Pogromcy growych mitów – czy kiedyś naprawdę było lepiej?

Spis treści

• Pogromcy growych mitów – czy kiedyś naprawdę było lepiej?
• Gry były kiedyś dłuższe
• Gry były kiedyś bardziej dopracowane technicznie
• Gry były kiedyś trudniejsze
• Gry były kiedyś tańsze
• Gry nie były kiedyś dzielone na części
• Gry były kiedyś mniej poprawne polityczne
• Gry były kiedyś robione z pasją

Gry nie były kiedyś dzielone na części

Duże DLC, oferujące mnóstwo zawartości, to ostatnimi czasy rzadkość. Znacznie częściej dostajemy paczki map czy broni.

Dwa słowa i trzy literki, które wywołują ciarki u każdego gracza: downloadable content, w skrócie DLC. Choć od czasu do czasu zdarzają się rozszerzenia pomysłowe, imponujące rozmiarami i nierobiące wrażenia bezczelnego skoku na kasę (chlubnym przykładem może być nasz rodzimy Wiedźmin), przeważnie takie dodatki oferują absolutne minimum zawartości. Pamiętacie żenującą sytuację ze słynną złotą zbroją dla konia w The Elder Scrolls IV: Oblivion? Oczywiście można się wykłócać, że wystarczy nie kupować DLC i przestać narzekać – trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że deweloperzy często dla dodatkowych zysków proponują elementy, które absolutnie nie wzbogacają obcowania z grą. Znacznie gorsze są przypadki, kiedy płatne rozszerzenia zawierają kluczowe fragmenty przedstawionej w danym tytule historii. Tak właśnie stało się w Asura’s Wrath, gdzie finałową walkę stoczyli wyłącznie ci gracze, którzy zakupili odpowiednie DLC.

Podobnych „atrakcji” ze świecą szukać wśród gier sprzed kilkunastu laty. Trudno jednak chwalić za to deweloperów czy wydawców – po prostu bez powszechnego dostępu do internetu DLC było zwyczajnie nieopłacalne. W zamian dostawaliśmy więc solidne pudełkowe dodatki w rozsądnych cenach, oferujące kilka godzin nadprogramowej zabawy – i choć wielu deweloperów próbuje czynić podobnie także dzisiaj, zawartość do pobrania, z powodu zbyt wielu bezczelnych skoków na portfele graczy, będzie jeszcze przez długi czas cieszyć się bardzo złą sławą.