent Hill 2 to oczywiście 10/10, a Silent Hill 3 9/10. Do takiego sterowania jestem przyzwyczajony więc nie przeszkadza mi wcale, ale nawet bardzo lubię je.

Najlepiej sprawdzały się statyczne kamery w horrorach czego dowodem jest legacy takich gier jak Alone in the dark 1, Residentów (1, 2,Code Veronica, remake 1), Nocturne, Blair witch-Rustin parr, Silent Hill 1-3, Fatal Frame 1-3.

Za nimi dopiero widok FPP, gdzie głównie sprawdziły się dwie części Penumbra, Amnesia-Mroczny obłęd, powiedzmy jeszcze Outlast 1 oraz początkowa faza Obcy izolacja czy Re 7, a tak to mamy zalew nudnych symulatorów chodzenia z widokiem FPP na jedno kopyto zalewających Steam.
Visage ubiegłoroczne w miarę też dawało radę wzorowane na P.T. demo czyli Silent Hill w 3d od Kojimy robione za plecami Konami za co wyleciał. :)

Najsłabiej jako horror sprawdza się kamera TPP, gdzie straszą tylko Forbidden Siren 1 i 2. Ale jakimś cudem Japończykom udało się przy takim widoku zrobić mocne straszaki co jest bardzo trudne.

Obecnie w ostatnich latach jesteśmy zalewani symulatorami chodzenia FPP, które niczym od siebie nie różnią się i bazują na przewidywalnych jump scares. "The Medium" jest miłą odmianą podobnie jak "Them & Us", gdzie mamy wybór widoku TPP i statycznych kamer. Ale to właściwie jedyne horrory oferujące taki widok od czasu Fatal Frame 3 z 2005 na jakie natrafiłem.

W Cyberpunk tez byl dobry trailer, ciekawe co z tego wyjdzie.

The Medium pozytywnie mnie zaskoczyło.
Planowałem tylko rzucić okiem, skoro i tak gra wylądowała w Game Passie. Ostatecznie spędziłem z nią weekend. To świetna propozycja dla fanów gier przygodowych z elementami grozy, a zarazem laurka dla polskiego odbiorcy.

Odniesień do naszej historii jest mnóstwo, obecność malucha, junaka i wstawek o Solidarności, nawiązania do twórczości Beksińskiego to tylko wierzchołek góry lodowej. To ryzykowna decyzja, która mogła odstraszyć zagranicznych użytkowników. W końcu nie każdy jest Normanem Davisem. Tym bardziej doceniam odwagę. Szkoda, że twórcy nie zdecydowali się na polski dubbing i nie zachowali konsekwencji językowej w znajdźkach.

The Medium ma niezły scenariusz i udźwiękowienie budujące klimat. Horrorem jest jednak mało strasznym, a już z survival horrorem nie ma totalnie nic wspólnego. Mechanika dwóch światów to iście filmowy patent. Może nie do końca wykorzystany, ale moim zdaniem Bloober Team idzie w dobrym kierunku.

Jeśli The Medium wyjdzie w pudełku, z pewnością się skuszę.

plusy to niesamowity klimat gry, fabuła, postaci, muzyka, grafika. gra ma nowe rozwiązania i łączy je z starymi klasycznymi. jako całość jest bardzo dobra włączając w ocenę zakończenie, które jest emocjonalne, powodujące że długo po zakończeniu gry możemy o niej rozmawiać, rozmyślać. minusem może jest to że za mało gry w grze, ale taki styl tej gry, a być może jednak to plus aby skupić się na historii, na tym co gra ma nam przekazać?

Ogólnie moim zdaniem gra, na którą było bardziej warto czekać niż na cyberpunka, ale oczekiwań tutaj nie miałem żadnych.
Graficznie bardzo dobrze, nawet na ustawieniach low. Nie jest to też cud – coś trochę lepszego niż syberia 3. Wygląd głównej bohaterki i lokacji też przywodzi na myśl syberię (zwiedzamy opuszczony ośrodek wypoczynkowy w stylu PRL).
Wbrew temu co twierdzą recenzenci nie jest to kompletnie chilloutowa gra, nie zauważyłem również żadnej „odwagi bohaterki, która udziela się graczowi”. Wręcz przeciwnie, w grze jest jeden jumpscare (kiedy zaglądamy przez dziurę w ścianie do pokoju obok), a do tego kilkukrotnie musimy uciekać przed potworem lub skradać się przechodząc przez lokacje, które on patroluje.
Nie pomaga w tym beznadziejna kamera, która niby jest ustalona w 1 miejscu, ale tak naprawdę cały czas odchyla się w kierunku bohaterki (np. gdy przechodzimy z lewej strony pokoju na prawą), a do tego ujęcia co chwilę się zmieniają. Jeden mały pokój potrafi mieć 5 ujęć kamery, zależy nie od tego gdzie stoimy. Cholery można z tym dostać grając na padzie i ciągle zmieniając kierunek w którym idziemy – bo np. podchodzimy do biurka które jest na wprost, a potem w połowie pokoju kamera zmienia kąt i biurko widoczne jest gdzieś z boku ujęcia i żeby do niego dojść już nie wychylamy gałki w górę tylko w bok albo w dół.
Nie zgodzę się również, że „mechaniki gameplayowe są tu proste i niejako na trzecim miejscu – dopiero za fabułą oraz klimatem”. Wręcz przeciwnie – 3/4 gry to chodzenie w kółko i szukanie kluczy lub przedmiotów pozwalających nam przejść dalej. Przez toporne sterowanie i ujęcia kamery szybko robi się to nudne, żmudne, męczące, denerwujące i przysłaniające ciekawą fabułę. Żywy przykład, spotykamy npca, gadamy z nim, potem mamy się spotkać w świetlicy ośrodka. Problem w tym, że zanim do tej świetlicy dotarłem to minęła chyba z godzina gry i kompletnie zapomniałem po co tam w ogóle idę. Po drodze znajdujemy nic nie mówiące listy i notatki. Jedynie wspomnienia duchów i cutsceny mają jako taki sens, bo podają graczowi fabułę łyżką w sposób dosłowny.
Niestety mechanika podwójnego świata czasami nie ma sensu. Bohaterka w losowych miejscach rozdwaja się i jest w obu światach na raz, przez co jeżeli w jednym świecie drzwi są zablokowane to w drugim nie może przez nie przejść (z wyjątkiem sytuacji gdy w świecie ducha przejście jest dostępne, ale możemy duchem odejść tylko na chwilę i tylko po to, żeby odblokować przejście dla ciała). W innych momentach jest jednak tylko w świecie ducha, albo tylko w świecie fizycznym. Wówczas nie musi się przejmować brakiem przejścia w drugim świecie. Lenistwo twórców, którym nie chciało się wyświetlać obu światów na raz?
Nie kojarzyłem również lokacji z Polską. Wyglądało mi to bardziej na coś rosyjskiego lub ogólnie europejskiego. Takie ni to Czechy ni to Syberia.
W recenzji gry-online czytamy, że „Nie mamy też wrażenia, że historia jest celowo wydłużana tylko po to, by gra nie była za krótka. Można zupełnie stracić rachubę czasu, badając kolejne lokacje i tematy, bo scenariusz okazuje się ciekawy i wciągający” – niestety kompletnie nie mogę się z tym zgodzić z powodów, które wymieniłem wyżej. Po prostu sam gameplay jest na tyle nużący, że nie mamy siły męczyć się z nim by liznąć nieco fabuły, pomimo tego, że jest ona na wysokim poziomie. Grę najlepiej męczyć (dosłownie) kilka wieczorów, bo przejście jej na raz czy dwa razy bez przerw to prawdziwa katorga i brawa dla tego, kto nie będzie po takiej „przygodzie” sfrustrowany. Po wszystkich tych mordęgach zapomnicie jednak o co w tej grze w ogóle chodziło.
Nie ma tu żadnych oryginalnych zagadek, większość gry to szukanie kluczy i przedmiotów do przejścia dalej, a jedyne „niepowtarzalne” (w tym znaczeniu, że występują w grze raz, a nie, że nigdy nie wystąpiły w innych grach) zagadki są banalnie proste – np. obrócenie 3 elementów „globusu” żeby utworzyć twarz.
Nie zgadzam się natomiast, że postacie, animacje czy mimika twarzy w jakikolwiek sposób należą do poprzedniej (czymkolwiek miałaby ona być) generacji. Większość scen i lokacji jest na tyle ciemna, że nie sposób zauważyć jakichś negatywnych aspektów wspomnianych elementów, o ile ktoś nie będzie siedział z lupą przy monitorze.

Podsumowując – jeżeli chcecie kolejnej Syberii z ciekawymi bohaterami i ciekawą historią w tle, zrujnowaną jednak przez ślamazarność gameplayu (chodzenie od jednych zamkniętych drzwi do drugich i błądzenie w kółko po tych samych pokojach) i frustrujące sekwencje skradankowo-ucieczkowe, to polecam. W przeciwnym razie odpadniecie po dwóch godzinach.

świat duchów inspirowany obrazami Zdzisława Beksińskiego.
Zdzisław Beksiński - Katyń - obraz AB84 (1984 r.)